Alle inzendingen over beduusd

jij hebt de ogen die de wereld kunnen zien in een direct empathisch verband ik zag je in een eerst ontmoeten jij beduusde mij want alles aan me wilde jou begroeten omhelzing in een direct warm omarmen samen smelten tot een complementair nooit meer gissen of wij iets missen het volmaakt zijn dat de essentie van eeuwigheid…

bij je weg strijkt het avondrood beduusd onze plooiende verhalen langs een peinzend landschap ontwaken onaffe dromen zij wagen het uit te komen op de meest innige houding voor de nacht…

Dat Klassen mij vandaag zou overklassen Dacht Friesinger, dat had ik wel verwacht En ook aan Groves had ik nog wel gedacht Dat die mij voor het zilver zou verrassen Maar dat de bronzen plak, sprak zij beduusd Nu naar Ireen gaat, hab’ ik nicht geWüst…

Dat al die podia oranje kleuren Maakt schaatssport slechts voor niet-Hollanders saai Want heerlijk toch, Ter Mors zo glad beduusd Dat zij de 1500 won van Wüst…

een glas valt water vloeit reddeloos over tafel de onhoorbare zucht van de waterdrager: leeg voor even onbelast de ultrakorte vrijheid van het beduusde water op het tafelblad een waterig stilleven kleeft aan onze ogen: meer in mini formaat…

Er waren woorden die je sprak maar geen mens die ze verstond Er waren gebaren die je maakte maar geen mens die ze begreep Er waren zoveel dingen die onbeslist zijn gebleven dat we allemaal beduusd zijn, verwonderd omdat niemand iets begreep: Van de woorden die je sprak, de gebaren die je maakte daardoor is alles onbeslist gebleven…

’s nachts dwaal ik eenzaam door duistere nauwe stegen verlaten, vergeten, verzwegen zo kom ik jou daar tegen en vraag je naar je naam beduusd, bevreesd, bang zoek ik naar jouw hand raak deze langzaam aan ik sidder, huiver, doch verlang naar de donkere, zwarte kant van jouw onverlicht bestaan…

’s nachts dwaal ik eenzaam door duistere nauwe stegen verlaten, vergeten, verzwegen zo kom ik jou daar tegen en vraag je naar je naam beduusd, bevreesd, bang zoek ik naar jouw hand raak deze langzaam aan ik sidder, huiver, doch verlang naar de donkere, zwarte kant van jouw onverlicht bestaan…

Wat is daar toch beneden Dat mij zo beduusd maakt Ook al ben ik zo nieuwsgierig Het omvat een schild Met verborgen kleuren Zo puur en toch zo melancholiek Nee, het is geen bekwaamheid Om in deze uitgestippelde wereld Zo trots en onbegrensd te leven In deze beschilderde nachten Het is allang geen beklemde tralies Meer waar het hart zo…

witte dame begeerde een zwarte heer ze had vernomen van zijn kunsten dat trok haar des te meer pionnen werden opgeofferd torens gesloopt, paarden gedood en lopers baanden wegen mens, haar nood was groot ze zette hem, eindelijk, mat nu kon hij geen kant meer op hij bood zijn wapen aan ze sprong er boven op vurig werd hij bedwongen beduusd…

Ze kijkt beduusd rond bukt en strekt haar hand ze wil plukken maar het lukt haar niet een onzichtbare macht verlamt haar hand de adem vertraagt en stokt in stuifmeel ze hoort een gedempte stem kleurrijk ruisen de onuitgesproken mare verbloemt niets het open veld juicht lenig vleit ze haar frêle lijf tussen paradijselijke tinten…

je raakt aan geesten tot een vonkje overspringt behoedzaam in het tasten kijkt in de gedachten van ogen die verwachten wendt dan de blik en schrikt beduusd van vreemde krachten ze reiken naar je ziel voelen aan je geest hongerogen staren en baren zo je angst er zijn er op je pad een paar geweest in wie je wel vertrouwen had je…

Een gebroken man zit op de harde kerkbank dit keer helemaal vooraan zijn kinderen zitten onwennig en beduusd trillend tegen hem aan zoute tranen stromen verdriet en onbegrip …. waarom… zo jong nog …verdomme het doet pijn voorbij dit jonge leven alleen nog haar liefde zal altijd in hun gedachten zijn ik zie de blik in hun ogen…

ik streek zacht langs je wang waar vergeten gedachten nog warm kleurden van lang geleden toen kleine blosjes uit het niets met onverwachte felheid je huid tekenden je leek beduusd door het ongewild gebeuren keek verlegen maar je lach hield de veranderingen toch niet tegen een charmante knuffel en een draai met lieve zwaai de…

Beduusd.…

dieren en vogels gaan naar buiten wolken drijven over die de blauwe lucht deed sluiten een felle bol zweeft hoger velden worden zichtbaar door knijpende ogen heen een nieuwe ochtend is daar laad alles op, neemt alles mee het schijnt en spreekt je toe om te laten leven in vrijheid met energieën, ze bereiken tegemoet geen illusie maar beduusde…

verdwijnen van verten en horizon stiller in menselijk en omgevingscontact waar deuren sluiten ook vreemdelingen komen er niet binnen daar waar geen nieuw bloed elkaar ontmoet is de reis gedaan ook hoe vee en gewas de cirkel niet halen omdat wij hun lozen als te veel mest niet goed bekomen pas nu pakken wij elkaars handen beduusd…

Ik open beduusd de ogen: een vliegtuigje trekt een condensspoor Een streep door de rekening…

Tranen verlaten schreeuwend mijn ooghoeken, Ze vormen kanaaltjes, die ieder hun eigen weg zoeken, Uiteindelijk komen ze weer bij elkaar op mijn kin, Beduusd vragen ze zich af: “had onze liefde ooit zin”, De druppels zijn zoutig en hebben geen kleur, Net als jouw liefde doorzichtig, bitter, zonder geur, Hoe lang zullen ze zich nog aan mijn…

Beduusd en donker denken we de herfst van dood, van leven weg, maar diep gekerfd van binnen in ons zelf beseffen wij : we moeten zacht, heel zinloos zwichten voor die steeds opnieuw gestelde vraag : wat is de zin van mens zijn en waar leef ik voor.…

Sta beduusd weer Bij te komen Van het werken Met mijn handen Onder kundige Begeleiding van De mensen van AT, Die weten hoe Mijn hersens te Kneden door Het werken met Glas en draad En zoals altijd klei - ' t Voelt alsof De eindeloze knopen In mijn hersenkabel Wat ontward worden En de pijn wat Minder schuurt, Sta…

liefde door mij heen ik zie opeens verandering nu zijn het mensen en gèèn lijken het echte zien wordt nu ook kijken er komen blosjes op hun wangen ze bewegen nu heel elegant het lachen gaat van hand tot hand mijn kinderen zijn terug van weggeweest opeens ontstaat er een uitbùndig feest ik buig mijn hoofd, sla mijn ogen neer beschaamd, beduusd…

vuisten als een ervaren demagoog Ook paste ik met regelmaat een korte stilte in om een zin te laten besterven kort voor een nieuw begin Voor de ogen van het publiek woog ik de voor en tegens en wie mij interrumpeerde daarmee kruiste ik de degens Dan spatten de lettergrepen figuurlijk in het rond en hij die mij eerst aanviel hield beduusd…

hij was beduusd mocht hij aan tafel zitten? Sjuust!…

toen dromde het betoverde publiek Idolaat en bloc naar voren Waar zij die vet hadden neergeteld Zich dikmaakten om hun blikveld En ook het Amsterdamse rosse millieu Gaf losbollig acte de presence En er was de sjeu van showstelende Alles overstemmende nozemkluwens Die ongeremder blaften dan in München damals Toch hield de valsheid zich beduusd…

Ooit liep ik diverse malen langs Le Garage en keek ik bedrempeld en zeer nederig naar binnen, beduusd om al die culinaire weelde. Ik las dat je ook op een natuurbegraafplaats wilt worden begraven, net als mijn dierbare vader, die ook zo dol op lekker eten was.…

minnaar maar toch verbijsterd hoe zij leid kristalzacht en fluweelhelder niet veel later beginnen de ademlozen nieuwe dromen te baren destillaten van de uitdovende creaturen die haar mond nu vullen haar overstijgend als rokende smeulende klank fluistert zij haar hoogtepunt dat klein extatisch neer-nevelt in het kunstdonker nu zij beduusd…

Tevens is het een lekker gevoel om vroeg in de morgen te ontwaken en proeven van een omliggende natuur met al mijn zintuigen die enigszins beduusd tot verdoofd zijn van een afgelopen slaap Adem nieuwe creativiteit en inspiratie in een klimaat van weelde en veranderlijkheid.…

." Ik keek opzij, of geen 't hoorde, zag m'n voeten boven schoenen zweven, beduusd zag 'k rozen gloeien op haar wangen, ze vroeg "klaar voor een avondje bankhangen?…