187 resultaten.
Mahler 4
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 518 Voor even weer voert
Mahler 4, mijn geest
langs juichende pieken
en inktzwarte ravijnen.
Om tenslotte, onder
't goudgeel bladerdak
ver van de furie van
ons bestaan, de wind
fluisterend..
voorbij te horen gaan.…
Zilveren klanken boven ravijn en dal
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 174 We wensen elkaar de vrede want
morgen is het kerstmis
het zilver wordt gepoetst
Het kristal
gewassen fonkelt als
ster van David
In top van boom
Een engelenkoor
zingt op hoge toon
over het kindje Jezus
dat is geboren in een stal
zilveren klanken
boven ravijn en dal
Ongenode gast
op het gemaskerd bal.…
Het zal wel liefde zijn
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.781 Mijn verstand spreekt mij tegen
het onzekere laat mij dolen
ik dans zonder te bewegen
niemand ziet die capriolen
Mijn gevoel zit enorm bekneld
en dan is het weer vogelvrij
al mijn angsten ruimen het veld
maar het is ook stil in mij
Mijn hart neemt een gevoelig loopje
richting een uitdagend ravijn
ik ben een gespannen hoopje
ach, het…
de diepte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 91 dat wij hier zitten
met lompen bedekt
groezelige verbanden
om onze koppen
samen hier zitten
elkaar nog net in de
ogen kunnen kijken
en dat we dan lachen
lachen om de sleutel
van ons weggeblazen huis
dat wij hier zitten
samen met de sleutel
bedekt met lompen
groezelige verbanden
met stromende tranen
de diepte van het ravijn…
Schapen
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 784 één is er niet
twee wel en drie
en honderd maar
dat ene is verdwenen
ravijnen dorens duisternis
geen antwoord op haar roep
kuilen huilen droefenis
een halo in de troep
de weg gaat hoog en ver
weg van twee tot honderd
maar liefde klautert verder
de berg af tot verwonderd
voeten vallen over
waar was je…
Knipoog
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.168 lachend voorbij
en ik zag in haar even
de vrouw van mijn leven
Ik trapte zo hard
als ik kon om langszij
toen zij blij naar mij keek
haar een knipoog te geven
Toen zag ik met schrik
haar lui oog waarmee zij
naar mij keek met een blik
die gepleisterd bleef kleven
Ze knipoogde terug
met dat ander - naar mij
waarna ik haar toen hoog
het ravijn…
eens zul je het vinden
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 364 eens
wanneer je zult besluiten
je ogen te bedekken
en op reis te gaan
door binnenwerelden
onverstoorbaar dalen
in ravijnen en kerkers of
zwevend - duizelingwekkend hoog
door majesteitelijke luchten
dan
wanneer je ernaar uitkijkt
zul je het vinden
het allerkleinste
bijna onzichtbaar
pluk die dag
en draag hem uit
voed hem…
vakantie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 237 In balans
Berg, rots, een ravijn
de tijd is van steen
de stenen zijn tijdloos.
De berg, een diep litteken,
zonder beweging
valt eeuwig het water.
Ik word bevangen
door onmetelijke rust,
steen op steen op lucht.
Voor mij de wereld
die zich ontvouwt,
onbeweeglijke zon.
Dan
even later......…
Levenswandel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 119 Balanserend over smalle pad van het leven
Zoekend naar vaste grond en steun
Gaan we voetstap dagelijks verder
Langs rivieren, rotsen of ravijn
Bij voor of tegenspoed
Zo nu en dan dwalend, dan zeker wetend
Waarnemend de bermen van het pad
Struikelend of mijden de kuilen
Volgend de richting naar één doel
Naar het eind, de horizon.…
op je schouder
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 329 de zoektocht
naar een vader
is een lange
weg die langs
ravijnen scheert
de reis is een
mengsel van
wervelende
verlangens en
onvervulde vragen
de dooltocht door
een landschap van
zwarte gaten waarin
tijd en ruimte
verzwelgen
het is de queeste
naar een brug
die verbindt met
de afwezige
het gemiste
hoe vindt men een…
HOOPVAST
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 642 dat die grond het randje van een afgrond is met een heel diep ravijn.…
sluierwolken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 345 omringd door witte toppen
sluierwit op morgenrood,
lees ik vanuit een diep ravijn
op het randje van de dood,
zwaar hijgend, met gebroken ribben
een tikje pips in het gelaat,
getroffen door een felle pijnscheut
in bijna doodgevroren staat
gelijkmoedig wachtend op mijn lot,
lees ik dus boven witte toppen
in slaperige sluierwolken:
"Grüss…
Teleurstelling
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 778 Als een koorddanseres
Loop ik behoedzaam
Op het slappe koord
Dat hangt
Boven het ravijn
Gevuld
Met kolkende emoties
Even dacht ik
Op vaste grond te lopen
Even dacht ik
Iets te voelen
Van een steun
Links en rechts
Het was maar even
Dat ik dat dacht
Als ervaren koorddanseres
Loop ik
Op het slappe koord
Behoedzamer
Waakzamer…
Passant aan een touw
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 166 ben beneden begonnen
heb haar beklommen
triomferend de top gehaald
maar arm en berooid
weer snel afgedaald
het waren illusies
in rots en ravijnen
kleine plateaus
waar het zicht in de
mist leek te verdwijnen
ik dacht
haar te hebben
maar op de top bleef
zij koel ongenaakbaar
ik luisde haar pels
zij heeft het hart
niet geopend
ik…
Betoverend
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 311 'k Bad en vertrouwde, maar het
was een farce, beslist een klucht
Gevloerd en afgevoerd
zette een coma mij buitenspel
'k Ben helaas niet meer die ik was
uit mijn hoofd gekropen, vloog 'k
en liep ik samen
met jou langs een ravissant ravijn
De klok evengoed tikte door
kortte slechts noch lengde tijd
Wij hebben ervaren hoe jaren
kunnen vervluchten…
Roeping
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 529 Bouwen aan het bestaan
verbinden wat divergeert
bruggen slaan over ravijnen
met overtuiging en inzicht
ziel worden, levend wezen.
Op te gaan in verdwijnen.…
"Koorddansen"
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 1.165 Ik voel me
als een koorddanseres
boven een ravijn.
Steeds als ik me in balans waan,
beweeg jij m'n koord.
Even blijf ik dan vertwijfeld staan...
Maar mijn blik blíjft gericht
op de overkant.
Ik zál hem bereiken.
HIJ laat me m'n angsten trotseren.…
TWEESPRONG
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 105 Het met porselein betegelde pad der maagdelijkheid
Dat door het bejubelde woud
Wordt overschaduwd
Lijkt door het zwaarmoedige labyrint
In de werken van de komende Gregoriaanse meesters
Alreeds overvallen te zijn
En verliest zijn zuivere evenbeeld bij het afdwalen
Van de struikelende Priapus
In het troebele ravijn van grijpgrage haat
En…
Voor de ontmoedigden
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 129 Verveeld verviel zij in melancholie
door de haat van dode dichters,
dove bromvliegen cirkelden om haar heen:
sterk is de hyena, O, mijn lief, ontwaak,
zie de sterren doven boven ravijnen
en diepe kloven:
de vlammende kaars fonkelt als drakenoog
in duistere nacht,
zie haar liggen wachten onder de zon
in een bed van donzen - sneeuw,…
HIJ IS ALTIJD DAAR
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 649 Zijn hand leidt mij langs ravijnen
met Hem zal het leven verfijnen.
Elke dag is een nieuwe uitdaging
Ik ben blij dat ik met Hem meeging.
Mijn leven heeft nu meer waarde
ik leef nu bewuster op deze aarde
door God kijk ik overal anders naar
want ik weet: Hij is altijd daar!…
Van de toren blazen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 217 De hoogte in ogenschouw genomen
keek hij in de diepte,
zo hoog boven het ravijn,
had zich nog zo voorgenomen
niet te hoog van de toren te blazen,
maar het mocht niet zo zijn.…
Het magnifieke vergezicht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 224 ik wist het vlakke land
zee en openheid
polders en het eindeloze strand
ontdekte heuvels
en rustieke dalen op mijn
levensloop in jaren
botste tegen rotsen
bergen die met scherpe kammen
wolken snijden aan de horizon
zag ravijnen die het kleine
van de mens vergrootten door
de angst van het begraven zijn
ken het magnifieke vergezicht…
Goliaths voet
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 144 witte sneeuw
hard glinsterend
onder de
stekende zon
al wat zolang al
treurt en kermt knarst
onder Goliaths voet in
nederlagen
in de
donkerste dagen
een brug over het ravijn
de ster het lied van leven
een kerstgeschenk
aan jou gegeven
het paradijs herschiep
berg en dal weer juichen
liet
rondom de zon…
Hang- en sluitwerk
gedicht
3.0 met 39 stemmen 13.371 Hoeveel manieren van dichten
kent de wereld, of hoe weinig maar:
superieur ingenieurswerk met woorden,
de kosmisch bewogen gevoelige snaar,
de inktvraat van het onttoverd citaat
of schaarse woorden in een wit ravijn.
Men kan ook met minder omhaal.…
als wij
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 1.230 als wij samenkomen
in balans onze berg berijden
de ravijnen afsnijden
de passen vermijden
in de dans recht in het hart
van onze passie verkeren
in de ontlading van het verlangen
een nieuwe oeroude wereld creëren
als wij
ons intens gedeelde moment
als we samengekomen zijn
elkaar deinend in de ogen kijken
in onze glimlach gevangen…
Als we wortels hebben, verkopen we ze
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 76 Door de wouden, over bergen
en zeeën reizen we, de wegen
zijn vrij
Wat bijzonder is, nemen we
onderweg mee, in lange karavanen
Langs de markten
langs kusten en ravijnen
door steppen, door stormen
en rovers
Wat goed is voor de buren
is nog beter voor ons
Het is welvaart
Vrije doorgang, vrije handel
zijn ons oorlogen waard
We lachen…
Hemel is een must
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 330 het zomert hier
bergt in smalle wegen
weet op tijd nog
gas te geven voor
de rail ons vangt en
volg de kaart die jij met
liefde hebt geschreven
wist de ravijnen
voelde me de kleine
in dat perspectief
ik heb je lief
gooide lijnen die
ons hielpen te
ontkomen aan dat diep
we gaan toppen
in een vergezicht
dat uitgaat
boven bergen…
fluister stukjes leven
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 373 ik schreeuw de tijden terug
waarin ik leven voelde
maar het geluid lijkt stuk
de echo vraagt wat ik bedoelde
er is geen brug
die nog emoties draagt
waardoor mijn woord
in het ravijn vervaagt
toch raakt het af en toe
een bloem die groeit in kleine
decibellen en bloeit in kleuren
die gelukkigzijn voorspellen
ik roep niet meer
maar…
de echo vraagt
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 2.485 ik schreeuw de tijden terug
waarin ik leven voelde
maar het geluid lijkt stuk
de echo vraagt wat ik bedoelde
er is geen brug
die nog emoties draagt
waardoor mijn woord
in het ravijn vervaagt
toch raakt het af en toe
een bloem die groeit in kleine
decibellen en bloeit in kleuren
die gelukkigzijn voorspellen
ik roep niet meer
maar…
voor beide moet ik springen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 595 ik wankel tusen afgrond en ravijn
voor beide moet ik springen
ik haat het eeuwige onzekerzijn
waarheid zal tot keuze dwingen
de weg ben ik al kwijt
geen handen om te helpen
als ik diep in me kijk
zie ik slechts lege schelpen
gebroken zonder kleur
het leven is verdwenen
in de stilte van mijn huis
voel ik me niet meer thuis
ze zwaaien…