Alle inzendingen over galopperen

marcherend door diepholle wegen onder taluds, dwarsend door 't veld, koester ik daar, windvrij gelegen, stilte en rust die vredig welt in gedachten zie ik Franse troepen galopperend uit de horizon er wordt geschreeuwd, getierd, geroepen hun wapens glinsteren in de zon de heuvels zetten hoge ruggen hun cavalerie stormt met geweld kanonvuur…

als gedachten lopen dravend overgaan in galopperen later zonder leiband op hol slaan weet dan dat ik bij je ben langs hekken en omheiningen die in onafzienbare rechtlijnigheid toch leiden naar de open vrijheid van het vlakke wad ik maan je energieën niet maar laat je gaan om in de onmetelijkheid zelf het kleine te ontdekken de warmte…

ogen lezen in mijn aard ben ik ziende blind niet dat ik dat zo wil of dat intimeit mij ontgaat nee, het is de waarneming van de immer schone vrouw te paard en het jachtgedrag waarop ik mij verlaat het versmalt het zicht tot oerbeeld van de perfecte moeder en maagd zo zuigend en basaal ik zie daar voortdurend de engel galopperen…

haar twinkelende ogen dansen puur genot armen lachen stralend, zij weet zich bemind naakt, één met de natuur, waant ze zich kind van God de opkomende zon verwarmt haar gezicht talrijke zandkorrels masseren haar voeten vergezellen haar op weg naar het morgenlicht om samen een nieuwe dag te begroeten herinneringen in reeds gelopen sporen galopperen…

ziek en gezond De cijfers lopen op De wereld is een ledenpop Och trieste onzekerheid Voor de komende tijd vol donkere majesteit Kom laat ons strijdbaar zijn van zinnen In ‘t loodzware duister covid 19 overwinnen Noch weerloos noch kwijnend in minnen Het hart onbezwaard door ‘t geestelijk zwaard Volgen we de ruiter op het witte galopperende…

beschermend in zijn armen bij hem ben ik veilig uur na uur Hij schenkt mij zijn zachte warmte als het koud is kil en guur Ook kan ik stilletjes bij hem wenen met van smart verscheurde pijn En nog meer bittere ellende van hier beneden op de wereld zijn Vaak voert hij mij in de extase van de wonderzoete droom En mocht er een nachtmerrie galopperen…

explosief langzaam rijg ik mijn verleden aan m’n degen want ik heb dit eens verloren hart zo intens lief door tropische warmte het papier neergelegen m’n vleugellamheid is wat ik momenteel grief een frisse bries wordt gezien als god’s zegen de verlossing van hellepijnen is wat ik blief blaas de wind onder mijn opgeslagen vleugels laat me weer galopperen…

Een zee van klappende rode rozen, scheidend een witte mustang galopperend een gebronsde blondine, verleidend haar lange manen golvend in de wind De klamme vuisten klemmen zich strak ritmisch dansende dijen…

Ik verlaat me op de dromenmaker die ik op de helling zag, galoppeer langs alle versteende harten, om uiteindelijk in de harde kern en langs de doolhoven van de mijmeringen te verdwalen.…

dan toch de mooiste kleuren laat schijnen in een schimp waar mijn moed verslonken is tot in de weke grond waarin het graf transparant staat te waken op ontginning van bedrog die diep in dit leven is gelegen getijden maken slachtoffers, het verhaalt de waarheid als een vertelsel van vele beschouwingen, de wereld draaft naar het eind en ik galoppeer…

als artisjok het opgekropt gevoel als een beestenboel blijft hangen in onze strot de uitlaatklep verstopt en dat we dan: juist dan , vaak tot de beste prestaties kunnen komen in het diepte punt van ons leven de kleuren vloeiender de vormen boeiender in het linnen doek gegrift ieder naar zijn aard de Amazone galopperend…

gulden baan van licht of drijft geleidelijk een merriegeur naar binnen dan raakt hij eindelijk na maanden weer bij zinnen en hinnikt hij bekoord door wat verschilt van plicht eens zal de witte merrie lichtend voor hem staan en hij zal rillen van geluk en op haar teken woest en fier door riemen en door ruiten breken ja over de savanne galopperen…

We horen paardenhoeven Galopperen door de bossen Waarop de stroper vlucht Met zijn gevangen vossen Eén stuurbeweging fout Het knotsen tegen hout Een buil voorop het hoofd En daarbij compleet verdoofd De jager is gevangen Wordt gefolterd in het hol Verblind door het duister En de maag meer leeg dan vol Vier verkenners op het pad Vonden hem…

Of beter nog: op paarden de grens over galopperen. Harder, harder! De wind slaat haren tegen de oren, lantaarnlichten vliegen. Lucht is water waarover je in een speedboot scheert. Hoger, hoger! Met spuitbussen op de wolken schrijven. En dan de liefde bedrijven. Tot we niet meer kunnen. Geen paniek. Morgen is het donderdag.…

Voor ons een heuvel en in galop, galopperen de paarden er tegenop, door het bos zijn we gegaan, tot bij de beek, daar stil gestaan. En bij een avondhemel, stil verkleurend, wacht hen de weide zacht en geurend, het frisse groen met bloemen overdekt, die hen tot dis en leger strekt.…

Ik zie de paardenbloemen over de velden galopperen het voorjaar loopt in hun kielzog mee Wie zal hun durven of willen keren bij ‘t veranderen van groen gras in goudgele zee?…

Donder en bliksem doorklieven de eenzame regenavond de schrijver denkt na over het leven en de Indianen de zomers in de wildernis verlangen bij ’t zoete meer galopperend met een fiets over de heuvels van heimwee struinde hij door de natuur als een nozem een eenvoudige puber was hij vroeger niet vaak voor Indiaan uitgemaakt door zijn Oosters…

Zegt: zet niet te vroeg de spa in de geboortegrond ingevet in de krochten rusten immers veel verhalen van de vergulde haan, doorlopers en volle kerkhoven wij galopperen ook domweg deze dag gewoon door.…

Soms, heel soms zijn dromen geen dromen, schrik je midden in de nacht wakker van hoefgetrappel, galopperende paarden, wild gehinnik die je benauwd naar adem doen happen en blijken sommige vriendschappen al bestaan ze nog maar veertig jaar tegen alle natuurwetten in toch niet om zeep te kunnen worden gebracht, omdat een vriend die mij van karaktermoord…

Komt het dan toch nog eens tot galopperen? Dat is en blijft de cruciale vraag, maar als het lukt zal ik ‘t niet abhorreren. Hoe het ook zij, ik vorder toch gestaag, er valt nu niet zo veel meer te presteren. Zo lang het lekker loopt, dus niet te traag, bestaat er ook nog kans op galopperen.…

maar de paarden zijn verdwenen dus nu komt ie steeds te laat Op het pleintje touwtje springen soms doen ook de ouders mee dat vereist toch wel wat conditie dus dat wordt maar een sprong of twee Hoepelen of diabolo nou dat doe je zo maar niet dat vraagt toch ook wel oefening als je dat gestuntel ziet Sommigen zitten op stokpaardjes en galopperen…