Alle inzendingen over brand

Mocht in de stille kerstnacht een kleine smeulende vlam geboren uit de ster van Bethlehem op me neerdalen, door mijn huid dringen zich bescheiden schuilhouden binnen aders en zenuwen als een onschuldig brandend stipje onder weke pollen vochtig mos somtijds vermanend gloeien of even aanzwellen tot oplaaiend vuur waarin moed en hoop liefdevol…

Steeds geef ik de schapenhoeders knusse warmte vol bescherming en smakelijke spijs enige nachten geleden verdween mijn knettergloed onder wijde zingende glans die van hemelwezens straalde de verraste herders waren korte tijd weg sindsdien spreken ze over grote blijdschap welke als een zuigeling komt langzaam de mensen zal winnen…

Ik voel jouw onzichtbare zinderende handen, als een tedere afdruk op mijn papieren huid, zachtjes smeulend begint mijn hart te branden, vlammen laaien op in een koor van stil geluid.…

het is niet warm koel of koud maar verschroeiend heet zoals jij liefde geeft in je ogen smeult het vuur van hartstocht als wij brandend elkaar raken hoger loeien vlammen als wij langzaam zonder te ontspannen komen om te gaan in het uitgeblust en nat zijn lijkt de brand weer meester maar je ogen vragen vochtig om een nieuw refrein…

Een carrière als een koninkrijk Die bijna twintig jaren mocht omspannen Vaak winst of tweede achter Marianne (Dat laatste is aan winnen haast gelijk) Een palmares dat tot de laatste dagen Met goud èn eervol zilver werd beslagen…

In het Drentse Ruinerwold is een man met gevaar voor eigen leven zijn brandende huis weer ingelopen om het kunstgebit van zijn vrouw van het nachtkastje te halen. -------------------------------------------- Waar Drenten weer terug het huis ingaan Om voor hun vrouw haar kunstgebit te redden, Gaan anderen toch spoorslags uit hun bedden Om voor…

De leegte is een gat vol licht is herinnering aan het huis vóór het brandde, vóór de sloop. De vreemdeling ziet niets: bijv. een leeg parkeerterrein. De straatbewoner ziet de leegte boordevol licht dat niet alle mystiek en droefenis verijdelt maar een beeld oproept: een huis.…

Een hagedisje rent door de verbrande hei, verwint vuurgeweld.…

In de schaduw der zwellende zeilen verborgen Voor de maan, die de mast op de wateren mat, In de slaap van het licht, tussen avond en morgen, Stond ik, slaaploos, ter reling van 't reilend fregat. Toen verblindde mijn blik naar de einder ontloken, Tussen wolken en water een vuren kolon, Als van magische morgen, in 't zuiden ontstoken…

mocht de vingers tellen van je hand het aantal was oneven zacht vertelde je waar de kleinste was gebleven zag strakke lijnen zwaar getekend rond je pols de huid was hard gaf aan hoe diep de brand je had geraakt maar niet mismaakt je lach was warm in het tonen van je ongeschonden arm…

Ze zijn nu uit de woeste brand Dankzij het uiterst gulle Nederland!…

Je hebt het gastoestel niet uitgedaan Waarop een pan vlees staat te braden Wat er nu zal gebeuren is wel te raden De hele keuken zal straks in brand staan. Teruggaan naar huis kan niet meer Niemand is thuis en niemand weet er van Ondertussen denk je “de vlam slaat in de pan” Je hoort in gedachten al de brandweer.…

Non sum qualis eram bonae sub regno Cynarae Horatius I Dat ik van binnen brand, ik ben de eerste niet; dat mij dit vuur verslindt, de laatste zal 'k niet zijn; dat mij de slaap niet vindt voordat door het gordijn de grauwe ochtend sluipt - 't is duizendmaal geschied.…

Als iets verbrandt gaat het in vlammen op de oude vorm versmeult tot nagenoeg wat as. Het begint vaak klein, met een vonkje ofzo, en verzwelgt en bedwelmt alles op zijn pad, tot een gloeiend heet en rokerig restant, maar altijd minder dan er eerst was. Dus ergens verdwijnt er iets, tussen voor en na zit een hypnotiserend gat.…

Het moest 'het einde' betekenen hij keek er niet naar uit maar ging er wel op in Wim Brands zoende de nacht en de nacht vergreep zich aan hem want niet de mens zelf maar de dood moordt!…

Voor velen zal ik branden in de hel en hoogstwaarschijnlijk ook nog in een homohel en telkenmale worden wedergeboren om dan weer fel en vurig te verbranden dan neigt dat beetje lijden, pesten vernederen, uitsluiten in het leven naar een homohemel waarin wel telkenmale met frisse zin mijn zijn zal worden blijven afgebrand…

ik zag rook wellustig kringelen speels nog net geen vuur je nam de tijd in luifel en plafond dekte vlammen af van binnen wachtte op de wind tot het uitslaan eindelijk kon beginnen vocht je weg naar buiten en was door water niet te stuiten ze hebben je gesloopt tot in de diepste krochten jouw warmte met hun kou bevochten je…

Zo ligt mijn ziel te branden van verlangen, de vlammen hoog en wild ten hemel stijgend, als grote, vuur'ge, opwaarts gaande slangen; en popjens van verstand en rede, hijgend zich reppen, om wat blussingsvocht te langen.... maar 't vuur verheft zich, machtig groot en zwijgend.…

met kleuren tussen sepia en rood kijk ik naar iets wat dicht bij eenzaamheid ligt een auto rijdt de dag in als een nacht beroete bomen heffen de armen ten hemel onscherpe snapshots van een desolate leegte na die verpletterende allesverzengende hitte…

in donker van blikken licht ogenwit jouw passie op zonder woorden weten handen huid te raken vuur te maken uit wat smeult wist je warmte aan te jagen vlammen hebben ons gedragen door de hitte van de hel we kwamen in de hemel boven keken elkaar aan gingen samen spontaan blozen…

zijn lach stak me aan ik brandde als een lucifer de kop verlichtte opvlammend mijn lijf je ogen smeulden in mijn rookloos gloeien naast de asbak lag ik opgebrand…

schreef tegenregels was links de aarde draaide rechts jou van me weg ik vertraagde zo je gang heel even we mengden passie verzengden in elkaar jij de hitte ik de as verkoelend sloeg je neer in zelfbewuste druppels ik vond mezelf niet meer je keek doorzichtig aarzelde ik vlamde nog een laatste keer mijn regenboog verbaasde je…

sluipend waakzaam tastbaar waanzin je dij is welgevormd kom speel met mij laat ons branden.…

Het zijn natuurlijk serieuze zaken. Een woningbrand, een vlammenzee, de hel. Gelukkig hangt de dierenlijst er wel om het de brandweer makkelijk te maken. Toch mis ik nog wat soorten in die kolder. De kinderen! En bonma op de zolder!…

Oh schone kathedraal, gij staat in brand De vlammen vreten zich een weg naar boven Parijs huilt wéér en kan het niet geloven Men is verward en zoekt elkanders hand Oh parel aller kerken, Notre-Dame Ik sta nog steeds voor U in vuur en vlam.…

Parijs ontwaakt, de rook is opgetrokken, De hoofdstad, heel Europa is in rouw, De kathedraal van Onze-Lieve-Vrouw Ligt hulpeloos in stukken en in brokken. Voor Sint Franciscus is er volop werk, Elk kruisbeeld schreeuwt hem toe: “Herstel mijn kerk!”…

Een vuurzee van een niet te stuiten brand Met laaiende likkende vlammentongen Daar hoor ik reeds het brandalarm En spuit de eerste tankauto De Brandweerkazerneweg uit Met grote spoed en tuimelende vaart Blijf rechts, waarschuw de spookrijder met licht Haal nergens in, zeg anders dat je dicht Een tweede tankauto spuit weg Keert als…

openend mijn ziel branden jouw ogen gaten door mijn dikke schild senryu…

Het nieuws, dag na dag: er branden vuren op straat -- recht vanuit het hart.…

Drie rode letters branden 's nachts aan de fabriek: stilte, méér aandacht.…