Alle inzendingen, jaar 2018, week 3

ik draag blauw een kind van wind water en ijs uit conceptie van een koude vorst en de warme moederborst wij lijnden niet in diepgaande affectie contrasteerden levensgroot de verschillen die wij maakten overbrugden onze generatiekloof nooit heb ik echt warm gezorgd wist haar kille levenslied zij zong bevroren tranen in het…

Ik ben gelukkig wijl ik mezelf 'n anders mens heb gevonden die mij tot nog toe als een onbekende was; hij heeft geleefd ver weg en komt nu ongeschonden te voren in de Herfst, die voor mij als de schoonste Lente is. Niet lang geleden was een volmaakt sceptisch man te worden, mijn ideaal; alle hartstocht vergeten, het leven kalmpjes wegen…

Het tragische aan ruimtereizen is dat je nergens komt; een baan om de aarde, een vlag op de maan. Aan bestemmingen geen gebrek, het is alleen zo groot en leeg dat groot en leeg de woorden niet meer zijn. Je reist te traag, je leeft te kort, je bent van stof en niet van licht. Toch zit ze naast me op de bank, ze zoekt een man van buiten…

We hebben haast geen tijd meer voor de daad, We willen wel, maar steeds komt er iets tussen, Het blijft bij aaien of een vluchtig kussen, Nee, vrijwel niemand naait zich uit de naad. Maar ga eens kijken in een EO-huis; Daar hebben ze nog passie voor het kruis.…

je digitale foto -je papa stuurde hem- pas geprint op printpapier formaat A4 gekocht in de Colruyt ik kijk je aan jij kijkt me aan je gezichtje zo stralend mijn hart zo ontroerd je knuistjes gebald je ogen zien je mond lacht je weet je bent helemaal Lisse mijn leven loopt af jouw leven vangt aan beschermd voor altijd met kracht…

ODE AAN MOEDER DE VROUW Ze raakt niet uitgepraat en uitgejankt: kids vroeg op, in bad en broodjes smeren dan naar school daarna het huis doorrossen, vaatwerk de automaat in knallen en de witwas en hem eens laten hangen in het trapgat iets voor d’r zelf; een eigen job en af en toe een keer het werkhuis waar ze nog eens zwoegt daarna weer…

mijn hemel, wat een vrede nu de bede is verhoord verdrijf ik alle nachten zo diepzwart van gewemel en drink ik op de rede al klinkend op het brein dat weer gedegen is en dreiging heeft gewist verban ik nu de vrouw die leefde in de mist…

Soms overtreft het leven stoutste dromen, Want wie had nou in hemelsnaam verwacht, Dat Silvio, die zo vervaarlijk lacht, Ooit in de politiek terug zou komen? Maar de EU vindt deze egoïst, Heel bruikbaar als dè anti-populist.…

Hij roeide rond in scherven maar bleef uiteindelijk steken in zijn eigen spiegelbeeld het verleden leek vergeeld maar wilde toch niet sterven daarom wacht hij hoopvol op dat reddende teken al kost hem dat een hoge tol…

Staand in het wild der tijd Op de rand van komen De toekomst een boek dat opent Gloria, gloria! Strijkende zon, wind, geruis van licht Een onmetelijk onstuimig vallen naar het volgende zijn Gloria, gloria! Ik weet zeker dat jij bent Geleider van dag op dag Jij die vergeeft en brengt Jij die verzorgt en alsmaar klimmend is Gloria, gloria…

In ’t ogenschijnlijk rechte laantje Waar ik sinds ik ik ben loop Zijn de bomen blijven bloeien Leeft er angst en zingt de hoop De takken van weerzijden Raken elkaar in top Nu is dat simpeler onderscheiden Er zit geen hullend blad meer op Bijna aan ’t end gekomen Je zal het altijd zien Rest een brugje te dromen Van verder moeten of misschien…

het zijn haar ogen die me opeens troffen niet haar borsten, haar benen of haar steile blondeharen noch het minirokje of haar fraaie ronde billen 't was haar blik die me subiet mijn bril deed afstoffen andermaal keek ik haar aan, nu door propere brillenglazen blik gericht op dat glimlachende schepsel tegenover mij de verleidelijke mond die ze opeens…

Ik draag je aan mijn hart en nooit moe zo hoog te dragen geef je mij uitzonderlijke kracht om jouw beeld levend te bewaren. Ik draag je aan mijn hart jouw liefde die zo kostbaar in mijn leven en toch hoe diep werd weer de smart toen ik jou aan God terug moest geven Ik draag je aan mijn hart een herinnering die nooit mag sterven en komt…

In tegenpolen die onderontwikkeld verstrikt raakten in hun eigen plooien Onderzoek ik pre-evolutionaire syndromen waarbij mijn intelligentie van pas is gekomen Na jaren van dolen, ben ik erachter gekomen, dat ik deze schaduwen moet mijden om niet verder te leiden Mijn huidige expressie verdrukt een depressie Waar ik ben aan ontkomen door in mezelf…

bij Twello s'morgens in alle vroegte barrevoets door het gras met de dauwdruppels tussen de tenen zo stel ik mij dat voor... langs het blote voeten pad jij en ik die elkaar op de hielen zitten als een vleugje erotiek van de nog koude grond…

Wat erg is het, als men je vergeten is Je verwacht meer steun en meeleven Maar niemand lijkt om jou te geven Gen mens is begaan met je treurnis. In het begin kreeg ik veel bezoek Menig bekende kwam bij mij thuis En zocht mij later op in het tehuis Maar nu raak ik in het vergeetboek. Pijnlijk voel ik nu mijn eenzaamheid Velen hebben mij…

Naast elkaar stonden wij met tussen ons in een cirkel. Je zei: “Je weet met hoeveel gemak ik stap in deze vorm. Loop ook eens naar voren.” En maanden later fluisterde ik je naam en kon ik zeggen dat ik van je hield, door deze beweging voorwaarts.…

Tattoos in ieder lichaamsdeel gekrast, De dikke kop volledig kaalgeschoren. De piercings in hun neus en in hun oren, Vermeende macho ‘s/jongens van stavast. Met eigen protocol en etiquette: Elk heeft een Solex of een Mobylette.…

Het zijn de beste onder ons Die vroegtijdig gaan Die zelf niet meer willen Die in ons systeem Oplopen tegen een te harde strijd En over gaan tot een Vroegtijdig afscheid Zijn het niet de wonderschonen De meest integere En de meest romantische Onder ons Die het afleggen tegen De hypocrisie Daar door heen zien En beseffen Dat het niet…

Mocht ik ooit nog het geluk van mijn beste jaren, van '88 tot-en-met de vroege ochtend van 27 september 1990 gaan mogen ervaren graag, wees dan mijn getuige deze tijd leerde mij vrouw en wereld liefde ten opzichte van haar en haat jegens mijn levenslange ziekte kennen in een bedrijf van een machtsbeluste dictator* die puur voor eigen…

(voor Maxi Pretorius) Via Facebook volg ik jouw herstel na longkanker. Op de intieme foto's zag ik hoezeer je leed en hoe de pijn tot in jouw diepste wortels ontbrandde. Ik zie het Liefdeslicht in jouw ogen. Na een zware longtransportatie zit je nu in een rolstoel en word je door een lieve zuster rondgereden, terwijl jouw trouwe man altijd en overal…

Deprimerende schaamte ik veracht u met de verwaarlozing van mijn huilende bossen mijn onbestemde rivieren vissen die in mijn dieptes duiken ik weerspiegel de armoede van het alleen zijn in uw woordenvloed onder de mensen verjongen doe ik niet uw drammerige beken in mijn aderen stromen slapjes door het duinlandschap dat aan mijn…

wij zijn zo trots op de Nederlandse zakenmensen terecht knap handeldrijvend hardwerkenden/echt altijd zoekend naar hoog percentage winstbejag dit volgen wij natuurlijk met pretogen brede lach einde betoog duim omhoog…

als licht kraakhelder blijft verstijft de zon is de matrijs kapot waarin warmte en wondertjes wonen het soepele dat danst en zingt verstart in gaan stilt de hemel in een koud en kil onaangedaan kom maar wind vlaag een lieve eerste lentebries nog is het wat vroeg maar kraakhelder wordt geen troef…

Ik die had kameraadschap uitgegeven tot levenswachtwoord in mijn jong getij, ik word nu door de makkers uitgedreven en kan geen schred meer houden met hun rij. Er is geen plaats in het broederlijk leven, bij 't volk der makkers is geen plaats voor mij: nu moet ik mij in d'eenzaamheid begeven en hullen in herin'rings grauwe pij.…

Het zal nog jaren duren voor straten, pleinen, boulevards weer geplaveid zijn. En wij, in licht katoen en zijden kleren, weet je nog zeg ik steeds vergeefs weet je nog? Flirtend flanerend glanzend bloot onder licht wapperende kimono's gebloemd camparirood? ------------------------------- uit: 'Klaagliedjes', 2011.…

Als het zijn weer breekt En de pijn meer dan schrijnend is Dan is het samen willen zijn Meer dan voelen En het stappen in het nu Zwaarder dan lood Tot het voelen Van naast elkaar gaan De kracht geeft, het sterk te staan -…

Wanneer ben je voor het eerst verlegen langsgegaan? Wanneer raakte jij mij voor het eerst voorzichtig aan? Wanneer streelde je en kusten wij elkaar spontaan? Wanneer, wanneer was dat ook al weer? Wanneer heb je voor mij iets aardigs gekocht? Wanneer heb je mijn warmte voor ’t laatst gezocht? Wanneer gaf jij mij de laatste keer…

Geen kletsmajoor, hoor, Marco is bijzonder De Willemsorde geeft hem veel statuur Bij vlagen lag hij hevig onder vuur Maar drugs noch wapens kregen hem eronder Kan hij soms toveren, die kloeke gast? Wie weet haalt hij straks lijken uit zijn kast!…

de stilte is niet immer wit gelijk een maged reine of schoon van klank, onaangeroerd ook de ziel niet, als de mijne daar de nacht vaak bij helder licht vele spinsels vervoert de schaduw op mij gericht het geruis onder mijn dak heeft de oren toegedekt, niet omdat mijn wil dat wenst maar omdat de slaap op eigen wijze een schone rust…