Alle inzendingen over fluisteren

haar zijn tot het moment dat zij die steen verlegde kracht in zich voelde stromen alsof de wind haar voeten en haar haren op tilde haar lusteloosheid haar verliet in haar ogen glansde heel voorzichtig vertrouwen haar stem klonk door het universum “vader je vergist je “ toch sprak haar mond geen woord het was de wind die haar fluister…

Stemmen en ogen die elkaar niet vinden en vluchten in grauwe schaduwen die niets betekenen of meer vragen dan een einde of een dankbare droom waar de regen alleen fluistert en geen sporen uitwist. En herinneringen alleen uitdoven omdat ze wensen zijn geworden.…

jij de vertelt over Elise in de spiegeltuin een sprookje om van te houden een vrouw om van te houden ben je je warmte straalt vanuit je woorden vanuit je mandala”s vanuit je foto’s met je kleine mannekes op schoot veel heb ik jou te wensen als ik het zou kunnen zou ik die betere wereld voor je toveren nu stuur ik je met het fluisteren…

bubbels omvatten haar naakte huid lauwwarm water fluistert liefdesherinneringen door krullend haar op de stoel ligt de wollig zachte handdoek eens droogde die hem nu alleen nog haar…

herfsttranen op natte wangen toe niet huilen fluistert de wind zacht…

sneeuwvlokken ons begroeten op onze snoet een blije glimlach in de brievenbus papieren bezoekjes een groet een wens met de post gebracht wat kun je je dan blij voelen er is aan je gedacht ook in je mailbox zo veel goede wensen zou het maar altijd er zijn dat speciale gevoel wat wij voor de kerst bewaren kon en kan elk mensenkind maar fluisteren…

In haar wervelden de muzikale klanken omhoog alsof ze opgetild werd gedragen naar verleden omkijkend naar haar lach en haar traan dan om even stil te worden hoopvol haar kijkers in de zijne vol vertrouwen jij ik wij samen doch ook elk apart onze toekomst even knipperend met haar ogen zag ze een vogel met zijn kopje scheef naar…

in de gouden glans van regendruppels weet het fluisteren van de wind elk verhaal van “leven”…

Het overlijden van je Pa, problemen, her en der Groeiden we uit elkaar, zelfs erg ver. Nu alles een plaatsje heeft gevonden Beleven we weer heel mooie stonden. Handje vasthouden,'s nachts jouw arm om mijn schouder Ik bemin je, dieper en oprechter, al worden we ouder.…

daar waar de golven zachtjes kabbelen draagt de ene hand de andere…

jij pakt wat wind en met een brede regenboog bestormen sterren de hemel windt wolken om je slanke vingers tijdens hun vlucht door de lucht armen dirigeren het licht van de zon in schaduwen die komen en gaan jij maakt ruim baan door het fluisterend leven jouw sprankelende stem mee te geven met je lach beziel je ons hele bestaan…

Kijk niet bang naar ontkenning, kom in jouw eigen kracht, niets zal jou tegenhouden, in de fluisterende herkenning. (herkenning in iemand vinden, is thuiskomen met jezelf...)…

Luister, ik fluister, zachtjes in je oor, vertel je dan, datgene wat je het liefste hoort, luister naar me als ik je toefluister, dat ik van je hou, mijn gefluisterde woorden zeggen alles wat ik je zeggen wou, zachtjes in je oor.…

Een stem die fluistert zegt zoveel, bekoort. Een die zich verheft weinig tot niets. En die schreeuwt wordt niet gehoord...…

Een hechte rij beuken blaast luchtig en zacht reine adem over vredige graven, wil de Burgemeester Wuiteweg laven, geeft gemoedelijk vloeiende levenskracht. De luchtstroom uit dicht lover houdt steeds wacht bij huiskamers en werkgrage zalen vol mengeling van allerlei talen, die geheime spraak of openheid betracht. Bedaagde huizen van rijk…

De paardenbloem is uitgebloeid, tere takjes tekenen een aureool rondom de steel. Een lieveheersbeestje bekruipt het pluis, zijn pootjes haken in het zachte wit alsof het zeggen wil, je wordt gedragen door een krans gebeden die door de Wind verwaaien naar het Land van Licht.…

woorden sprekend lippen die zich vormen naar klinkers en consonanten in een onbekende taal ogen weerspiegelen de betekenis van vorm en staven stem totdat de woorden vallen in een zilveren schaal het is alleen maar een droom met haar hoofd tegen zijn schouder luisterend naar het geluid van verre trommels…

Eindelijk weer verliefd, heerlijk Mijn vriendin vraagt honderduit om mijn roze weg te filteren en hem kritisch te vergelijken met de man van mijn dromen maar ik laat haar de nuchtere en saaie gewoonheid Liever wil ik lieve fluister en verstolen kussen mij openvouwen om te geuren mij uitrekken naar zijn ogen en me nestelen in de wind…

ik fluister een naam telkens weer ik fluister hem wel twintig keer ik schrijf een naam steeds maar weer ik schrijf hem soms wel dertig keer en alle keren zal ik denken denken aan onuitgesproken zinnen en alle keren zal ik huilen huilen diep van binnen om wat verloren is gegaan verloren voordat het heeft bestaan…

in de beeldentuin fluisteren ze met elkaar is het verbeelding…

Heel zachtjes fluister ik tegen mijn engeltje dat ik niet verder wil leven Heel zachtjes fluister ik tegen mijn engeltje dat ik het heb opgegeven Dat het zo`n pijn doet om te vechten tegen mijn verdriet, angst en pijn Heel zachtjes fluister ik tegen mijn engeltje dat ik de moed heb opgegeven om mezelf te zijn Heel zachtjes fluister ik tegen mijn…

Bij het fluisteren van de nacht zag ik een glimlach zo onverwacht van een engel die vertelde over een wonder in het oosten. Ik stond als genageld aan de grond, omdat ik ongewis was van het wonder dat zich onder de mensheid bevond. Bij het fluisteren van de nacht hoorde ik die konde zo onverwacht van die Davidster in het verre oosten.…

mijn vader de ogen kijkend zie ik alles wat ik ben wil ik het antwoord weten op wat mij bewegen laat fluister mij vader fluister mij dan ter bevestiging het antwoord op de vindtocht van mijn leven ook nu ik hier en jij daar bent vertel mij vader vertel mij dan ben ik grootgebracht geworden de zoon de man en de mens die jij wilde dat…

ik fluister de wind het ochtendgloren huil de regen bij invallende nacht voel hartsverlangen in mijn zoektocht naar dromen ademloos de eenzaamheid verdwaal steeds weer waar de fluistering daagt mij zachtjes vragend wat vandaag vermag…

fluisteren bladeren en wind 'vergeet vooral niet terug te komen pluk ons in het fluisteren van de wind.'…

mensen die in stilte willen wonen, zonder wanhoop van dat zonderlinge, eenzame, van dat leed omdat ze de dood steeds horen fluisteren met die fluisterende stem die iedereen kent.…

Ik luister naar haar adem en fluister "Kan ik haar ooit weerstaan?"…

Ik fluister vragen om je hart te spiegelen; dat is mijn antwoord.…

Gister fluisteren Naar morgen verduisteren Kunnen luisteren…

In de schemering, Als alle dingen duisteren, Heerst -dit lichte fluisteren: Lieveling, lieveling!…