Alle inzendingen, jaar 2018, week 19

mijn eerste gedicht verdwaalt op de achterkrant van de krant voor een manif opgesloten uit voorzorg voor een nacht een morgenster die door het labyrint gaat met kreatorius vroondienst der muzen bacchus steekt er een stokje voor dans met sint vitus de nachtwaker waakt over jolige nachtbrakers en hun drijfveren…

Wat was ze mooi en soeverein, wat kon ze me bekoren. Zij was als sprankelende zomerwijn, ze was mijn ochtendgloren. Ik huppelde met flukse tred, werd gek van exaltatie. zij stelde toen een harde wet, ik viel snel uit haar gratie. Ze kreeg een ander in de mot, een knaap met blonde lokken. Voorwaar een echte liefdesgod, nu zit ik hier te…

Het leven is een treinreis met veel onbekende halten en bij elke halte soms al halverwege maak je even aanstalten als de namen worden omgeroepen om snel uit te stappen want uitstappen zal ooit moeten hou je echt niet tegen is het je eindbestemming een leuke verrassing of een onplezierig oponthoud of is dit perron gewoon het verste wat…

Zoete verkwikking in de strijd, koele omhelzing in de hitte, vreugde en vrede te midden het gewoel. Tedere blik uit de verte, zachte muziek op de achtergrond, geborgenheid zoals in het begin. Aandrang tot het goede, moed tot herbeginnen, zalving tot sterkte en vertrouwen. Geest die alles leidt, oorsprong en verwachting, wijkende horizon…

Kom gerust even uitrusten in de regels, de lucht is bedompt, rust op het talud, nu zelfs ook op de rietkragen bij dit water, het licht is er de zon heeft even pauze. Misschien kwam ik iets te dichtbij, sluit tijd voorlopig dozen met oudere foto's wist momenten, gesprekken vol heimwee. Van enkel een kleine vogel die zong daar had je nog…

De dagen worden lichter maar ik word zwart het is hier donker koud en bar Ik werd gekatapulteerd naar het verleden het is terug dof hier in het heden Ik wil er uit maar zit zo vast het zit op slot het is een last Ik wil wel huilen maar het komt er niet uit alles is locked het zit onder mijn huid Het zijn emoties die het daglicht…

Je zoekt te late vertroosting in de toevallige voorbijgangers op straat, een moeder met een bakfiets en drie kinderen erin, misschien nog wat over voor jou, een jonge dame in een strak lichaam, misschien nog een vage glimp, een heer met een chique wandelstok, misschien nog een tedere blik van herkennning. Jouw droeve gelaat baggert maar…

Als vruchtje ontsproten Gedeelde deel, van beiden samen Grootse kracht; delen, de natuur tezamen Liefste lief in moeders schoot omsloten Jongste spruit op rij, in ons midden, jij Onbevangen, plicht noch pracht Zon en Bloem, licht dat jou toelacht Lief, zacht, moeders sier, moeders pracht, jij…

Waar men Gode een tempel wrocht, Sticht, (het is een vond der helle!) Sticht de duivel een kapelle, Of hij zieltjes vangen mocht: Hier een Spaarbank... daar, Vrij Wijn! Mannen! zeg: waar moet ge zijn? Dáar is 't alles pret vandaag, Hier is 't vreugd van daag en morgen; — Hier heeft vrouw noch kind zorgen, Dáar krijgt vrouw en kinderen slaag…

zij witten pril groen met oranje hart groeien cirkels in groepjes tot bloemenpracht pas als het gras de hoogte in schiet rijp zaad de maaier naderen ziet dan wordt wit met oranje hart mijn madelief…

Sinds mensenheugenis symboliseert de fallus: vruchtbaarheid en levenskracht. Baudet’s roman, die net is uitgebracht, beschrijft een exemplaar dat inspireert. Ik klink op Thierry's held en zijn baguette als ik mijn broodmes in het stokbrood zet.…

Door de achterbuurten van Parijs liep een moede man hinkend en grijs zijn afgezakte jeans op de rand versleten en in een plastiek zak zaten restjes eten als jong artiest was hij hier gekomen maar het bleef bij illusies en dromen copains en coppines had hij genoeg gehad en ieder avond dronken ze zich samen zat zij sliepen in de straten…

Wanneer ik een vlinder aanschouw Die heel zachtjes neerstrijkt Uit een hemel van helder blauw Het mooiste van Gods schepping lijkt De wind teder door zijn voelsprieten aait Als een waardevolle liefkozing Terwijl de zon om Moeder Aarde draait Volgende haar vaste kring Stil kan ik daarnaar staren Naar het o zo fragiele diertje Herinnerend…

Grapperhaus gaat kniediep door het stof Hij waagde het zijn hart te laten spreken En was van de beleidslijn afgeweken; Geen peuters uit IS gebied, Fuck off! Nou, Rutte wil er niet meer over zeuren Emotie tonen, ‘t zal niet meer gebeuren.…

Je wilt de oever verbinden mét de andere wal De woorden uit andersmans mond willen verstaan Niet 'kapot' van een snoever van brutale zelfingenomenheid Strijd... ga je uit de weg want verbindt niet Kom over de brug m'n armen gespreid.…

Gelijk hebben betekent niet altijd gelijk krijgen. Je kunt er naar neigen; en je kunt ermee dreigen. Gelijk krijgen is het meten met de juiste maat. Wordt dus niet kwaad als je als meter geen gehoor krijgt bij de wereld om je heen. Wees dan van steen; opdat de juiste steen boven komt.…

Kinderen moeten leren liegen en het hopelijk niet doen Leugens maken je ongelukkig argwanig en onaanraakbaar omhuld door voorzichtigheid en medeplichtigen, als het groot wordt ook dienaars van de wet onderhandelaars en voorspellers met op maat gemaakte maten die alles voor elkaar praten niet dom…

Ik ontwaak niet Pas als ik merk Dat zij mij ziet, ben ik wakker Zij ziet mij niet met haar ogen Maar omdat ik haar aanschouwd heb geloof ik dat ze mij bekijkt Een onalledaags patroon bezet mijn hoofd leidt mij omhoog De illusie van haar bestaan is voor mij zelfverwezenlijking Als ik de moed innerlijk vasthoud en de kracht vastleg die zij…

van de stad naar het platteland het is maar één dag reizen hiervandaan de woorden ze zijn anders hier in het dorp zoals de zaden overgeleverd aan de genade van windvlagen waterstromen warmte en kou liggen ze op de plek waar ze ooit zijn beland niets raakt zoek alles blijft anders hier…

Zij is sterker dan betrekkingen verplichtingen aanwezigheid van andere zielen zij is geen orkaan of suikerspin zij is een kracht die zich al stromend verbindt.…

zoals de bloedneus die pas wordt opgemerkt wanneer een warme druppel het bovenbeen raakt in rode verf uiteenspat nagenoeg direct wordt opgezogen door smetteloos katoen je kijkt ernaar en weet je bent meer dan een stap te laat de neus ervoor op te halen het was al begonnen voor het merkbaar voelde je kon er niets aan doen…

mijn meisje mijn lief vandaag vier ik jou jou en jouw jaren vijfenzestig in getal mijn meisje mijn lief nog kende ik jou niet toen jij geboren werd in van watersnood het jaar jouw oudere vader toen jij nog niet was zat om een staking voor gewone gerechtigheid in driebergens dreven uit ouderlijke liefde werd jij geboren om groter…

Er kan zoveel gebeuren, Ik kan maar zoveel dragen. Te veel is het soms, te veel voor mij. Schouders zakken in, ik stort in elkaar Na elke huilbui is zij daar, troost in haar aanwezigheid. Sterkte halen uit mijn eeuwigdurende hoop Ooit zal het beter gaan Verandering zal komen Ondanks alles, heb ik net zoals zij: negen levens…

Vanmorgen was ik blij je weer te zien Ik schaamde me voor alles Maar toch ook niet Er werd boos naar me gekeken Het deed me pijn dat je verdween Ik treurde heel even maar moest verder Gelukkig volgde je mij en zei ik ben bij je Iets waar ik niet aan twijfelde En je wou heel erg graag helpen Het werd me ineens duidelijk dat je het soms…

De vrijheid van een vlinder, geeft haar een mooi bestaan. Van bloem tot bloem, zal zij zich verplaatsen. De vrijheid zoals een vlinder dat heeft. Dat zou voor de mens ook eens moeten bestaan. Helaas, is dat niet zo natuurlijk hebben wij veel vrijheid. Toch er zijn wel regels, waar we ons aan te houden hebben. De vlinders zijn prachtige…

Wie letterlijk een keer voor paal wil staan - Al is het maar voor een keer in zijn leven - Moet zich maar eens naar Nijmegen begeven, Daar kan dat aan een net verbrede nette laan. De foto toont hoe men het daar beleeft Dat ieder er zijn eigen toko heeft.…

Onder lichtend vonkgedierte Komen algen tot bezinking. Diep is 't stil; langs lange slierten Wier trekt walm op van ontbinding. Plots doortrekken van de polen Alle kringen huiveringen; Reeds gezonken drenkelingen Drijven uit hun onderholen Los en zij bewilligen In een doodse farandole, Tot het schip moet stilliggen Op hun saamgedrongen…

Ik wil me niet meer om de zes week melden We praten enkel over kunst en ’t weer Ze denken dat ik daardoor reclasseer Ik heb het al genoeg moeten ontgelden Daarom zoek ik in ’t buitenland een stek Zeg AVROTROS...niet iets voor "Ik Vertrek"?…

zij wisten zich ooit opgetuigd als goden in de wereld van mystiek voelden zich er thuis het archaïsch huis heeft alle tijden overleefd er was geen generatiekloof in het vitaal cyclisme van het eeuwig loof toch wordt haar krachtige moraal ook regelmatig ingehaald door decadentie en de wuft corrupte uitspatting dan zakken rijken…

Soms, vaak eigenlijk (zelden niet), loopt de ezel in dood vogeltje ‘tegen dingen op’. Doende met mosterdpleisters en krammen, afkoelend, beseft het dat dingen hoge omwallingen hebben omdat het geen dingen zijn. Dood vogeltje identificeert ze als mensen en zelfs uit de Samaritanen onder hen kan veel mortel puilen. Eerst meende het dat het hier arrogantie…