Alle inzendingen over bescheiden

Ik was nog nooit zo verheugd ik was nog nooit zo blij, als toen ik jou zag jij, met die bescheiden lach van je ik ben nog nooit zo blij geweest als jij in mijn ogen leest en ik, alleen door jouw aanwezigheid mijn zorgen kwijt raak aan eeuwigheid.…

poëzie is een vers dat loopt als een trein ik heb ze gezien in mijn tijd de cadans vernomen die mij in slaap wiegde en deed dromen van bescheiden geluk zoals een mooi lopend vers dat z'n cadans heeft gevonden…

Het publiek wilde wat snijdends daar was ruimte voor, zoals de sterren bescheiden in hun licht de maan zonder jaloersheid het donker schonken Een kus met liefde gegeven op beide wangen, omdat zij eenzaam waren Zij zegt dan dat het lief is voelt als een warmwaterbron…

wit - woordeloos wachtend op wat komen gaat zwart - zwijgend als het graf geel - genadeloos, onontkoombaar glanzend rood - rauw, rusteloos roepend om hier en nu blauw - barmhartige bescheidenheid groen - gelaten groeiend en geurend…

Maar juist, in deze bescheiden onderkenning ligt de afbraak met relativeren. Ik zeg: ik ben en blijf kritisch op mijn eigen kritiek. Ter verantwoording. Bloedserieus. Zoals altijd. Kun jij het nog volgen? Ik niet.…

Gisteren werden lintjes uitgedeeld En ik zit me vertwijfeld af te vragen Waarom ik elk jaar over word geslagen Terwijl ik vorm geef aan uw wereldbeeld In versjes die tot helder inzicht leiden Waarschijnlijk ben ik toch wat te bescheiden.…

ZON de goedlachse zon ziet het van de lichte kant wou dat elk dat kon MAAN de maan leert ons hoe je in bescheidenheid er toch mooi bij kunt staan STER ster hoog gestegen knipoogt voorzichtig naar ons ietsjes verlegen…

Past Europa slechts bescheidenheid? Of zit haar kracht juist in VERscheidenheid?…

Ze staan bekend als nuchter en bescheiden, maar als die snelheidsduivels op twee wielen zich laten zien, dan zijn het net debielen, dan laten ze zich tot iets geks verleiden. Drente spreekt voortaan een woordje mee, aldus de nieuwe Drentse kreet “Olé!”…

Zachtjes streelt de stilte Haar gure kou over mijn gezicht De bries van onrust stormt Door de nachten naar het licht Een treurwilg wuift me bescheiden toe De duistere rust van een lege ruimte Waarvan ik langzaam de deur dicht doe.…

Al zijn mijn eigen zinnen geheel bescheiden wil ik mij niet ongevraagd aan anderen wijden verneem ik veel over elders dat vale lijden. ©…

Hoor bescheiden lopen in ronde vrouwelijke vormen maar zie hem ontspannen bevrijdend vrijen met snaren ogen gesloten in rokerig blauw licht zijn lichaam vrijt sensueel tegen haar glimmende houtwerk haar lopende klanken van boeien bevrijd.…

pril licht schuurt speels met schaduw over stenen zelfs de lantaarn al gebogen in de nacht toont ook nu bescheiden op het toneel van de opkomende zon de rust van de ochtend is voelbaar aanwezig mijn eerste as smeult nog na als wierook van vroege aarde…

de glans allengs verloren en de lichtjes uitgedaan 't kindeke weerom geboren 'signalen uit het aards bestaan' ik weet niets is eeuwig houdbaar wij zijn slechts schreeuwers in de wind die ooit bescheiden zijn begonnen zoals eens het pasgeboren kind…

Goede voornemens bij de kerstnachtdienst gezellig samenzijn bij kaarslicht en heerlijk eten deze huichelarij kan mij weleens het bloed uit de nagels halen laat die kleine nietige bescheiden sterrenvonk alle kracht in zich hebben om zonder sier door ieders ziel te waren voor alle dagen.…

als iets niets is is iets dan nog wel iets of is iets dan te verwaarlozen als iemand niemand is is iemand dan nog wel iemand of is iemand dan te bescheiden als ik jou ben ben ik dan nog wel ik of heb ik dan mezelf verloren als jij mij bent ben jij dan nog wel jij of ben jij dan jezelf kwijt als jij en ik wij zijn…

Kleiner dan klein Minuscuul behept Met simpele woorden Spring ik over horden Mag, neen, moet ik er zijn Want de groten der aarde Zijn helemaal niets Zonder mij En u, mijn waarde…

De wetenschap stelt geen schuldvraag zo denken sinds Adam Smith onze economen koel en afstandelijk door de bank genomen Laisser faire laisser passer graag Wij spelend voor blinde krachten formeren samen een onzichtbare hand zo komt het natuurlijk proces tot stand met geen tot sturen bij machte Het echte wonder is ons tijdenlang wel varen…

Wie bepaalt, of iets mooi is, wie bepaalt of iets niet mooi is, ik loop langs een winkel, zie een jurk, een waar onding en bepaal dan, dit is niet mijn smaak! Ik bepaal, dat de jurk, duidelijk voor iemand anders is gemaakt! Naast mij staat een dame, die verliefd kijkt naar de jurk, zou het iets voor mij zijn, vraagt ze en ik zeg…

Woorden, gesproken of geschreven Uitstraling, spontaan of gespeeld Structuur, open of hierarchisch Karakter, bescheiden of bepalend Vertrouwen, uitgesproken of vastgelegd Een mens is en blijft een mens Communicatie is en blijft een kunst De manier waarop siert hem of haar Waarvoor dank!…

ik was nog jong althans zo is mij verteld dat ik reeds zong in stille gedachten dat ik al vroeg werd gekweld door wijsgerig smachten nog steeds kijk ik midden in de nacht diep in het heelal en stel mijzelf de vraag wie heeft dit zo bedacht het houdt mij bescheiden omdat welk antwoord ook mij nooit bevredigen zal…

Bleek roze en wazig wit gaan vloeiend in elkaar over knipogen tegen zonlicht walsen losjes wiegend in het zoele zuchtje spreken tot mensen in welke stemming ook in alle bescheidenheid ruist oude en nieuwe taal van Eftelingtulpen voort.…

zeer laat op mijn levensavond ben ik mij vaag ervan bewust dat er misschien een dichter in mij woont toch volhard ik in een bepaalde toestand van bescheidenheid en rust de vormen van mijn grenzen zijn nog vaag help mij Erato bij mijn wankele schreden en stimuleer mijn fantasie behoed mijn karakter voor arrogantie…

een beetje dromen van bescheiden geluk en daarvoor zo mogelijk de juiste woorden vinden…

Het leven is van de organische natuur in bescheiden liefdesschijnbewegingen wakker worden door het zonlicht op nauwlettende dauwdruppels door het ochtendnieuws in tranen nerveus als een trillende bloem ver weg van het verheven hemelse door deze virale hel op aarde gereserveerd, op veilige afstand totdat de avondmaan verhaalt.…

Vergeef me, ik zal niet meer zoveel verlangen -- en meer ontvangen.…

Bespottelijk uitgedoste graatmagere trienen Zwart kijkend en vreemd lopend Bijna struikelend over hun eigen benen Daarna de homofiele mode-kunstenaar Die zogenaamd bescheiden en verlegen Maar in werkelijkheid strontverwaand Ook nog even het podium ophuppelt Niets zo erg als een haute-couture modeshow…

Een eigen plek een schuilplaats op het land op water of hoog in de wolken van bescheiden naar riant waar ook ter wereld wonen een mensen waarde ergens thuis zijn is meer is een gevoel de binnenwereld bij de huismus als bij de zwervende zijn wie je bent verbonden vertrouwd en welbeschouwd het fundament thuis dat ben jij.…

hij is iemand die nog iets verwacht een, al is het bescheiden, woord voor begrepen worden door zien de kringetjes van weters zoeken niet maar vissen spachtelpoetsen naar bewondering vergeten kristallen liggen verder dan een vijver met bomen broodkruimels van besef zegels scheuren leven woorden breken lichtvlekken in de stilte bij de…

Door deze pose poseren heden in een bescheiden lijst de kunstenaars uit het verleden. Geïnspireerd door een aquarel van Anco Wigboldus…