Alle inzendingen over glimmen

Jij maakt wat in me los iets waar ik voor huiver Ik zoet me met een zweem uit de parfumverstuiver Bruine ogen die glimmen mijn handen die zweten In het hol van de leeuw ik had het kunnen weten Ik kijk naar je gezicht en voel het is nog daar De liefde van nu en ooit mijn grote levensgevaar Jouw handen die strelen ik zie alles door…

als langzaam de reis begint je afdaalt in je verloren gewaande jeugd komt het ontwaken bij iedere herinnering en ruik je het gras waartussen je lag met de helden uit je nagespeeld avontuur met op de achtergrond de murmelende rijksweg als een zich met water vullende beek de hoge pluimen van de suikerfabriek in Puttershoek het glimmen van…

als langzaam de reis begint je afdaalt in je verloren gewaande jeugd komt het ontwaken bij iedere herinnering en ruik je het gras waartussen je lag met de helden uit je nagespeelde avontuur met op de achtergrond de murmelende rijksweg als een zich met water vullende beek de hoge pluimen van de suikerfabriek in Puttershoek het glimmen…

Je zei dat ik groen was als de kikker en het gras maar ik voelde me zwart op het palet van jouw dromen in een wereld zonder vrees gekomen in het vervolg, de nachten blauw dacht ik steeds in kleur aan jou ik voelde mij niet fris of groen bekeek het glimmen van mijn schoen ik vond mijn kracht in donkerrood jouw droom had reeds mijn hart…

weet je mijn muze liefde overbrugt alle afstand in een zucht en liefhebbende ogen waarvan het licht alle zicht op geluk laat zien als de spanning groter wordt luiken ze even zilte tranen om daarna weer te glimmen in een nieuw beginnen geschoond door plotselinge vloed als enige remedie tegen te warm geworden bloed want afstand…

Zat ik op het strand met ogen zien Mensen, het bedekt en rood glimmen Zag ik branding mensen tillen boten vagelijk ver opdoemen Zandig tussen tenen, haren vol Knieën op een rustoord leunen Het vergaan, de resten hoor ik Het gebulder van lopen schroeien Man bloeden zonnig rood Grijzend wolken levend dood Materie arterie aorta van eens…

Dat hij zo trots kan stalen en glimmen Zeggen hoeft ie het dan niet Hij is de hemel aan t beklimmen Bijna is hij jarig bijna is het feest Ik hou van mijn opa Ook al ben ik er niet geweest..…

nog zwaai je in een warm en rond bewegen maar de zekerheden lijken wel vergeten als los zand glippen zij door je vingers heen houvast biedt er op dit moment niet een toch straalt je lach en glimmen ogen de stem zingt moeiteloos in het chaos gedogen de ernst is afgevlakt die greep ons vroeger bij de keel en het nog kwetsbare…

Jij sprankelende woestheid dat eerder onbesuisd dan genadig de aarde kust tot ze blauw ziet, mijn ogen vurig doen glimmen alsof het niet genoeg is, druppels geschenken uit jouw schoot mijn gebarsten onderlip doet prikkelen met bijna snode speelsheid en ongemak dat vragend naar boven pruilt raak me waar je me raken kunt en ik…

Ze is lief en aardig, en O.. zo waardig, een echte dame is 't en zo fijn het zou een tweede moeder Theresa kunnen zijn alles geeft zij weg, de huisraad van de buurman en het spaarvarkentje van de buurvrouw, de voedselbank staat nu weer blank te glimmen zonder al die dozen met die lekkere dingen voor de allerarmste van 't welvarend…

Ze is lief en aardig en zo waardig een echte dame is ‘t en zo fijn het zou een tweede moeder Theresa kunnen zijn alles geeft zij weg de huisraad van de buurman en het spaarvarkentje van de buurvrouw de voedselbank staat nu weer blank te glimmen zonder al die dozen met die lekkere dingen voor de allerarmste van ‘t welvarend…

concessie brak frêle af van de impressie de sporen van het ijs in mij Het lentekind kwam aangefloten vrolijk smolt ze bij `t ontdooien m`n gelaat in zachte plooien tot mijn zaadje was ontsproten Sprietje groeide uit tot halm waar ik eind`lijk in kon klimmen om mijn kleur te laten drogen Zomerzoen voorzichtig kalm zal satijnen laten glimmen…

hoe speels joviale bestuurders ook lachen er is altijd een netwerk van achterklappen dus spreken eminenties grijs en blasé hun stortvloed vol gladde woorden is alle transparantie passé in een decorum van vlaggen glimmen verstolen de laarzen grommen onzichtbare rupsen hun dreigend geluid balt een woedende massa eendrachtig de vuist…

De bomen lichten op, de bladeren glimmen. Mijn adem is diep en lang. Ik voel mijn ogen knijpen om alles te ervaren wat ik waarneem. De wereld als geheel, waar triviale problemen lijken te verdwijnen. Een kort ogenblik waarin ik echt gelukkig ben, een moment tussen eeuwigheid en einde.…

Regen doet de straat opnieuw glimmen volledig anders dan het ene prachtmoment het dagen van nieuw inzicht wordt nu spaarzaam ja, door wat nevelig maanlicht geveld.. water op het trottoir weerspiegelt "Marie, Marie" de glans van nooit verloren gaand geluk, heerlijke overgave alsmede onrust schreeuwt onhoorbaar een naam..…

Ik schilder het leven met liefde in liefde schilder ik de vrouw in de kleuren van vlees voelen ze teder en zacht en schuw componeer ik dan telkens jou ik swaffel ze met mijn penselen ik borstel ze glossy op mijn schepsels van oliepigment en doek tot ze glimmen en glanzen van eeuwige liefde en scheppend denk ik aan jou ik schilder…

De huizen glimmen en de spin gaat dood. De kale maan houdt niet van narigheid: zij wil haar aarde echt en recht en bloot. De zon loenst schuin, zijn gluren is van lood. De mens loopt krom, kop in de kast en koud zijn de gedachten, lelijk, dom en oud. Niemand heeft haar licht gezien.…

Eindelijk, daar staat het te glimmen in de zon. Ik zit en kijk rond. Opgelucht, net op tijd. Geniet van de bloemen. Absorbeer de stilte. Slechts mijn zucht van opluchting is hier hoorbaar. Sta op, gebruik de krant van vorig jaar, schoon! Kijk in het klein kuiltje. Het wordt tijd voor een nieuw gat!…

Een boom verscheurt het licht als linnen De zon breekt door het zwaar verdriet Licht lacht tranen toe, ze glimmen De eerste keer daar aan haar graf “Doorbreek oude gewoonten”, - zei ze - “Roest toch nergens aan iets vast.”…

Je wilt niks kwijt door diefstal of verlies, Dus googel ik maar eens ‘inbraakpreventie’, Uw speciale aandacht en attentie: Mijn oog valt op een goudomrand advies. “De deur op slot”…..waarop ik mij bescheur: Dat is voorwaar pas echt een open deur.…

Op zijn teennagels glimmen maantjes, duur melkglas met vuur geboend; woede is vlijt geworden, toewijding. Hij draagt een koffer voor zijn buik het hengsel vast met beide handen. Ragfijne lijntjes en zoveel; moedeloos gooit de waarzegster de hoofddoek in de ring, vergeet haar accent.…

Over het bij vlekken zongeplengde dak hangt de beuk zijn loof van dieper rood Raamkozijnen glimmen groen en vatten terracotta bloemenpotten daarin geraniën groeien van het esmeralden blad met doffe kring naar meekraplakken bloemen Op de dijkweide weidt zijn zwijnen een zwijneweider wijl hij op een schelp gebrande aarde okarino speelt De klanken…

voorbij gegaan zonder greep op de gang van zaken maakten anderen wel uit dat niet werken jou ook niet ziek zou kunnen maken jij was daar nog niet aan toe in jouw leven heb jij altijd alles uit de schatkist van jezelf aan het werk gegeven het is klaar vandaag in overleg beslist alleen jij weet dat thuis de de verrassing staat te glimmen…

laat hun zingende vleugels schuchter weergalmen steunt die weemoedige stem van teer wellend verlangen naar geheime verte de witte vogels vliegen tussen doffe zee en vroeg wolkengrijs vol onvoorspelbaarheid die rustig wacht waar hemel en water elkaar ontmoeten verdwijnen stipjes voldaan in 't wazige zilver daar schuilen vele vragen glimmen…

Midden in het heideveld rust jouw as geborgen in een blauwe urn met opschrift: omdat jij bijzonder was dat is ook zo en elke dag mis ik je nog maar toch bezoek ik je niet vaak ik vind er niets geen ogen die ondeugend glimmen geen hand die even in de mijne knijpt geen lijf waar ik mijn armen om kan sluiten enkel maar een urn met…

Op de zandweg glimmen bruine bollen, geboren uit de darmen van het rijdier. Aanstaande geschiedenis, vol vertier of schrik, schuilt in die geurende drollen. Een paard nadert, begint bang te dollen. Plotselinge waarschuwing toont zich hier: "Al mijn eigen pad, onder streng bestier," kwam uit een ander en vreemd ros rollen.…

De sterren kijken ons vriendelijk aan; in oranje en oker glimmen duizenden ogen. Er tussendoor een lichtje dat schuift! Een satelliet, een ufo die wuift? Wel, buitenaardsen kun je vragen iets te doen. Dans sterretje, dans, in paars of in groen.…

Waarom zou je een ander moeten geloven Jouw hart is vele malen groter en mooier Of je mooie lippen, die laat je altijd glimmen Een kans op echte liefde mag niet voorbij glippen Lieve woorden lijken simpel voor ons Bedenken ons geen seconde Dat zou zonde zijn, dus wil ik dat je bij de tijd blijft En niet vraagt wat ik heb gezongen Ik weet…

nevelvlokken; Voor heil'ge tocht hoorde ik de kloosterklokken Hun vroomheid sprenk'len door nog duister dal; Ik zag, hoe flikkerende pantsers trokken De helling af, zilveren waterval, En, lange rivier van choraalgeschal, Golvende pijen achter pelgrimsstokken; Banieren zag 'k bergop, schokkende, klimmen, De kop vooruit, en goud en zilver glimmen…

Treinrails komen samen, glimmen fel oranje. Slingeren, wenden, wisselen, geen terugkeren. Passagiers groepen drommen, verspreken zich in volle talen, lezen allen de krant van Babel. Stations worden open monden van verbazing, daken verdwijnen, deze wereld wordt van glas.…