Alle inzendingen over schoonheid

Dan wordt elke ontmoeting weer een lied van verwondering in schoonheid en liefde. Dit lied brengt je naar je hart van de blijde spelletjes met zijn vele bloeiende bloemen.…

jij gaf mij de wereld met beide handen aan ik kon slechts staren liet schoonheid door mijn vingers gaan jouw zeegezicht met strand was mijn eindeloze strijden van water met het land in lieflijk glooien zag ik aan daalse kant de snelle stromen verwoestend over dijken komen jij lachte om de regen ik voelde nattigheid en keek…

Plots met het eerste zuchten van een warme wind, is daar de schoonheid geboren van het nieuwe vlinderkind. Geluk is als die vlinder die stil zit op je hand, je kunt haar pas herkennen als zij is aangeland.…

ik zag je dorp daar, waar je neerstreek je ogen op de zon gericht ja, ik zag jouw land de schoonheid door het Vlaamse licht we liepen wat keuvelend soms wat stilletjes het pad van vriendschap weer op in het weten, het herkennen stopten we het nutteloze in een notendop ik vond jouw wereld het past bij je zijn als nobele mens…

Gedoken bij de ingang zat je daar ontheemd je ogen schichtig bang je was anders en vreemd van grote schoonheid waren je amandelogen gevuld met droefheid vroegen ze mededogen verdreven uit je warme land verstootte men jou ook hier sta je ook nu aan de kant voel je je als opgejaagd dier kom geef mij je hand en daarmee je vertrouwen…

de zomerklanken zijn verstomd soms geurt een open deur een vlaag herinnering aan hoe het leven ging een lach die alles overstijgt nooit wijkt voor wolken en wat regen de hele lange dag een zegen blijft de losheid van het buiten schemeringen zonder muren die in schoonheid vele uren duren nu pakt sneeuw en kou de mensen…

De schoonheid van het broodmandje! De bramenjam roept de emmer vol blauwzwarte vruchten op, de struik met lichtvlekjes, gevuld met grijpbare schatten. Vandaag kan het feest zijn. Het riet prijst de schepper om het goede dat hij gemaakt heeft. de dorens zijn vergeten, de schrammen genezen. Eenzijdig, meerzinnig.…

het virus dat ik opliep eerste kerstdag begint rare vormen aan te nemen, het is overdraagbaar neemt mij in beslag, roept me verleidt me neemt me mee naar toen naar concerten, geliefden, verliefdheden, slapen wordt uitgesteld want de schoonheid van de nummers wordt met het uur indringender dansend in de #Top2000chat waar vriendschappen ontluiken…

De avondschemering boven de tuin en het huis waar ik een gedicht lees van M.Vasalis, schoonheid en verval... Even een traan, het regent en ik kijk naar het natte gras. Alles wat zuiver was, de grond, de aarde, jouw ogen en je haren.…

met haar schoonheden ontsluierd waarop de klankmaat is gericht, denk je met voldoening even: hoe graag had ik dit schoons gedicht.…

Ben vergroeid Met de natuur En alle schoonheid Die zij meebrengt In het dik pak Sneeuw ben ik Die ene vlok Die onzichtbaar Met de andere Vervlochten is In de felle Regenbui ben ik Die ene druppel Die naamloos met De andere mengen Zal - in de ijsvloer Waarmee het kanaal Voor mijn huis Is toegedekt ben Ik die ene ijskristal…

Niets moge aan die schoonheid falen: Die de koude glimlach ziet Om gesloten lippen dwalen, Die de trots voelt van die blik, Blijft bewondren, maar - met schrik.…

Nieuwgeboren licht stralend als de zon liefde zo klein uit twee mensen geboren welkom schoonheid in ziel Leef geborgen en veilig onder de vleugels van Ashani en mij dronken van liefde en genegenheid Yanoha è Ashani tò óhana ti mèjeje Welkom in onze armen moge de zon jou goed gezind zijn en de hemel jou kussen.…

Waggelend door verlaten straten Wiebelend door holle duisternis Stom dronken onderweg naar nergens Dansend uit mijn evenwicht De muren die de leegte vertellen Zwak lantarenlicht op mijn gelaat Schoonheid en stilte met eenzaamheid Geen levende ziel te bekennen Steeds verder waggelend wandelend Verdwijnt gevoel voor ruimte en tijd Met hoofdpijn…

Vriendschap in het kijken naar schoonheid. Vriendschap in de doelen waar jij naar strijdt. Vriendschap in de ruzies die je maakt. Vriendschap in de dingen die je afkraakt. Vriendschap in het gevecht. Vriendschap in de nare dingen die je zegt. Vriendschap in de liefde voor mens en dier. Vriendschap in het maken van plezier.…

Gedachten ik neem mijn pen inkt vulde mijn vel papier gedachten leg ik vast de mooie wereld met zijn pracht en praal de zuivere natuur , schoonheid van de zee zon en wolken raken elkaar aan wonderbare wereld de wind de regen stormen van de natuur vast gelegd in een gedicht zo als een foto die herinneringen opslaat zijn het nu woorden…

Ik kijk naar een foto van jou en ik zie hoe je liefdevolle schoonheid door de smakeloze wreedheid is overmeesterd. Wat had ik graag je valnet willen zijn.…

De regen is bewijs dat tijd resteert, er schoonheid op je wacht. De regen spoelt het stof weg van de reis, loost tranen ook en helpt je door de nacht.…

je hemelsblauw of grijs en grauw je zilte lucht je witte onschuld je voorspelbaar af en aan je aantrekking stoot af wat was je laf zo even verderop in metershoog je schoonheid loog waar uitgeput ten onder je genadeloos levens nam om reddend streven te oefenen nog even je aanblik is kalm je bent zo helder bijna troostend…

Want stel je voor dat een geliefde sneeft, je schoonheid zag, in felle ogen las, gemis wordt dan een wond die nooit genas. ... Maar kies de zee. Haar baren dragen mild, banen een weg. Van een voetstuk getild slepen ze je mee in ondergangen, tronen omhoog tot jouw lijf ervan rilt, jij toegeeft aan levensecht verlangen.…

weerleg het onverzettelijke de grondslag van waarheden verdwaal in de kleinst mogelijke verzameling kook een ei in gedachte op bosgrond verzaak geen schoonheid in de perfectie van het nutteloze dat nooit toepassing vond ergens klinkt gebrom van een kikker zo endemisch als de droom van een mens altijd ergens, nooit later, nu of nooit…

aan de rand van de nacht tussen kogels en oorlogstaal wortelt een boom in het bergravijn achter de binnenkant van de buitendeur danst rouw een solodans in onbuigzaam verdriet boven de huizen hangt de meedogenloze geur van verbrande schoonheid verknipte harmonie niets komt door letter en papier aan de rand van de nacht…

strijkers ontsteken en een beschaafd gedonder maakte de herrie die bij je paste wind streek cumulus wolken met kleuren uit het bos vol losse noten bladerden er op los want zonder bui als dirigent werd er niet op elkaar afgestemd bleef onweer meer een chaotisch gebeuren waarin jij als soliste muziek en kleuren aardse schoonheid…

je eerste penseelstreken waren voorzichtige vegen met lichte kleuren in een verkenning van nog onzichtbare wegen op het doek je kwam alles tegen en toch ging jouw affiniteit naar stillevens in schoonheid uit die jij in de natuur ontdekte en met liefde observeerde je koos feilloos die composities waarin jij jouw idee optimaal…

ik wist pas later haar bloemen te staan gevormd door haar handen in sierlijkheid waren haar kelkjes ontstaan sprankelend lentelicht was met haar kleuren begaan de geheime plaats van deze pracht weerkaatste in glinsterende ogen toen jij mij daar bracht wij verzorgden het paradijsje tot een oase van schoonheid omgeven door…

er was iets etherisch in jouw benadering van de werkelijkheid die het licht luchtige de kans gaf met haar intrinsieke schoonheid naar buiten te treden in het ranke samenspel van beweging en voorzichtigheid waar ogen in geconcentreerde aandacht subtiel de vingers aanstuurden raakte hun coördinatie het talent waarmee…

En dan waren alle vogels plots daar Die mij van boven tot onder toezongen Die mij dadelijk beseffen deden Je kunt deze niet laten Alsook de zwarte rook De late rook voorwaar Een weigerende lucifer Zeker en vast was daar Dat zwaar occult signaal Sindsdien ben je een dienaar Een vrije metselaar van woorden De schone schoonheid vrijer Onder…

Als het water dagelijks hoog aan sneldrogende lippen staat, zoete verleidingen langsdrijven in samenscholende schoonheid, dan loont het de lome arbeid: met het juiste aas aan de haak, slaan op d’oppervlaktespiegels, zo de giechelrimpels verschijnen, kwijnend in golven van lachsalvo’s; vangen door een lichte kromming.…

Een voelbare melancholie tussen mijn gevoelige oren nu de zomer in de avond is gaan dansen met de weemoed tussen alle pracht en praal ben je een opvallende schoonheid in de schemering van boekenkasten kan ik aan jouw tederheid wennen in mijn oude lichaam bij de rivier waarin ik een duik neem om de zomer te vieren alleen met de dieren…

Is de tijd te dichten? Iets zinnigs over te zeggen? Iets te schrijven wat beklijft? Dat is nog maar de vraag! Over tijd kan je wel denken En maximaal overdenken Neem daar de tijd voor Dat is geen vraag, dat is een weet!! Want wie de tijd neemt Ademt de tijd Leeft tijdloos!!!…