inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

1958-

netgedicht (nr. 53.970):

Ontwaken

Ik beef, schok, schreeuw, ontwaak.
Een beeld zweeft uit het natte raam,
Er is geen uitweg meer, ik maak
een einde aan uw naam,
gooi een net van taal door het duister
en vang een laatste woord.
Ik knikknie naar het venster, luister:
een vader, moord.

Het is een droom? Nee echt.
Wiens vader? Al mijn vrienden
leven in geluk.
Het is geen droom. Onecht.
Slaafse woorden dienden.
Mijn ziel ging stuk.

... woorden moorden ...

Schrijver: mark
Inzender: mark kuiper, 30 december 2014


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 95

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)