Alle inzendingen over gluren

stoep kaatst eindeloos anoniem laat ongezien verblijven potten vangen knikkers op krijt verkleurt de kop in tekening heel nonchalant op het trottoir gedropt bomen werken zoetjesaan de tegels uit de stoep je schopt er tegenaan of trapt in hondenpoep blikken dromen aan de kant gepoetst in stille uren kinderen op de achterbank steels gluren…

Orders van dokter - wat gas terug nemen - kalmpjes aan doen Op de bank wat hangen turen gluren, hemeltergend, ben ik een oen? Uren wegsoezen dus relax total wat werd beoogd vast goed gepland Dromend je vacht besnuffelend en in je ogen woestijnzand. Pleonasme of tautologie Venteke zo pure magie!…

Maar daar loopt ook de kat van de buren, Hij zit achter de struiken te gluren. Voordat ik het weet,springt hij op mij af, Maar ik vlieg snel weg,dat is zijn straf. Ik vlieg weer terug naar wie ik was, En sta weer te kijken,naar de vogels in het gras.…

verliefde dagdromen de schaduwen trekken lange strepen lang en tijdrekkend duurt het wachten van begraven bloembollen op de lente die hier zolang overnachten twee bomen leunen tegen elkaar ik leun tegen spelende gedachten de bladeren spelen met elkaar op de wind het spel van mijn lente blijft naar jou smachten vanaf de koude brugleuning gluur…

Nu is er slechts de stilte van haar denken dat mij door de ruiten heen ziet gluren weg is plots elke vorm van realiteit dit gevoel, zij, en de wereld, ik wil het niet kwijt.…

Uit schelpen gluren ogen. Nog even en ze rennen om je heen, bewogen op pootjes dansen ze de driekusman. Het is het heremietkreeftje dat van zichzelf niets heeft, alleen maar draagvermogen. Het weke lijf, in 't schelphuis weggebogen, versjouwt de tweedehandse caravan.…

Ik drukte graag op bellen plukte bloemen bij de buren en bij de dorpsgek uit de straat zat ik stiekem naar binnen te gluren. Het kind in mij dat boven kwam heeft eventjes heel erg genoten toen ik weer met beide benen op de grond stond heb ik tranen om verloren kind zijn vergoten.…

steels gluur ik naar je prachtige borsten, met nu nog die zachte rozeknoppen, naar de tere welving van je buik, naar je mooie, ronde dijen, nu durf ik niet meer naar je te kijken, omdat je naakte schoonheid mij onverbloemd onthult wat ik niet weten wil, mijn hart bonst mijn ademtocht versnelt het bloed raast door mijn onderbuik, ja, heel…

ik vroeger woonde met gesloten ogen zie ik nog de granieten keukenvloer geëmailleerde pannen op het vuur het bleekveld en de moestuin een houten schuur op 't oude erf die mijn vader zelf ooit bouwde tussen overpad en achterbuur er wonen andere mensen nu achter de strak gevoegde muren die elegante tuin en dubbel glas ja, ik stond te gluren…

Ik weet het niet dat ego borduren waarom je telkens verpest wie ik eigenlijk ben je zegt me dat de buren steeds gluren maar niet naar iemand die ik zelf heel goed ken je vertelt me dat ik niet mag dwalen de weg recht vooruit gaat altijd naar het doel nooit luister jij naar mijn levensverhalen je weet zelfs niet eens hoe of…

ze lacht soms hardop, schrikt van zich zelf. ontbrekende tanden zichtbaar ze weet zich bespot, mensen griezelen van haar, gluren en zijn erg op hun hoede. je weet immers nooit met deze mensen. dat hoeft heus niet, ze is alleen maar een beetje eenzaam een beetje vreemd verschrikt lijkt het haar opeens beter om op huis aan te gaan.…

Stond jij zojuist schuw naar buiten te gluren terwijl de sneeuwstorm in en om jou alles wat een dag de moeite waard maakt meteen al in kilte leek te smoren Met wat nog rest aan uitzicht groene thee bij de naaste buren die alles wat teer en gevoelig is steeds in orgaan en hersenkwab tot in het radeloze toe beroeren Terwijl Sysiphus gaat…

Door luxaflex gluren de woorden bespreken gedachten op een piekertapijtje “BINNEN BLIJVEN!”…

Een enkel raam, zo hier en daar, lijkt zich bewust van het gevaar, dat er met Alle blindheid nog iets valt te gluren voor Het onbeminde kind dat er achter nog iets Van zijn gading vindt. De straat kent enkel passanten, blind Voor elkaar en de wereld om hen heen.…

Hij liet zijn mobiel onbeheerd dat kon hij makkelijk doen want zij zou toch nooit, nee nooit iets raars zoals ' gluren' doen?…

maanlicht weerkaatste die enge beelden geheel onverwacht in het diepst van een zwarte nacht zo speelden weerwolven en demonen een kat-en- muisspel met mijn dromen ik was angstig, geheel ontwricht in mijn zoektocht naar het mooiste licht schaduwen mogen nu gerust verdwijnen de zon mag weer volop helder schijnen op een plaats waar kwaad ligt te gluren…

Ook al ben ik een mannenman Wat hou ik ook veel van vrouwen In de naakte wereld van de dinsdagavond Wil ik nog wel eens turen, gluren Maar naar jou Gabrielle voor kijken en luisteren Voelen, ervaren, dat jouw belangstelling zo oprecht, eerlijk, stimulerend en spontaan blijft Hallo zeg je dan en dan is er intrinsiek die participatiemaatschappij…

Til maar op, je poot, maar niet tegen de planten van de buren, nu, in 't gloeiend avondrood, zie ik de buurvrouw naar ons gluren. Kom, naar het parkje aan de overkant, waar de struiken van de gemeente staan, waar je door hoge nood overmand, rustig, ongestoord je gang kunt gaan.…

We gluren gretig naar de wenken Vergeten dat dit een verdoken val is want de zee strikt...laat het stof zwenken in haar onderstroom, tot diepere lagen. De stad zwaait haar poorten open knipt het licht aan door het hout, de spleten kropen vliegen in de zomer, waaide een vreugde. Een dubbel gejuich ontsnapt. Wij.…

Ze is zo bang voor wat ze zeggen Kruipt dan het liefste in haar schulp ze hoort wat ze fluisteren het maakt haar bang bang voor wat ze zeggen Ze ziet de blikken, gluren en gniffelen Kan er niet tegen, draait zich weg Schouders schokken, zoveel angst zit haar toch in de weg Bang voor wat ze zeggen Ze is zo bang, voor wat ze zeggen Dat…

Politiek; dat is het leven niet Teleurstelling; dat geeft verdriet Wij luisteren en kijken tussen onze muren Naar beelden die de woonkamer in gluren Het volk kiest zijn boze en goede creaturen Wee ons: die met de macht der hel verbonden zijn In een God vergeten tijd, de horde tussen twee vuren Opgejaagd; het oog boos verduisterd vol pijn…

Ik fantaseer, geniet, 'n laveloze dronken wijnproever, snoep, proef, keur, adoreer volop en gluur intens flexibel, naar mijn attractieve juffer. 'n Verlokster, deze fraaie libel.…

Ik fantaseer, geniet, 'n laveloze dronken wijnproever, snoep, proef, keur, adoreer volop en gluur intens flexibel, naar mijn attractieve juffer. 'n Verlokster, deze fraaie libel.…

bloed stolt in de striemen van mijn polsen de beul smaalt onder zijn kap in een zure walm van okselzweet legt hij een lus om mijn nek de strop trekt strakker rondom dromt kermisvolk samen ze lallen en lachen aan één stuk door ik hoor nog net scharnieren schuren mijn val door het trillend touw gebroken de wervels knakken afkerig gluren…

Veerkracht: Gescheurde wolken, boven stille stad; Huilen hun ogen leeg, glimmen mat; Laten een streepje licht, tussen lange wimpers door; Gluren over daken, buiten ieders zicht. Schreeuwend hartzeer, diep van binnen weggestopt; Dikke keel, schor door luid geschrei; Schrammen op de ziel, laten onzichtbaar sporen na.…

ik hem als ik zijwaarts kijk stilletjes op medeweggebruikers foeteren Man, man, man, wat wil je nou wil je in mijn kofferbak misschien hij houdt dus niet van die bumperklevers die je het liefst van dichtbij willen zien En ook de fietsers in de stad is niks leunen voor elk stoplicht op zijn dak zitten dan ongegeneerd naar binnen te gluren…

Stiekem gluur ik naar buiten Naar de vogels die fluiten en het gelach op de straat Ik sluit mijn ogen en beeld in dat ik daar tussen sta Terwijl ik weg droom heb ik het niet door dat de angst mij aanstaart Mijn droom wordt verstoord door de bonkende voetstappen die ik plotseling hoor Voordat ik achterom kan kijken hoor ik iemand in mijn nek hijgen…

de façade belooft heel wat oppervlakkig gezien lijkt dat als bescherming nog niet zo gek maar met kracht heeft het niets te maken diepe gekwetstheid en bange vragen hokken samen onder vliesdun dek en gluren door gleeën in dit laken of ze zich wellicht toch buiten gaan wagen toch denken ze er niet aan in hun te zeer gekrenkte bestaan zich…

verwijt of enige bezwaren Eenmaal thuis klonk geen geluid van leven door de muren Geen uiting van passie in ochtend- of avonduren 't Was wel zeker, zo dacht men, het moest een saai stel wezen Postpakketjes kwamen wel, maar geen vragen die rezen Per abuis kwam er een pakje terecht bij de buren Deze konden het niet laten daar eens in te gluren…

Het lijkt wel of ze gluren naar de eerste oorsprong luisterend naar de wind die tot nu toe de deuren dichthield. De tijd heeft nog geen afspraak in mijn ogen en mond al voel ik de schemer en de verse rouwranden wel degelijk. Ik voel woorden wellen ook woorden die ik niet ken.…