Alle inzendingen over schoonheid

Meeuwen krijsen in de wolken Het gouden licht drijft op rimpelige golven In 't wisselend getij rondom de volken Schoonheid overwint in de dekking van 't laatste licht Wervelwind noch hagelstenen doen mij buigen. Ik kom tevoorschijn. Uit de heldere rivier van mijn onschuld; van aangezicht tot aangezicht.…

Antilope ( over een diepe liefde ) Zeg mijn lief wat zeg ou ervan mijn schat myn klos kom snel als een antilope tussen zon en maan licht als de wind die valt naar het zuiden en geen keer meer vindt nat als de regen die alles vervroegt vurig als de zon die – oh liefde – de schoonheid bezingt en roept om ou mysterieus…

ik ben bang meedrijven maar waarheen mijn god ik voel de vrijheid wanneer ik weer wil kiezen de rups en de vlinder als het aloude verhaal geen weg terug en ik val stilte overal ik zweef over een donker dal mijn ogen dicht ik voel het licht spiegelen kan ik niet de zon schijnt op mijn rug het verlicht het dal en brengt de schoonheid…

Het kind in de dichter, maar met bangheid in zijn ogen ziet hij zwanen in de vijver en is ongerust over de bedreiging van de schoonheid in het leven dat zo kil is, onverbiddelijk en waarin men wordt gekastijd. Hij voelt de pijn, het verdriet, terwijl hij in de ogen van een kind vreugde ziet en luistert naar een merel en zijn lied.…

Gewoon omdat ik heerlijk in rust wil dichten en genieten van schoonheid in zachte klank gedachten op hoger dimensie wil richten leg ik mij neder met vocht der druivenrank Laat klassieke muziek de achtergrond strelen Vraag woorden te reizen uit poëtisch hart Geniet van het metrum dat niemand zal stelen onthuld uit herinnering aan vroeger bard…

Aardse schoonheid verslond al mijn geopende zintuigen, tevens het begin en einde, de sleutel tussen geboorte en de dood, verval in een mensenhart, begrensd door het dagelijkse brood tot aan de versnelling door de tijd gedreven waterval.…

In schoonheid nieuwvervuld, Niet anders mag zij u behoren... Reeds schift de volle schaduwkring: Geleidelijk uit haar verduistering Treedt weer de gave maan tevoren…

, geconcentreerd, Niet aangedaan door Je eigen motorlawaai - De hele hoofdweg Heb je van onkruid Ontdaan, maar dan Zie ik te midden van De gladgeschoren bermen Een prachtig bloeiende Koekoeksbloem recht Overeind te pronken Staan in het Vroege ochtendlicht Je hart was te groot Om ook deze ene plant Te versnipperen: schoonheid…

een eind landinwaarts want je komt van de zee het leven kleurt zich hier uit het grauwe en grijze om liefde te geven aan jouw zweefkracht boven bos en bomen kleurrijke liefde altijd bij ons en niet alleen in dromen visualiseer ik jouw vliegen ver weg van mijn ratio om heen te gaan in het onbekende met het hart uitverkoren voor schoonheid…

zorg met lief gezicht ik ben de man in jouw gedicht ik vrees de aanblik nu niet meer ik verdring mijn angst en pijn ik wil voor eeuwig bij je zijn dan voel ik mij pas fijn en zo ging het voort en door overal vond ik gehoor een wonderlijke nederigheid verhevenheid in eeuwigheid het einde kwam na veel geduld de toekomst bracht ook schoonheid…

mijn haren zijn nog vol en donker de jaren zijn voorbij geraasd nu zou ik wijzer moeten zijn zoals mijn leeftijdsgenoten maar dat is een misverstand een leugen die komt van oude mensen milder ja, misschien milder… ik hoor kennelijk in geen categorie ik was geen goed noch slecht mens meer nog dan vroeger hou ik van muziek van de schoonheid…

Geen sterveling begreep de schoonheid van het lied waaraan men zich vergreep deed liefst die taal teniet. Men achtte niet het woord verdraaide alle kelen heeft zo de kunst vermoord die men niet goed kon velen.…

Nu, hoge Vrouwe, weet ik wie gij zijt, Als de ochtend zie 'k uw blanke schoonheid klaren: Het Godlijke, dat mensenzielen wijdt, Komt zich in u volheerlijk openbaren! Gezegend zij mijn lang gestreden strijd.…

Er werd iets anders van me verwacht, dan me te schikken naar schoonheid van het uiterlijk. Ik had zo, al vroeg, bedacht dat ik schrander en slim mijn intelligentie zou inzetten... voor een weg die nieuwe schoolboeken in elkaar laat zetten. Schrander mooi is die grijns, de grimas van Petra Hermans, op het wereldtoneel!…

zinnen die kleur geven aan datgene dat tot voorkort voor onmogelijk werd gehouden, vooral nu toch spreken tongen niet van het kwade zoals dat serpent zou hebben geschilderd verkiest zij blindheid boven roem daar haar glas immer half leeg blijft kiezen onbespeelde noten het hazenpad vouwen mysterieuze dagen zichzelf om tot een weelde aan schoonheid…

Als de wind zo zul je leven tussen komen en gaan nemen en geven de zon en de maan als de bomen zo zul je bloeien van lente tot herfst van begin tot eind als de schoonheid verdwijnt als de zon zo zul je branden van oost tot west van warm naar koud zo word je oud als de sneeuw zo zul je sterven tussen koud en warm rijk en arm tussen…

Uw zoet geluid, dat om mij heen komt spelen met balsemklanken, die mijn oren strelen, 't ruist al de jeugdge schoonheid van mijn hert! Groot is uw doel, mijn zang: Een jeugd van weelde,- maar ook van smart, - 't herscheppen met die beelden die mij omruisten...sinds ik Dichter werd!…

Dat zijn de dagen met een gouden randje, ‘k geloof dan bijna in de Lieve Heer en zie de schoonheid van het kleinste plantje, hoe onopvallend het ook is en teer. ‘t Is of ik me met de natuur vervlecht. En aan de krulwilg kleeft een bonte specht.…

Kokers in de keuken, koters in de tuin het is feest in het buitenhuis samen eten en praten aan een lange tafel, zo zou het altijd mogen zijn wij zijn het leven dankbaar, de zon en de regen het zachte bed van een lief lichaam schoonheid om ons heen Alleen bij oom Somber en tante Precies breken frustraties los over…

Wie weet, is het verband tussen schoonheid en duurzaamheid wel de sleutel om kunst te begrijpen. Want ware kunst is eeuwig.…

buigen sterren en de maan, naar dat kleine stukje grond om de schoonheid even aan te raken, het juiste woord te vinden in het malse gras waarop ik je vond, waaruit jij korrels vrolijkheid blaast in de toekomst van beide monden, het zoet van bitterheid, ongecultiveerde parels op de lippen die we fluisterend vonden slaap maar door…

Vandaar dat ik in stilte prijs de schoonheid die ik zie in lage loden lucht die ongemerkt in grijze regen overgaat en rimpelloos in ‘t even grijze wad ten onder gaat. Of neem zo’n rafelige nevel mist die suggereert wat er niet is, terwijl een winter kale boom het scherpst getekend wordt bij effen grijze lucht.…

zondares bezet door anderen zo staat geschreven in gebogen waarheid stijg daar maar boven uit als vrouw die het Al kent het universum heeft voor jou geen geheimen die Zoon van Mirjam Jeshua je geliefde levensgezel won en verwondde je hart systeem doordacht waar alle erotiek verbannen lichamen ontheiligd worden van hun schoonheid…

Er is een horizon vol zwaartekracht gestorven in geruchten uit een droomland alsof er een boot met een vergeten ziel door het warme zand van de woestijn vaart alle emoties zijn weer als die van een kind een geest danst rond kwetsbare schoonheid maten komen zij aan zij, eenzame wolven verliefde libellen zweven in die ratio tussen weifelende…

gelukkig te zijn nu op dit moment, straks en ook morgen Gelukkig zijn is een moment het kan wat langer duren maar niet lang als je komt te staan voor hete vuren Eenvoudig is het vinden van geluk wanneer je jezelf gelukkig voelt een basis om op verder te bouwen daar is het voor bedoeld Zoals de woorden van Anne Frank "Denk aan alle schoonheid…

De schoonheid van de sterren, betoverd door het jaloerse heksen kwaad, dansend op het water als de Afrikaanse beat Keampferts muzikale maten slaat. Op de tonen van een kikkerorkest worden de elfjes meerdere malen per dag getest, om even uit de knop van hun blauwe waterlelies te komen, en zo even aan hun betovering te ontkomen.…

de magische paringsdans van elk mens en dier, ondeelbaar maakten, houdbaar ongeacht de strijd het moest zo zijn dat wij als passanten die de evolutie in trance en toeval doen verbleken, oceaan van onvoorspelbaarheid in een wakend oog waaruit een traan welt in de relativerende bezinning van wederkerigheid, daar ligt de kiem van schoonheid…

Braamsveldje Je hebt er Heideblauwtjes geteld Het uitzicht inzichtelijk gemaakt De Veluwe die je raakt Je startte vaak vanaf de Compagnieberg Het Deelerwoud als zichtas opgemerkt Je liep langs bosranden De heide die men brandde Braamsveldje, vanaf de Compagnieberg bekeken De in- en uitzichten vergeleken Zonnestralen op blinkende berken De schoonheid…

Verlept, gestorven zijn de rozen van weleer Hun stelen en doornen zijn slechts gebleven Herinnering rest mij uit hun jonge leven Hun geuren zo aromatisch en zo teer Hoe schoon waren hun vormen en hun kleuren Hoe lief’lijk charmant hun dansen in de wind Hun glimlach in stralende zon als van een kind ‘t Verdorren van hun schoonheid laat mij treuren…

blinkend goud Komt vanaf ‘t water zich verbreiden Vult met zilverstralen ’t schemerwoud Drapeert in plooien verre landerijen Golvend op een zachte koele wind Terwijl in bos eerste blaadjes zich vlijen In warme herfstkleuren reeds getint Overdekt door blauwe hemelboog Waarlangs de witte wolken zweven En vogels stijgen naar omhoog Al schoonheid…