Alle inzendingen

Mijn buurvrouw heeft de kerstboom al gezet. Zelf vind ik dit wel vroeg, maar zij moet leven met veel duisternis, door ziekte van haar man die nu moet revalideren. Wat is het leven hard soms voor zovelen die erge dingen moeten dragen. Hoe durf ik dan nog klagen over iets dat maar heel even zwaar of moeilijk is? Toch is er hoop, altijd opnieuw…

Laat toch de rozeknop, de rozeknop wezen Breek haar niet open doe haar geen pijn Laat toch de rozeknop, de rozeknop wezen Opdat zij ooit een mooie roos kan zijn.…

JOHNNY HEITINGA Belabberd spel dus Johnny was de lul Het liep vanaf dag één al voor geen meter Geklungel en geknoei, het werd niet beter En punten in Europa? Maar liefst nul! Het werd hoog tijd dat Ajax hem verving Helaas, maar Heitinga werd Heitinging VLAAMSE FRIET De echte Vlaamse friet valt zeer te prijzen Ik adviseer een ieder…

Amor en Ego stonden samen bij de uitvergrootte tombe gebonden als nooit tevoren om wrekende wrevelredenen van verloren liefdes in de menselijkste uitingsvormen in beschamend retorische perspectieven bolstaande zelfspot en genenleed in volmondig besef van godengekwezel lijdzame genegenheidszucht op goed gelegenheidsgeluk op trans-atomische…

Zijn tandeloze mond lacht lieflijk; ongewonnen zo is het woord hem nog, en 't weten onbegonnen van mannelijk verdriet, van vrouwelijk misbaar: een kerstekind en is 't, een borelingske maar. o Mochte 't, immer voort, eenparelijk verblijden; een borelingske zijn, dat lacht, ten allen tijden, zo 't nu doet; onbewust, het muilke rood…

Leg de ketting klaar en hark mij tegen draad van kokkelgeur, het ganzeëi moet stuk voor stuk gezwellen. Toe maar, bekakkelei wat bokbederft, jij stropop volle maan. Je lazerij nu pruimsteen en dan vellen speelt geen rol, maar hou van mij. Knip mijn oren, snij die staart. Dat kindschap zweet in appeltaart vol hoedendoos en razernij? En dat octaven…

De mysterieuze dageraad is hier in honderdduizend toonaarden bezongen niet door gefluister, maar wel tachtig tongen door koolmezen en stichting Wakker Dier Zij zijn niet egocentrisch monomaan aanbidden zon en vaak de volle maan doch al die tongen hoor je, Katelijne in jouw collega's dagelijkse rijmen Zij zijn de mezen die jij stil…

laatste bed weg kracht tot spreken - heilige stilte - engelenzang ziel laat lichaam stijgt op ontstijgt op engelenvleugels - heilige stilte - ander land weids open - heilige stilte -…

Het ritme van de seizoenen houdt mijn hartslag in balans als ik er in meega en me s winters niet lui in een gemakkelijke stoel vergrijp aan de voorraden maar een jas aantrek en eropuit ga, over bergen of weiden voor uitzichten zonder muren met een warme zon in het centrum van mijn lichaam die mijn geest verruimt met het landschap…

O lieve Olivier als gij niet weet hoe die erosnimf die in uw wangen beet heet u liefde gaf, deelde niet meer weet hoe heet haar naam niet eens weet is dat niet wat u speet? weet dan, Olivier dat zij zich net als Venus geboren uit zuchten van verboden vruchten aan dansen der barensweeluchten ontkomen uit golven der ziedende zee…

Zij is het soort meisje dat zich verontschuldigt voor dingen die allang geleden zijn gebeurd, alsof schuld blijft kleven aan haar vingers. Zij is het soort meisje dat zich herinnert wat anderen vergaten te bedoelen. Een opmerking, halfluid gelachen. Ze lachte mee. Maar iets in haar brak op een plek waar het al stil was. Zij is het soort…

Zondag blijven we liggen, dan de klokken om de vijftien minuten als al die dagen. Op een heldere dag tekenen je gordijnen patronen op de muur tegenover. Het mooist is het in de zomer bij een zachte bries. Je keukenkasten geuren nog altijd naar kaneel en muskaatnoot. In een hoek van je salon de contouren van wat ooit een…

Als iets aansluit op mijn thema  'Hoe dood en dan daarnamaals' wat ik schrijf onder pseudoniem  is het,  het verlijden, het wegglijden van TV persoonlijkheid Viola Holt ze had nog zo'n levendige en dankbaar bericht achtergelaten op haar en onze sociale media: ze had het leven geproefd  en op het leven gedronken ze had een prachtig leven…

Afgunst en Jaloezie op Danny van Strien Het duurt nu al lang En dat maakt bang Er wordt altijd over je geschreven en gesproken Je zit gevangen in het leven al ben je vrij Al waren veel mensen jaloers op mij Er komt een moment dat je niemand meer vertrouwt Maar alles wat kapot gemaakt is heb ik weer opgebouwd…

mijn kind mijn lieve kind jij bent bang dat de dood op zolder woont dat het een wezen is dat jou grijpen zal mijn kind mijn lieve kind dat de elfenkoning achter de heuvels wacht hij je meeneemt als je buiten bent mijn kind mijn lieve kind dat de takken met hun lange dunne gekromde vingers verborgen heksen zijn die jou zullen steken…

Het eindeloze blauwe blad van de vroege zomermorgen. Vol vrijheid en verlangen, zo glad en zonder zorgen. Ik houd verstild mijn adem in. Nu, geen toekomst, noch verleden. Duizend kansen liggen klaar, zacht zwevend in het heden.…

Gekreukelde grauwwitte bladzijden uit onze vroegere correspondentie probeer ik vochtvrij te bewaren in een doos met andere brieven het zijn ongecontroleerde emoties verdwaald op zoek naar pure troost tijdens nachten van intieme waanzin samengevat in zoete ernst van liefde eenvoudige opgeschreven kale feiten over de kleuren van bloemen en…

Oorlogen lijken maar niet te stoppen Als de een voorbij is begint er zich elders weer een te ontpoppen Het leven is toch zo ontzettend kostbaar Je leeft het maar eens Maar in oorlog loop je gevaar Er komen ontelbaar veel mensen om Ik vind dat zeer triest en heel erg stom In wat voor wereld leven wij Zet de feiten maar eens op een rij Een wereld…

Je ziet ’t meteen, in één oogopslag, Haar borsten zijn fenomenaal, Niet te groot, ook niet te klein, Niet te week en niet te hard gevuld. Haar lieve rode mondje ’n genot Om te zien en vooral om te zoenen, Haar billen prachtig vol en rond, Draait ze verrukkelijk mee in ’t rond. Zij is waarlijk gelijk godin Aphrodite, Windt om haar…

zij waaien zwart als de nacht zwart van de rouw zij waaien van boosheid en verdriet het verzet zij waaien tegenwind tegen de waan van de dag zij waaien voor de kwelder en het boerenland zij waaien voor lepelaar, bergeend en plevier zij waaien tegen politiek van de korte termijn zij waaien tegen het misverstand van onverstand zij waaien bovengronds…

Je doet geen mayo op gestoofde peren Geen slagroom op gebonden erwtensoep Zet Douwe Bob niet in een meidengroep Soms zijn de dingen slecht te combineren Dus Yesilgöz maar niet bij Klaver zetten En Eerdmans liever weghouden bij Jetten…

de pathetiek van poëzie klinkt als juiste muziek in ‘n openstaand gehoor ’t komt dus weinig voor dat ’n heiligverklaring van ’t één of ’t andere an sich iets verandert of toevoegt aan de kern van wat ’t vermag te zijn al rollend van de Helikon verzonnen muzen of niet verbond ’t woord liefdes tot ’n stroom van beelden ’n zin gekregen…

Necessitas mori Ik moet allichte entwat gaan doen, dat, dravensmoe en drillens, och arme, ik nooit en deed, en dat ik doen zal, willens nillens. o Heere, sta mij bij, en leer mij, harte en armen open, hetgeen Gij, op uw kruise deed, u nadoen, en toch hopen. Toch hopen dat, zo Gij het graf ontrees, ik ook, na deze, de dood, die Ge overwonnen…

Je lippen tintelen van roomijs er staat een accordeon te liften. Alles heet naar streken, twee donkere kinderen trekken blij een straat uiteen. We leggen onze harten niet op tafel, slapen onder velaren. Kijkend naar twee handen lopen we terug van de overeenkomst, en heen. Daarna zijn we ingepakt, nog nat. Een vuilniswagen rijdt voorbij…

De scherf steekt, steekt van buiten af. Af van wat mooi zou zijn. Zijn is niet wat is, is nooit genoeg. Genoeg voor morgen. Morgen, meer en meer. Meer kan ik niet doen. Doen is alles. Alles wat overblijft.…

Ochtendblauw ontvouwt maan streelt mijn innerlijk licht stilte stroomt door mij Hoe bijzonder innig het is om de volle maan te zien hangen in het zachte blauw, nog helder terwijl de zon haar gouden adem spreidt en de aarde langzaam ontwaakt in een sluier van stilte. Ze drijft tussen nacht en dag, alsof ze weigert afscheid te nemen van…

Met dank aan de Viking die heden bij wijze van vlammend pamflet het Concertgebouw in zijn snelsonnet heeft genoemd en met name 't bestuur die 'band' met die zanger was - god zij geloofd - gelukkig van korte duur... KUNSTVERWANTSCHAP Met Gustav Mahler, joodse componist heeft ons vermaarde KCO een band al meer dan honderd jaar haast…

Ik denk aan het meisje, Van wie ik zo heb gehouden, Nog steeds zielsveel houd, Ik zal blijven houden. Ik voel nog haar warmte, Haar kussen en strelende hand, Mis haar kozende ‘Ik hou van je’ En mijn ‘En ik van jou’. Nu al weer vele jaren niet meer, Alleen mijn stil verlangen, Weemoed naar de tijd van eer. De herinneringen smaken nog…

Moeder Aarde, vaarwel ik moet nu gaan, voorbij is mijn tijd, mijn leven is geleefd, vaarwel, vaarwel .....De aardbol is prachtig .....klein en kostbaar .....het heelal is groot .....Ik zweef erin weg Beste mensen, vaarwel jullie kunnen nu wel gaan jullie moeten eten jullie hebben werk te doen .....Ik houd van jullie .....het meest…

Elon kocht de horizon, liet nachten gloeien op brandstof van verlangen. Hij dreef de hemel uiteen met zilveren schroeven, zocht in elke ster een spiegel van zichzelf. Zijn torens zongen van winst en snelheid, hun glazen huid weerkaatste enkel glans. Het rijk beneden werd een fabriek van dromen, waar stilte werd verkocht aan wie nog…