Alle inzendingen over beef

Ik ben oud en ik beef, maar ik schrijf, dus ik leef.…

Voor mijn ziel en zinnen beef ik. Waar zal het einde van mijn zwerven zijn?…

Ik doorzoek als kind op het strand korrels zand met mijn zeef en beef. Emmer en schep in mijn bed sleep gejut uitgeput blootsvoets en gedwee heel veel water naar de zee.…

buig voor de heren in hun almachtigheid aanhoor hun wil, beef waar tolerantie kwijnt kritiekloze dwazen luister naar het volk verschuil niet in die toren jullie ijdelheid maar aanhoor nederig het gemor van velen ook zij zijn getrouwen in ontevredenheid…

Disfunctioneren...ach loop naar de hel Ze wilden daar een trekpop van mij maken Met zulk gespuis doe ik niet langer zaken Wat denken ze wel niet bij VNL Verdorie...weer een smet op je blazoen Tja zonder bef...een slabbetje omdoen?…

leef je nog leef je nog dans je nog zweef je nog leef je nog leef je nog al spelend in de wind leef je nog leef je nog sjans je nog beef je nog leef je nog leef je nog als een onbevangen kind leef je nog leef je nog glans je nog geef je nog leef je nog leef je nog voel hoe liefde ons verbindt…

Weliswaar kan ik de vergelijking met de zee niet doorstaan, ik beef (vooral wanneer ik een volle kop thee aanreik op een glad schoteltje) steeds vaker. De gevolgen komen niet in aanmerking voor een avondvullend actieprogramma vijfvijfvijven, zijn desondanks desastreus voor jurk, pantalon en vloerbedekking.…

Ik bibber en beef. Ik neem en ik geef. Tussen passie en strijd. Ik voel dat ik leef.…

waar jij spreekt in zachte kleuren dringen twijfels doorheen een zwijgend vereren omdat er meer is dan alleen stilte faal ik het blauw gestapeld en verweven in jouw teder reikende hemel betreed ik onzeker geruisloze schemer ik zoek jou in mij en beef…

de Wereld der Letteren kent ook regels en wetten: wat echt beurt beurt buiten beeld zo was er gister ‘n waar lijk gestorven als dichter onderwijl wandelde 'n tom pouce met sprieten zachte bef onder bestreling de deur uit de neerlandicus had 't nakijken…

berust, luister en beef wees volgzaam maar niet vrij stil geen vragen in het antwoord van doorbroken heerschappij waar de zwijgzame velen in alle nederigheid zich hullen in de sluiers hun ontevredenheid en gebroken tegenspraak hen ontneemt te dromen dat wat ooit is geschreven in vraag mag worden gesteld…

Ik hoop op Hem roep op tot de strijd beef van angst gord je wapens aan het verbond zal nergens toe leiden wees niet bang voor wat angst aanjaagt de Rots waarover ontzag struikelt Hij houdt zich verborgen Die op Sion woont vraag de doden om raad voor de levenden nacht overal…

Alsof mijn hart overloopt net een gulle waterval Die op eeuwig water hoopt Het is een wonderlijk gevoel Niet in woorden te vatten En het heeft maar één doel Heb lief en geef Durf en leef Ontvang en zweef Voel en beef Mijn liefde voor jou Is eindeloos en diep Wij zijn samen....wouw…

ontmoeting ik wil ik gil ik tril ik beef ik geef ik streef ik schreef om met je te vertoeven ik leef om ’t opperste geluk te proeven je smaak je geur je stem en de kleur van je ogen gun me het moment van vrouw en vent van stralen en verdwalen en van bloemen en van planten en van bloedverwanten breng…

(voor Annelies) juist omdat je zoveel achterliet voelen vingers nog de randen van jouw leven ergens daar vertoeft jouw glimlach op een foto en ik beef geef me jouw tekens in lucht aan de wand en in geluiden, maak me blij want jij, je bent niet ver ik voel me bij je altijd als de achterkant van morgen zoveel schemert in vandaag…

nu berkengeel en waterwit elkaar vermengen met het hemelsblauw waar vorst in zit beef ik, door de kou van duizend oude dingen maar daarboven in mijn kruin struint zoetelief als vogel en een kogel -door de kerk het zwerk betrekt, maar ik niet meer ik laat de regen dalen en vergeef me, voor de tien- miljoenste keer…

Waarmee voed je je dan, met mijn fantasieën en wat voel je, wat denk je, wanneer ik beef als jij met jouw woorden, mij de adem beneemt. Hoe heb je mijn denken zo kunnen veroveren; je plaatste een vlag op elke gedachte, die nu als een vlinder licht en zacht wappert in de wind.…

.' `Wat beef je, mijn liefje, wat beef je?' `Och toe, ach laten we gaan! Ik ben zo bevreesd voor dien sater, Dat satertje daar in het graan.' We gingen zo gauw als we konden, En hoog in de lucht zag de maan, Hoe droeve ook in 't eerst zij staarde, Ons vrolijk-spottend aan.…

verslik me in jouw woorden struikel over mijn tong in de herhaling in mijn haast om je te kussen en ik dans mijn lichaam naakt - vrij me met je vingers, raak me raak me aan en houd me Was het eens een bed te ver - waar wij bruggen sloegen met meer lust dan liefde, nu is het bed te ver zelfs mijn innerlijke stem verstomd onder jouw handen beef…

Een stripverhaal in duizend delen, schaduwen die mij bespelen, tot ik het niet meer kan velen en onzinnig beef en gil. Hij kruipt onder al mijn leden en grijnst meer dan tevreden. Het doek daalt weer naar beneden. Tot de een of andere reden hem opnieuw op zal laten treden. Maar vandaag heeft hij zichzelf genoeg bewezen.…

een heus festijn Pret in hun ogen, onschuld op hun gezichtjes Onwetend dat het hun Zwanedans zou zijn Achter hen flikkeren duizenden lichtjes Reflecterend zonnelicht in het serene water ligt wachtend om hun verhitte lijfjes af te koelen Tot één golf uitwist hun toekomst en hun later, De verwoestende zee hen opslorpt in het verleden Ik beef…

Ik beef, schok, schreeuw, ontwaak. Een beeld zweeft uit het natte raam, Er is geen uitweg meer, ik maak een einde aan uw naam, gooi een net van taal door het duister en vang een laatste woord. Ik knikknie naar het venster, luister: een vader, moord. Het is een droom? Nee echt. Wiens vader? Al mijn vrienden leven in geluk.…

soms moet ik groter denken dan het kleine waarin we verkeren niet over zorgen het leven weer steeds opnieuw uitproberen dan beef ik de aarde tsunamie de zee spreek met de trollen dans met een fee schud aan de sterren met een stevige hand om even te roeren in astroland maar als ik dan terugkom en jou vind in het bed…

Ik huiver in een versleten jas en beef. Bloed blijft door mijn aderen stromen. Doden ontbinden, maar wat doe ik? Ik leef! Doden genieten in volle rust en vrede. Doden doden angst en beven. Doden die doodsangst koesteren, LEVEN !…

Ik beef voor geweld maar de dag is nog jong het ijzer in de zin is amper ontgonnen mijn wapens spreken stil als het schemer mijn pen hamert fel op het witgloeiend steen het licht van de letters vonkt van de kracht waarmee ik het aambeeld beveel ik plooi en ik kerf in het slijpen worden braam na braam afgerond tussen vijlsel…

stormwind van uitlaatgassen verregent alle kracht, ik zak ineen als natte leem, beef op dit mensdom, ondergedompeld in bad zie ik vingers in de lucht. door beraden hand zinkt al het swingen weg, slaat mijn ziel op de vlucht. wilde anemonen wringen zich uit mij naar adem, gegrift door de zee vloei ik nieuw…

Als ik straks 80 ben Versleten ben Vergeten ben Wat ik gisteren heb gegeten Veel van dat ik heb geweten Als ik 80 ben Wijzer ben Grijzer ben Ik in mijn stoel zit en beef Mijzelf afvragend waar tijd bleef Als ik 80 ben Door de tanden van diezelfde tijd gebeten Twee woorden ingesleten Ik leef Als ik 80 ben Mijzelf heb vermenigvuldigd…

beef golf, huis golf schok golf schud, vloed golf als dode vissen op het water dreven ze weg huizen werden gronden waar vroeger gezinnen onstonden zijn nu voor eeuwig ontbonden ruis.…

in een archiefdoos zonder uitspraak te doen De partijen stuurt hij weg om een kleine kwestie onderling te gaan regelen en op de volgende zitting nodigt hij hen uit over een ander punt zelf afspraken te maken Hij pakt de doos en vraagt instemming om hem te sluiten Er klinkt muziek uit het café de rechter sluit de ramen bergt bef…

Ik beef. Naakt ben ik. Dood ben ik niet. Ik leef. Geboren ben ik. Ik besta. Ik hoor maar zie nog niets. Lief mannetje hoor ik zeggen. Het zegt me niets. Help lieve moeder. Hou van mij. Laat me liefde bij je drinken. Help, laten we elkaar helpen. Mensen weten niet wie ze zijn. Ik weet niet wie ik ben.…