325 resultaten.
Ogen open
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
265 Ik kan er niets aan doen
moet ermee leren leven
luiken open telkens weer
naar wit gerijpte zijnsleer.…
roerloos
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
91 vastgeklonken
op een sokkel
de gipsen heilige
roerloos in zijn nis
stilstaan doet zeer
houdt hij stand in
witte eenzaamheid
in de nevel van de tijd
buiten glimmen de
groene luiken op de
grijze kiezel droomt
de roerloze man zijn
zwarte dromen de
lange weg naar nergens
in de zachte regen
elke hartklop dichter
bij de dood…
Onderduik
netgedicht
4.2 met 8 stemmen
82 Verscholen achter luiken woont
een ondergeschoven leven
in de holte van zijn kindertijd.
Diep in de kinderborst
dwalen zeven huizen
woelen verzwegen namen.
In de schaduw achter het
gefluister van grote mensen
gaan bange geheimen schuil.
Het daglicht botst tegen bemoste
groene blinden de wollen bal
in de kleine hand geklemd.…
Onder de mat na de voordeur
gedicht
2.8 met 72 stemmen
17.914 Onder de mat na de voordeur
legt hij het luik naar de
kruipruimte op zijn plaats
De vloer dreunt boven mijn hoofd
Ik volg zijn voetstappen
naar het gat dat zij geboord heeft
Langs de plint is slordig
Tussen tuner en speaker
moet snoer onzichtbaar zijn
Het zand is nat en koud
Mijn hand plet een zwam
Ik vang rag vol verpopte spinnen…
verzadigd is de dag
netgedicht
4.7 met 10 stemmen
163 De luiken kraken als vanouds,
draaiend rond het schurend geluk
alvast op een kier gezet.…
Euskadi
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
228 Je taal bekoort
klanken zo eigen-zinnig
als heksenkinderen
Je groene en rode luiken
staren me aan
vanuit witgekalkte huizen
Rode baretten
vertellen je verhaal
terwijl ezels zwijgen
en hier en daar een hond
de schapen drijft
Zoals de zon de schaduw
van bittere jaren verjaagt
en blauwe hortensia's
de vrede verklaren
aan wie jouw ziel…
De tijd in haar ogen
netgedicht
3.6 met 5 stemmen
165 minder dan niets -
Nog maar vijftien minuten
sinds haar lief achter
de mintgroene klapdeuren
verdween -
Zij heeft de tijd
in haar ogen,
Zijn leven komt
in wolken voorbij,
zijn jaren zijn
minuten geworden,
zijn minuten worden jaren -
De angst groeit uit haar ogen,
ze sluit ze even, en voelt zich
voor een moment veilig
achter haar luiken…
die knippert met zijn licht
netgedicht
3.8 met 8 stemmen
559 zomaar bij je zijn
in een flits
zonder schaduw
in een auto
die knippert
met zijn licht
in wolken die
regen dragen
vlakkend langs
de hemel jagen
in de laatste zin
van een gedicht
zacht je
lippen kussen
daar het rode
leven zien
speels je tong
er even tussen
zomaar in je
ogen duiken
alle luiken sluiten
en versmelten
in…
Slaapliedje
hartenkreet
3.8 met 23 stemmen
1.867 `s Nachts doe ik de luiken toe
Laat de maan over me waken
Tot de zon me wakker kust
Om een nieuwe dag te maken.
`s Nachts verwerk ik in mijn dromen
wat de dag me heeft gebracht
was het zon of was het regen
ging het goed of liep het tegen?…
Voeren
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
463 tussen Luik, Maastricht en Aken
langs de boorden van de Voer
rijgen dorpjes zich als schakels
tot een mooi idyllisch snoer
Romaans meerbogige bruggen
dwarsen ’t brede dal kerkhoog
over groene mergelruggen
fladdert vrij een dagpauwoog
wijl het ondergrondse krijt
zich latent tot grotten karstte
hoort men hoe stilte en tijd
hier uit al…
De blazer van het glas
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
101 nee ik was niet
de blazer van het glas
dat jouw kwetsbaarheid omhulde
jij vulde al een ganse stad
met tal van heilige huisjes
vaak gaf ik in betreden
al mijn signalen af maar
de luiken gingen regelmatig
naar beneden in de antwoorden
die jij altijd in voorraad had
toch is nog onverwacht
je onbereikbaarheid gebroken
we hebben de scherven…
Trainers
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
268 John Karelse kreeg zijn congé bij NAC
En Standaard Luik heeft nu Ron Jans ontslagen.
Een nieuw seizoen, maar weer geen nieuw geluid:
De trainer vliegt er steeds als eerste uit.…
Met franse slag gedeeld
netgedicht
1.3 met 3 stemmen
181 heb je verstopt
in blauwe kruiken
met franse slag gedeeld
passend bij
bretonse luiken
daar heb jij je nooit verveeld
de aangeboden borst
ruwe handen op je billen
lonken en steeds verder willen
geen café was je teveel
soldaten en matrozen
donkere lach en kirrend vozen
heb je gedeeld
mijn blauwtjes te koop gezet
de franse slag…
vervaagt de middag in siësta
netgedicht
3.2 met 5 stemmen
557 de zon verdampt
de mensen op het plein
en blakert het gesteente
ze rusten peinzend
aan de schaduwkant
gelooid op het gebeente
de huizen hoog
de straten donker smal
warmte ademt traag verval
de luiken zijn gesloten
binnenplaats met groene rust
koelte die de warmte kust
stilte spreidt de zomer uit
vervaagt de middag in siësta
de…
De zeisenman
netgedicht
3.6 met 9 stemmen
586 in het gemeentelijk groen
pal voor m'n huis
leunt magere Hein
op zijn zeis
in het zwart met capuchon
ik vrees dat
hij mij moet hebben
sluit ramen en luiken
volgende dag
leunt hij 'n meter verderop
de spanning wordt onhoudbaar
ik stap op hem af
trek aan z'n jas
en schreeuw
'wat moet je van me sukkelaar'
het bleke gezicht…
Tot de zonnewende
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
87 er waait onrust
in de bomen
bladeren krijgen geen respijt
jachtig strijdt
het licht met donker
in deze vreemde tijd
mensen zoeken warmte
bij een gezellig vuur
verjagen kou tot in het late uur
deuren en gesloten luiken
houden magie en geesten
uit het duister buiten
die ‘s nachts feesten
tot de zonnewende als licht
zijn krachten…
Hermitage
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
84 Huis met een demonisch lot,
gesloten deuren, gesloten luiken,
van binnen en buiten op slot.
Vesting van verbeten smart,
zonder licht of leven prijs te geven.
Zelfs de leegte verdwijnt in het zwart,
zwelt aan tot ontilbaar gemoed.
Huis van de versteende bewoner
en muren van vlees en bloed.…
dierbaar
netgedicht
3.9 met 10 stemmen
282 wanneer ik niet meer in de stilte kan staan
verlies ik mijn woning
van plek tot plek
mijn ziel zal rukken aan ijzeren luiken
de dood ingaan, het lichaam nog vrij
plichtsgetrouw zal ik gebaren
naar honderd bomen
in een seizoen verwacht
jij kan me dan tot stof verbleken
van eind tot eind naar een ijdele nacht
het kind verstuiven, het laatste…
Pastorale
netgedicht
3.8 met 8 stemmen
242 achter de luiken het landschap
van het eeuwig groene gras.
we lachen tot we huilen
om alles wat ooit komen zal,
om alles wat ooit was.…
Daar hangen de emoties
hartenkreet
4.3 met 3 stemmen
197 Aan het vervallen huis
hangen nog
de verveloze luiken
en haveloze voordeur
in verschoten donkergroen
aan het gebint
wapperen spinnenwebben in de wind
de tuin ligt er chaotisch bij
emoties hangen
als druppels aan de struiken
hoe vredig was het leven toen
de notenboom draagt
nog steeds haar vrucht
door de takken kijk ik
naar de blauwe…
Het kuiken en de vos
hartenkreet
2.8 met 6 stemmen
1.130 Het kippetje in spé oogde best wel vief,
maar voor dit jonge leven sloten de luiken
en zo kwam de vos aan zijn culinaire gerief.…
De buik
netgedicht
3.5 met 6 stemmen
679 Hier is het vooronder
de plek van het kleine bewegen
het snakken naar ruimte en lucht
met jouw ogen op mijn hielen
heb ik de vracht gelost,
de vingers zochten kieren van het luik
je stierf soms nachtenlang en
ik zong iedere avond weer dat lied
de klanken liggen in mijn
vlees verstorven zeg je
zwijg maar de tekens bedriegen niet…
Hiroshima
netgedicht
3.2 met 5 stemmen
733 Het snelvuurkanon in de staart vliegt overboord
Het pantser weegt en vreet brandstof
Buiten bereik van het afweergeschut
Valt Little Boy door het luik
Zijn romp vol uraan geperst
Neemt een steile, fatale duik
De havenstad is in een wenk weggevaagd
In een wijde straal daalt as en puin
De helft ontsnapt, kruipt met buikloop,
Verminkt door…
Costa del Sol
netgedicht
4.0 met 10 stemmen
1.724 ijskoud stampte de wind
door jouw witte straatjes
in het nauw gedreven
hield hij zo het leven
achter de gesloten luiken
de sinaasappelbomen
rond jouw plein
het bronzen kind
in jouw fontein
verkleumd verlaten
de wind vond rust
op een bankje bij de kerk
de hemel brak het licht
bracht leven in jouw wit
de zon deed weer zijn werk…
Gewijde tijd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
88 niet de lucht
de ondergaande
zon schijnt alle
schaapjes rood
intense drukte
van de dag
neemt langzaam af
de stille schemering
draagt sporen nacht
gewijde tijd
in terugblik naar
het volle licht
een mijmering over
de dagelijkse plicht
in ontspanning rust
de avond vol vermaak
die in voldane moeheid
wordt genoten totdat
alle luiken…
Voorspel
netgedicht
3.4 met 15 stemmen
790 Blijf maar komen, denk ik
sluit mijn luiken, duik in spruiten
volg het veertje tot de ochtend
geeuwend langs je kussen waait.
Doorweekte fantasie
als een knipoog voor de regen
met bakken uit de hemel gehaald.…
Inzicht
netgedicht
3.8 met 16 stemmen
229 de koeien langs de weg
liggen rustig te verteren
wat er nog te wachten staat
herkauwen kalm
van maag tot maag
overleverde verhalen
opkomsten en rampen
een zichzelf blijven herhalen
bedaarde ogen ongericht
zien in waar ondergaan om draait
wimpers luiken dit verdiepte zicht
terwijl zo nu en dan een harde staart
een glanzende blauwe…
dorp
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
153 waar is het dan, dat dorp
met pleintje, omzoomd door bomen
waaronder bankjes staan
niet bezet door mensen
waar de zon door bladeren schijnt
lucht trilt van warmte
luiken van omliggende huizen dicht zijn
gekko's gevels bestormen
krekels vleugels langs elkaar strijken
daar zou ik willen wonen
alleen, met boeken
soms, heel soms
met mensen…
Een ogen blik dacht ik
netgedicht
1.0 met 3 stemmen
106 Ontsproten licht
kiert door ochtendvensters
wijl een glimlach
over de polder gaat
met een breed gebaar
het goedemorgen humeur
in de gordijnen plooit
gedachten hangen
aan de nachtnevels
handen in gedachten
warmend aan het kosmisch lichaam
rinkelend vallen glazen stuk
doorkijk raakt verbroken
wind murmelt een gebed
sluit de luiken schatje…
Het zonlicht zweeg
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
216 het was die tijd die vrede wilde
maar niet kreeg, dat het huis de
luiken sloot, het zonlicht zweeg
als je het licht kwam zoeken
om de liefdesvrucht te plukken
rijpend onder mensenvoeten
om een woestijn te gaan bezetten
jouw oase te ontzetten.…