ZOVEEL MEER TE ZIEN
in iedere waarheid schuilt
een onbedoelde leugen
in elke leugen zit wel iets waars
elke blik kent z’n verhaal
in blauwe ogen liggen oneindige
open zeeën verscholen
in zwarte de mysteries en
de onbeantwoorde vragen die
zichtbaar ronddolen vergezeld
door een geplaagd geheugen?
herken de wolk die regen verhult
tel de rust die tussen donder en
bliksem heerst met geduld
herken de schoonheid in een melodie
open je ogen en oren en zie
elke steen bezit geweten
ieder wezen kent z’n eigen taal
zelfs een leeuw heeft mededogen
en een ieder weet nu de natuur
is ons waardevolste kapitaal
ik zie wat ik wel of juist niet
zou moeten zien misschien
ik zie een groot stil verdriet
met vragen die alsmaar vragen
met antwoorden die het ons zeggen
maar we luisteren niet
ik vraag me niet meer af wie
of hoe en wat uit te leggen
en dan plots
vanmorgen schuif ik gordijnen open
zie enkele reeën langs lopen
en ik geniet
Inzender: C.A. de Boer, 12 februari 2020
Geplaatst in de categorie: natuur
inderdaad;
maar ook te horen,
in mooie klanken van
- klassieke, verstilde -
muziek!
cruciale frase:
...vragen met antwoorden
die het ons zeggen
maar we luisteren niet...
Ik las en ik wachtte op groene ogen
maar helaas, helaas, ook geen grijze, zelfs geen donkere reebruine ogen.
Niettemin, heel mooi verwoord!