Alle inzendingen over bewerken

Bewerk de aarde hoewel de mollen graven: wat toch is bezit?…

Geslaagd zijn in het leven Gaf jou geen voldoening meer Je miste de zin, het diepere En de blijheid van weleer Nu ben je in dat schemerland Van helder licht verstoken Schaduwen spelen hun spel En gedachten blijven spoken De verte vangt de blik Van je starre stille ogen De vreugde is vervaagd Door leegte opgezogen Van droomstof geweven…

De boer is buitenwezen van nature, laat hem het land bewerken, niet besturen.…

liefde denkt niet gelukkig maar niets met iets verbinden men neme ´niets´ trekke er de ´n´ van af en houdt wat over als het verveelt doet men de omgekeerde bewerking niets ruimt makkelijk op neemt weinig ruimte in beslag…

Toen hij haar spijkerhard liet merken, om iets anders te gaan bewerken, nam zij gillend van de lach, ontslag èn de benen.…

Hij zou ambassadeur zijn van ons land Bewerkend bobo Sepps gemoedstoestand Als onze nationale tortelduif. Hij draait ons land een Cruijffiaanse loer, Vertrekt met ondoorgrondelijk geouwehoer.…

Het leven valt me zwaar dag in, dag uit het bewerken van deze lap grond Met schop hark en riek de korrel en de kluit Het zaaien en het oogsten bij zonneschijn en regen Het zijn mensenhanden die de zwaarte wegen: van boer te zijn.…

Verlicht de zware weg van Van der Staaij Zijn vrome hart ontbeert humaniteit Kees lijdt aan steenkoude onbuigzaamheid Bewerk toch s.v.p. een ommezwaai O help hem dadelijk, die arme ziel Herschep hem tot een hippe homofiel…

als vroeger sterke paardenhoeven de tekens sloegen in de grond bij het bewerken van het land liepen ze naar zijn hand als later ronkende tractoren diepe sporen trokken van op het veld tot in de schuur zat hij ook aan het stuur ik onthoud zijn blik uit het verleden hij keek altijd tevreden…

Een aantal van je laatste foto's heb ik even gescand om te zien of ik de droeve blik kan bewerken zodat de twinkeling waarmee je mij zo graag aankeek weer even terugkeert wat ik ook probeer welk programma ik ook gebruik, het beeld zal nooit meer zijn zoals het ooit is geweest…

verslagen coupeer ik ze bewerk de scherpe punten met mijn botte mes laat me niet langer misleiden door de zoete geur van beloften in de knop een doornenkroon verliest zijn kracht als er geen wil is om te snoeien ik laat de steel weer dragend zijn wat overblijft is rozenhout en toch ook een vleugje pijn…

Ontelbare kleuren die mijn ogen blijven bewerken, haast uit lijken te breken door lagen verf; het zichtbare ontward. Er is geen begrensde ruimte meer alleen licht dat graag door vensters gluurt.…

het glas was gebroken van iedere vorm die ik had gegoten gepolijst en geslepen nu bruutweg gekloofd de volmaakte facetten vergeten het teer filigraan in bewerking en setting mocht niet langer bestaan mijn glas brak in unieke kleuren het licht maar is door barbaren ten onder gegaan…

vastberaden coupeer ik ze bewerk de botte punten met mijn scherpe mes, laat me niet langer misleiden door de zoete geur van beloften in een knop een doornenkroon verliest zijn kracht als er geen wil is om te snoeien de steel laat ik weer dragend zijn wat overblijft is rozenhout en een heel klein vleugje pijn…

Die al zo lang Zijn eigen ik is Kwijt geweest, zoekt naarstig Naar wie hij geweest is, Wie hij geweest zou kunnen zijn, Naar waar hij gewoond heeft; Een steen kiest hij uit Om in contact te komen Met de materie, in haar Te vinden waaruit hij bestaat: Hij pakt de steen, legt zijn Hand op haar, en voor hij Begonnen is met het bewerken…

" Wel, zei ik: "ik bewerk je foto, publiceer ze op het internet en verzin een verhaaltje." ach, zo! toen vroeg ik: "als jij een foto neemt van mij, wat krijg ik dan in ruil?" antwoordde de sprinkhaan: "mijn portretrecht, natuurlijk!!…

Hoeveel gebaren zullen er ooit zijn gemaakt die verzoening willen bewerken en wat is er dan van het merendeel overgebleven dan verkeerd begrip?…

Mens die puur Theater bracht, zoals Het hoort, die als Geen ander het applaus Kon laten klinken - Na jouw bewerking Van Goodbye Saigon Dat compleet met Helicopterlawaai Snoeihard bij ons Binnenkwam - en toch Een kwetsbaar mens Met ongekende podiumvrees, Die ondanks je bulderende lach Van pure angst zat te bibberen Voor je…

Laat mij het donker niet versterken hef mijn handen ten hemel op zodat het licht het duister voor altijd zal bewerken en het steeds weer Pasen wordt.…

Tot leven komen bewerken en monteren een wereld van het begin hard en mistig veel later een oude beschaving monumenten niet als herinnering maar als buiging naar een tijd zelf de onmeetbare tijd niet gericht zoeken maar dwalen om de rivieren planten bergen dieren heen draaien vliegen wandelen halt houden op een plek landschap laten woekeren…

Welvaart in stad en land, zie het licht onder de wolken in de toonzaal van het aardse paradijs, zie een glimp van onszelf in de blikken van toen de schoonheid van hun aandacht hun verlangens in jongere jaren van de wereld – dezelfde als de onze We bewerken en bewaren we bouwen en verbeteren we scheppen de schoonheid waarin wij willen…

Het land wacht in stilte op bevloeiïng, bewerking van de akkers.…

wij streven al een leven lang naar symmetrie als schoonheidsideaal bewerken en her profileren wat de natuur ons meegegeven heeft zien als resultaat gelijkvormig zonder hart twee helften bij elkaar gebracht kies maar voor uniek het ene oog is ook het andere niet de lach trekt links op vrolijkheid en rechts zit het venijn in chagrijn…

, Ben in haar verdronken - Klaar om de nacht van Louter duister in te gaan; En bij het eerste ochtendgloren, Toen het nieuwe licht Onvermijdelijk werd geboren, Viel het allereerste licht Op deze levende steen, Licht dat er zo zeldzaam mooi Doorheen valt, waarin ik contact Maak met mezelf in deze materie, En terwijl ik haar bewerk…

Onze harten hebben een verbinding met elkaar gemaakt en jij hebt me met jouw liefde geraakt Ik leer nu dat liefde ook loslaten is in vertrouwen en in mijn hart het gevoel voor jou te behouden Jij hebt nog pijn en verdriet uit je verleden te verwerken En kan het nog niet aan mij met jouw liefde te bewerken Ik weet dat dit moment gaat komen…

Ik kijk tv op mijn pc een documentaire over een boot die naar een eiland vaart en terug: Idjwi zoete aardappels, maniok- door het bos vervoeren vrouwen hun oogst op het hoofd ze bewerken hun grond met handwerktuigen et voilà op de boot kleurige kleding de kapitein en zijn stuurman in smetteloos wit overhemd met gouden strepen…

Er spreekt een weten uit hun rustig staan een tonen van bewust zijn van hun waarde voor het bewerken van de zwarte aarde door zij aan zij de ploeg weer voor te gaan.…

jij had als kind al de kleine vocaaltjes hoog zitten je sprekende ogen formuleerden al heel jong een tekst die ons meenam jij pakte als kleine de toehoorder in met onschuld en aanhankelijke liefde pas later kreeg jouw gezicht de expressie van het grote gebaar eigen aan de mezzosopraan juist in de wat barokke bewerkingen…

vrees omklemt je trillend hart benauwt je tere longen snakkend naar verlichte lucht ruimte waar nog wordt gezongen gekrenkt jouw ijle wonderwezen bestemt verdriet je fijne lied klinkt enkel nog de jammerklacht van hopeloos vermoeid gezucht kom laat je krachten warmen met luisterwoorden in mijn macht jouw verzwakte klanken sterken bewerk…

Het denkerswerk vol zoeklust der bewonderde wijsgeren schrijvers en hen die met getallen hun kunst tonen geniet dikwijls meer achting dan het nuchtere spreken en handelen dat men ziet bij arbeidende mensen of zwoegers die de grond bewerken God verspreidt zijn zegenbrengende geest over veel verschillende bezigheden geboren uit noeste handen…