Alle inzendingen over denken

Nu je stem vanuit de verte me weer ontroert, denk ik aan je, verlangend in mijn verlatenheid. Ik denk aan je en zie sterren kwijnend gloeien, niemand weet waarheen mijn dromen vloeien. Ze gaan naar je, gedreven door wind en wolk. Ze gaan naar je, jij lieflijk hart van jouw volk. Ik denk aan je en mis je oh zo ontiegelijk zeer.…

De vernietiging begint zijn geschiedenis te tekenen vergankelijkheid als globale vergane glorie vele diersoorten sterven spoedig uit en we voelen het in onszelf in iedere porie vervuiling vraagt verdwaasd zijn tol de consumptie slaat op hol zelfs in de ruimte zwerft het rond veel te groot is onze mond denken kan niet meer, voor huilen te…

Jaarlijks overlijden in de sub Sahara een half miljoen kinderen aan malaria Ze zijn arm en ondervoed Gaan dood alsof het zo wezen moet Terwijl één euro muskietennet ze van vroegtijdig sterven redt Nu overladen we de wereld met schulden, leed en dwang om aan levens van oude dikzakken nog wat dagen vast te plakken…

Vele mensen denken graag, dat wat we denken leven is. Alle dieren denken denk ik, dat dat niet zo is. Dieren denken indien nodig. Zij leven net als ik denk ik, helaas niet leven kan. Dieren denken denk ik, dat teveel denken, depressies maakt. Wie wil proefdier worden? Wie wil huisdier zijn? Wie rund, big of rat?…

mijn moeder vandaag brengt een vleug verlangen in mijn herinnering…

ik heb mijn denken in het huis gelaten wat ik wil doen is een ontastbaar feit bij wat ik deed krijg ik amper respijt hier op het erf voel ik me verlaten de beiden paden ernaast en de tuin zijn voor mij in gebreke gebleven ik wil er naar toe en er weer leven en brokstukken opduiken uit het puin of ik daar nog iets terug kan vinden dat mij…

een vogel brak uit zijn lijst plots was het uitzicht helder geen wolk sprak hem aan geen deur geen raam in het grote gebergte er was nooit één verhaal wel een eeuwig verlangen naar schitterende zinnen dansend op wankele schouders het ontginnen van de mijn de omweg naar de waarheid met vingertoppen betast uit vitale wanhoop…

denk maar niet dat ik denk dat jij denkt dat ik denk dat ik zonder jou kan ga die gedachte maar gauw uitgummen we weten allebei misschien ik nog wel meer dan jij dat we immers niet zonder elkaar kunnen…

1 Voorlopig blijf ik alle dagen thuis 2 en nies vakkundig in mijn elleboog 3 Maar wel bezoek ik oma op driehoog 4 en klus naar hartenlust in moeders huis 5 Een fors bedrag naar ieder rampgebied 6 en deze vijf... die doe ik lekker niet!…

Wat al lang niet meer opvalt is de somberheid en het doemdenken. Met korte zinnetjes die alle hoop wegnemen. De samenleving is mislukt. Jongeren zullen de gevolgen van de coronacrisis hun hele leven meedragen. De economie zal het nog lang heel moeilijk hebben. Ze gaan gepaard met sentimentele verhalen over pijn en verlies. We koesteren…

Ik kijk in het donker vaak naar boven, pluk mij uit de hemel dan een ster. Wil in mijn diepste graag geloven, maar het lijkt een brug te ver. Voel hem toch altijd branden in mijn hand, kijk nieuwsgierig naar zijn schitterend licht. Droom van dat verre vreemde land, voor mijn ogen verschijnt vaag weer jouw gezicht. De tranen voelen warm…

raad of verraden duik of onderduiken schuil of verschuilen trouw of vertrouwen bon of voedselbonnen zet of verzetten zien of ontzien kijken of wegkijken mens of onmens een paar letters maakt het wezenlijke verschil tussen oorlog of vrede…

De zon is wakker, klopt aan mijn raam, een lach een gedachte: 'Ik ben het leven niet. Het leven leeft in mij!' Dwalend door mijn geest als een dolend kind, uitschrijvend op papier: ´Teveel geworden terwijl ik ben!', schrijvend over verwondering, pure verbazing van het ´zijn´ soms wel of niet begrepen. De klank van woorden…

Een blad dat dwarrelt van een tak. En bij het vensterraam een kaars die langzaam opbrandt in alle rust met weer even jouw gezicht. Hoewel de liefde al lang is uit geblust.…

Wanneer we ons aardse paradijs verlaten. Wanneer we overlijden. Wanneer bedoeling weer toevallig wordt. Wanneer energie weer loslaat van de stof. Hebben we de liefde wel liefgehad, bemind, voor al wat leeft en niet toevallig was? Hebben we wel bedankt gezegd, herdacht, hetgeen de liefde ons heeft geschonken? Hebben we het voorrecht wel beseft…

levenslust zijn zo verdwenen neerslachtig mag ik overvloedig wenen plots klopt "schitterend idee" aan mijn deur maakt bonte schetsen in oranje kleur losgekoppeld van die domme sleur ik kom terug in harmonie, ben niet meer ziek maak fantasie en droom weer identiek nieuw is het leven dat ik nu zie vind mezelf een klein maar echt genie denk…

We verliezen heel wat " geliefden" om ons heen, ik vraag me wel eens af Waarheen? Doodstil, liggend in een kist, een laatste blik, 'k wou da'k wist, hoe de dood tegen te houden. Maar dat lukt dus niet, en zo heb je bij verlies door doodgaan, emmers vol alleen maar verdriet. En toch, ondanks dat ze niet meer " onder ons" zijn, Ondanks dat…

Terwijl de wereld op z'n laatste benen loopt De mensheid niet meer weet wat te doen Daar wereldproblemen te groot worden Daar de motoren binnenkort kappen Daar de longen almaar verder krimpen Oorlog de enige optie lijkt Terwijl het regenwoud almaar kleiner wordt Oceanen langzaam, maar sterven Vliegt de wereld, maar zeker achteruit In een…

Komen en gaan, ergens naar toe en ergens vandaan, maar hoe? Jij weet waar je voor staat en je doet het vroeg of laat... Jij creeert je mogelijkheden zelf en je bent niet bang dat iets je schaadt. Niet langer twijfelen, want daarbij heb je zeker geen baat. Bij voor of tegen, hoe je het ook ervaart, het is voor jou een zegen en ter degen…

Marn ziet Max krantjes rondbrengen, doet ie voor een extra eurootje vanzelf, de knul zegt: die is ook niet slim, In plaats dat ie de hond ook meeneemt, verdient ie nog wat bij ook. En dan roepen dat mannen niet kunnen Multi tasken? Natuurlijk kunnen ze dat zelfs als ze nog onder de puber leeftijd zitten!…

de feiten: het corona beleid is alles behalve in België goede raad van virologen blazen politici de lucht weer in. de bewijzen: gezondheid wordt stilaan naar plaats twee verschoven vele zaken mogen reeds vervroegd terug open. de nasleep: het slijk der aarde komt ter sprake geen geld meer in het laatje. te doen: de staatskas heeft…

Ik heb de dood 'n plekje gegeven een plekje aan mijn zij zo volgt die altijd mij en went steeds meer aan 't leven!…

Het was de nacht die de schone dag reeds aankondigde. Ik stond al op, verwachtte veel van het leven. Het was en is een helder geven als je weet waarvoor je leeft en geeft. En ik was de vroegste, telkenmale om ieder te laten zien dat vastberadenheid en zachtaardigheid samen tot nieuwe en mooie stromen van energie zouden leiden ter bevrijding…

een smeulend vuurtje en wat as de overblijfsels na een brand een kortsluiting in het leven herinneringen die vlug, onaangekondigd mijn revue passeren maar dat is nog geen reden om al dat andere moois uit het verleden zomaar te vergeten!…

Is denken in verleden tijden. Geloof in verwachtingen, spiegelt onze toekomst voor. Hoop, die nooit doet leven. Tussen verwachting en herinnering, wacht de werkelijkheid op ons. Hier vraagt aandacht om aandacht, tussen druk doen en rustig laten in. Tegenwoordige tijden zijn hier nu. Zijn even eeuwigheid geworden.…

Als ik zo stilletjes zit te denken dan weet ik weer waarvoor ik alles deed ik heb voor vele dingen moeten vechten maar was niet de enige die leed. Vele mensen hebben me bijgestaan en voelden mijn verdriet en pijn zonder hulp en steun van hen zou ik nooit meer zo gelukkig geworden zijn.…

Dan gaat er van binnen iets gloeien dan rommelt het in mijn maag mijn hart gaat sneller bonzen om me heen zie ik alles vaag Als mijn ogen zich dan sluiten zie ik jou dicht bij mij. we lopen samen, hand in hand de uren vliegen ons voorbij maar dan open ik mijn ogen en ben je niet bij mij Daarom deze dromen die brengen jou wat dichterbij…

Hij liep me na, Bestuderend door een vergrootglas, commanderend waar ik bij sta, Totdat alle liefde van mij dood was, Geobesedeerd door de destructie, Nam hij me alles af, Door de jaren.. geen reductie, langzaam werd t erg donker.. waar ik mij begaf, Enkel door 't kijken en bestuderen, Door alles in mij te haten, En door al zijn controleren…

Kan ik me niets meer herinneren waren misschien dwaze verbeeldingen over trouwe liefde die zo op de tocht van de straat, in drift en onbeholpen bezield denkend aan jouw armen met een ander om de eerzucht vocht.…

beetje bij beetje vervalen de dagen verkleuren mijn woorden verbleekt het gezicht verlies ik geheugen door veelvuldig schrapen vervliegt de herkenning in schemerend licht verzwak ik mijn geest door langdurig dwalen in wit zwarte dromen en beelden van toen herinner ik zinnen uit zwijgende talen weet ik te zeggen vergeet ik te doen…