Alle inzendingen over voegt

Jaren gaven mij vertrouwen en geloof in hoge macht die als ik bid de woorden voegt bij een universele kracht welke over de aarde waakt als liefde in de mensheid daalt verweven tot onbreekbaar lint alle volkeren samenbindt dus draai ik hoopvol elke rol nauwgezet een aantal keren geef mijn gebed mee aan de wind verlangend dat het vrede…

In het museum tussen duindoorn en zilverzand vult mens in beeld de ruimte gaat immens leed versteend en uitgehouwen leven daar waar het zoute water zijn lippen verzilt en zout zich voegt bij zout veegt de wind zijn tranen uit de verstarring weg en in golven die vervagen verlaat hem zijn strijd aanschouwt hij zacht glijdend leven…

Het is gelukt Om je weg te krijgen Netjes volgens de regels Je had een te eigen visie Voegde je niet naar hun macht Speelde niet met veren Wel met vuur Je hebt niet meer goed opgelet En teveel op het spel gezet Ineens, was daar die opening Genoeg bewijs Macht Kan ingezet worden Om te breken Alles dat zich niet voegt Naar wie de meeste…

rijmt zonneschijn niet op venijn schuilt in luwte, in lagen eerder herfstig, ontdaan van pijn leeft enkelvoudig voort, geknarst door grind verdund door vergeten niets is afwezig als de som der delen een ziel van steen doorleeft haar ogenrood smoort in weerwil zacht als ochtendmist en dagelijkse dood niet anders dan vroeger zoals altijd voegt…

Je houdt stil, hurkt en ziet dat zonder bestek of zichtbaar plan een stroom vormen van verbazing bouwt je vraagt om traagheid om te ontdekken welk spel het water speelt een draaikolk als antwoord lang zoek je naar de hand van de meester die uit druppels beelden houwt je voegt tranen toe ongebruikt vloeien ze derwaarts dan keer je de maalstroom…

Ze maakt een tunnel van de wind rekt het uitzicht op en de weg voegt zich vanzelf naar haar gang. Een aanhangwagen vol sneeuw rolt voor haar voeten de helling af. Er is niemand die loopt in onvoorspelbare richtingen.…

Niemand weet wat wij weten Maar ik weet meer dan jij denkt En jij weet wat ik bedoel Ik zal je nooit vergeten Het was meer dan een moment En het was altijd met gevoel Wat wij weten blijft onuitgesproken Want uitspreken voegt niks toe De wetenschap heeft mij gebroken Het maakt niet meer uit wat ik doe Jij hebt het vuur in mijn hart…

schaduwwoorden die vlinderen anoniem om me heen als wegwijzers van aard tijdens de nacht (laat mijn waterogen gaan, op zintuigen van daar naar hier, van ’t ogenblik) tiktak, luchtig gevulde uren getuigen door de nacht van adem in mijn oren kleppert de klok een slapeloze muze mijn diepte gaat ver jouw schaduw verzacht ik hecht daaraan, dit voegt…

hij vuurt vele vragen af ontsnappen zal je niet gehuld in oude regenjas wat lichtjes excentriek een wapen hoeft hij niet gebruikt alleen gezond verstand hij is mijn grote favoriet van misdaadfilms allerhand zijn boekje en zijn potlood heeft hij altijd bij de hand zo legt hij vele feiten bloot en voegt ze in verband als alle puzzelstukjes…

Hij begint voorzichtig met kleine passen warmt heen en terug mij op, verlengt zijn been gaat van menuet naar pavane schrijdt ouderwets dieper voegt snelle stootjes toe laat zich dan gaan van allemande naar courante en voert mij de zesde hemel in zweeft daar langzaam sarabande met mij rond, in verwachting…

Wat is nog het leven van een mens vooral als hij de tijd niet weet waarderen maar voegt de dagen tot een wens en wil van de realiteit niet leren. Toch wil ik genieten van dagen die mij resten de wereld zien in 't licht der zon zoals die rijst in 't oosten en daalt in 't westen en elke ochtend weer het duister overwon.…

_______________________________ ZINLEDIG Met jou heb ik hier meer dan eens gemerkt Dat oden aan de schoonheid niet voldoen Wat voegt het toe, een smet op je blazoen? Weet wel dat een zinledig woord niet werkt Als glas holfrazig, zonder zeggingskracht Een vacuüm vol tandeloze macht…

waarvan de inhoud in veel aparte emoties uitkristalliseert die integrerend hun kleuren spreiden om het vloeken te vermijden ook zonder blauwdruk regie en coaches dekt liefde alles toe omdat wij geïnvesteerd hebben in elkaar vertrouwen kan afwezig bouwen met een enkel woord of terloops gebaar de snaar laten trillen zo voegt…

Laat mij dralen op de weg die alle paden verenigt zich in banen voegt die alleen de jouwe zijn. Pijl mijn verlangen in dromen die ik reis om steeds bij jou te zijn hoe ver dat ook schrijnt.…

Tussen het woelige mensendeinen Glijdt mijn schaduw sereen mee Lijkt soms alsof hij wil verdwijnen Maar komt dan weer heel gedwee Hij voegt zich naast mijn persoon Om bij mijn voeten aan te sluiten Gedraagt zich als een zotte clown En is dan echt niet meer te stuiten Kronkelend en buigend over muren Buitelend over straat en stoeprand…

je doet enkele scheuten melk in een schone hoestdrankfles voegt toe: twee hooguit drie zoute dropjes en vult dit aan met koud water uit de kraan doet de kurk erop gaat er op uit naar gemaaid land of boerderij af en toe fles flink schuddend dan als de kleur het toelaat neem je een keurend slokje langzaam proevend doorslikken met enige…

tegenligger Tot op honderd meter Genaderd is, zie ik In een flits naast mij Die donkerblauwe Audi Die mij op een onmoog'lijke Plek inhaalt, mijn linker Voorkant er bekant van Afsnijdt, en een halve Seconde voor de frontale Botsing zal plaatsvinden Die ook mij en de kinderen Onherroepelijk mee zal Slepen in een voortijdige Dood voegt…

de stilte begrijpen met mijn vingers tasten om de schors van een krachtige boom letters nestelen bekorende woorden pennen als milde poëzie soezen in een dagdroom duizelen van rijke ontluikende bloesems spikkeleieren bewonderen in een liefdesnest ik wilde dichten maar… er is raadselachtig gekras veert op en voegt zich driftig…

Voegt niets meer toe aan de welvaart die het ook voor de aarde vergaarde. De vergeten mens leeft in een wereld die die niet meer kent. Waarin die stilstaat terwijl zijn omgeving rent.…

' - En zó voortvarend is de man, dat hij de daad voegt bij z'n plan. Een welzijnsgolf gaat door z'n hoofd, als hij vol rook het peukje dooft. Z'n exhalatie heeft geen haast. Hij rekt z'n pret. Tenlotte blaast hij blauwe rook en tot besluit z'n allerlaatste adem uit. De peuk ligt naast een briefje met: 'Dit is m'n laatste sigaret.'…

Edoch wanneer men een cementachtige substantie bij voegt, wordt de liefde ineens, een stevig fundament waarop een mens, een gebouw kan plaatsen, waar niemand tussen kan komen. Dan pas wordt de zandkorrel een begrip, als dat eenmaal een feit is, is er met de hele relatie echt niks mis!…

Pronkstertje, wier blinkend huifje In de kastelnij niet voegt, Stemt u ’t hart zachtmoedig, Duifje? Maakt de bierwalm u vernoegd? Zou ’t u licht niet beter passen Als gij ’t huiswerk had aanvaard, Dan bij vleien en bij brassen U te voegen naar de waard?…

Kan ik vergeten Maar waar ik ook zijn zal Na deze mooie reis Trots kan ik zeggen Ik kom van het Paradijs Ik zal op je wachten In mijn sterrenstof dromen Tot zich voegt, lief, Jouw en mijn atomen Slechts dan hernieuwt zich De eeuw’ge cadans En komt het heelal weer Perfect in balans Uit mijn bundel: Zomaar uit het niets ... iets…

geldig zijn over de datum gaan niet meer bruikbaar zijn dus onzin pure onzin niets - niets is minder waar verjaren - gemarkeerd - op deze dag jouw dag is een feest een heel jaar van momenten - goede en slechte - van mensen - vreemden en vrienden - van ervaringen - oppervlakkig en indrukwekkend - een heel jaar en jij jij voegt…

sterven na dood ooit ontsprong ik bij Valthe in het hoogveen totdat het verdween nu heb ik alleen een begin als rivier bij Zandberg aan het kanaal ik baal maar ik haal Mussel nog bij Blekslage zijn mijn dagen geteld in het veld ben ik haast niet te zien naast Musselmeeweg misschien onder Onstwedde ben ik weer blij het Pagediep voegt…

haar papieren gezicht In trage stromen een weg zoekend Gaven blijk van haar leed, het doofde in haar ogen het licht De dag van vaarwel herdenkend, maar vooral vervloekend De berg weerspiegelt de omvang van haar zorgen Het gevoel verlaten te zijn, niets meer voor morgen Ze staat langzaam op, “laat het dan zijn” Na een paar kreupele passen voegt…

Klaterend zingt de waterval een oeroud lied over ontstaan dat klinkend over keien glijdt door spetters spattend begeleid in ‘n melodieus ten onder gaan Het gezang vloeit golvend voort murmelend malende in stromen dat zonder aarzelen of schromen zich voegt bij ‘t natuurlijk woord De lieflijke akkoorden sterven in het buld’ren van de oceaan…

haar papieren gezicht In trage stromen een weg zoekend Gaven blijk van haar leed, het doofde in haar ogen het licht De dag van vaarwel herdenkend, maar vooral vervloekend De berg weerspiegelt de omvang van haar zorgen Het gevoel verlaten te zijn, niets meer voor morgen Ze staat langzaam op, “laat het dan zijn” Na een paar kreupele passen voegt…

achter alle broze woorden herken je letters van jezelf je draagt de stilte moeizaam in iedere zin bewaard jouw handen zijn zo moe beschrijven elk gemis berusten zinloos zwevend in kilte van betekenis de stilte draagt het lijden voegt zich bij de tijd schaduw breekt jouw glimlach verminkt doorheen de strijd och wacht niet tevergeefs…

oorden Met jouw bescherming zal eenieder ons gedogen Een rijkdom die nimmer op zal drogen Bij de geleden tegenslagen was het jouw kracht die we aanboorden Jouw onvoorwaardelijke bestaan, gaf en geeft ons leven inhoud Het afscheid met een gemeende traan Het vaarwel omhuld in hout Je herinnering zal niet alleen in steen geslagen staan Je voegt…