Alle inzendingen over aanstonds

hoe lang hebben we nog om het water terug te scheppen ondertussen wacht het verleden op morgen hangt hemel aan lasdraad is huid boven kleren gegroeid en niemand die het vertelt brood is in de aanbieding honger is stiller dan adem niets gaat vertraagd, overal aankomst en zijn vogels ergens vertrokken om in te schepen alvast, tot…

In het hemelsche concert, Als de vogeltjes daarbuiten Aanstonds, toen ik wakker werd. --------------------------------- * onbevreesd…

Vertrek dan aanstonds naar 't Algemeen Fonds voor een superbonus van de bank.…

Bidden, elke dag; wordt het dadelijk,aanstonds of later verhoord? Heel mijn leven is omsloten door Gods werkende wijsheid.…

De soldaat is aanstonds geen maagd meer. Want blozend legt hij zich bij haar neer. De majoor stelde, dat je ter velde, goed moet zorgen voor eigen geweer.…

Nu Maxima de steden en gewesten Bezocht heeft van haar aanstaand koninkrijk Geeft zij vast van haar nieuwe kennis blijk Als men die aanstonds schriftelijk gaat testen. Maar zijn de resultaten toch te pover Dan doet ze heel het rondje nog eens over.…

Ik ga mij aanstonds in dit spel begeven, Mij uiten, want ik heb een dichtidee. De vraag die ik langs deze weg wil stellen Is, kan de 'wordcount' ook mijn jambes tellen?…

Ben je als kieviet lustig aan de leg Dan kun je aanstonds in de lentetijd Je ei in heel Europa rustig kwijt, Maar niet in Friesland, want dan heb je pech. “Je eigen schuld,” zullen de Friezen zeggen “Dan had je hier dat ei niet moeten leggen!”…

Toen opa uit zijn stamcafé verscheen Na nuttiging van één glas advocaat Hield de agent hem aanstonds aan op straat En sprak: “U bent niet meer zo vast ter been En omdat dat wel door de drank zal komen Wordt uw rollator in beslag genomen.”…

Gelukkig is dat aanstonds afgelopen, De slager keurt niet meer zijn eigen vlees. Dan wordt bereikt waarnaar steeds werd gestreefd: Geen dier dat strakjes na zijn dood nog ‘leeft’.…

De slimme leraar maatschappijleer sprak: “Wij gaan zo aanstonds een excursie maken Zodat je leren kunt hoe je moet staken, Want staken is in ons land ook een vak. Het zou de hele dag wel kunnen duren, Maar een excursie telt mee bij de uren.”…

De slimme leraar maatschappijleer sprak: “Wij gaan zo aanstonds een excursie maken Zodat je leren kunt hoe je moet staken, Want staken is in ons land ook een vak. Het zou de hele dag wel kunnen duren, Maar een excursie telt mee bij de uren.”…

En zo bewandel ik, als met de duivel op de hielen, de hel tussen hemel en aarde, mijn Gehenna In ontketend oranje en negen ringen Verzen als rozenbladeren op de bruidsleep van de wind, in het kielzog van dofgrijze wolken, aanstonds te vergeven alsof het zo is dat mijn ziel de dans ontspringt…

Onder een spaarzaam licht om te flirten met de regen de hoofdweg afgeslagen waarschijnlijk van de maan die aanstond boven het water, zag ik de vogels op de golven door emoties reeds bedolven nam ik aanstoot tot de toekomst in twijfel steeds verzonken in de nacht, en licht beschonken.…

Het ademen valt me zwaar, Bergtoppen doemen op Waar aanstonds De ademhaling Stoppen zal, Luttele seconden Voor de crash Schrik ik wakker In mateloze angst En ruik de milde Voorjaarsregen door Dit open raam, Waarvan alleen De binnenkant Nog bevroren is…

zo vol, volledig als de cyclus zich rondt en haar glans werpt in neerschijn van de nacht zo duister, volkomen als schaduwen ijlings vluchten en vensters donker oplichten zo stil, volmaakt als het uur der waarheid zich geruisloos terugtrekt en helder zicht weer aanstonds verschijnt…

aanstonds verschijnen dronken sterren aan een onlangs nog knokig hemelfront de straat lijkt al voorbereid, zo loom zo stil en gedwee de avondklok rond er vertonen zich taalarme bladeren, om in voegen te liggen, in luwte te schikken seizoenloos te wachten op een zucht op iets om in wakker te schrikken…

Weet: als ik aanstonds weer met bubbels klink, ‘k ook op uw welzijn én gezondheid drink!…

Ook ik slaak wel eens een vloek als iets me weer niet aanstond maar ja ik ben een mens met nukken en ook grillen en al zou ik heel veel willen ik zou niet anders willen zijn.…

op mijn zolder huist een kwast en die schildert al dat grauwe en dat nooit vergeten ouwe tot een kleurrijk mengpaneel ’k hou hem daar nog even vast en ik laat hem rustig bouwen aan mijn nu nog onbehouwen aquarel van ’t luchtkasteel aanstonds vormt zich alle last tot een machtig schilderij -hier sta ik- en -daar sta jij- alles keurig in…

Voor meer tekst over windbuilen en afzwaaiers verwijs ik u graag naar het hapklare snelsonnetgerecht dat De Woordenaar ons hedenochtend bij wijze van ontbijtservice heeft opgediend _______________________________ Juist daar komt het palaver bij elkaar Men heeft met zware denkkrampen te kampen Verschiet zijn kruit dat aanstonds zal verdampen…

Eén dag vermag heel veel in oorlogstijd Want ook Fortuna zakt menigmaal terug Nooit blijft een mens van haar steeds vergezeld Wij wachten, voor de strijd is tijd niet rijp Zij slaan de slag af, bang voor bloedvergieten En doodsangst, die ze aanstonds ondergaan Op velden dreunen myriaden hoeven Voor lans en speer is het nog niet…

Teder als een bloeiende roos verwelkomt de zoen een innige droom Het opent de roes schaamteloos om openlijk te worden ontvangen als een voorbode van geestelijke instroom De aorta zwelt aanstonds met verlangen alle levenssappen transporterend het nijpende energietekort compenserend Slechts door een enkele lipsamensmelting ontstaat deze alles…

Aanstonds valt het zwarte kleed Arme zondaar! wees gereed!…

Aanstonds wakker geschud ligt stil op de loer het etmaal vol verlangen Een etmaal met een overvloed aan gedachten stilstaand bij de waarden des levens de blik verbaasd teruggeworpen Soms vreugdevol soms lijdzaam door het ochtenddauw ontwakend breekt nu eindelijk die dag Die dag vol herinneringen en in het geheugen gegrift verrukt ermee…

Gepaste eerbied begrensde ideeen geloof in grieven religie van dieven genoten aanzien, gewag vooraf geeft aanstonds in de media verdorven waarheid achteraf actie, gepleegd verzet uit gewetensnoodbevrijding en op een hoek van de wereld een krachtig woord vooraf over verbrande zielen onwil, beloofde politiek verkrachtingsretoriek…

Zie, de lente groeit het aanstonds zwellend blad grof onkruid in het pad dat op de harde tegel bloeit Hoor, het voorjaar zingt haar jubellied vanaf het dak terwijl de eeuwiggroene tak ruisend op de adem swingt Van warme wind die prijst de zachte wolke deinend over de stad, zon omheinend hemel die ter aarde stijgt…

afloopbare velden vlaktes van vergeten helden kraambed van tulp en hyacint aan de kim het gekrulde duin een overzeese achtertuin Ze schouderen in het bed het frisse groen op de flank de zware toppen fier en rank gekleurde hoedjes opgezet bloemenpracht van hart tot rand buigend voor passant en klant Zo vrij te leven als de bollen terwijl aanstonds…

Zult gij mij aanstonds als uw kind begroeten, Als ik ontwaken zal uit mijn dood? Zal ik nederknielen mogen voor uw voeten Met mijn hoofd in uwe schoot?... Maar wat dan? Wat zult gij tot mij zeggen, Bij het ver gegons van de engelenschaar, Als ge uw jonge, blanke hand zult leggen Op dit oude, grijze haar?…

Dood, die bittere verminker, Schendt ook u tot, aanstonds, aas." Smaad, als roem, maakt wijzen wijzer, - Baat de schelm zijn hete spot? De een blijft, onverlet, de Keizer, De andere een naamloze onder 't rot.…