Alle inzendingen over fluks

Fluks met Fikkie aan de wandel!…

Goeie benen of niet, steeds plichtsbewust stampen ze koen het vereiste tempo Lezen de koers, reageren con brio Zonder applaus is karakter een must Iedere dag maken ze het weer waar Armen dan ook niet meer fluks in de lucht Na de tigste afgeronde solovlucht Een minimumloon maakt hun koers best zwaar Jassen vlassen duwen trekken vallen Toch…

Marlène zei, daar heb ik best zin in maar maakt zich schielijk met haar lange benen fluks uit de voeten voor hij terug zal keren als rode stier, de lap al in zijn nek…

Na een korte poos gegrinnik Geeft hij d’ ander ook gehoor, Koekoek fluks aan ‘t koekoekschreeuwen, Koekoek, koekoek, na als voor. Bravo ja, dat noem ik zingen, (Zegt hij) dat ’s de rechte toon! ‘t Nachtegaaltje piept wel aardig. Maar de Koekoek spant de kroon.…

Toen een jonge prins u minde, Werd als vlieg hij van eens blinde Aangezicht fluks weggevaagd. Uwer borsten rode toppen Werden hard als rozenknoppen Waar geen bloeien meer in daagt.…

Slechts éénmaal mocht ik u aanschouwen, En fluks ontstond in mijn gemoed Een vreemd gevoel zo wonderzoet, Waaraan er binden is noch houen! Zo gij nu onmeedogend waart, Mij ledigen doet de lijdensbeker, Zo teer ik uit, dat is wel zeker, Schoon Liesken, eer dit uur verjaart!…

Hij was naar Overijssel toe gekomen Dankzij heur fijnbesnaarde lieflijkheid Hij was een eloquente, stadse rakker En zij een welgevormde boerenmeid Hij trof haar aan op zeek’re vrijdagavond In een hoofdstedelijke disco-bar Maar tussen al die Amsterdamse deernes Leek zij verdwaald en ietwat in de war Fluks had hij haar vrijmoedig aangesproken…

Fluks pikt een leeuwrik, die door 't koren speelde, een korrel en wipt op en zingt, en zie: 't gaat alles mede, in stijgend' harmonie, met 't lied, zo zoet als nooit nog vogel kweelde. 12 Juli 1900.…

Verzeker* fluks* ons beste pand! Verzeker, berg het Hollands wonder! Hoe haalt de zon haar aanschijn onder*! O Baltisch meer*! o storm! o strand! Helaas!…

hart eener deerne’ van Heinz Polzer] Hij was naar Overijssel toe gekomen Dankzij heur fijnbesnaarde lieflijkheid Hij was een eloquente, stadse rakker En zij een welgevormde boerenmeid Hij trof haar aan op zeek’ren vrijdagavond In een hoofdstedelijke disco-bar Maar tussen al die Amsterdamse deernes Leek zij verdwaald en ietwat in de war Fluks…

Daar binnen stond ze en werd zo bleek, Dat ze aan de sneeuw in kleur geleek; Daar stond Costijn en zag naar mij En staakte fluks zijn kozerij.…

uit het Leidsch archief Goeie Mie zeer geliefd wief in de hele stad zo bekend als mens van hulpvaerdigheyt bij arme zwaar zieken present teer en zacht bijna zelfs voor nop zorgzaam en attent bij hun getob Mie's tante lag lijdend te bed haar vertrek leek aan te staan ja zie daar kwam de Goeie Mie met stillend operment al aan gaf het fluks…

vrouwtje droef en ijzig stil alleen in het café heb je kans dat het ontsluit gedrieën zetten wij het op drinkgelag de knijper behandelde haar schijnbaar niet toch kwam zij door hem los van haar verdriet hij bedreef de liefde ambachtelijk als techniek hetgeen zij al te graag voor waar aan zag zo kreeg hij haar aan de praat heel koel aan flukse…

loopt met me mee De wind draait steeds in cirkels over pleinen Zijn mijter zoekt beschutting in de stal Bedekt zijn kale kruin, dat klinkt halal Maar liever duikt hij onder in de mijnen Zijn paard is oud en zieltoogt bij de zwijnen De hoeder heeft geen vinger uitgestoken Mijn moeder hield van rijstmaaltijden koken Voor mijn vriendin, die fluks…

uit hangt sprekend herkenbaar aan haar hartelijke lach twee borsten breed hippend gul qua postuur veel in beweging met neiging tot avontuur ze snikt als de lijn breekt voor het harde gelag ééns in levende lijve door mij te aanschouwen stapte uit auto’s prompt binnen met grote zin ging snel uitgekleed rechtstreeks mijn bed in waar ik fluks…

Onderstaand snelsonnetten vormen, zonder verdere afbreuk en zonder rollercoaster van dalende spiralen, een dubbele reactie op het hier eerder gepubliceerde sneldicht 'Hoop'... ________________________________ DOPE Is haar humor zwart, negativistisch En is haar Lof der Zotheid defaitistisch Zij grenst aan niets, haar flirt is nihilistisch…

' En vol van wraak buigt hij zich neer, Pakt fluks een sneeuwbal saâm En werpt hem, paars van nijdigheid, Bij 't liefje door het raam; En keert met gitaar in d' arm, En neuriet droef het lied: 'Ha! weet ge 't niet, wat kanker woedt — ' Gemaakt door Van der Vliet.…

Want uw gezicht boeit ons zeer licht In onzichtbare kluisters En uw schoonheid ons voort* verleidt Door haar bijzond’re luisters. ’t Hart dat gij neemt, gij fluks vervreemdt Van alle zijn vriendinnetjes: Mits gij ons stelt in ’t zoet geweld* Van uwe lichte zinnetjes, Die troertigjes* en boertigjes* Vloeien van zoete kluchtjes; Daar gij…

Het damesgegiechel versterft in de nevels : le juge de Beaucarmé opent het ernstige plot Een eerste jachtschot wordt gelost : de rechter zet zijn paard in flukse draf. Zijn schietkunst heeft een fazant het leven gekost en de bassets stuiven er blaffend op af.…

" Fluks heeft zich Cupido waardig Tot de jacht snel gemaakt vaardig; Niet, als Adonis, beangst Om der wilder dieren vangst, Maar om hemel en aard’ tranig Zich te maken onderdanig.…

Wolfgang Amadeus' leven Is een getalenteerde zangeres Als veelbelovend stemkunstenares Te gast in Hollands vochtige contreien 't Is Nina d'Aubigny von Engelbrunner Tezamen met haar zus de danseres Ze gaan op Hartjesdag de negentiende Per koets op een verkenningsexpeditie En springen bij zonsopkomst uit de veren Een kamenier helpt hen fluks…

[Onderstaande tekst is een reprise op het lied ‘Dodenrit’ van Heinz Polzer] We rijden met Heinz Polzer door de Nederlandse taal: ‘Eendrachtig’, ‘deernis’, ‘lonken’, ‘fluks’, ‘bosschage’, ‘commensaal’, ‘Beschonken’, ‘kwelen’, ‘aanstonds’, ‘ogenschijnlijk’ en ‘struweel’; Zulke lemma’s kom je niet meer tegen, momenteel.…

Al sprekend schudt de kleine ‘t goudblond haar En rukt daar fluks ‘t zwarte lintje uit los Waarmee zij ‘t briefje aan ‘s duifjes halsje hecht, En kust nog eens zijn vleugels, innig teer... En pijlsnel vliegt de blankgewiekte bode Uit Bertha’s hand het blauwe luchtruim in.…