Alle inzendingen over wei

De rekke staat stil, kijkt dan telkens om, naar mij: heerlijk twijfelen.…

gele boterbloempjes madeliefjes en wat rode klaprozen blauwe korenbloemen tezamen op een groene wei een palet met vele kleuren mijn hart wordt danig blij een schilderijtje wordt geboren aquarel in al zijn vormen liefhebbers zullen dit bekoren ja, op zo’n plaatsen wil ik komen een rustig leventje in ongerepte natuur mijn ogen sluiten…

Drie herderinnen leiden hun schapen, spelen voor dorpsagenten.…

vlinders in de wei met wat mijmerij zoemt er ook een bij voorbij…

Zonder bustehouders grazen zij als verlichte goeroes in de wei...…

de schildersezel staat in de wei te wachten kauwt wat op het gras…

de vlinder is zoek bloemen die missen de wei en ik allebei…

in elke wei wacht uitgebloeide paardenbloem tot een windvlaag komt…

bloemen in de wei lammetjes zo vrij als een vogel fluit ik blij…

paadje langs een wei - de ogen van de kudde stappen met me mee…

Nieuw leven zie ik in de wei de lammetjes met de dood in hen.…

Ze liggen rustig tussen raapzaad in de wei, hijgend van hitte...…

lopend langs de wei waait de stank me tegemoet welvaartsmaatschappij…

stappend door de wei, hoeft haar paard de pluisjes af - parachutistjes…

Toonkunst galmt vrijuit over de wei: zwanenvleugels bewegen klankrijk.…

Huilende vlinders in een witte wei Geknakte sneeuwklokjes op een Onzichtbare rij Een kille bries die het zwakke gras doet huiveren Een vermoeide witte duif die de treur niet kan zuiveren Het vredig leven in de witte wei Zwaar als lood Want gisteren ging de perenboom dood…

nachtmerrie dág merrie een blond veulen 'merry' in de wei 'marry-me'…

Koeien in de wei grazen het sappige gras tot houdbare melk Haiku…

Ik vermoed een koe in de wei 's avonds laat, daar -- die zwarte vlekken.…

Eendrachtig loop ik naar de wei De schimmel op de paal kruipt Een dikke regendruppel Rolt met daverend geweld Leeg schijnt de wei Voor het geoefend oog Draaft er iets tussen de sprieten Spoed een oorworm zich huiswaarts Dan te laat Een oorverdovende repliek Een insectueus drama Domestiek nalatenschap Waar eens enkel schimmel was…

nooit meer dwarsliggen ’t gewicht der treinen voorbij verticaal rond wei…

Hebben ze je weien voor altijd versperd? Herteken! Herteken! Docht je maar hongrig om groenigste loten, tot je in de breeklijke poten geschoten vangeling werd? Is je nu 't meien voor altijd versmert? Herteken! Herteken! Blijven de groene revieren versloten? -- Donker-oog staart, óverwijd van grote jammer gesperd.…

IJl ligt de wilgenschaduw op de wei; Het slootje-in plonst, lichtgroene boog, een kikker; Over het riet beweegt zich blauw geflikker, Wanneer de wind zijn wimpels schuift op zij.…

Op het geitenweitje Staat het kleine geitje Bij de grote geit. Geiteke, wat moet je Met je fijne snoetje, Dat zo klaaglijk schreit? Met je bleke bekje? Geiteke wat rek je, Trek je aan het touw? Snuffelende aan mijn mouwen... Met je lief vertrouwen In zo'n vreemde vrouw! In mijn handen stop je Nu je jonge kopje: Zeg, wat moet ik doen…

Ik zag hem staan in ene wei, een jong prachtig-gaaf dier, daar was geen vrees in hem, die rustig naar mij keek, die nader kwam, blij om de schoonheid van dat edel dier.…

Mond vol warme zoete kersen Hoofd vol flarden zomerverzen Lig ik in een wei vol klavers, muizenoren en papavers Wiebel met mijn blote tenen Schiet de pitten rond als stenen Richting wolk in vorm van hart In mijn buik een zweepje smart…

als een wit paard dat rollend op zijn rug vervuld van zonnepret in een pas uitgekomen wei de eerste madeliefjes plet…

het was tijdens het Gouden Uur aan wolkenrand en verte brandend met geest en ziel van vuur en de tijd stond erbij net zo achteloos als dat toevallig paard in de wei hier werd nog een laatste woord gezegd ligt waarheid aan de zijkant van het midden is het hoofd te rusten gelegd hoeveel stemmen zijn er te gaan om stilte te breken voor…

Als een veulen draaf ik door de wei, Zowel los van geest als van zonden, plots zak ik weg in een grond van klei, Het leven was wat me vasthield, De klei was mijn zonden vergeten, De greep was sterk en zwaar, De zonden die mij trokken hadden zich vastgebeten, Zo ging het leven aan mij voorbij, Nu ben ik alleen op het allergrootste land,…

ik heb alles wel gehad wij openhaarden in hoogpolig stoeitapijt jij bent mijn meid een veulen in de wei waar we samen graasden ook op de bladeren van bomen aasde jij spartelde en dartelde zonder echt te komen ik in galop jij draafde al vooruit zag in je ogen het warme welkom thuis…