170 resultaten.
BEGIFTIGD (3)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 131 maakte
- En als de beste haring kaakte -
Zag hoe ze in de ander schouwde
Hij zag hoe haar dat zeer benauwde
En dat ze naar alleen zijn haakte
Hoe ze steeds meer gevangen raakte
Ze zich als mensenschuw ontvouwde
Met op haar schouders alle last
Van wereld en van dorpsgenoten
- Het lukte niet die af te stoten -
Leek zij op een gebroken mast…
POEZIE BESTAAT NIET
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 74 Een zeilschip zonder masten. Het dobbert alsmaar voort. Niemand heeft ooit poëzie gehoord.
Poëzie bestaat niet. Als iemand sterft is hij dood.
Er rest alleen honger.…
IJSSELMEER
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 149 Hoog en droog
op houten jukken
ligt aan de voet
van d'oude zeedijk
Markerwaard -
in vergeten drift -
Ijsselmeer , onbegrensde onderstroom
van Midslander schippers
hun onvergeten droom
van brekende zeeën
vliegend schuim
de mast teneêr
nog brandt het licht
in roekeloos weer
geen teken van leven
in kolkende golven
nu later lig jij daar…
Flipperkast
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 25 Alles stroomt, een komen
en gaan van mogelijkheden
Overal waaien vlaggen
maar ik steek geen masten
van vastigheid om mij heen
Mijn werk en mijn relaties
zijn vloeibaar, mijn lot
ligt niet in mijn handen
ook niet in de lijnen
die waarzeggers lezen
Plezier voor mijzelf
idealisme voor allen
tussen de flippers en
de façades van de dag en…
Hollands vlag
poëzie
2.0 met 2 stemmen 288 Als je haar in vreemde baaien,
Mijlen ver van 't eigen strand,
Zwierig van de mast ziet waaien,
Als een groet van 't Vaderland,
Zwierig van de mast ziet waaien,
Als een groet van 't Vaderland,
Voel je een vreemd verheugenis,
Voel je eerst recht, hoe mooi zij is,
Voel je een vreemd verheugenis,
Voel je eerst recht, hoe mooi zij is.…
Stuurloos
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.088 moedeloos als ik mijn ogen sluit
Het is te laat, je drijft de nevel in
nog eenmaal kijk je treurig om
woorden steken en ik staar stom
vanaf mijn einde naar jouw begin
dan slaat de duisternis me blind
en zoek ik spartelend naar houvast
maar niets dat de draaikolk staakt
ik ben volledig uit koers geraakt
als ‘n schip met gebroken mast…
was ik een schip
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 846 Was ik een schip
Dan joeg ik door de golven
Metershoog doorboorde ik de witte kragen
Met welbehagen
en met stormachtig geweld
Mijn masten zwiepten heen en weer
zoals in de oude filmen van weleer
Het is het spel dat wordt gespeeld
bij storm en tegenwind
onthouden dromen van een kind
Maar ik ben slechts een ouwe pont
en daarom vaar ik elke…
Een wimpel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 61 nog waait jouw vlag
zijn de kleuren sprekend
maar het doek heeft
zijn beste tijd al gehad
glans en souplesse
zijn gaan lijden door
de levenslange gang
van onze vier jaargetijden
ooit heeft de mast
een wimpel gedragen
die is gestreken toen
rugzakken overbodig bleken
het mechaniek kreeg
later onherstelbare averij
door een constructiefout…
file-leed
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.160 tranen staan te wachten
ritsen harten in een lijf
het komen sterft een stille pijn
een paraplu drupt liefde
het hoofd dat het recht heeft
gemist breekt in het kind
het laatste is het sterkste blad
voor altijd eenzaam in de mast
een tijger vijlt zijn nagels wakker
de woudreus weet de weg
een zee ligt aan de overkant
de oostkust buiten…
de wereld en mijn zoon
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 430 zoon
nog geen drie jaren oud
op een lage kinderstoel
een en al voldane lach
onder de spaghettislierten
saus stroomt uit zijn neus
al het licht was weg
de electra uitgevallen
donder en bliksem stormstoten
hagelstenen als fazanteneieren
vlak voor het eten
hielden de goden een pauze
de wereld was ontregeld
de koeien liepen op de weg
masten…
kat en muis
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 407 Katje; huppelt en springt door het gras
Het ruikt een fragiele muis
Het zijn kannibalen in het gewas
Mijn domein; het is niet pluis
Dit territorium is kat zijn terrein
Zijn malse groene gras
Muisje lief; daar hoor jij niet te zijn
Dit is voor het kattenras
Hebbes zegt de klauw
De nagels pakken hem vast
Kat lust hem rauw
Gooit hem in de mast…
Het onverwoestbaar Rotterdam
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 4.138 Dat is de laatste trein naar Rotterdam dat weet toch elluk kind
Hij vindt Amsterdam wel aardig maar doet een dubbele moord
Voor zijn Mast, zijn skyline en voor Feyenoord
En zelfs na tegenslagen die geen ander kan verdragen
Steekt weer vol vertrouwen, de handen uit de mouwen
En dan gaat hij trouw weer aan het bouwen
Omdat hij weet dat, wat zijn…
Arbiter op een botter
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 943 Een mast en eigen baas
arbiter op een botter
in een gevecht met de zeeboezem
Onverwondbaar en hoogbouwend
sla jij jouw golven om mijn oren
in het vaarwater van mijn hart
Eenmaal staande op vaste bodem
hoor ik nog steeds de golfslag ruisen
maar de herinnering verwatert
Ga voor me staan, nog een keer
en overspoel me met jouw liefde
laat…
Boomstammen
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 1.596 wezenloze gestrekte gestalten
uitgeteld in omgevallen kracht
stapel van stil wachtende stammen
liggend in een houten gareel
doorgesneden woudreuzen
huilend in druipende hars
houten wachters langs de bosrand
gestapeld in lange rijen
toekomstige planken of masten
geschapen voor het scheppende
takken ontbindend in de rottende aarde…
AVONDDAMP BOVEN WEI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 98 Een breed wit meer
van nevelig koud zweet
uit slapende spoken
doorzichtige zeiltjes
zonder boot of mast
zweven wiegend
in wijde kringen rond
mijden angstvallig
het diepe midden
waar
een eenzame boom schuilt
kaal _ plomp _ gedrongen...…
De Driemaster
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 440 Op een driemaster
met drie masten Liberté, Egalité en Fraternité
stak de Revolutie de Atlantische Oceaan over
(...)…
Onophoudelijk
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 115 wadend langs de kust
Zag dat je niet kon wennen aan
de verblinding van het leven
je kneep de ogen dicht
Dat de volheid van de hemel
te veel voor je was dat je
de hemel naast je niet zag
De ruimte voor een vogel
met weigerende wieken
is te hoog gegrepen
Zachte handen gaven je een plek
in het kraaiennest
jouw uitkijkplaats in de mast…
Mijn Rotterdam
gedicht
4.0 met 4 stemmen 1.799 Maar ver in de haven, daar wenkten de kranen,
de boegen, de bruggen en mast achter de mast,
de Maas en de meeuwen, de vlaggen en vanen
en strekkende lijnen van takels en last!
Er zwaaiden weer bakken! Er lalden weer lieren!
De zon zette water en wimpels in vlam.…
`De coulissen van wereld´
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.300 ‘de coulissen van de wereld’
Ik zag toen lantarenlichten
van de avond eerder drijven
het rimpelen van de boomkruinen, takken
de vensterramen van twee drie hoog
donker glas, verlichte vakken
kroonluchter, schemerlamp
en dan de golvende geveltrappen, klokken
er waren patrijspoorten
lange masten, een reling
En op de brug stond de man
wiens…
De verstekeling
gedicht
3.0 met 62 stemmen 17.306 En maakt zich met het schip vertrouwd,
dringt door tot iedre vezel van het hout
de romp, de mast, de kabels en de touwen
de zeilen hurkend in de reddingsboot.
Het zijn de kleine kindren die hem kennen
en hem niet vrezen: zij zijn nog pas zo kort
geleden uitgevaren uit hun nacht
ze moeten aan het daglicht nog zo wennen.…
uit het oog verloren
netgedicht
2.0 met 60 stemmen 2.998 Vasthouden aan de mast,
koorden aantrekken
was een must.
We vielen van de ene verbazing
in de andere.
We legden uiteindelijk
veilig aan de kade aan.
Ons hart vond voldoening
Vulde zich met geluk
Wij waren elk een andere weg
ingeslagen
Na jaren nemen we de teugels
samen weer in handen.…
Stil van wind.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 334 De wind was ter ruste, het watertje sliep
En 't scheepje moest liggen tot later;
Het spiegelde intussen voor tijdverdrijf
Zijn mast en zijn want en zijn ranke lijf
In 't klare kristal van het water.
Geputst had de schipper, gegutst had het nat
En gangboord en stuurboord en alles was glad
En fris van het stromende water.…
Wedstrijd zeilen.
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 650 schuimkoppen vormen zich op grauwe golven
witte zeil bolt in de krachtige noordenwind
hun fokkenist wordt telken male
onder opspattend boegwater bedolven
schuin hangt de zeilboot in een poging
snelheid aan de wind te maken
mast en stagen hoor je knerpen en kraken
onverstoorbaar vaart de bemanning door
bij 't starteiland gaan ze rap door…
Stil van wind.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 487 De wind was ter ruste, het watertje sliep
En 't scheepje moest liggen tot later;
Het spiegelde intussen voor tijdverdrijf
Zijn mast en zijn want en zijn ranke lijf
In 't klare kristal van het water.
Geputst had de schipper, gegutst had het nat
En gangboord en stuurboord en alles was glad
En fris van het stromende water.…
Gezonken schip
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 162 Het noodlot reeds beklonken
de bemanning telkens dronken
de kapitein verlaat de kroeg
een oceaan ligt voor de boeg
het huwelijk moest stranden
niet bestand tegen de golven
thuisgebracht naar verre landen
in de kajuit daar juicht het leven
schuimend bier en schaamhaar
aan de geschiedenis gegeven
rond de mast schreeuwen de eeuwen
in de…
vrijheid
gedicht
4.0 met 65 stemmen 13.504 een vliegtuig cirkelt letters in de lucht,
de vlaggen klappen van plezier, hoog in hun masten.
het volk dat lang boog onder oorlogslasten,
viert dat de vijand vijf jaar later is gevlucht.
dan dwalen mijn gedachten naar Irak..…
Geweld op zee
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 504 Verbroken is het radiocontakt,
de mast gebroken en geknakt.
Geweld op zee,een scheepje in nood,
zij vechten voor hun dagelijks brood.
Mannen die over boord zijn geslagen,
vrouwen die zich afvragen,
komen ze veilig weer thuis?
De vuurtoren brand,en wijst hen de weg,
naar een veilige haven,naar huis.…
zwijgen
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 260 in angstig donkere nachten
fluit de storm in het want
kraken de masten en ra’s
roepen schorre doodsvogels
het verderf over deze wereld
de stank van de slagvelden
zingen de sirenen hun lied
van de dodelijke verleiding
de honingzoete ondergang
klinkt ’t zwakke hulpgeschrei
van d’ontheemden en vertrapten
verdrinkend in de zwarte deining…
De middelen
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.711 In mijn jaszak dwaalt een zender rond
als tandpijn, zoekt een mast, een satelliet,
een hoofd om ziek te maken en iets hogers
is er niet. Grot, vuur ingewanden,
tempel, kruis, retinascherm. Denk niet
aan de fabrieken. Pixels, steeds meer pixels,
schreef een dichter, geboren voor de revolutie.…
Drenkeling
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 3.461 Terwijl zij de netten uitwerpt
in een wolk van schuimspatten
krijst de drenkeling en hijst zich aan boord,
In de diepte een verzonken stad
onder wuivend wier,
een mossig koord leidt naar het schip
gekraakt in een donderslag
Nu rest er vermolmd hout,
groeien er koralen op de mast,
de oeroude glorie ligt aan scherven
terwijl zijn tranen bederven…