Alle inzendingen

Wie – met gezond verstand – naar Brussel gaat Om daar wat krom is recht te zullen buigen, Wat uiteraard luidkeels valt toe te juichen, Stemt bij een stemming tegen glyfosaat. Waar hij – als hij een hersenziekte heeft - Zijn stem aldaar aan lobbyisten geeft.…

Een vierentwintiguurstaking brengt ons bij elkaar. We eten van elkaars gebak; je vertelt over je moeder, dat ze eens in razernij haar vrienden liet staan voor een glas whisky, dat je haar mist. Je zegt ik wil dik zijn of echt dun, niets daartussenin en je trekt je blouse omhoog en demonstreert. En wanneer je je been over dat van mij legt is dat…

Het meervoud van slot is sloten Maar toch is het meervoud van pot, geen poten Evenzo zegt men; een vat twee vaten Maar zal men niet zeggen: een kat twee katen. Wie gisteren ging vliegen, zegt heden ik vloog. Dus zeggen ze misschien ook van wiegen ik woog. Neen mis! want ik woog is afkomstig van wegen. Maar is nu ik "voog", een vervoeging…

De zon, het licht, de kleine vreugd, de dankbaarheid om al wat leeft, ze doen mijn hart toch zoveel deugd. Al zal het straks weer regenen gaan: de glimlach van het kleine kind het is wat mij wil doen verstaan dat er nog toekomst is en hoop ondanks de oorlog en de pijn - laat ons toch maar in vrede zijn.…

De stad verwoest door zware kanonnen en gevallen bommen toont slechts jonge bouwvallen steenbrokken en poedergruis raden aan zich neer te leggen bij deze ellende daarbij wezenloos afwachten ontheemde mensen liggen verslagen neer of lopen wanhopig zoekend heen en terug kijken tussen het puin hopen op troostrijke vondst…

nog ben ik niet uitgetreden maar ontmoet steeds vaker stukjes verleden die zich laten zien pas nu kan ik de puzzel lezen die ik toen niet kon maken omdat ik de harmonie van verbinding niet had mijn heden is een rokend spektakel van korte lontjes bosjes rafels die nog aandacht eisen omdat ze niet klaar zijn en mij de tijd en…

jonge vogeltjes opengesperde bekjes net een zangkoortje…

Wij denken dus wij zijn maar wie zijn wij Vergaan wij niet in horen en in zien Het land van Rembrandt was nog niet geboren Descartes had makkelijk praten bovendien De stilte sliep nog op haar rechterzij Wij denken niet maar zien wel duizend dingen De kolderbolder rolt van oor tot oor Wij horen wel maar luisteren niet meer Versterkt in schedel…

In the middle of nowhere kwam ik haar toch ergens tegen de twaalf bronnen van nooit nergens een noase genaamd Elim Olim was er nowhere man zittend in het nergensland van zwols dijkgraafs no go plan denkend aan wat nimmer kan Een noase storm glas water plasterk geen premierschap waardig omg draait zich reeds om in zijn graf onder de…

De regenton kan niet meer bergen. Water komt neer in grote overvloed. De hemel kent helaas geen kranen. Niets dat het stromen stoppen doet. Nodig evenwicht lijkt ver te zoeken. Veel en weinig, overdaad en tekort. Besef is onhandig, niet economisch. Hoop is techniek gericht, nog even. Dat alles een einde kent, denkt men. Wellicht is dit…

Al kruipend opent ze een nieuwe speeltuin Ze beweegt meer en meer op eigen kracht Op weg in een veranderend biotoop glijdt ze vrolijk over een groeiende vloer Verrukt, ze weet nog niet dat het anders kan, tijgert ze als een dartele mensenwelp Ze verblijdt zichzelf en anderen door kraaiend alleen de living te kruisen Het naasten van haar…

Koffiereflecties nieuwe dag sijpelt binnen het is dat ze nipt…

India is veel meer dan chaos: door en door -- logische chaos.…

ik zag je lach dansend tussen de stellen op zoek naar eenzelfde timbre ritme en draai hij stond geraakt in de stilte van bewondering volgde jou met stralende ogen als iets unieks in het drukke bewegen blikken schitterden vingers maakten subtiel contact zij nam in alle rust over waarbij haar warmte volgde zo als een imker…

Een helikopter cirkelt in de lucht En dagelijks hoor je sirenes loeien, Agenten slaan weer iemand in de boeien, Een tweede dader is nog op de vlucht. Met maandelijks een schietpartij of zes, Is duidelijk de geest is hier uit de fles.…

Terwijl ik lees voel ik mijn dochter kijken; ik laat niets merken en lees rustig door. Haar leven doet zich helder aan mij voor: het zal in alles op het mijne lijken. Niets kan ik doen, opdat zij zal bereiken wat ik, amper gevonden, weer verloor; geen vindt van het geluk méér dan een spoor, ook zij niet, en ook zij zal het zien wijken…

'k Wou laten wat me aan leven rest uitvloeien in melodie zo teer als 't zacht geklater der spelensmoede bron, in 't grote water, na schuimend stortgedruis of kronklend stoeien, haar laatste leven lozend... Want wat baat er mijn harte nog, nu al zijn edel gloeien een niet is en géén hoop het meer kan boeien dan zoete dood wat vroeger of wat…

klein restaurant genaamd Gelukkig wel ik zit daar met jou aan tafel maar dat is alleen iets wat ik verzin…

De UvA sluit uit voorzorg weer de deur Door lieden die de vreedzame protesten Met dreiging en vernielingen verpesten Ontaarden demonstraties in terreur De mens grijpt graag het pad naar vrede aan Om fijn elkaar de hersens in te slaan…

Mooi woord Het vrije woord Meer is het niet…

avondwandeling de maan hoog aan de hemel sterk vervuilde lucht de geur van een gele roos kwakende kikkers…

generaties lang heeft het stadse op de boeren neergekeken tot de oorlog kwam met een tekort aan voedsel boeren haalden toen hun gram als het hongerige aan hun deuren kwam die tijden liggen achter ons door kennis techniek en investering productie en marketing in vraag en aanbod bepalen nu het economisch perspectief helaas en…

O zo klein en mooi puur uit onverwachte hoek lach van dageraad Hoe het geheim van de nacht wordt onthuld op klaarlichte dag waarin wereld ontwaakt uit een diepe slaap in dit vluchtig moment: een horizon rondom van waar haar heel gevoelige wangen blozen onder de wakende maan. Wanneer je dit ook nog eens van dichtbij kan beleven of ervaren…

in de schemering het weemoedig loeien van een koe twee houtduiven in een zacht aanroepend koeren een kwakend kikkerkoor verschuilt zich in het riet krassende kraaien zoeken zwermend naar de ultieme plek in het struikgewas betovert de nachtegaal met melodieuze zang in het donker tolt de slapeloze tobbend in zijn bed…

In welke woorden ik ook over Paris, de lafaard, trouweloze, grote wellusteling, in welke termen ik, eer- en gewetensvol, over die lummel spreek, geen treft de man die minnaar is van Helena -------------------------------------- uit: 'Een hond van Pavlov', 1969.…

Die ik het meeste heb liefgehad,- 't Was niet de slanke bruid, met wie 'k in 't zoeter leven Mocht dwalen op het duin en dromen in de dreven, Wier hand mij leidde op 't rozenpad; 't Was niet de jonge en teedre vrouw, Die, goede genius, mijn hart, mijn huis bewaakte, Die mij het leven, ach, zo licht en lieflijk maakte, Met al de rijkdom…

de bloem bloost door de vlinderlichte aanraking ze voelt zich geliefd…

Ode aan Bok de Korver Leg bloemen tulpen rozen boeketten Neer op zijn graf Want daar rust een held Die zijn leven op het Kasteel voor Sparta gaf…

We kusten elkaar in de bus en door de ruiten zagen we de maan op de bergen schijnen. Aangekomen in jouw stad liepen we langs kapotte krotte huizen, bekroop mij huiver, zou zo één de jouwe zijn? Maar bij de koelte van het water, achter hek, hoog en voornaam stond dat van jullie. Je moeder klein en in het zwart, in de vestibule, begroette…

Bloemrijke tuin ontwaakt voor eerste kus van het licht pure stilte…