Alle inzendingen over grijzer

De wereld blijft prachtig mooi, terwijl het almaar grijzer wordt. Achter wolken blijft lang licht.…

Jong van geest levensjaren wijzer rimpels onbevreesd het dunne haar iets grijzer handen verlegen verbonden vervagen geleefd verleden littekens als schrijnende wonden tekenen ons nu, ons heden ogen schijnen stralen vervangen intens verdriet langzaamaan verdwalen het nooit en ook het niet lente ziet weer kansen haalt zomer dichterbij…

Ziet, daar gaat de oude pen Hij is erg in touch met zijn Zen Heen gaat de carnivorische bloembollenteler En toch lijkt de linkerkant geler De rolstoelcoureur met 34 wijzers Maakt iets merkbaar, iets donkerders en grijzers Oh, een bril, in polonaise van waterhoofden waren de enigen die een paddentrek uitdoofden Waar blijft nu die eeuwige…

in een grijzer maand november.…

de eeuwige jeugd bezat vandaag wat veren grijzer, tussen bruin, want eeuwigheid bezit wel jeugd doch ook de ouderdom ik hou van ze, van hoe ze tussen groen wat wormen rapen en de dag bezingen met hun stem zo wonderlijk in mooie klanken en zo tijdloos, zoals slechts muziek kan zijn die voortgebracht wordt door iets puurs zonder pijn…

in de wachtruimte staat je leven on hold zoveel gescrold maar niet gelezen altijd er doorheen sjezen in de wachtruimte leer je staren, bedaren de touwtjes van kostbare tijd uit handen geven wijzer, grijzer wachten op het verlossende woord “ komt u maar” laat je even ongehoord compleet gestoord je beurt voorbij gaan in de…

Maar als de tijd niet meer je voorhoofd kust, zal ouderdom onzichtbaar rimpels kerven en je herinneringen grijzer verven. Is het dan echt je leven en je lust om zonder einder rusteloos te zwerven en nooit het zalig niet-zijn te beërven?…

lang heb ik mij gekoesterd in de weerkaatsing van diamant alle facetten toonden leven dat in licht bestaan had gekregen loepzuiver helderden beelden van een hemels gelukkige tijd tot de zon brak en het perspectief grijzer de kou ijselijk werd de warmte om ons heen verdween in stilte zoals nooit voorheen bij het zetten waren…

De wolken grijs, grijzer en de mens wijs, maar in wezen toch niets wijzer. Terwijl een regenboog altijd blijft bestaan zullen kennis en macht vergaan. Maar blijft Eeuwigheid tijd der tijden waarin wij onze eindigheid niet kunnen vermijden.…

Terwijl ’s nachts de klok traag tikt als ogen te lang staren in gedachtenduister vliegen vlug de dagen heen als de bekende schaduwen tja we worden al meer ouder grijzer kaler kouder wijzer valer zou soms weer het einde van het jaar naderen of kom ik echt elke dag al die uren tekort ik weet het niet...…

mij in de laan Staat een ijzeren poort Mensen lopen voort Maar ik blijf daar altijd staan Als ik door de koude staven Behoedzaam kijk of luister Is het daar zo stil en duister Alsof het leven ligt begraven Ander loof groeit achter ‘t ijzer En de wind blaast harder aan je hand Als je hem doorsteekt naar die kant Bovendien is het er grijzer…

vrije vogels balanceren onder een grijs wolkendek dat gisteren nog zoveel meer grijzer leek kale bomen staan hulpeloos met hun handen in de lucht alsof zij vragen willen een waterig zonnetje verwarmt niet meer onzichtbaar is haar schoonheid alsof de natuur haar adem inhoudt zijn het sneeuwklokjes die zich als eerste tonen overgoten door…

De al grijzer wordende Berk nazomert in het frêle licht waar de kruin tot ver over de kim de wereld overziet en in de dagen dat ze stierf werd tijdloosheid enkel bevrucht door de dragende kracht van haar bast ik omarm het kurkachtige trots en spreek mijn leven in haar jaarringen en ach, haar stem die ik slechts denk te horen geeft mij de…

Onschuldig, tussen de plooien van tijd, in het vragen, dragend de scherven van momenten die voorbij zijn gegaan, jeugdigheid in het grijzer worden, laten vervagen doch in de tijd traag tikkend, altijd simultaan ontpopt in het verliefd zijn opnieuw de gulzigheid naar het bestaan.…

Ouder en hopelijk een beetje wijzer in ieder geval wel wat grijzer en een grimpelde huid het is niet erg wat maakt dat uit je zit niet meer zo strak in je vel je lichaam heeft meer tijd nodig voor herstel tja, de jaartjes ze gaan nu toch wel tellen ach, je hebt ook leuke oudere modellen gelukkig ben ik geen ijdeltuit en neem ik ook niet de…

Een stille deken Bedekt mijn gezicht Koud tot op het been Het laatste gericht Is aangebroken Dit lege landschap Heeft geen erbarmen Ik ben een wrak Aangespoeld op een helse kust Verlaten van een ieder Bitterkou doortrekt mijn lijf Maar, zie de bespieder Scherpt mij aan Zoals ijzer met ijzer Knerpend en sinterend Het land kleurt grijzer…

zwart ondoorgrondelijk peilloos diep helder zo intens en hemels blauw behorend tot de val die ze voor me schiep mysterieuze zwoele warmte helder klare koele kou zwevend boven een eindeloze zee grijzer dan de meest grijze meeuw en ik zweef in gedachten met je mee groener dan de eindeloze weiden wie kan zoiets fraais vermijden in ieder…

maak kunstlicht, verteer hoe men vroeger zich uitvrat, besta het bederf onteigen het eten, bezit het vergeten, her inner geen uitweg, wees binnen, weeg niets dan het lood dat men nabootst, terwijl men zijn vleugels openvouwt dichtvouwt terwijl men - ----------------------------------------------------------------- uit: 'helder maar grijzer…

huilend haar stenen hart ligt open en bloot als de eerste dag haar prilste fundament gelegd beklaagt ze het gebrek aan respect voor een weg die zij elke dag weer aflegt de rotzooi aan haar randen verdrijft de droge geuren steriele zachtheid ten dienste van wel zeker iedereen maar niet de sluikse storter haar witte stukjes lijn worden grijzer…

Ochtendstonde, ach middagstonde, Avondstonde en na de dag Nacht; en wéer een dag; en dagen, Weken, maanden, jaren jagen Met hetzelfde stil gewag Van de slinger en de wijzer, En wij worden stijver, grijzer En gaan zachtjes over stag. Is het zo? O ja. Maar groeien, Bloeien en allengs vergloeien, Eindlijk sterven, wat is schoner?…

zag je in het park staan je voerde eendjes in de vijver keek je heel verlegen aan je blik werd alsmaar grijzer ik groette je je ogen lichtten op zag een glimlach op je lippen je tracteerde me op drop een ontmoeting als zovelen met dit verschil het afscheid deed me pijn ik miste je meteen de wereld kon me niets meer schelen…

Want een lerende mens wordt niet snel oud; doch gaat jong van geest zonder voorbehoud; verder met menig haar een stukje grijzer.…

ik zag je in het park staan je voerde eendjes in de vijver ik keek je heel verlegen aan je blik werd alsmaar grijzer ik groette je je ogen lichtten op zag een glimlach op je lippen je trakteerde me op drop een ontmoeting als zovele met dit verschil, het afscheid deed me pijn, ik miste je meteen de wereld kon me niets meer schelen…

Verstrijkt nu onder een anders gekleurde hemel de tijd met ook de broodnodige nijverheid , wat wordt doorgrond, spreekt zo tot ons uit de nu vaag grijzere hemelse mond.…

altijd ouder, zelden wijzer elke keer een beetje strammer telkens weer een tintje grijzer en ook het volgende is jammer want iedereen moet zo nodig zoenen ook als ik dat geheel niet moet klef, nat, niet weg te boenen lippenstift op heel m’n toet en goedbedoelde snuisterijen taartjes in het feestgedruis gouden dag voor posterijen…

ziekte Waarschijnlijk om een reden Die ik toch niet had geloofd Ik blijf het diefstal vinden Voor een mensenleven Wat is nou 62 jaar Iets meer dan halverwege Nog bloeiend, lang niet klaar Ik mis nog steeds mijn pa Dat gevoel blijft onverminderd Het schrijnt, doet pijn en hindert Een wond die nimmer sluit We zijn 7 jaren verder 7 jaren grijzer…

Als ik je zo naar lucht zie happen, zo teer en toch nog dapper, wank’lend, terwijl je vroeger vast op flinke benen stond, je zachte stem nog zachter spreekt, en ernst je lach verdringt, je gladde haar nog grijzer glimt, omringend diepe rimpels, die zijn gaan passen bij je; zo zelfs ben je mooi en vrouw.…

het gras mijn lichaam gelegd mijn lichaam is geurig als hout bitter en zoet dit liggen dit nietige luchtige liggen als een gele foto liggend in het water glimmend gekruld op de golven of bij het bos stoffig van lichaam en schaduw oh grote adem laat de stenen nog niet opstaan maak nog niet zwaar hun wangen hun ogen kleiner gebrilder en grijzer…

Uit de penselen van de tijd vloeide ganzenveren, daarmee probeert het tij te keren, op het kussen schildert ze de idealen, het emaillen ijzer van de bioklok toont de barsten, worden wijzer,de haren grijzer, verliezen hun betekenis, uit de poriën van herinneringen drupt een milde beek, de bron verheven tot een ware kunst, waaraan een…

en grijzer wordt snel je haar jij bent duidelijk ook niet krimpvrij Van zeventig tot het tachtigste jaar schiet als een marsraket door de tijd Je raakt een tikje met ‘t leven klaar terwijl je elke opwinding ook mijdt Van tachtig tot het negentigste jaar heb je ‘t allemaal al lang wel gezien Vele jaren blijken er plots een paar honderd…