Alle inzendingen over drek

Die kauwen pikken lustig in de drek, zoeken gezonde hapjes.…

in de nabijheid van de weegschaal van Themis hangt een geur van verderf een parasitaire strijd woedt in ondoorgrondelijke lagen drek dit is alles zegt het blinde lot negeer het weerlicht vertrek vlucht kijk niet om geen tijd voor gerechtigheid geen tijd om drek te scheppen ga dit is alles ga gesloten ingekeerd stil met koffers van…

Beschaamd wend ik mij af Van deze plek De taal is straf Afwijzing in drek Pierlala dood als een pier Ego grimlacht, Vertrekt geen spier Ik vertrek in de nacht.…

Ze had genoeg van drek een aal en wou iets anders gaan proberen, iets zonder gène en zonder kleren. Al vond ze het vroeger een schandaal, nu stript ze tease en danst ze paal.…

Een varken wentelt zich vol vreugd rond in zijn eigen drek Hij slokt en slurpt het allemaal op en zet het om in spek Bedenk als u een karbonaad vol smaak steekt in uw mond Dat u dan aan’ t genieten bent van louter varkensstront.…

Europa in de greep van het kwaad Vecht zijn vetes uit in de zwijnentrog Slagveld van de eerste wereldoorlog In de modder, drek van mens en paard Beelden van het loopgraven front Maken me telkens weer stapelgek Miljoenen jongens sterven in de drek In een oorlog zonder duidelijke grond Wegens lafheid geëxecuteerde soldaat Die in shock niet…

De helse stank doet ogen tranen, ze scheten zich de broeken bol en drek gutst langs hun onderdanen. Ach, elke oorlog eist z'n tol. Toch heeft het wat, zo'n kogeldrol.…

Hij ziet er uit als drek, maar verder is hij wel gezond. Vroeger was hij burgemeester, maar nu niet meer. Hij verbergt zich achter een heester, het leven doet hem zeer. Toch zou hij niet meer willen ruilen en als normaal door het leven gaan. Hij vindt de maatschappij om te huilen en lijdt liever een eenzaam bestaan.…

De prediker die met eigen oogmerken schijnheilig het Woord verbreidt is benijdenswaardig bespraakt een glanzend opgevouwen kleed waarin duizendpoten huizen tussen stinkend oud roest en verbrokkelde stenen besmeurd met giftige drek mogelijk schuilt in dit venijn een enk'le reine edelsteen.…

Baudet en Wilders: breinen vol met haat hun ras- en waangedachten vuil en drek aan bloed-en-bodem-onzin geen gebrek het monster ‘eigen volk’ verpakt in smaad hun woorden vol venijn verdwijnen ooit na felle kou komt beter weer; het dooit…

Als de temperaturen stijgen, krijgen de padden trek na maanden van onthouding, eenzaam in de drek. Ze gaan 's nachts op pad naar meertjes, poelen, vennen om voor nageslacht te zorgen en elkaar flink te verwennen. Met velen tegelijk bereiken ze hun geliefde stek, met lentekriebels in de buik, men noemt dit paddentrek.…

krab maar aan de hemel stapel vallend puin het is geen eeuwige schoonheid die daarboven blinkt je zult eerst moeten sterven voordat je daar begint de weg omhoog was gepekeld met zonden de poort is nu gevonden je bent lang genoeg door het ondermaanse drek gegaan verlaat maar snel dit tijdelijk bestaan…

met je poten in de prut een stalen ring door de neus sta je daar te snuiven jij, the leader of the pack vrouwen hangen knorrend van verlangen om je nek mededingers sleur je aan hun oren door de drek oh, wat voel jij je mans leader of the pack te zijn kijk, die zeugen eens vechten om jou, het grote zwijn…

Midden op de vuilnisbelt staat in alle eenzaamheid een kleine plant te groeien geworteld in de diepe drek maar met fier geheven hoofd lonkend om het licht te boeien En aan het oude ijzeren hek staart verzonken in gedachten de vrouw van lichte zeden stil naar ‘t wonder van de bloem dat haar treft in hart en ziel omdat ‘t heeft wat zij…

bij me blijven bambi-ogen uitvergroot bij neonlicht en jouw iele meisjeslijfje in de groei ontwricht bij de drank geschonken aan het drek dat na zessen zonder gêne bovenborrelt nog onthullen wimpers hunker maar de lege maag ontkent je raakt hier snel vertrouwd met afkoopgeld dat wist en went Cambodja, november 2007 Opgenomen…

De darm verteert tot uitwerpsel de wereld kotst het uit in wolken stank en stromen drek wordt hier ons lot beslist de ademnood is zeer nabij grijp maar vast naar je strot vecht terug nu het nog kan doe mee met de oprechte mens die je de kans geeft op bestaan de ogen open vol begrip hij hier wij daar en allemaal de pioniers voor…

stuurt op een avondje voor een pondje spek het beestje loopt een rondje likt zijn mondje heeft wel trek de lekkerbek maakt een strontje en schuurt zijn kontje zonder pondje spek komt het hondje thuis zijn baasje heeft een grote bek en een kort lontje en een grote bek pakt het hondje bij zijn bontje in zijn nek maakt hem uit voor drek…

gebleven dat hij bestrijdt uit alle macht misschien het zien zonder gevoel ellende om hem heen geen onderscheid vriend of vijand geplet, vernederd uiteengerukt verminkt, vermist details verwateren eindeloos gebons verwrongen gedachten eenzame nachten herstel onmogelijk een wrak zonder toekomst idealen verspocht overblijfsel drek…

bloed en drek kan je onder schoffelen. leed blijft eeuwig invreten. verdriet verstikt de hoop dat liefde ooit nog wonderen kan doen.…

juist daarom blijft hij in 't wilde weg schieten totdat hij uiteindelijk zich zo diep heeft vast gereden dat hij verstikt in zijn eigen drek. komt loontje niet altijd om zijn boontje? joz.le bruyn…

meestal begint de drek pas bij 'maar' en schoppen ze je na 'helaas' met een fluwelen trap in elkaar iemand die het weten kon zei ooit: hoe groot je ellende ook is, bedenk dat het altijd erger kan – en zo bedenk ik nu dat dictator Franco dódenlijsten bij de koffie schreef dat zal deze lapzwans niet gebeuren want dit sujet, deze harteloze…

ik wil filmen in de Onderwereld, sjieke superrijken drek doen drinken. ik durf de koningin een tongzoen draaien, leeuwinnen naar de tandarts dwingen. ik durf bordelen runnen in de hel, chocopasta smeren op je frikadel. God herschep ik tot een bidsprinkhaan en ik saboteer met flair je rampenplan.…

je wilde lief nog liever zijn geur en kleur verdansen in de morgen de nachten bijgelicht door maneschijn ik bijt met rammelende tanden in je gammele teksten spuug gal over verzonnen zin en braak emoties kotsend uit ik hikte van je troep verdomde je clichés te slikken stikken zul je in je eigen drek want wat jij schrijft is gek gelepeld…

Zijn drek is de luxe van stranden van ver weg waar de rimpelloze zee zich mengt met een glimlach van hun vergroeide voeten de geopende handen als het dienblad voor heg en haag ontvluchte marionetten die zonder ontzag voor het oorspronkelijk bestaan slechts geveinsd gerief begroeten.…

de grond is doordrenkt modderig naakt mijn kippenvel wentelt zich geheel omhuld met drek houdt het ongedierte op afstand modderman een leven vervat in nat zand letterbrij verstikt haast heel de dag breien woorden zich als een sluier voor mijn ogen voor uitdrogen oppassen hardheid beknelt pijnlijk daarom laat ik mij beregenen…

haak in een slachthuis Gevild ook want mijn huid brandt Fantoompijn in de vierde graad Ik durf niet kijken Naar het rauwe vlees, de naakte pezen Een hart dat door de ribben stulpt Er wolkt een ijzeren stank op De beul is me vergeten Zo word ik verlokking voor de maden Alhoewel Ze bevriezen hier nog voor de reutel Ze laten me In een drek…

Wat in het Testament niet wordt vermeld Is hoe de kribbe Op een onbewaakt moment Door een hoeftrap van de os kantelt En het omzwachteld Kind Over hooi en drek en haver rolt Het moet geheim blijven Streng bewaakt door een kobold met brokkeltanden Het rookgordijn dat over de schandvlek schoof Voedt het raadsel Misschien was het maar een luchtspiegeling…

Ik ben een boer op zee 60 schapen, 100 varkens ganzen en eenden bij vertrek Dat zijn karige rantsoenen bij de rats, kuch en bonen Slachten hoef ik niet de beesten gaan zo wel dood zodat er altijd vlees is voor de kok en de officieren hoog boven mijn stinkende stal waar ik emmers uit de zee hijs en de drek de spuigaten uit schrob…

Met hoofdpijn als een hamer, En volgestopte neus, Met klemming op zijn water, En lusten als een kater, En met een stijve nek, En vijf gebroken ruiten, En deuren, die niet sluiten, En 't Pootje* in zijn kuiten, Er uitziet als een gek; Is min nog te beklagen Dan hij, die drie paar dagen, In 't woelziek schoolvertrek, De veestlucht* en de drek…

Zo handhaaft zich het eeuwig evenwicht: Een helft van de aarde is donker, de and're licht; Lag er geen drek om heil'ge Simeon's zuil?…