Alle inzendingen over vulpen

Onbereikbaar en toch ook heel dichtbij voel ik vaak jouw warmte om me heen m'n gevoelens, die laat ik even vrij wat ik bedoel weet vaak mijn pen alleen. De inkt, die vloeit zo op papier en zet ze zo samen op de juiste plek uiten, soms op de verkeerde manier iets waar ik nu nog veel aan werk. Het bloed stroomt net als mijn pen pompend vloeit…

Toen Griet Op de Beeck mij lief ten huwelijk vroeg, werd ik haar vulpen.…

Ik ben een trouwe kameraad verloren, wanneer nodig was hij altijd bij de hand, in zijn inkt werd menig gedicht geboren: op het papier bleef hij de heer van stand. Zijn vulinktpotje blijft ontheemd achter, zij zal zijn grote dorst nooit meer lessen. Verdwenen van de poëet de stille wachter van zijn woord. Ooit slepen wij de messen sonnetten…

Vanuit haar stoel kijkt ze door het raam heen naar de toekomst Proberen deed ze jaren dus nu kijkt ze toe en terug in stilte Dit is verdriet, van niemand anders Wat ik voel als een nieuwe dag begint Ze kan niemand meer haten Of haar liefde geven Het is net zo eenzaam als de ochtend in de schommelstoel zelf, als de vogels langs het raam gaan…

de vulpen is bleek het potlood van streek de vlakgom denkt shit het papier ziet zo wit…

als mijn gemoed overloopt van ont of beroering door de alledaagse dingen dan vloeien uit mijn vulpen veel woorden die hopelijk eens groeien tot stijlbloempjes…

ik wil je plaatsen in een map je weet wel zo een met drie flappen of kies je die met elastiekjes één op elke hoek en daarop gaat een etiket je kent ze nog met donkerblauwe rand en je moet likken zelfklevend is voor later pak je vulpen nu maar die altijd lekt en het vloei kies je vak zelf ik buis toch…

Hij verromantiseert haar uiterlijk profileert schaduw voor het beweeglijke kaarslicht op de schemerende wand door haar uitermate consideratie stileert hij de stand van haar gelaat swanjeert zijn prijsontvangen vulpen waarmee wordt gepoëtiseerd ondertussen inculpeert zij hem als zogeheten verzenlijmer of er niets anders bestaat dan kenteren…

Een oud gezicht in de facturatie. Een kasticket met een blik die betekent wat je aanbelangt in je heimelijke kamers uit je betrokken wolkenhemel op je betraande vingertop. Mont Blanc met blauwe regen. --------------------------------------- Uit: 'Turbulenties!', 2017.…

wat rest van de zomer is een rechte lijn oranje rood verlicht waarop je kunt schrijven in gedachten verzeild liefst een gedicht met vulpen ultra marijn van gevoelens piekend in golven bij spetters blinkende lijven speels onder spatten bedolven waar je soms nachten mee deelt…

Het regent wederom Zijn weer is haar weer En andersom Over de wegen van het doorgaan Schildert hij en verandert zij En zodoende is er zijn bestaan Elke derde regel Uit een gevonden boek Schrijf hij over met vulpen Op een nieuw, schoon doek Daar overheen Kleuren van het leven Zoals het zijn kind Kind van haar kan wezen In zijn…

in een met tranen gevulde inktpot doop ik mijn vulpen in de hoop woorden te vinden voor een engel zoals jij op een doodgewone dag in maart zit je toevallig in de tram tot de wereld ineens stil staat jouw wereld er wordt geschoten juist op dat moment zit jij op de verkeerde plek door niet te vatten redenen word jij uit ons leven gerukt…

Lento, lento langs vitrines schuiven en betoverd bij een vulpen blijven staan. Lipstick. Horloges. Lingerie. Kasjmier. Als ergens ooit genezen wordt, dan hier.…

Na al het nieuws haal ik de heilige boeken uit de kast en schud daar de leeswijzers en de vrome praatjes uit Van deze zuiverheid nastrevende stof kneed ik een sneeuwbal – haren en kruimels geen probleem – en steek daar een vulpen in tot de sneeuwbal zwart kleurt Dan zet ik het machteloos mooie ‘vogels in bos en duin’ op schenk jou een…

Haar vulpen schrijft de blues waar verleden laag bij de grond ligt danst zij wild op jong groen gras en vertrapt meedogenloos nieuw leven ademloos kijk zij niet meer achterom geeft hartstochtelijk gisteren een schop en klein als zij is, schreeuwt aandacht om wie zij ooit was voor de vernedering die als een rode draad haar leven beheerste…

Mijn vulpen zoekt weifelend het wit glanzend papier Blauw lopen scheve letters van holle woorden, naar stotterende zinnen, zinloos, betekenisloos. Mijn zakdoek veegt driftig, troebele bril en natte ogen. Die het wazig schrift spiegelen, onbeduidend verloren naast, de afgeleefde kleurenfoto als vervallen momentopname.…

gekregen in '86 dop vervangen in '91 houder vervangen in '93 clip vervangen in '98 dop opnieuw vervangen in '02 gouden pen vervangen in '07 met deze pen geschreven in '09 alles anders alles hetzelfde ------------------------------ uit 'tellen en wegen', 2011…

avonds hoeft zij niet meer lang te wachten nog even en de wereld is in rust als elkeen welterusten is gekust en toeft in dromen die de dag verzachten dan blijft zij hier alleen met haar gedachten haar wakker lichaam van zichzelf bewust de stem van het verstand die zachtjes sust en spreekt van hoop met haar verborgen krachten nog draalt de vulpen…

dansen in mijn oude schoenen vroeger poetste ik ze om jouw zoen te kunnen vangen als een vlinder die landt op mijn wang nee ik lul niet over overdoen de vlam in de verte komt dichterbij maar mijn vulpen is leeg geen schrijverij een a4 die wegwaait in de wind omdat het weer geen letters kreeg soms komt die droom dan uit maar…

dansen in mijn oude schoenen vroeger poetste ik ze om jouw zoen te kunnen vangen gelijk een vlinder die landde op mijn wang nee ik praat niet over overdoen de vlam in de verte komt dichterbij maar mijn vulpen is leeg geen schrijverij een a4 die wegwaait in de wind omdat het weer geen letters kreeg soms komt die droom dan uit maar je…

heeft hij een brief in zijn tas Die jij op de bus hebt gedaan Met krul letters geschreven Een inktvlek onder het adres De envelop zorgvuldig dichtgelikt Met een plofje op de mat gelegd Een afdruk van jouw lippen in rood Een vleugje parfum aan het papier De zinnen met passie neergezet Als was je een beetje hier Deze tijd is voorbij De vulpen…

de vulpen gedoopt in blauwe inkt, aap noot mies en de stilte in de klas het vloeipapier sprekend aanwezig of ik zou willen of het nog net zo was, het uitzicht op de vijver met eenden en een toevoeging van verbeeldende gedachten doch, het heden is als een lente die het voorjaar ontwijkt in een collectief doch eenzaam verhaal het speerpunt…

Ik maggel al vanaf mijn jonge jaren, Mijn handschrift ziet er werkelijk niet uit. Dus nam ik gisteren een kloek besluit: Ik ga nu voor een gouden Parker sparen. Voor gouden Parkers houd ik een pleidooi: Het handschrift blijft onleesbaar maar wel mooi.…

Mijn vulpen schrijft de blues Over het beeld in de schemering Diepe donkere ogen vertel mij niet dat Het nooit heeft bestaan Dat ademloze tederheid Slechts een illusie is Vertel mij niet Dat ik moet ontwaken uit de illusie van mijn gedachten verder dan dromen kom ik niet Zeg me niets onbevlogen Over het beeld in de schemering Duistere…

Om de vier jaar verhuisde je naar een andere studeerkamer in een andere pastorie en altijd zag ik je vulpen weer rustig uitrusten op je statige bureau, maar ik wist hoe gedreven je ermee had geschreven.…

Hem therapeutisch een vulpen in de hand duwen en hem dwingen om een nieuwe roman te schrijven, omdat dat zijn enige redding zou zijn. Mallerds!…

tanende armkracht pijnlijke botten aan mijn ondervoede torso heen en weer geschud op die nare brancard wachtend voor de lift mijn ogen gericht naar het recente verblijf in kamer 14 de dokter staat nog in de open deur hij draagt in zijn tas de ongeschreven brief die de mijn ziekte zal verhalen met de letters van een dodelijke vulpen…

Ik heb je schrijfsels met veel gevoel gelezen en je hebt de Groene er zeker op vooruit geholpen, wees maar niet timide meer, want je mag er wezen, Sappho, ga maar stevig voort met je volle vulpen.…

Omdat moeten niet mag belde mijn grote liefde mijn vulpen me gisteren geheel spontaan op Toch sprak ze alsof niets eruit wilde Gelukkig was de verbinding goed ik wist meteen waar ze zat Een ogenblik van haar vandaan zie ik een kostbaar schepsel in een kaarsblauwe zeepbel zweeft dwarrelt rolt en stort plots van een waterval van stilte…

De woorden die ik schreef in mijn schriften, zwart, wit en blauw, de vulpen die trilde in mijn handbewegingen. Woorden die misschien niets betekenden voor de wereld, maar van groot belang waren voor mij. Zoals een persoon geld waardeert, zo koester ik woorden, mijn kostbare munten in deze stille wereld.…