Alle inzendingen over deksel

(zelfs de duivel is er jaloers op zit zich ergens te verkneukelen in een doodsaaie decemberkeuken en kan er een punt aan zuigen) Zo kwam het dat Texelse Maria of moet ik zeggen dekselse - een goddelijk kind baarde Christus wierp op het strand.…

Waar de nacht Allesbepalend was, Voorgoed verdrongen Het oude licht, Wordt voorzichtig Het deksel Van de dag gelicht Liggen boten Loom te dromen En begroeten meeuwen Het nieuwe ochtendlicht Spilsluizen, Groningen, 11 april 2012…

alles is gedicht met dekselse verzen waarin de dichter zich kan vinden…

het verdriet is niet te stelpen soms ze haalt het deksel van het verleden af ze reist terug naar zoekgeraakte mensen ze zweeft van herinnering naar herinnering beelden van geliefden varen stil voorbij een vage kinderstem op de achtergrond haar rite de passage brengt haar thuis…

'Zek Buussemaker neem met ons keen loopje De afspraak was nous achetons sam-sam Dus niks rien allebei naar Amsterdam Want dan wij houden Maarten aussi Oopje Dan worden wij en France furieus En krijkt die Pechtold deksel op de neus!'…

tralies verbogen, de haat ontketend, het beest is los losgeslagen in vrijheid houdt het de wereld in vrees gevangen onschuld zoekt handen waar, steeds vaker, klauwen worden uitgestrekt pandorabel memorabel, deksels, Pandora onafgedekt, het kwaad is uitgelekt…

er was eens een schrijver van boeken de kunst kwam hem aangewaaid hij hoefde er niet naar te zoeken en heeft menig scholier genaaid want 'te deksel, waar vind ik dat uittreksel' de aanslag op de hemel was een ontdekking geweest men zou boekenschrijvers moeten verplichten om een en ander eens te dichten te laat voor deze ijdeltuit…

Op het deksel van de duisternis bonken de honden, en monken; maar de nacht houdt stram haar grafieten, haar loodgrafieten palm op de warmte van het licht.…

vrijgekomen zielen schreeuwen om hulp nu de deksel van de doofpot wordt gelicht zij zijn alleen hoorbaar door hen die de gruwelijke waarheid onder ogen zien de last niet meer kunnen dragen van al die opeengestapelde feiten veel te zwaar voor kinderschouders om te dragen laat staan voor hen zwijgt de waarheid nog steevast op de bodem…

er oerknalde wat soep met aminozuren vloeide uit tot prachtige luchten harmonieuze landschappen aromatische bloemengeuren op een azuurblauwe bol ik er midden op god, ongelooflijk En God tilde het deksel van de pot snoof mompelde : gut, wat brouwen ze nu moet daar wijsgerig wiskundig denken uit voortkomen ?…

langszij de haven timmerde ik doodskisten zonder bedoeling ermee te varen een wit laken met punaise gaten wat schetsen op de deksel afgebeelde relikwieën een levensloop vol afgedankte zielen aan het voeteneind wat verfijnde kreukels het stof was wat te lang maar met rafelende ingenaaide zomen kon deze dood me niet meer worden ontnomen…

deze avond is fictief bestaat alleen in neergedaalde geuren ijl en onbespreekbaar, met een deksel dat sluit achter glas hierover werden geen vragen gesteld onbekend blijft het geweten dat herinnering doet herstellen jij en waar je nooit was alleen het onaanraakbare met handen en voeten…

De mens met twee gelaten laat holle ogen blikken kettert gaten in de ziel Krijt lage strepen op het voorhoofd dekselse lijnen van spijt verdichten gespleten gedachten Letters dichtbij zonder klanken kleuren klinkers vreten kraaien de pootjes in de laatste zin…

Wat rest is, de left- overs wat rest is een restant wat rest zijn de brokstukken van wat eens een geheel was, wat rest is de hond in de pot, de deksel op de neus.…

Letters van het plankje schuiven scrabbelend op het bord, woorden van waarde overlappen blauwe en rode vlakken, houtjes kletteren in het deksel van de doos. Het spel heeft een nieuwe dimensie gekregen, woorden kruisen van boven naar beneden in het Gronings de zin van het leven.…

ik wou dat ik bij jou een potje breken kon of een lans is ook goed ik wou dat jij een blik werpt van betekenis die ik opvang natuurlijk met een blik van verstandhouding wetende dat wij voor eens en altijd een streepje voor hebben op elkaar omdat wij het deksel gevonden hadden dat op ieder potje paste zelfs al was het eens…

neem me mee maar breek me niet mijn hart sombert als een winterse dag de tijd draait traag als een tol mijn hoofd stapelt steen op steen geen glimp vangt het op van wie ik ooit ben geweest neem me mee maar breek me niet haal de deksel af van de grote put alles valt op een onbereikbare plaats neem me mee maar breek me niet…

branderige ogen solo ontwaken de schaduw volgt zijn eentonige weg energieloos ontbijt het huis tekent kribbel krabbel zijn geest is bevuild met zwarte regen automatische piloot op het werk herinneringen krassen zijn ziel Pffffff een lachend kind met negen vingers maakt een opening in het vastgeroeste deksel…

de bloemblaadjes dwarrelen op mijn dode lichaam en ik weet nu wat jij voelde toen traag schuift het deksel en de schaarse schemering duistert dan ben ik vrij de kramp trekt weg de wanden lossen zich op en daar ben jij je draait je hoofd en fluistert eindelijk eindelijk ben je dichtbij dan wordt het stil in het graf je neemt mijn hand en…

Zo uit het niets sprong ze in het oog Een gouden zonnestraaltje Ik hief mijn handen naar omhoog Plukte haar van de hemelboog En vlijde haar in een schaaltje Onder het deksel van kristal Schittert een warme lach Een Godsgeschenk uit het heelal Dat dichter bij ons blijven zal Verlichtend als bij toverslag Gelovend in haar grootste kracht…

gekromde vingers mijn duivelse sappho speelt piano trots haar rug in het koude bad bij vertwijfelde nonnen niet beter wetend steeds weer onder stroom staat het warme waterbed de stekker eruit in de floating tank moet het deksel open staan het geeft de nacht rust de verjaardag - vingertjes van de kleine een duim van vader…

Het deksel blijft dicht. In Zweden misschien ben je later gaan wonen. Misschien ging je varen. Misschien bak je brood. Maar evengoed zit je hier achter een krant in het café om de hoek. En misschien ben je dood. Maar je zit in mijn kijkdoos. Ik kijk elke dag.…

Ik pak jou op en bekijk je aan alle kanten genageld in de tijd spijker je mijn ik vast op vandaag gisteren is nog niet eens gekist er zat rot in de laatste plank de deksel staat nog op een kier zodat mijn adem nog even morgen vangt en terwijl respijt lucht geeft en de kaarten al uitgezocht waren zegel ik haast bewegingloos…

vanochtend na het ontbijt ontdekte ik, door mijn verstrooidheid, dat het deksel van een middelgroot potje marmite (het 4 oz net formaat) precies past op een klein potje Heinz sandwich spread natuurlijk heb ik toen meteen geprobeerd of het sandwich spread-dekseltje ook op het marmite-potje paste en jawel hoor: het paste eveneens -----…

voor Wim Brands hoe eenvoudig kan het zijn soms zoals bij die aftandse piano als grof vuil aan de straat gezet en die voorbijganger die vanuit een ooghoek de rammelkast ziet staan de deksel openslaat en vervolgens nog een aardige 'La valse d'Amelie´ van Yan Tiersen ten gehore brengt waardoor het leven plotseling toch in een ander…

Dus vriend van mij en echtgenoot, zeg nou even, zeg nou zelf, passen we bij elkaar als 't dak bij de goot, als de deksel bij de pan, als de vrouw bij de man?!…

Met dank aan de daar heersende despoten, Het deksel van de beerput blijft gesloten.…

met het deksel van een koelbox sluit de witte winterlucht de onbekende stad waarin wij beneveld door champagne en verhalen decadent verloren door de nacht dwalen over bevroren asfalt glijden wij, duwen, vallen, kussen, tussen muren van de dichtgeklapte wereld waarin niets leeft dat zich buiten de straal van onze lichaamswarmte of…

Voor Wim Brands hoe eenvoudig het kan zijn soms zoals bij die aftandse piano als grof vuil bij de straat gezet en de voorbijganger die vanuit een ooghoek de rammelkast ziet staan de deksel openslaat en vervolgens nog een aardige ' la valse d' Amelie' van Yaan Tiersen ten gehore brengt waardoor het leven plotseling toch in een ander…

Je oogopslag ligt in een bouwdoos, je nagels, je haren, je stem; voorzichtig het spanen deksel in de houten gleuven schuiven - dicht. Nog even het plaatje bekijken waarop vijfmaal een ander huis te bouwen van dezelfde stenen.…