Alle inzendingen over schoonheid

Vandaag zie ik een grappig, jong meerkoetje vrolijk over het gras achter zijn/haar moeder/vader grie- zelig eng maar intens met blijmakend getover aan hollen, waardoor ik intens gelukkig word, alle wereldellende abrupt vergeet en besef, dat ik ooit net zo klein in de wereld ben gestort, de nederige schoonheid wordt nog steeds met lelijke…

zon verbrandde koele regen licht verschraalde stoffig kleur wind verstoof langs vele einders vleugjes van een vale geur droogte schrompelde de jonge bladeren bracht de plant weer tot woestijn mijn bloemen en hun schoonheid mochten er niet langer zijn wel stenen die ik keerde eindelijk hun schaduwzijde bloot het vage…

Wat mis ik de zachte streling van de jeugd, onbezonnen schoonheid ver weg van iedere droefheid, lichte dagen en nachten in volle vreugd. Liefste er rest me slechts één baken laat me in uw liefde rustig vertoeven Een “sein zum Töde” tot een ochtendwake.…

Heel veel wijsheid en verstand en ook levenslust en zwier, schoonheid, glans in al haar glorie, dans van humor en plezier. Wat je toekomst brengen zal, kan ik niet voorspellen, maar dat wat ik voor je wens, wou ik graag vertellen.…

Nooit en is uw minlijk wezen geweken Uit mijn verstand, maar zie altijds present Uw wezen zoet, uw schoonheid excellent, Uw aanschijn klaar, ende de zoete treken Uwer oogskens, die machtig zijn te breken De straffigheid van een hert, dat gewend Tot kwade is, en in wreedheid verblend, Doende ’t zelfde vierige tranen leken.…

Uw fantasie is goudglans, die m' een zon doet lijken; dat maakt mij bang want, ach, hoe lang, op eens zal blijken, dat g' op uw wens een ander mens hebt doen verrijzen, een mens die leeft en waarheid heeft slechts in gepeinzen, dat g' aan mijn beeld hebt toebedeeld te grote schoonheid, en dat uw droom zinkt in de…

Zou ooit de schoonheid van het land Onder de regenboog Zijn zinnen en zijn innerlijk, Zijn hart hebben geroerd? Zou ooit in zijn demonen 's nachts Ontdaan van hun gezicht, Ondine's stem, de waternimf, Zijn ziel hebben beroerd?…

Ik heb je zien bloeien dat ene moment Een glimp van de schoonheid die jij vanbinnen bent Het was alsof het zonlicht geheimzinnig door de bladeren scheen Jouw gesloten aanzicht waarna alle pracht vanzelf verscheen Eindelijk na al die tijd van dichte knoppen treuren Blijkt de bloem van blad bevrijd en zien wij het gebeuren Iedereen werd…

over beide lippen, alleen zichtbaar op de tere huid, tinteling tot in het bot, plekje ingeruimd in ons heelal, hemel vol nectar en ambrozijn, waar het z’n vaandel heeft geplant in de volheid van het lichaam, psyché van het ongetemde bloed, stuwend avontuur wat op de grote heide werd gedeeld, een zelf-loos gebied van verstilde schoonheid…

Slechts de schoonheid van een dag. Gelukkig is diegene die zo een dag beleven mag. Sterf niet voor morgen, maar leef het leven met eer. Leef vandaag je leven. Morgen is een andere keer.…

Trooster om getroost te worden vernieuwend en verleggen in loyaliteit van een temperament zonder rivaliteit, schoonheid in soberheid voorbereidt.…

Ik hou van hout oh wat hou ik van hout oh wat ruikt hout lekker oh wat brandt hout lekker zelfs hou ik van de verrottingsgeur van hout en heb de visuele schoonheid ontdekt van de bruine kleurscharkeringen als de zon haar licht laat schijnen op de kale boomstammen en takken in de winter dan laat ook het klevende mos aan de stammen en…

Ik hou van hout ik hou zo van hout oh wat hou ik van hout oh wat ruikt hout lekker oh wat brandt hout lekker zelfs hou ik van de verrottingsgeur van hout en heb de visuele schoonheid ontdekt van de bruine kleurscharkeringen als de zon haar licht laat schijnen op de kale boomstammen en takken in de winter dan laat ook het klevende mos…

één keer open en laat mij in het wit dan binnengaan ik zal de namen van de zerken stropen terug de tijd in, laat me in de waan en ergens dwarrelt nog een kraaienveer het deert me niet want al mijn doden zingen en herfstblad valt als bloesem op mij neer dan huppel ik een oude lente binnen waar vreugd bestond uit stampen in een plas en schoonheid…

Toen ik verliefd was sprak ik telkens jouw naam uit melancholie weerspiegelde mijn dromen naar grotere schoonheid van ondeugende gedachten die we niet konden weerstaan de vlam leek eeuwig met zachtere wanen we liepen de lange weg naar een zorgeloze toekomst winterzon in onze zomerharten we spraken dertien verschillende liefdesgoden…

En jaar na jaar verschijnt het nieuwe leven De haften dansen ritmisch in de lucht Een perenboom gaat van de bloei naar vrucht De eierschalen hebben het begeven De wereld slaakt haar eeuwenlange zucht In schoonheid vindt natuur zijn herbeleven Door innerlijke drang steeds voortgedreven Herboren lonkt de prille voorjaarsvlucht Maar onderhand…

Zij was als Hadewijch die met Nu Noch Verborgen schoonheid bood in stil geschreeuw Mystieke verzen, voor de Vlaamse Leeuw Ontwaken zou in fierheid - geen bedrog Met mercantiele munten, Veneziaanse Geslagen naar believen en behoefte Voor kooplui, dieven, handelaars, geboefte Maar het patroon van Transalpiniaanse Budgetten en berekeningsmodellen…

Ze was er niet En toch weer wel Ze was er voor mij Ze was erbij MAXIMA Ik zag haar zingen Ik zag haar dansen Ik voelde haar traan Ik ervoer haar schoonheid MAXIMA Ik zag haar inzet Ik hoorde haar inzet Zo zuiver, zoet en zonnig MAXIMA Ik voelde geen kou meer Ik voelde warmte door merg en been Ik voelde volle Argentijnse…

een passioneel verlangen om in de liefde van die bloem te zijn bloembladeren verkleuren rood wordt langzaam roze Je probeert het in het ritme eb en vloed, bewegingen van liefde, heen en weer stemgeluid bevestig je in jouw mogelijkheden je hebt de echo gehoord vanuit betrouwbare bron Er is nu tevredenheid in het hart om in de schoonheid…

poëzie is een rivier die de verbeelding draagt meevoert op haar stroming zij is de regen die de voetstappen van de dode meeneemt de gedachte waarvoor je achter tralies belandt poëzie is de schoonheid van de kanteling naar de zwartheid van het licht zij is de angst die op een zonnige dag in het heldere oog van het hert schijnt…

altijd als ik met jou verkeer voel ik iets van de mystieke sfeer van hemel waarin goed beter en best geboren lijken te zijn en helaas ontsnapten uit de schepping om een eigen rol te spelen jij bent een edelsteen met vele kwalificaties in het topsegment zoals volmaakte schoonheid in getal zeldzaamheid en schaarste in bestaan…

zijn er nog plekjes te ontdekken die wij niet hebben gezien die zich omgeven hebben met een uiterst vage waas een stukje hemel waar je over struikelt zonder het gezien te hebben toen en nu zijn ze er ook nog als kind al op zoek en als volwassene ook op zoek naar schoonheid naar unieke volmaaktheid te bereiken eigenlijk pas…

Buiten graag: het volle leven, het vermoeden van grote liefdes, schoonheid als het even kon. En sneeuw. Ik haperde te lang, aarzelde om te komen, bracht bijna alle leven tot stilstand. Ik ademde toch. Het haperen bleef. Voorgoed.…

Ik ben een specialist ik ben gespecialiseerd in 'een beetje' van alles wat weet ik wel een beetje maar van de liefde het meest en daarvan weer het meest van mijn dochter in de sfeer zoals wijlen Koningin Wilhelmina sprak: "Mijn innig geliefd kind Prinses Giulia" dat ik zo bemin en die ik zo mag, meer dan mag een schoonheid van buiten…

Schoonheid is gekomen, later weer vergaan, namen zijn vergeten, verliefdsels blijven bestaan.…

Lust heeft het hart dat, eenzaam, In de eenzame zich herkent, En schoonheid geeft aan zich-zelven, Den afgrond en 't firmament. Geen dalen, waar mensen wonen, Geen massa, maar héél alleen, Waar de starren de sneeuwtoppen kronen En elk wandelt in de eigen schreên.…

gebracht tot paard Vele schakeringen, elk uniek van aard, ongeacht de vorm, hetzelfde predikaat Moest menig oorlog mee strijden, zou menig race tot 'n prijs rijden Kostbaar gegoten in 'n mal van goud, perfect gebleken zonder enkele fout Jouw vurige hoeven deden aarde beven, door de eeuwen heen prachtig gebleven Wie toch beweert dat schoonheid…

Serene vrouwe weesgegroet laat mij uw lyrisch schoonheid kwelen ik wil u heimelijk mede delen ik voel mij pas ons treffen goed In oogopslag noch steels verkeken fier waren zij, tersluiks verlid is`t waar daar nogmaals schoonte zit verscholen aan`t gebed ontweken gij deed mijn hart terstond verstillen waar nacht aan haar contour teloor…

een slechts vergankelijke klaproos Even rustend Je prachtig gracieuze vleugels dansend in de zon Doch aan de einder wuift reeds een vergeet-mij-nietje jou tegemoet Verwachtingsvol passeer je zelfs de klavertjes, Zonder enig pardon Immer turend voor dat kraakheldere meertje Met die enkele prachtig blanke lelie Ginder aan de horizon Zijn schoonheid…

Een nieuwe koers ontstond alwaar zichtbaar geworden schoonheid ontvouwde. Zij werd de zon in haar eigen hart, haar sterren in het donker. Geen valse vrede of Lorelei verleidingen, alleen haar innerlijk blonk er.…