Alle inzendingen over beton

Een koude schreeuw in hard beton De noordenwind schraalt mijn ziel De pijn is geen verlossing Ik ben daar waar ik begon En rood is de kleur van mijn traan Ik weet, 't is gedaan…

Woon ik er, mij schiet het lied te binnen dat de Heer zijn zegen wil gebieden in beton zelfs, zo er liefde woont. --------------------------------------------- uit: 'Van de wieg tot het graf' (1963)…

Wat is poëzie zonder de wind en de regen en de zon waarin alles weer droogt? hier is alleen het betonnen licht van een lege kelder…

Maar langzaam wijkt nu het beton dat zich gevormd had in mijn hart. Mijn leven raakt niet meer verward en zacht ruist nu een nieuwe bron. De stralen van een nieuwe morgen beschijnen elke regel schrift: ik leer te leven en te zorgen.…

Regen, kou en duisternis. Een enkel licht, een ritseling. Voorzichtig fluiten van een vogel, toch is er stilte. Betonnen warmte, massieve geborgenheid. Gekrioel geleid in goede banen, groet of glimlach, vluchtig doel. Zovelen bij elkaar gepropt, een concentratie van talenten. Zoveel dat je wordt opgeslokt, het hoofd omhoog en boven water…

Ooit raakten groenen het blauw van de einder stonden bonte koeien en wollige schapen als gepoot in de grond omgeven door kwakende sloten waarin plomp en zwanenkruid welig tierden het mooiste onkruid de bermen sierde daar is natuur verstomd het uitzicht is versteend door huizenblokken stoepen en straten door horizonnen verlaten en mijn…

Prinsen bussen in koningsblauw, bussen zingen op asfaltgrauw, een vrachtwagen toont van ver het publiek: C’est le beton qui fait la musique!…

lees de lijnen in mijn land vlakke vakken omrand door sloten telkens onderbroken door overlopen van sloopmoordenaars die het zwarte bont opknopen groen onder hun kont wegmaaien met concrete plannen demonstreren in drieledig grijs hoe goed het zal zijn te boeren in uw torenhoog complex met gelaagde vloeren…

Het groen kijkt mij aan ook beton gegrijsd staat het hout in elkaar gewrocht een toestand met geluid de danspas van een fee narcissen als trompetten schrille tonen weerklinken kaatsend over en weer laat ons nu stilstaan bewonderen betasten alles omvattend…

gouden kleuren wilde wolkenluchten en striemende regens stormen spelend met het vergankelijk blad en wandelen langs ritselende geurige paden kijkend naar de tuinen van vele nette lieden die de ganse herfst al blazend doorbrengen sjouwend met een enorm stinkend apparaat geen bladgelazer meer door onze bladblazer alles keurig schoon het beton…

Zoektocht Zwervend door het ruige land met enkel wat bomen aan de kant van een zandweg loopt hij wat en hij zwijgt voor zich uit hij is de beschaving ontvlucht op zoek naar wat lucht op zoek naar het hemelsblauw in plaats van het stedelijk grauw hij is nu onderweg naar een plaats waar de zon achter de bomen verdwijnt en niet achter beton…

(Berlijn, Beijing en Westoever-Barrière*) Evenwijdig toen aan die Muur reed ik in een taxi allang was die reeds gevallen in mijn gedachten niet Grote blokken bekleed beton zowel gekliederd als oprecht poëtisch beschreven met de mooiste woorden Nieuwe opgetrokken muren scheiden de verhalen kotsen op pure poëzie die zich niet opnieuw…

Ben een wrak dat langzaam opgevreten wordt van binnenuit roest staal in jouw beton verbrokkel wat ooit eens begon weer bladdert verf van de ramen hout begint te tanen na haar duurzaamheid ik was voor tijdelijk kom nu naar huis in samen bouwen wij ons eigen thuis…

Uit- en aangevreten oe- vers worden versterkt basalt, beton; ein- deloos veel koppelstenen die zonder te kermen ons tegen wassend water gaan beschermen terwijl op elke walkant en ook op de stroom activiteiten elkaar overklassen door verschil in framing* daar een slimmerik het weet en ieder ander daardoor niet meer zwemt niet…

De zomer lag verankerd in gewapend beton zonnestralen trachtten vergeefs het te warmen Terwijl geen straaltje hier binnen komen kon lag hij alleen op 't bed met gebonden armen Veroordeeld wegens afwijkende gedachten weigerde zich met zo'n regering te verenigen Hem zou daarom de loodzware straf wachten zonder zich met zijn lief te mogen…

Kanaliseer me niet, ik zal me woest verweren tegen kille grenzen van beton en buiten oevers treden obstakels zullen meegesleurd langs dode vastelanden, want ik ben een boreling van grillige levenszeeën…

Onzekerheid Angst Verdriet Eenzaamheid De wanhoop nabij Muur van beton Lichaam van steen Ziel verdwenen Hart van klei Niemand komt ooit nog dichtbij…

zij legt een deksel van beton over de pijn van een inkt zwart verleden ik kan niet aan je denken papa ik ben vrijer dan ooit maar voor elke schaduw ben ik bang een specht klopt op de dode berk…

Rondgedwaald tussen dorpen en steden Tussen het groen en het beton Tussen paden en wegen Op zoek naar een plek Warm en geborgen Resteert er niets anders Dan terugkeer Van de verloren dochter…

hechten aan het beton en de ijzeren omhelzing van het spoor bijster tussen de klinkerkeien aan de medeklinkers grond verdichtend het houten ijveren en een tuinbeeld verkleed -ik wou dat ik het in mij had- die eeuwigdurende groene koppigheid…

ik zag nog nooit een kiezel eender aan een andere er ontbreekt altijd wel een moment aan eeuwigdurend mijn geheugen valt uit een foto kleurt de hemel als silicaathoudend gesteente in beton gegoten tot men ingrijpt van staatswege…

Over een maand is de modder kersenlaminaat op het beton; De sleutel van geluk, staat jouw èchte man groenten te snijen.…

tegen de snelle aanval via Afsluitdijk naar vesting Holland maar O-linie de eerste waarop Duitsland stoten zal het liep anders de O-lijn speelde geen rol kazematten zijn blijven staan allemaal bij de bruggen over het Tijdenskanaal dik beton dat tegen een stootje kan…

De boterbergen stapelen zich op Het linkse vingertje wordt weer geheven Zo laten ze die president wel beven Het hele Malieveld stond op zijn kop Maar bouwen wíj geen muren van beton? Rot op...voor kinderen hier geen pardon!…

*)Gebouwd van wat de KGB verzon: Een mix van microfoons en van beton.…

Betoon u dus een dankbaar onderdaan Door aan de prins uw nieren af te staan.…

Oh help hij rolt tikt nog enkel recht en vooruit dit hart van steen Een granieten slag slaat hij op ‘t stort beton, om stil mij te zijn Wachtend op een barst maar erin een wederklop die schopt en slaat…

ze zegt dat ze door muren heen kan breken zelfs als alles verloren is dat ze de dwarse stilte kan openen zelfs als alles gezegd is dat ze dromen blootlegt zelfs als ze in beton gegoten zijn ze zegt dat ze niet moe is als haar vuisten handen worden en de slaap haar inhaalt…

geen regel zo beschreven dat het gedrukt staat geen beton zo gegoten dan de hardheid van de steen die met het wentelen van ieders rotatieas halverwege naar boven rolt zwarte gaten laten weinig over zichzelf los maar je moet toch ergens van uit kunnen gaan…

U bent te laat: wij zijn vertrokken. als u goed luistert is misschien de echo van een laatste voetstap nog te horen. De rest is stof: 't geluid van vallend puin lijkt louter van een afstand nog op lachen. Op u viel niet te wachten; de lichten zijn gedoofd, zie maar dat u ons vindt. Wij werden data in uw boeken, wat u van buiten…