Alle inzendingen, jaar 2018, week 15

Meisjes houden van roze en jongens van blauw en verder geen getob. Geef je zonen als cadeautje een blauwe barbiepop. Meisjes houden van roze en jongens van blauw en verder geen gezeur. Geef je dochters als cadeautje een roze mitrailleur. ------------------------------ uit: 'Dichter' nr. 7, 2018.…

Van stomme schepselen en weet ik geen als bomen, Die onze biddende gedaante nader komen: Wij strekken evenzo ons handen hemelwaart; Maar onze wortelen zijn machtig vast in d' aard.…

lacune... het gedicht stokt na de eerste zin een leemte gaapt de dichter zit er middenin wanhoop stapelt huizenhoog als woordeloos gegeven wat rest is slechts het schrijnend zeer niets wekt de schijn van ommekeer des dichters hoop houdt hem in leven…

even de tijd vasthouden in een momentopname de kleurenpracht van vergankelijkheid is thans op z'n best konden wij dit maar vastleggen zoals bij het nemen van een foto doch ginds pakken de wolken samen en ligt de wind al op de loer nog één keer zal het bloesem sneeuwen tot het voorbij gaat…

Exotische flora in zachte pasteltint strand in diepgroene kapen omzomend dichtbij, landinwaarts, de toppen van Kedah, rijzend uit bosrijke mantels als tempels van Boeddha op stijgende trappen, pagoden op Britse enclave met in de verte de wazige kustlijn van Atjeh, als fata morgana. Dat bacpackersstrand aan de Straat…

En wie zich op een korrel heeft verschanst en deze daardoor als de wereld ziet heeft mogelijk een veldslag in ‘t verschiet en mist het zout dat op de frietjes danst. Maar lijnen zijn in speelsheid niemendal En kijk, daar gaan mijn parachuutjes al.…

Tussen zilveren zee en avondgrijze lucht, Laag rondend in egaal gewolk, dun uitgestreken, De sneeuwen meeuwen zweven, vrij in lange streken, Drijven en wieken voort in lenig weke vlucht. Midden in 't schaduw-ijl - dat aanwaast boven 't schuimen Der zilvren golvenzee - fijnwazig, ijl gestroom Uit zachte schaduwzee van nacht met maangedroom…

Zacht zie ik ‘t riet langs de waterkant wiegen en golfjes daar hun eigen ritme slaan genietend blijf ik daar aan de oever staan bewonder vogels die over het oppervlak vliegen. Een bootje voor de wind met bolle zeilen trekt zijn voren over het watervlak spiegelt contrasterend met blauwe hemeldak urenlang kan ik hier verwijlen. Rondom wijdheid…

Meer bewegen is een plicht meer asfalt een recht samen mobiel zo sociaal!…

Ons zullen ze -in het Hollands landschap- niet over 't hoofd zien Wij, boompjes-op-lijn met onze ragebol of ruige knoet Als 't moet worden we 's winters geknot onze stam niet aangeraakt Noch met geen botte bijl geen scherpe zaag Het is niet langer de vraag.... of wij knotwilgen zijn.…

Elke ochtend na het reveille fietsen we om het hardst van het kamp naar de Maas In vliegende vaart rijd ik de laatste bocht om, recht in spiksplinternieuw prikkeldraad onzichtbaar in het licht van de zon Als volleerde beulen botsen er meteen twee anderen op mij Lekke band, kapotte kleren In een stripverhaal zou ik nu horizontaal blijven…

Hier sta ik in de branding lees de woorden van mijn vel Wacht op de grote verzanding voel mij zwabberend in tel Wind blaast mij heen en weer water knabbelt aan mijn voet Hier is thuis, voel ik mij goed…

Soms is de maan rond soms is ze een bootje waarop ik mee kan varen wanneer ik ga slapen, en dan vaar jij met me mee naar de zon van de volgende dag We zwaaien naar de sterren naar de grote en de kleine Beer en Sirius de Hond en we strooien kusjes naar de mensen met vonken in alle kleuren van heel fijne dromen over plezier met vrienden…

ik heb je nog nooit horen zingen in de veelheid van jouw expressief vocaal is het er nooit van gekomen of zit jij liever te dromen bij een talentvol muzikaal onthaal jij hebt de mystieke sfeer van ballads in hun weemoedig vertolken van het levensverhaal juist de hoge tonen waarin eenzaamheid klinkt mogen niet verwijlen…

De zwenkwielen van mijn stoel zijn soepeler dan mijn geest. Ik draai ongemakkelijk mee. Je zou wensen dat je geest fier in het midden stokstijf stand zou houden bij het maken van een pirouette en, wat tegendraads, geneigd zou zijn de andere kant op te gaan. Maar nee hoor, hij zwiert net zo hard mee. Ziedaar een bewijs dat lichaam en…

Terwijl ik lees voel ik mijn dochter kijken; ik laat niets merken en lees rustig door. Haar leven doet zich helder aan mij voor: het zal in alles op het mijne lijken. Niets kan ik doen, opdat zij zal bereiken wat ik, amper gevonden, weer verloor; geen vindt van het geluk méér dan een spoor, ook zij niet, en ook zij zal het zien wijken…

Toen de linkerkant van het centraal bestuur door een trombose onooglijk werd geraakt reageerde de rechterkant lijflang verzuurd Neuronen ijlden waar ze niet flitsen konden Het rechterbeen wou zijn eigen gang gaan De rechterhand pakte er al eens naast Ik gooide de eerste bal na overstuur Spreken was kort wazig vreemd avontuur Mijn lijf en…

De rondgang in dit paradijs op Aarde als mens, als wezen, als bewustzijnsstraal van moederborst tot 't laatste avondmaal van wervelwind totdat de storm bedaarde Bestaat uit rust'loos zoeken: slagen-falen met hart en ziel en 't onderscheidend zwaard van onze geest, wordt ons geen strijd bespaard: 't zijn oude mythes die ons lot bepalen Wij…

Zij komen en gaan, zonder vorm zonder inhoud: luchtrimpelingen in de ruimtetijd voor hun bestaan geen aanwijsbare reden - quarks en microben in hybride netwerken tekens van leven als zwevend plankton in de oneindigheid van ruimtetijd. zij komen en gaan in een gapende diepzee van miljoenen sterren; op lichtjaren afstand verdwijnt…

Ik ben nog niet zo groot op internet, Slechts weinig mensen lezen mijn gedichten, Verlangend naar aanbiddende berichten, Heb ik een trollenleger ingezet. Als u hieronder soms reacties ziet, Dan zijn die van mijzelf, wist u dat niet?…

Nu is ooit niet langer later en eens evenmin straks. Waar we zijn, zijn we, waar de bladzijde openvalt en alles telt en alles ziet elkaar en alles wordt meer dan er al was; nu dragen we de wereld in handen, lezen we geschiedenis, zo een- voudig is het. Hier wordt een huis bewaard, daar woedt een oorlog, de intocht van beelden stopt nooit…

Ontdekt drumt kilte mij tegen jouw lichaam als beleg van de nacht…

Voor mij is angst een ziekte daardoor ben ik nergens bang voor maar wel bijna overal ziek van ----------- Uit: 'De Allesvrezer', 1997.…

bij de eerste warmte geurt het bos zanderig en zoet zijn ontdooide kleuren in het palet dun aangezet er schuilt een thuiskomst in dit fluwelen bruidsbed van pas losgelaten oogweelde en dromerige gloed dan ziet iemand een zwaluw bij volle maan en lijkt ‘t alsof de zon nooit is ondergegaan…

Licht in het donker, maan met je prachtig sierlijk licht. De ontmoeting is zichtbaar dichtbij. Zacht van kleur, fraai van omtrek. Lichtintensiteit weergaloos, op de blauwe deinende golven. Maan, wat jij bewerkstelligt is voor ons ongekend. Foto Ad Elshout.…

Geen enkele dag kan ik m'n hobby missen: ..........vissen Op deze paal zit ik stille uren in deze plas te turen nooit knijp ik m'n ogen toe... ik word 'het hengelen' nimmer beu of moe de plas.... een rustiek tafereel en ik, hoofdrolspeler.…

mijn rust, mijn warm mijn ik, mijn huis mijn jij, mijn ons mijn wij, mijn thuis laat los, laat gaan laat zijn, laat staan leef blij, leef door leef mee, leef vrij nieuw lust, nieuw honk nieuw jij, mijn rust…

Over te lange wegen zwierf ik door Stappegoor moe en alleen Er was een korter pad naar huis, dat wist ik zeker als verkenner maar twee te grote jongens van de boerderij schopten me terug, stadskind in uniform en dreigden met de hond Het werd al donker niemand zag mij niemand om te helpen Ik was moe en alleen in mijn verdriet…

in het ziekenhuisbed strijken zijn gedachten neer in troebel water zwom hij de fuik binnen gekluisterd nu aan de geur van dennenbomen aan liedjes van het kindeke en een Stille Heilige Nacht hoe houdt de losgescheurde mens zichzelf bijeen niets om zijn hoofd op te leggen als hij kopje onder gaat in de taal van de dokter…

Het woord nooit dat ik nooit die of die ziekte wil, nooit meer die of die hoef te zien altijd dat ik altijd blij wil zijn bijvoorbeeld gezond en helder, altijd wel die of die bij me zou willen soms dat ik soms aan iets twijfel (of heel vaak) soms iets me in verlegenheid brengt soms een nachtmerrie heb, maar vaker leuke dromen, eeuwig dat…