Alle inzendingen over schoonheid

onhoorbaar kruip ik dichter ervaar de geluidloze plop van het ontluiken van een vreugde dansje van plezier draai ik om mijn as ongeduldig wachtend op de schoonheid van laaf ik mij aan dat wat komen gaat…

te mogen toezien hoe iedere bloem een avontuur op zich in elkaar vloeit om mij volkomenheid te laten aanraken maakt dat ik deze zomer niet uitgeschreven raak over schoonheid die liefde zichtbaar maakt…

Boom met takken Waar de dood uit groeit Te midden van Bloemen van velerlei Soort die volop In het leven staan - En het vreemde is, Ze misstaat niet eens, Want ook die Uitgegroeide dood Is van een Ongekende Schoonheid…

Soms blijven gesproken woorden als een echo hangen maar het geschreven woord bezit alles wat er in ons leeft omdat we blijven verlangen naar de schoonheid van het woord dat ons altijd vreugde en vertroosting geeft.…

O rijpe boezem wit die voor mijn ogen stadig Zo liefelijke zweeft, gelijk de wederschijn Van d'allerwitste sneeuw aan d'oorsprong van de Rijn - Maar uwe schimmering, o zwakke ogen schadig! Met maagdelijke melk verschijnen daar beladig Twee zilver dopkens rond, op elk staat een robijn, 't Zijn appelkens gelijk…

sneller in een bocht aan de buitenkant in vertraging duwde ik me van de stroom verder weg zag een inham om even bij adem te komen begon de weg terug met licht en de opgekomen zon warm in de rug op halve kracht kan ik niet meer presteren maar wel leren om te genieten van wat in competitie nog nooit gezien is gaan worden stilte en schoonheid…

Vroeg in de dageraad de schone gaat ontbinden De gouden blonde tros, citroenig van coleur*, Gezeten in de lucht, juist buiten d' achterdeur, Waar groene wijngaardloof ooit lauwe muur beminde*. Dan beven amoureus de liefelijkste winden In 't gele zijdig haar en groeten met een geur Haar goddelijk aanschijn, opdat zij deze keur* Behield van…

Ze was een ééndimentionaal fort van schoonheid uitgelijnd tot in perfecte sferen de gearticuleerde wind uit haar mond echter wasemde een gruis van baksteen het uitbreken van de wandeugden construkties van vormloos lood die zwaar op het hart vielen of was ze slechts de poort boven een stinkende slotgracht Haar schitterend blinkende…

in de ondoordringbare ochtend mist waarin het dauwen van de regen overschaduwd wordt door de stralen van de zon die zich bevind aan de horizon zonnebloemen zo mooi en groot in het pure beleven is dit schilderswerkje een nostalgische en romantische associatie met landelijke en romantische tafereeltjes het juweeltje van deze prachtige natuur…

ik zie het wit gevuld door vragende gezichten ogen die met kleur steriele vlakken willen breken handen werpen vormen om bewegen weer een kans te geven armen brengen warmte raken meer dan alleen elkaar in delen zielt de schoonheid van het doek dat ik vandaag weer heb ontmoet…

Jij die met het gewone Nooit genoegen nam, Maar de kunst die jij als Geen ander beheerste Tot in de puntjes Perfectioneerde Ging niet voor een Doorsnee carrière, Maar een die levenslang De nauwe tunnel van de schoonheid Is waarin jij al het andere weerde…

Graffiti etst de regenboog in een mondiale kleur, schoonheid blijft bestaan.…

jouw bloei kent nog een eindeloos respijt in wiegen op de wind het krijgen van een kind gegroeid door zon en licht de plicht van dorens rond je stam toen jij gedwongen afstand nam hij moest bukken om jouw roos te kunnen plukken maar heeft tot bloedens toe zijn hand geschramd jij houdt stand tegen zijn nukken toont de wereld schoonheid…

De stilte werd in mij gewekt om te luisteren naar het ruisen van de luwe wind haar verhaal waarvan ik vind die luister van de natuur bij mezelf te zoeken rust op mijn oude dag om te genieten van dat vleugje schoonheid en adem het zuurstof in dat verwondering wekt wanneer vertrouwen gaat bloeien die een open wond nodig heeft om dicht…

in stille lijdzaamheid wachten duurt lang maar ‘t licht is naar beneden gegleden rijst op boven de vreedzame dieren door ‘t goud golvend gras de schoonheid van liefde zo blauw als de hemel blauwt en bloemen poëzie weer openvouwen de koorts der kunst weer in mij blaast…

Hoe het goud van de dakrand afstak tegen het groen van het omringende bos; glimmende kozijnen, als ogen van oude magiërs, die het bergmeer aanschouwden; handgesneden zuilen die de tergende hemel steunden door voorbijglijdende eeuwen. Hoe het brandende hout klonk tegen een achtergrond van leugens over het verborgen bedrog; vergeten bloedlijnen…

Een rijm voor jou kost weinig tijd Een tikkeltje fantasie, de blik in jouw ogen, De gedachte aan jouw schoonheid Een rijm voor jou is zo geklaard De aanraking van jouw handen, een kus op mijn lippen En jouw liefde uiteraard…

Jonge meisjes, hoe rampzalig Is, voor u, die prille schoonheid, Die, op uw gevulde wangen, Op uw welgevormde lippen, En op al uw leden, schittert; Hoe rampzalig is die schoonheid, Zoo gij, wars van blanke kuisheid, Hun gehoor geeft, die u vleïen! Vliedt, ô Schoonen! vliedt die vleïers!…

Wat was er met Miss Universe toch mis? Was zij opeens veel pondjes aangekomen En is haar titel daarom haar ontnomen Of klopt wat zíj zegt dat de reden is: "Weet u waarom ik geen Miss Universe blijf? Ik pas niet langer in dat enge keurslijf."…

Wie danst zo rank, zo rap, zo zacht van zede, Met stap en stamp, buiging, handslag en kushand? Een knaap, die mijn hart heeft verzoend met Rusland, Die maat en muziek maakt van zijne leden. Mijn open mond drinkt het zoet van de lucht, Mijn oog verzadigt zich van zalig schoon, De muziek wiekt, gelijk een vogelvlucht, Zo zacht van slag, en fluit…

Een geur van zomer-bloesems begeleidt De zang der zonnen - duiven - die heur trans Doorglóren in eerbied'ge rondedans Om Haar, wier glimlach sferen groept en scheidt; 'Schoonheid, o, Gij, Wier naam geheiligd zij, Uw wil geschiede; kóme Uw heerschappij; Naast U aanbidde de aard' geen andre god !…

Zonde, zo'n schoonheid. Moedig spreiden mijn takken zoekend naar vaste grond. Stevig en trots beschuttend de vruchten die jij droeg.…

jouw wit was streepvrij de intense onschuld verblindend nauwelijks raakbaar door contrastuele weerspannigheden zacht ebde gesluierde schoonheid weg een spoortje hemel achterlatend in de neerslag van tijdloos goddelijk genieten…

jij hebt mij jouw wereld laten zien die aan de binnenkant van je ogen nadat ik al zo lang vorm schoonheid en kleur van buiten had bewonderd vaak opende je al in oogopslag liet mij de fine fleur van het moment subtiel genieten maar het echte beeld dat op je netvlies is geëtst was voor mij nog heel lang privé jouw wereld…

waar volmaakt het eeuwig zoeken naar foutjes in schoonheid uitlokt speelt bij jou de lach van zeker weten een eigen spel schuift hemel weer een plaatsje verder is superglans net een verblindend stukje hel dat oplicht waar contrast het paradijsje ziet soms wolkt wat speelse magie aandacht kleurend boven de scenes waar jouw volmaaktheid…

Ik heb je nooit benaderd ik dorst het niet jij stond zo ver weg alleen op een voetstuk vereerd door velen je wilde met niemand delen je was zo mooi blonde haren wapperend in de wind god, wat voelde ik me klein, een kind maar je viel je struikelde over het leven nooit geweten wat je had kunnen geven.…

Hoe kan ik jouw schoonheid laten evenaren aan de wond'ren van deze hel? Dieper ligt jouw ziel, verborgen onder het ontastbare, stof. Woester dan de zee, meer kracht bezitten jouw woorden die hun teleurgang vinden in het geruis van het nu Hard is het zachte onthuld in zijn zijn en willen zijn.…

Haar oogleden zijn verfrommelde gordijnen die haar vensters onttrekken aan zijn beeldende blik Hij beziet de droge sloten die van haar neus naar haar mond lopen en wilde beken vormen als haar tranen willen stromen Op haar bovenlip het donzig bos dat bescherming biedt aan dunne twijgen gegroeid door de tijd en het overmatig roken…

Kok heeft zijn hart aan Maxima verloren: Hij noemt haar een aantrekkelijke vrouw. Gelukkig maar. Stel dat hij zeggen zou: "Die lelijkerd kan mij echt niet bekoren." Want slechts voor zeer aantrekkelijke types Vergeten wij wat graag onze principes.…

Ze was geen schoonheid, maar juist klein en dik. Toch doet men zo geen recht aan deze dode. Misschien was klein en dik toen in de mode.…