Alle inzendingen

Belangrijk is dat je niet in de put gaat zitten als je geen kracht meer hebt om de verstikkende banden te verbreken die je gevangen houden zonder dat de liefde voorspoed en geluk je op de aarde zijn ten deel gevallen eenzaam maar niet alleen hier beneden is het niet maar doe als zij die wedergeboren verjongd…

'Macron vond ik al aardig, nu nog meer Merz is mijn vriend, een voorbeeld voor zijn natie Meloni mag ik graag, een inspiratie Ik vind jullie geweldig, wat een eer' Het blijkt maar weer uit Trump z'n retoriek: De wereld draait om vriendjespolitiek…

Op het strand, Bij de eeuwige branding, Wacht hij op haar, Die vertrok, niet keerde weer. Meeuwen krijsen, De branding breekt de golven, Vloed komt, eb gaat, De zee deint in eeuwigheid. De zon verdrinkt, De horizon vliedt heen, Hij wacht op haar, Die verdween In de zwarte hemelnacht, De sterren straalden hun licht, In de nacht…

De zon vraagt of ik snel naar buiten kom, ze schreeuwt dat de storm is gaan liggen, er is geen regen meer om bij af te druipen; vogels zingen degelijke welkomstliederen, en de vlinders doen hun rondedansdingen met zoemende bijtjes op de binnenplaats. En toch kom ik het gat van de deur niet door, ik hoor bij elke stap in die richting zijn…

wie schrijft die blijft is de hoop van waaruit men als dichter ademt rust roest is een andere stroop; niets doen is voor de ziel beschamend deze woorden zijn aan een ieder en mezelf gericht immers hoe word ik later herinnerd, uit het zicht als ik word ingelijfd in zes notenhouten vlakken en de aarde je verwelkomt met kom, laat je maar zakken…

Vrede, in een bed in Amsterdam, geknield of met gebalde vuisten eeuwig verbeid, bewaard in harten en gedachten over mensen die zich anders gedragen dan je wenst mensen die moeten zorgen voor hun welzijn en hun vergezichten alleen maar kunnen dromen deze zelfs met vereende krachten niet kunnen realiseren; daar is de wereld te groot voor…

op de maandag, vroeger de eerste werkdag van de week, begint de ochtend met het vief houden van botten en spieren op mijn leeftijd ben je daaromtrent wis en waarachtig geen leek de jaren vragen zijn tol, net als een oud huis met kieren en ik wil nog wat jaren mee, maar dan is bewegen een must ik zit daarom in de kring der oudere wijzen uit mijn…

Twee oude vrouwen onder een cipres. De een legt haar hand zacht op de schouder van de ander, met een glimlach. Misschien is het slechts een teder gebaar, of liefde die nooit mocht bestaan, of misschien een metafoor voor eenzaamheid. De zon van augustus strooit haar laatste licht over hun wazige gezichten. ***…

Op een warme avond, wachtend op de oogstlijst, Begin ik al te dromen van bladeren en geur. Bieten rood en geel, prei en knoflook, zo fris, Een mand vol beloften, vers en puur. Samen plannen we gerechten vol tuinleven, Sla voor de lunch, andijvie voor de vrijdagstamp. Elke groente kent z’n eigen dag en streven, Een ritme van delen…

Je denkt veel te willen Vakantie bijvoorbeeld zoekt wat, ja! De juiste reis! Na wat rust en overdenken nee, eigenlijk wou en wil ik daar naartoe! Zoeken… gevonden! Blij! Je stelt je voor, je wikt en weegt kijkt in je agenda je ziet je pakken, welke kleren, koffer, parkeerplek, je ziet je lopen door die straatjes, gevels…

Het zou het feest van herkenning kunnen zijn of worden als de glimp van haar vurig oplicht in warme omhelzing of wordt het een uiterst snel verdwijnen uit een ooit beleefd festijn waarbij ondeugd meekeek en deelde omdat vergeten in samen beleven een goed excuus leek daar waar zachte avonden spiegelend drijven op het…

Hittegolven en regendagen met onweer volgen elkaar op. Toont God de mensen dat ze van Hem blijven afhangen?…

Ik hou van het leven Al gaat het nog zo snel voorbij. Hoe zal ik het zeggen? Vraag mezelf: “Wat is het.” Waarom is het wat het is? Ik wil er mijn vinger op leggen. Het lukt me niet. Want het leven is overal. Overal is het in zicht In de mussen op het terras. In de kat die stiekem komt kijken. Zijn groene ogen nieuwsgierig op mij gericht…

Nergens beter toeven dan tussen golvend riet turend over het kabbelend meer luisterend naar de vogels. Aan de overkant van het water loeien koeien in de wei wordt gras gemaaid om te hooien alles wijst op voorjaar begonnen in mei. Heel het leven nood tot rust te komen ga ook zelf eens ontspannen rustig zittend aan de waterkant genietend…

Mijn geest is een kaleidoscoop een polychroom aquarium veelkleurige verbaria in grote stille oceanen van ongeschreide, des te meer in 't zand geschreven vissentranen…

Het was laat in de avond regen in lamplicht gevangen sloeg neer op het macadam van de Mechelsesteenweg je had een offwhite jurkje aan ik schatte je op vijftien je liep langs de straat waar ook ik overging auto's passeerden remden af reden weer verder je vroeg de weg naar de Muze café waar Ferre optrad Ferre Grignard de anger van jouw lied…

Weegt op de nacht een dubbele donkerheid door zoveel ogen, duister voor altijd? Gaat in de dag de stilte warende om van zoveel lippen met doods zegel stom? Neen luide zijn de dagen met de klank van zwaar geschut en felle wapens blank en nachten lichten van de hoge vlam die laait door 't land en zoekt het offerlam. Duister en stilte zijn…

Er waren honderd ambitieuze landen, maar ook was daar de olie-industrie, dan is er weinig kans op euforie. De hoop verdween in plastic prullenmanden. Wie alles in hun voordeel daar beslisten? Tweehonderdvierendertig lobbyisten ....…

Altijd is het een stijl pad dat kronkelend langs een stromend beekje leidt tot een grotesk slot; het bladerdak verzwakt wat de wolken overlaten aan het weinige zonlicht op zijn bezweet gezicht. Het laatste, het zwaarste, met de poort als gewricht van de tijd na alle goden, in de protagonist z’n zicht, deel van de raarste tocht -de aankomst volgt…

ik heb de rimpels gevolgd naar de plaatsen waar jouw krachten zich hebben geopenbaard voordat de spiermassa de opperhuid ontspande nú lees ik de lijnen die ervaringen hebben getekend en soms zelfs hebben gegrift in frequent aantrekken en ontspannen in de diverse oefenseances van aparte krachttraining toch is het geen verval wel…

Is er regelmaat te geven als de eenzaamheid zo opportuun heftig dagelijks aanwezig is? als pijn je vooral laat voelen dat je heel alleen bent? pijn je dagelijkse bondgenoot zo lang al aan verbonden (MS)! ja, er is regelmaat aan te geven door je tanden erin te bijten je tot de tanden toe te bewapenen 'cordon solo humanitair' je vesting…

Ik grijp veel te hoog, Niet te bereiken, Hoe zeer ik ook poog, Maar ’k wil nog niet wijken, Mijn verlangen blijft vragen, De roep is te sterk, Nauwlijks te dragen. Achter ’t oneindige zwerk, Ligt, ik zo zeer ontbeer, Ik weet, ik moet accepteren, Wat was, is niet meer, Tij is niet te keren, Wat was, komt niet weer.…

Wat met God te maken heeft is ingewikkeld, het verstand wil logica en geeft zich niet gauw gewonnen zoekend naar elk begin redenerend vanaf een volmaakte schepping naar de bekende wereld de mensen, hun neigingen genotzucht, nieuwsgierigheid ongeduld en domheid - hun onvolwassenheid die hun de kans gaf om verstandig te worden volwassen…

Ik loop voor bij het korenveld Met iedere stap doorbreek ik de stilte In de schemering van een oneindig niemandsland Heb ik je gebracht voor bij de laatste rij populieren Ik loop aan mijn eigen schaduw vooruit Terug naar de wereld De bomen kijken mij na Zoveel er hier verloren gaat…

Waarom ontbreekt mij steeds weer het talent tot ontdekking van een nieuwe eigen stijl met zwierige woorden en nieuwe trend al schrijf ik mijn gedicht met botte bijl. Ach wat maakt het uit welke keuze ik doe mijn inspiratie komt alleen uit jou najagen naar nieuwe methodiek maakt moe noodzaak van geeigend schrift maakt mij trouw. In mijn…

ik denk het vandaag ik dacht het gisteren ik heb het altijd al gedacht ik zeg het vandaag ik zei het gisteren ik heb het altijd al gezegd ik weet het vandaag ik wist het gisteren ik heb het altijd al geweten mijn geweten is zuiver want mijn god leidt mij ik hoef daarom niet na te denken daarom doe ik vandaag wat ik…

Soms vertraagt de tijd, wanneer stilte zich vleit over de wereld en de tijd de dag dat moeders handen rust vonden en haar ogen sloten – de ogen die jou ooit voor het eerst zagen. Wat blijft is helder, het stille licht van herinnering: een glimlach, onuitwisbaar woorden die zich nestelen in de kamers van je hart, de geur van thuis, de warmte…

Almachtige God Heerser over het heelal liefdevolle Vader Uw wijde blik ziet achter de verste sterren kijkt even aandachtig naar de allerkleinste wezens van ons Aardrijk die slechte met het sterkste vergrootglas zich laten tonen welk een onvoorstelbaar grote ruime Geest verzorgt het nietigste als het Mateloze.…

In mij gaat iets ontpoppen Mijn bakermat gaat scheuren En als dat gaat gebeuren Dan is dat niet te stoppen Ik krijg nieuwe organen Dat komt door de hormonen Straks mag ik mij bewonen Een ander wezen wanen Ergens in mijn geheugen Liggen dan wat restanten Van, nare, oude kanten Van zelfbedrog en leugen Dan, na mijn transformeren Ga…