Alle inzendingen over gedacht

o Gij, die 'k met de bittre borst der levens-wijzen, die 'k voor een eeuwigheid met zwijgen heb gevoed: wat bate? Geen die goud in uwe diept bevroedt, noch weet op uw gelaat het uur der vreugd te wijzen... Geen dageraad zal blijde uw blinde ruit berijzen; geen zonne die, van vrede-wijdende' avond-gloed, de moede wingerd om uw drempel blij…

Schemerige, schimmige gedachtespinsels met de wind mee, verwaaid en geland. Uit alle hoeken en gaten schieten verzinsels voorbij, zonder enig verband. Benauwd balanceren op de ladder naar een oneindig alziend oog. Aan de top van de driehoek geen woorden voor betoog. Draaien aan Rubic’s kubus, spinnend in de kassen, kolkend door buizen…

Schrijf niets op wat de herinnering vergeten moet: de waarheid blijft te lang in woorden hangen wanneer ze terug te lezen valt. Geschiedenis heeft geen waarde als niemand er van leren zal: hun doden hebben geen naam, noch een toekomst en zijn doelloos gestorven en tot as vergaan. Dus laat ze gaan. Elke dode sterft meermaals waar hun…

met de schoenen in haar hand loopt ze in gedachten verzonken over ‘t smalle, koude strand voeten in ’t nat, gezicht gericht op de brandingsgolven, die keer op keer het zand bedolven met daarin de voetstappen en haar gedachten welke rap verdwenen in ’t natte zand…

Mijn gedachten wapperen als was aan de waslijn, de mouwen en pijpen alle kanten frisse wind waait en geeft gul, droogt, daarna met de hand glad gestreken draag ik ze opnieuw en ruik de geur van buiten en voel me één geheel.…

van gedachten een wonder zo bijzonder…

Fluisterende, gonzende stemmen in mijn hopeloos verwarde geest Ze sluipen door het sleutelgat, vormen woorden op papier; betekenisloze woorden en vaak zonder prioriteit. Alles lijkt nu chaos in mijn niet te volgen brein. Er zijn momenten waarop ik aan niets denk; je weet wel, als ik bewusteloos ben; het lijkt dan of ik eeuwenlang volmaakt…

Zijn hoofd is een wirwar van draden. De verbindingen zijn zo uitgebreid, dat hij een gespannen leven leidt. Hij moet zoveel doen, daar wringt de schoen. Zijn haren worden grijs, dat is de slimheid zijn prijs. Hij woelt dag en nacht, tot hij bijna versmacht. Het ventje in zijn hoofd, kan maar niet worden gedoofd. Hij slaakt een diepe zucht…

ten eerste moet je en dan ten tweede zeg iets wat hout snijdt je staat met een mes bij een stam die heel oud is en je snijdt met je mes in het hout de splinters zet je tegen elkaar en je geeft een vuurtje dat brandt terwijl je je handen warmt aan de eeuwen oude vlammen…

In mijn gedachten. Kom je nog steeds bij me zitten. En leg je je hoofd zachtjes tegen mijn been. In mijn gedachten. Omhels ik je nog steeds. En voel jij je geborgen. In mijn gedachten. Hebben wij nog steeds eindeloze gesprekken tijdens onze wandelingen. En koesteren wij onze verbondenheid. In mijn gedachten.…

Scheer je weg met je verhalen van ellende en pech hoorde jij die lijster niet die floot en die deed dat niet van verdriet zag jij de vlinders tegen het blauwe hemelsere dat was een geschenk dus als je het maar weet leven doe je samen met wie of wat je ook bedenken kunt geluk zit overal in gek genoeg ook mijn allerlaatste zin.…

Zijn hoofd is een wirwar van draden. De verbindingen zijn zo uitgebreid, dat hij een gespannen leven leidt. Hij moet zoveel doen, daar wringt de schoen. Zijn haren worden grijs, dat is de slimheid zijn prijs. Hij woelt dag en nacht, tot hij bijna versmacht. Het ventje in zijn hoofd, kan maar niet worden gedoofd. Hij slaakt een diepe zucht…

Luchtig als wolken zweven gedachten Wit als wol langs Pruisisch blauw Of lichtend bij maanlicht in duistere nachten Wisselend van vorm bij warmte of kou Vluchtig als wolken zweven gedachten Door wisselend tij in het leven Als zonneschijn bij dagen of duister in nachten Door welk gevoel ook gegeven.…

Gedachten zijn als bloemen die zonder plant nooit kunnen groeien Zonder taal maken je gedachten geen enkel verhaal Ze hebben geen schijn van kans om te ontstaan zonder die code zijn ze van elk resultaat ontdaan…

Ik sta stil op straat Verwonderd over een gedachteflard Maar ik ben niet verbaasd Niet verbaasd omdat mijn gedachte altijd over jou gaat Het feit dat ik denk over zo maar iets zou al een bijzondere ervaring zijn Een gevoel geven dat ik ertoe doe of dat iets beweegt Maar dat ik over jou denk betekent dat het ontzettend goed gaat…

daar lopen we als van oud hand in hand jij treuzelt als zo vaak kom loop eens door straks wordt je nog echt koud het is kil aan het strand toch voel ik de warmte van haar hand ondanks de alles omringende indringende kou gebeurde dat wat ik verwachtte echt ik wist het wel dat je me niet verlaten zou in mijn gedachten…

In en uit gaan ze een constante bijenkorf al die gedachten…

Gedachten, altijd weer gedachten. Onze geest spreekt en brengt ons verder zonder wachten. We denken aan elkaar of we denken er over na. Ik denk dus ik weet dat ik besta. Zolang ik leef zal ik denken over mooie en minder mooie dingen. Sta ik open of wil ik mijn gedachten verdringen. Ik weet dat ik zonder gedachten niet kan.…

Lang vergeten zwijgende gedachten, in regen en in wind.…

De koorden waarmee jij me bindt, zijn sterker dan mijzelf. Ik kan ze niet verbreken, ook niet nu jij er niet meer bent. Het lijkt alsof ze sterker worden, hoewel de tijd verstrijkt en ik te oud wordt om nog lief te hebben. Herinneringen blijven verschijnen, ze willen niet verdwijnen. De koorden, vastgebonden in mijn jeugd, zijn nog dezelfde…

Gedachten zweven vanuit het land der geesten flakkerend of als damp ontstegen aan het vuur dat in de hoofden van dichters in liefde wordt ontstoken In die gewesten waar vormen wachten om net ontloken, te worden bestemd heerst vreugde dan wel vrees want kinderen uit deze oorden worden anders groot hebben ander leven…

het waart rond zonder gebaren doch het brengt verhalen die diep in het brein een applausje verwachten, kortstondige leugenachtige vertellingen die zich nestelen in de kruinen van ons, de zielenmensch doch bij tijd en wijle en zelfs woorden van gene zijde geeft voedsel aan het stil besef dat waarheid de tranen zijn van de ziel, ongeëvenaard…

het waart rond zonder gebaren doch het brengt verhalen die diep in het brein een applausje verwachten, kortstondige leugenachtige vertellingen die zich nestelen in de kruinen van ons, de zielenmensch doch bij tijd en wijle en zelfs woorden van gene zijde geeft voedsel aan het stil besef dat waarheid de tranen zijn van de ziel, ongeëvenaard…

die gedachten Mijn hoofd zo zwaar Dit afgelopen jaar…

in mijn gedachten kan ik zingen zing ik solo in een koor in het echt zing ik heel vals en is boegeroep het enige wat ik hoor in mijn gedachten kan ik rennen hardloopster numero één in het echt ben ik niet vooruit te branden ik slenter overal heen in mijn gedachten ben ik danseres en dans ik een ballet in het echt struikel ik…

van al mijn gedachten over wat ik heb gedaan Het is geen feest, geen taart niet een hele taart voor mij alleen mijn werk, dus neem me dat niet af…

Mijn gedachten gaan mijn gedachten gaan verder naar het onbekende.. het onbekende wat ik niet ken het voelt zo goed het voelt zo fijn.. ja fijn voelt het met jou...…

Donker door nooit uitgesproken gedachten. Lachende evenmensen. Ik glimlach terug. De donkere gedachten vullen mij. Denken gaat niet meer. Ik doe het. Gedachten vloeien uit mij, vallen in een plas met bloed. Mijn gezicht glimlacht. Maar evenmensen lachen niet meer terug..…

Lang geleden waren we jong Keken naar elkaar en werden rood Bij school en in de buurt hingen we rond En in gedachten speelden we bloot Toen ontmoetten we elkaar weer Een e-mail, een sms, een bezoek Ach het was de goden verzoeken De kleren vlogen in elke hoek Het was “fout” want we hadden verplichtingen Maar het was zo verschrikkelijk spannend…

Ik dool door mijn hoofd op dit late uur en kom langs stille wensen, niet uitgesproken gedachten, vage herinneringen, smeulend vuur. Ik dool langs niet geheelde wonden, onverwerkte angsten, heimelijke zonden, zacht verdriet om mensen die er niet meer zijn. Ik zie ze aan met weemoed en met pijn. Het is de blues…