Alle inzendingen over gehaat

Sneeuw voor de zon Waar ik gisteren begon Is vandaag geworden De inspanning van tijd De meest gehate En geliefde tegelijk Gisteren was jij hier nog En ik In mij woedt de oorlog In ruïnes Waren wij vermist Diep in onszelf Maar we worden niet gemist De wegen die ons leidden Zijn nu onbegaanbaar En akelig oud geworden Daarmee ook achterhaald…

de reiziger staat stil hij overwelft de gehate vlakte hij wikt de taal van zijn herinneringen het lied des vaderlands de reiziger leeft in gemeenschap met uur, dag en tijd hij groet de nederige passanten en de bloemen aan het venster loopt gezwind over het water peilt de weemoed van de vissen hij bezielt geen plan stuurt geen kudden…

je ontkleedde je gedachte voor gedachte ik ontleedde woorden en gevoel ik schrok toen je naakt jezelf als waarheid aan me gaf ontbloot van alle pijn zag ik je jeugd je baby zijn na moeders schoot zag kapotte dagen de jaren pijn waarin je liefde niet meer kon verdragen samen hebben we gehaat scherven zijn opnieuw gebroken…

Ik heb je nooit gemogen maar ook nooit echt gehaat ik wil gewoon dat jij voortaan mij in mijn waarde laat.…

Daar lig je dan Stad van mijn Dromen die ik Liefhad en gehaat Heb, torenhoge Kerken met op De achtergrond Het cruiseschip Helemaal van deze Tijd - 'k rij Achter je langs Op nog geen kilometer Of twee en zie dat In de ruige wind van Deze morgen de Toppen van jonge berken Jouw contouren doen Vervagen - de paarden Hier…

Koud en verlaten, door iedereen gehaat. Bang in het donker. Geen licht, geen zon. Een meisje dat niet meer praten kon. Tranen, rode wangentjes. Lege ogen, veel verdriet. Te veel gedachten. Niemand die dat ziet. Haar haren wild. Losgeslagen kind. Gegil, geen echo. Geen hulp, geen hand. Zomaar zittend in haar vaderland.…

er was alleen een silhouet getekend in het felle tegenlicht er was alleen een schaduw nooit meer zag ze zijn gezicht de inkt is verbleekt alleen de echo is gebleven van gehate woorden hardop neergeschreven overmoedig had ze gezegd: ik zal je gezicht nooit vergeten haar geest veegde het weg het waarom wil ze niet meer weten nu…

De reiziger staat stil Zijn blik overwelft de gehate vlakte Hij wikt de taal van zijn geheugen Het lied des vaderlands De reiziger leeft in gemeenschap Met auto, bus en trein Groet de nederige passanten En de bloemen aan het venster De reiziger is een held gelijk Loopt gezwind over het water Peilt de weemoed van de vissen En de achterdocht…

Uit het zwabbrig slijm gekropen, Stort een pad, met vuil bedropen, Op die fel gehate schijn 't Onweerstaanbaar moordvenijn. ‘Waarom doodt in arren moede, Waarom doodt mij uwe woede, Daar 'k u nooit beledigd had?’ ‘Waarom licht gij?…

Iedereen is gelijk, en toch worden sommigen gehaat. Problemen worden afgekat, op mensen in de minderheid. Wat is er gebeurd, met de wet van gelijkheid? De oorlog hoort tot het verleden, maar het verleden komt weer terug. De oorlog is een eiland, en rascisme vormt de brug. De herdenking voorkomt, dat die brug wordt gebouwd.…

Bijeengedreven in hokjes erger dan vee behandeld veracht, gehaat en getreiterd emo's bij emo's gothic's bij gothic's turken bij turken negers bij negers marokkanen bij marokkanen Immers, ze zijn allemaal hetzelfde Niemand loopt nog vrij rond door de dierentuin van mensen, in hokjes Behalve de eigenaar zelf, de hokjesgeest hij plaatst…

En alle vooruitgang hindert niet dat ik mijn vader heb gehaat. Ik doe nog altijd, te laat van school, de stap naar de keukendeur en licht de klink op, bang dat de deur weer te hard kraakt. Alles is mogelijk: mijn vader zwijgt of leest mij met strenge ogen de les; mijn moeder glimlacht of kijkt met een stil gezicht op haar bord.…

de zerken staan er keurig in ’t gelid als soldaten op gemillimeterd gras exercitie komt nog altijd goed van pas ook als het lijf de ziel niet meer bezit hier rusten wat men noemt de Nazi-zwijnen zij werden bij hun moeder weggerukt of haastig uit het klaslokaal geplukt de kronkels van de dood in rechte lijnen hun noodlot was het om gehaat…

datgene wat in mijn keel brandt het verlangen de liefde de hoop verslonden versplinterd vergaand verkast verhuist naar de planken naar hemelse kasten het rad draait voort en voort en voort en voorvluchtig ben ik voor het heden het verleden verhalend vertaald de taal geliefd de taal gehaat de tweestrijd mijn gespleten persoonlijkheid…

Tussen wieg en graf, en zullen velen vragen, waarom ze hebben gehaat, en wie hen liefde gaf. Nadat we worden gestorven, zal verdriet niet meer bestaan.…

Met een kruimel brood en een slok water ontvlucht ik de dood met niet meer dan een witte veer en een vel wit papier in mijn rugzak en in Gods Naam nog genoeg tijd voor verandering Gun mij de plaats van mijn bestemming waarvoor ik ben geboren en uitverkoren Omdat ik U boven alles lief heb bespot gehaat verlaten niet meer…

Ach Heer, zijn wij van u gehaten, En laat Gij toe dat dood ons steelt?…

En nog nooit iemand zo gehaat. Alles draait nu rond In mijn onvoorbereide geest. Ik beleefde gevoel die ik eerder niet kende. Nog nooit ben ik zo vrij geweest. En zo bang geweest. Zo verdrietig geweest. Nooit eerder zo ver weg geweest. Eerder heb ik mezelf verwond. Maar dit komt veel harder aan. Weekend van zoveel woorden.…

geliefd of gehaat. bejubeld of verguisd. afzonderlijk of uitzonderlijk. gedwee meelopertje of bewust,gedurfde pottenbreker. dat hangt allemaal af van alle anderen buiten mezelf., die een goed of slecht beeld hebben over mij.…

Ze voelen zich miskend, gehaat, vertrapt en trappen terug. Zij zijn bereid te sterven en zaaien dood, verderf en haat. Voor hen is het te laat maar hoe bereiken we hun broers en zussen in terreur opdat een einde komt aan dit geweld?…

Mijn God, wat heb ik jou al gehaat ik wil wel vluchten maar het is te laat. Ik voel je beven wanneer je in me glijdt en me moeiteloos naar een hoogtepunt leidt. Zo dadelijk ga je weer terug naar haar terwijl ik hier in de leegte staar. Je hebt me nooit iets voorgelogen waarom voel ik me dan zo bedrogen....…

En sprak, bij ’t zien van de gehate knullen: ”Daar heb je dat konijn met die drie lullen.” ------------------------------------------------------------------- Nieuwsfeit: Een Tsjechische familie heeft een konijn gekweekt met drie penissen. De familie Samkova vond het dier zo uniek dat ze ermee naar de dierenarts gingen.…

's avonds in zijn kleine hut die nooit meer werd afgesloten door dat gehate hangslot bang als men was dat hij zou kunnen ontsnappen daar trok hij schoenen uit. een hoed had hij daar niet nodig hij boog zijn hoofd nederig en dankte God, als vrij man….…

Gij uil, gij vogel vol geheimen Die in de nacht uw nest verlaat Ge zwerft, totdat de sterren zwijmen, Ge zijt door velen diep gehaat. Ge rooft de mussen en de muizen, Nestelt in klooster en kasteel, Ge schuwt de straten en de huizen, Eenzaam te zijn is ook uw deel.…

want het wonder moet mijn teken zijn ook dit beken ik dat mijn armzalige bewakers elke avond bij mij biechten en ik ervan tweemaal twaalf onvoltooide boeken schrijf één voor elk verloren uur tot een doodskrans voor de dag van vrouwen heb ik een ontluisterend vermoeden zij zijn de mij omringende gehuchten waar dingen gebeuren ik ben de gehate…

Steeds dat gehate sap moeten drinken. Luchtig, bondig, blijmoedig meldt de krant: "Een verlichtende boodschap mag klinken: Prinsjes amandelkwaal is overmand; zijn gezondheid zal weer vrolijk blinken!"…

Jan Buiskool de drijver gehaat en geprezen voor werkverschaffing de werklozen vrezen een meter diep omspitten het Weenderveld als je je schop breekt een nieuwe van je eigen geld loodzwaar werk slapen in barakken karig loon en lange dagen eigen kleren dragen in weer en wind de hel van Jipsinghuizen het was meer geld dan je ontving van…

Het gehate beest houdt voortdurend jacht op mug, vlieg en wants, die ongewenst zijn, is in elk vertrek een vlijtige wacht. Tijdens het dagelijkse eetfestijn toont de engerd zijn verdelgende macht, houdt de verblijven der mensen steeds rein.…

lichaamsgewicht voelt zij de schaal bewegen langzaam telt zij dan tot tien kijkt schichtig naar omlaag wat haar ogen daar dan zien verwerkt haar hoofd maar traag tot tweemaal toe opnieuw gewogen haar geest vraagt om die zekerheid doch de cijfers hebben niet gelogen zij voelt zich eindelijk bevrijd teneinde is haar oorlog, strijd tegen de gehate…

Aurora door de roep om vrijheid van hen die zich schaarden achter idealen paranoia vervormde je grilligheid verkilde je hart en vervreemdde je van de arbeiders en strijders die je verstootte als vijand van het volk - de sikkel tot zeis geslepen nu je na vijftig jaar nog rondwaart in nachten dreigend en vol van beloften word je gemist, gehaat…