Alle inzendingen over sok

Samen kochten ze een breier wisselden die om de maand, truien, sokken, soms een vest rolden uit het naaldenbed van links naar rechts roetsjte de slee de maand vloog om geen pand bleef stranden leeg kwam het de ander toe per auto of bij vlagen te voet met wandelwagen tot een tweede werd gekocht nu liggen in hun kasten de breiers werkeloos…

ze schuifelde weer langs achter haar rollator kromme rughanden ongewassen haar kleefde aan haar voorhoofd afgezakte sokken onthulden steunkousen onder een gerafelde rok haar aan elkaar geplakte bril voor op de neus gegleden een zilte weeïge reukkolom markeerde haar territorium ze liet een spoor van versleten jaren na zonder…

op de bank ligt snoep, een doek een oude sok en warm een deken in de hoek latent een vent met kracht in kromgebogen benen verborgen onder schier wat ingehouden angst (die bult is raar ik weet niet waar dat nu vandaan komt) “ik ben bang” gelukkig duurt een rit niet lang het ziekenhuis vlakbij wekt weer vertrouwen in de brij van deze…

De was vouwend pyama, vijf en twintig jaar oud, nog van zoon Wollen sokken oprollend van vriend Outdoor hemd van ander wetend in kast Wollen lange mantel van moeder Handgewoven Nepalese das van vriendin Gestreept Karl Kani shirt die ik al vijf en twintig jaar graag draag Al die dingen koesteren mij en ik hen…

Der dagen zat hoefde zij maar te mokken of hij was blij zo dicht was zij hem nabij haar lieve held op sokken. Nu op pensioneren kán hij het maar niet leren dat voortaan vliegen zonder veren op blote voeten moeten existeren. Kil is alles om hem heen nu zij in die duisterdiepe afgrond viel moederziel alleen.…

het is fris bij dageraad mijn voeten, nog vrij van sokken en schoenen voelen nog de warmte van gister, enigszins verlaat, dat wel, stel het is vandaag nog als voorheen was er niets nieuws onder het firmament dan teer je op herinnering zonder dat je op een verrassing wordt verwend dat wel stel het is als de dag ervoor…

kerst is door de eeuwen aangekleed met symboliek maar ezel en de os de herdertjes bij nachten zij mogen blijkbaar niet wel de grote piek in trendy opgetuigde bomen wachtend tot natuurbehoud gaat komen waar blijven onze dromen als de stallen zijn geschoond het laatste stro is weggeveegd het meisje met de zwavelstokken breit nu sokken…

Regen jij hebt mij goed gehad Ik ben helemaal zeik en zeik nat Mijn jas mijn broek mijn sokken en zelfs mijn ondergoed Ik ben doorweekt van top tot teen Als je het doet dan doe je het goed Maar jij doet het niet zonder reden Jij moet de plantjes en de bomen water geven Zonder regen hebben wij geen leven Dus bij deze zal ik het jou vergeven…

als jongetje veegde ik de snot aan mijn sok of onderkant schoen zoals zo veel jongetjes dat doen en ook schreef ik daar met m’n vinger al de waaromvragen die ik had voor God waarop ik een antwoord wilde toen en toch en toch ondanks al de vragen waarop steeds geen antwoord zou ik het precies weer zo doen want immers niemand…

gebukt onder zijn schulden vindt hij euro’s op de straat en soms wel eens een gulden waar nog Beatrix op staat bewaart ze in een doekje onder sokken in zijn la schrijft ze bij in een boekje -heeft ie zeker van zijn pa- om dan één keer in het jaar zichzelf te trakteren op een blikje kaviaar net als al die rijke heren gebukt onder zijn zorgen…

Geef je verlegen niet onverholen bloot laat haar sluiks een voetje schuiven nonchalant een kootje kluiven verbijsterd rusten in je schoot Schenk haar krullen, laat haar lokken waarachter ze een blozen schuilt en slechts een oogopslag verruilt voor `t vergelijken van twee sokken Plooi haar lippen nipt zo een avondsarong valt als balein…

Met gedeelde mantels en gestopte sokken, allegaart men mijn kledij. Ik probeer geen reactie te ontlokken, maar waarom zie jij niet in mij?…

Met mijn lievelings sokken. Misschien die roze met hartjes. Of met karamelchocola, die smelt in mijn mond? Met wat kan ik je vergelijken, de ondergaande zon? Wanneer de lucht helemaal roze kleurt. Of misschien de sterren die de donkere nacht verlichten. Met wat kan ik je vergelijken, wanneer alle mooie dingen op jou lijken?…

Hoe je het slijk van je schoenen krijgt, De stank uit je sokken wast, De vlekken van je broek veegt Des te meer. Soerabaja Atjeh. Keer op keer. Blik op oneindig, Handen in elkaar gevouwen, Het beeld op zijn netvlies nog gebrand. Te breken, ontsteken, te duiken, te zijn. Soerabaja Atjeh.…

Hij heeft ze zien komen in zwakte van zijn dromen de demonen en de spoken uit kelders en spelonken de ijle lucht wordt ouder gesloopt is nu de brug in zijn ogen spiegelt leven een rugzak op zijn rug hij voelt zich niet bedrogen de zombies ruiken bloed hij is een held op sokken vakantie doet hem goed hij heeft niet veel te mokken…

'Rijkdom' geeft hem aantrekkelijkheid al draagt-ie wollen sokken van een geit. Toen hij rijkdom nog níet had verworven kon hij ons in de kroeg nog 'n lach bezorgen. Gister zat hij naast me op een terras wist van arrogantie niet meer wie ik was. Laat hém gelukkig zijn met zijn poen voor geen goud geef ìk hem een zoen.…

Hij heeft een mooie lach zo eentje die de tijd doet stoppen, tenen laat krullen in zwarte sokken een lach die je van het strand zou willen oprapen net als de mist je brilglazen doet vervagen een lach zo fris die in een appel blijft hangen, zacht laat herinneren hoe de lente smaakt na een fris pintje bier met lef volmaakt, het…

Sporttas aan de hand, vlammen in de sokken, is het illuster heerschap vertrokken uit plakkerige kamer met maya-motief op de muren. Uren verstreken, en onderwijl lag daar zielloos lichaam tussen muur en bed, van lieflijkheid ontzet.…

Nog even geduld en ook die warme sokken Dan komt dat zalig zonlicht ons allen verlokken! Merk ik een glimlach, fijn zo.…

Door de arbeid van de nacht voelt het vochtig aan, de sokken door het lopen in de bakkerij de geur van vers gebakken brood vult de ruimte met voldoening zweet loopt van jouw voorhoofd je hebt gewerkt om mensen van een ontbijt te voorzien jouw lichaam is moe zweet omdat het zomer is het ruikt zowaar naar kattenpis zweet omdat je moe…

opgeheven handje een wandeling in allenigheid met zacht vertraagde stap het inhalen van mezelf en het negeren van de regels de geur van vers brood, er is niemand die ik ken er is niets wat nog moet in deze plotse regenbui hier stap ik in een plas op de harde blauwe weg en ginds staat mijn huis, de redding is nabij er zijn altijd droge sokken…

Je kunt maar beter ff iets gaan doen met bollen en breipennen: moeiteloos sokken op maak van wol of van katoen want duik je in de koffer met een doos, dan zijn die nieuwe ritmes ff wenne…

En weer het bekende verhaal: sokken en broek uit, mouwen omhoog. Ik wacht op de komst van de dermatoloog.…

Mauwend hield hij dag en nacht daar bij de deur een week de wacht Hij, beslist geen held op sokken, ging zelfs bewust de draaideur door om zijn klacht er uit te leggen ~Wat doe je hier toch in die hokken?~ hield hij aan de beambten voor, die niet wisten wat te zeggen.…

niet stampen op de trap deur achter je dicht er zijn niet veel zaken meer waar ik je als vader toe verplicht ik wil nog even knuffelen heb je beide armen vrij of krijg ik de verliefde blik op je ipod er gratis bij heb je normaal gegeten of is alleen de koektrommel leeg hoe kan ik als oude sok nu weten dat je van gamen zo veel honger kreeg…

we zijn met volle zon vertrokken zij en ik de hond erbij kreeg snel blaren zonder sokken want jij was er voor zonde gods niet bij zocht je op de paden in zomers bloemenrij voelde al van verre ons bankje was niet vrij zag konijnen zonnebaden in een winter vol mineur maar een mager vosje staartte vol majeur de lucht is nu betrokken…

Ik heb een piet van u gevonden hij lag vanochtend bij de kachel zijn situatie leek me nogal hachel aan mijn schoentje vastgebonden ik heb hem van ‘t papier ontdaan het plakband van zijn snor getrokken (daarachter bewaarde hij zijn sokken) hij bleek ook nog verpakt in cellofaan Bassend dreunde hij ontstemt en luid -maakte duidelijk in dichterlijk…

De stad dompelt zich in plezier tassen en winkelende etalages terrassen vol riet van lentebomen het plein met overvolle kraampjes de straat bezaaid in volle glorie badend in zonlicht en opgejaagd ik zie vrouwen met holle ogen de begeerte is hen voorbij geraasd mannen met vergadergezichten witte hemden en grijze sokken op het bankje aan de…

jurk gekocht rond haar borsten veel te strak ze loopt wat houterig van ongemak had liever toch een korte rok gekocht doch 'had' was echt niet meer ter sprake moet het hier en daar mee doen 'je bent zo plat als wat' zegt Koen 'laat je moeder het wat open haken' zijn schoonmoe wil alleen maar breien met vier pennen net zoals als een sok…

schoenen koopt ze nooit ze wast en winkelt proletarisch tot schoon goed haar goede vorm verliest op een oever met haar knieafdruk en niemand vindt een zuiver geweten zo bijzonder zij telt de onderbroeken ziet bergen en klimt over de hoogste de hoop op beter het zit niet in haar genen maar morgen dragen alle vliegen tenminste schone sokken…