Alle inzendingen over schoonheid

Als schoonheid niet wil buiten slapen, voldoende middelen bezit, station maakt waar veel daklozen mijn hart aan het wenen maken, en eenzaamheid en pijn, de liefde niet meer raken. Als hartswarmte tekort aan opvangplaatsen bied en mensen niet menswaardig worden opgevangen.…

eerst is er de verwachting gevoed door schoonheid; de gerijpte vrucht van de idee daarna bij het zien van licht een gemis aan symbiose voortaan ben ik op de andere mens gericht al doende eet ik drijfzand van aards geluk vorm ik mijn gedachten voel onbewust verstijfde druk ben zo geworden tot wie ik ben of zoals de mens gewoon…

Want ook de beemden zijn geen vreemden En ook geen vogel in welke vlucht ook Zo ver zon tussen miezer door het erf ook bescheen Ik weet bij God niet waarom ik soms om die schoonheid ween.…

De val van het water komt hard op het meer, maar haar schoonheid is zacht. Neerwaartse druk leidt tot rimpels en zorgen. Fraaie gezichten, subtiel gemaskeerd. Kunstenaars houden expressies verborgen indien men op canvas geen onderlaag smeert. Het goud in de bergen verandert van vorm als het daglicht verschijnt.…

onbevangenheid naar het hedendaagse het verzekert hem van ontdekkingsreizen in het verschiet "alles verandert maar het ademen blijft" in deze geest toont een bescheiden man de kunst van zijn wetenschap we zijn geworden tot dat wat hij in een landschap leest en begeestert menigeen geroerd vaak door de vondsten van een historische schoonheid…

verdriet mijn kind, mijn liefste kind is verdronken, verdwenen, onopgemerkt, verdronken, zomaar weg, nooit meer, nooit meer haar lieve lach, haar ogen, nooit meer haar melodieuze stem horen, dat is haar, dat is mijn wrede lot, dat is het lot van alle ouders die hun kind, hun dochter, hun zoon verliezen mijn dochter, vol jeugd en blonde schoonheid…

Wij zijn allemaal uniek, Schoonheid komt niet uit een potje of kliniek Wie jou neemt zoals je bent Is iemand die jouw innerlijk kent!…

Want de avond-Schoonheid wil niet marren: Uit dage-scheiden Zij ontluikt In mane-glans en gouden starren, In blijheid die de vogel tjuikt: Een avond die de nacht weerstaat Tot aan de nieuwe dageraad!…

Je laat me een schim van het paradijs zien Ik vlei me naast je in het zachte zand…en we vinden nieuwe kleuren voor passie nieuwe woorden voor –liefde- en heel even zie ik een schim van pure schoonheid..noem het paradijs.…

En de beken aller harten glijden Samen tot één fonkelende stroom, Stroom van schoonheid onder 's levens lijden, Aller stemmen dragend naar dien wijde Zee-gelijke en oneindige droom.…

geen vrijblijvende relaties voor haar, niet omdat ze geen keuze heeft …maar juist omdat ze keuzes zat heeft verlangend naar nog zoveel andere dingen dan een man omdat alles in het leven zo snel voorbij gaat en ook schoonheid en eeuwige jeugd niet bestaat werken, reizen, genieten, kinderen, dit alles kost tijd maar ze wil goede keuzes maken…

Nog ga ik door het leven In vreugd en vrolijkheid De wereld met haar schoonheid Ligt voor mij uitgebreid. Mijn bloed gaat nog niet langzaam In trage lauwe rust Het tintelt in mijn aadren Van louter levenslust Ik zie veel duizend dingen Op mijne levensbaan Het goede en het schone Het trekt mij krachtig aan. Goddank!…

Zij offert hem haar schoonheid en haar jeugd; Zij leeft alleen, wanneer zijn liefde spreekt; Zij lijkt alleen, wanneer zijn liefde ontbreekt En zelfs dit lijden is haar als een vreugd. Zo is de kunstenaar; en zó, gewijd In toegewijde liefde wordt hij groot. Zo overwint hij 't leven en de dood En heft zijn arbeid op tot eeuwigheid.…

Waar de mensen zonder pijn, Van mijn schoonheid mogen proeven. Waar naar soort klein of groot, Zonder angst voor de dood, Ieder wezen niet minder voor de ander zal hoeven.…

Ik ben een liefhebber van muzezang Ja ook van snelsonnet en netgedichten Koorddans en ironie, van tegels lichten Lyrisch, dat is waar ik naar verlang Maar wie niets heeft met raadsels en geheimen Niet ook in woordkunst is geïnteresseerd Op schoonheid neerkijkt of die is verleerd Past een bezoek aan 't woordenboek vol rijmen Quo vadis,…

Want de avond-Schoonheid wil niet marren: Uit dage-scheiden Zij ontluikt In mane-glans en gouden starren, In blijheid die de vogel tjuikt: Een avond die de nacht weerstaat Tot aan de nieuwe dageraad!…

Wanneer de woorden door mij gesproken aan jouw schoonheid ooit ontloken; dan gedenk mij. wanneer beelden tot schimmen de gedachten aan mij niet dimmen; dan gedenk mij. Wanneer vreemde ogen jou reeds vele malen bedrogen; dan gedenk mij. Gedenk dat wat voortleeft van mij in jou spiegelt in het heden als een blijk van trouw.…

nieuwbouwhuis modern en fijn zal in de smaak vallen maar voorlopig zullen haar jonge muren nog geen verhalen uitstralen of vertellen die eeuwenoude kasteelruïne zal met haar restanten in sprekende beeldtaal schillen fantasie bij menigeen afpellen bij het zien van dat iele boompje met haar jonge twijgen zal je blik vaak snel naar de schoonheid…

Met behulp van de kunstenaar wordt een wrede werkelijkheid in een onwerkelijke schoonheid aan de wereld getoond. En zullen mens en onmens van hun fouten kunnen leren. Op de dag dat zij erkennen, dat de oorlog nimmer loont.…

Ik kijk naar haar rug en zie een glimp van de zijkant van haar gezicht een gezicht, als je het ziet heb je alle schoonheid gezien die de wereld kent Geluk bestaat niet alleen in dat gezicht geeft de drang om te leven terug terug aan mij Op dat moment keert mijn geest In haar draai zit een wil die de werkelijkheid stuurt stuurt naar een betere…

als de bloemen weer gaan bloeien kan ik uw Naam, de allergrootste liefde noemen heeft iemand ons zoveel schoonheid gegeven als de zomer; hemelse tuin van jubelend leven!…

Je mag leven voor momenten oog hebben voor waarheid schoonheid in leven je bij geboorte onbevangen gegeven. Weet de esdoonbladeren zelfs sparren drinken dat water trekken zich van armoede in geest echt domweg niets aan.…

herken de wolk die regen verhult tel de rust die tussen donder en bliksem heerst met geduld herken de schoonheid in een melodie open je ogen en oren en zie elke steen bezit geweten ieder wezen kent z’n eigen taal zelfs een leeuw heeft mededogen en een ieder weet nu de natuur is ons waardevolste kapitaal ik zie wat ik wel of juist niet…

wat jubelt jou en ons de voldoening van de pauw-prachtige sierlijkheid als resultaat van inzet en offers wat bekoorlijk is het bal van rijkdom van de vriendschap die bijeenkomt waar jij haar verzamelt en strooit in jou vieren wij trots dat wat jij bent de dochter de vrouw en de moeder die wij liefhebben en jij lief hebt laat de schoonheid…

gelegen hij de Zalmtoren zal uiteindelijk dus hoog boven haar de Hoge Erasmus uitstijgen en vaker in de wolken verdwijnen dan zij zij de Hoge Erasmus voelt zich ook zonder wolken ‘in de wolken’ door zijn blijvende belangstelling voor haar elke nacht als het donker het overgenomen heeft van het licht benadrukt hij de Zalmtoren haar schoonheid…

Mocht het zo zijn, dat conflicten zich bekeren en als we wakker worden op een speciale morgen verworden zijn tot liefde zonder enig geweld, dat lelijkheid afstand neemt van eigen vorm zich vormt in alle schoonheid die al bestond wordt opgeteld, wel of niet vermomd zelfs een uitgebloeide roos in de lijst van neergang van z’n kracht…

Hoe dan ook, ik vouw mijn frêle schoonheid en geef mij over aan dromen in een magisch land waar het geluk danst op maanstralen tegelijkertijd schitteren (ont)wakende sterren hoog in het heelal Al deze mooie dingen in een leven vol hart, verlangen en zinnen; het wederzien nabij.…

Op welke wijze ik kan genieten van een schoonheid in rust en ruimte waar ik mij steeds weer afvraag hoe kan het dat ik haar niet eerder heb gewaarworden tot waargenomen met al mijn zintuigen Iets om te bewonderen, niet alleen maar om met hoogmoed, hebzucht of wellust te bekijken.…

Krachtig en prachtig Een nieuwe zon gaat onder Verstilde schoonheid. Fietsen langs het einde van de dag waarop een schemering vaalgeel, vurig roestend bladerrood gloeit Voel nog steeds een warmte van een niet gedoofde zon aan Haar ontwakend avondlicht als prachtige schittering voor mijn ogen.…

Wanneer ook het omgevingsgeluid van vogels begint te verscherpen, adem ik een serene zon waarbij haar unieke schoonheid en warme gloed versterken zodat ik kan varen tussen de verschillende wolkenlagen waarin bewondering en verwondering worden aangestoken.…