Alle inzendingen over hok

Hokje na hok Kat en muis neem nog een slok en keer veilig huiswaarts muis slechts slecht komt van kwaad boos zijn nog meer pijn dezelfde raad Molukkers en Hollandse smaad slavernij wekt razernij duitsers en voetbal laat alles varen gooi er zand overheen we zitten allemaal op blaren maar zijn allen mens alleen…

grijze VVD-vogel, expert in duiven weet dus ook wat vliegen is ooit belangrijk in het noordelijk duivenhok maar nu in onberispelijk streepjespak speelt hij de baas over wat gestoken is in een ander kleurrijk verenpak hij wil ze kortwieken, voorzien van ringen geeft ze een handje voer en de boodschap mee snel terug te vliegen naar hun eigen hok…

Opgeborgen in een van de honderd glazen hokken Er warmpjes bij zitten in de duiventil Hoekbank, sanseveria en grootbeeldtv Blokjes kaas en rode wijn Autoverkeer tien verdiepingen lager Bovenin is het lekker stil De sneltram zoeft geruisloos voorbij Kanaleneiland, het winkelparadijs Hema, Action, Kruitvat en kebap Multiculti als hoogcultuur…

In een hok. Ik wil, met fouten en gebreken, beslagen ramen open breken. Hersenspinsels laten waaien. Wilde haren groeien laten. Met mijn jaren woeker ik. Met verstand en gevoel, wil ik liefde voelen. In hart en kop. Een jonggebleven dichter ben ik.…

in een hok zo alleen, met alleen wat tralies om hem heen geen vrijheid die hij ziet, alleen de eenzaamheid is zijn verdriet jagen kan hij niet meer en dat doet zeer. hij voelt zich nu opgesloten en door de natuur uitgesloten. zo zit hij daar weer.…

De schapen hokken samen op de hei gedwee zich voegend naar het hoogste woord hopend op de beloofde groene wei waar het gras beter is dan in dit oord. Predikers verhalen van die boorden verpakken hun boodschappen wonderwel moeiteloos rijgen zich hun woorden tot een onbegrijpelijk letterspel.…

Elke dag legt ze een ei Of twee Dat doet ze om Dat oude mensje te plezieren Maar nu blijft ze Op hok en mag Niet buiten Dat oude mensje kijkt Haar aan met tranen In haar ogen Begrijpen doet ze het Niet meer Wat heeft ze nu wel fout gedaan Dat oude mensje zegt niet veel Zet enkel nog wat brood En drinken klaar Dus legt ze nu…

gegrom uit kelen die geen vocalen ooit hebben gelezen in het luchtledige boven de menigte schreeuwden dwazen hun vileine frustraties in stilte stikten de slikkers in hun onuitgesproken agressie ik heb dit vaker gezien psychopaten die een gewoon mens niet meer in zijn waarde laten weg met de voetbalvandalen die opgefokt in eigen hok…

Wanneer glas gaat praten tegen gevoelige snaren flirtueel de knuppel gegooid wordt in dat ene hok waarvan de deur op een kier staat dan lacht de dag naar buiten schittert woorden van afwezigheid ziet half ontloken ander leven voor waarheid aan zacht schroeit huid langs leven daar waar vuur zich uit in verwrongen taal pakt zij…

Ik kan zo genieten van een eitje niet die verre buurman hoor das een onvervalste boerenlul hij is er altijd als de kippen bij hij heet Jan Hen die kippenneuker zegt de boerin: zij kan het weten ze heeft ‘m eens in ’t hok betrapt dat ‘ie er één zijn strot doorbeet zijn tengels durven niet te slachten waar hij Janchien haar uit de kluit…

jij bent mijn liefste zindelijk muzikaal intellegent gepropt in een somber hok door een onmens zeker geen nette dame of stoere vent jouw trotse staartje het spraakzaam vermogen tantpuntjes zo schitterend op de wereld gezet einde pret jij kleeft nu aan je broertje of zusje vanwege faeces onsmakelijk verhaal hotel o.a…

behang was er nog niet zo lang gebogen over boeken het internet paraat zag ik je woorden zoeken studerende tot avonds laat dromend keek je vaak naar buiten hoorde dan dezelfde vogels fluiten ik ontmoette zo je lach zag gordijnen plotseling verdwijnen en dozen stapelden zich op ik wist dat je vertrok een zwaai en leeg was weer je hok…

Wolkenkrabbers hokken samen, hoge pieten! Zij deden het met bouwkavels, overstegen titanic- en andere rampen, zij prikkelen hemel en belangstelling. Bruisend New York rapt een los ritme. Het bloed stroomt er door de aderen zoals treinstellen in de metro snellen. Een mierenkolonie, wriemelend tot vindingrijke kruisbestuiving.…

Mauwend hield hij dag en nacht daar bij de deur een week de wacht Hij, beslist geen held op sokken, ging zelfs bewust de draaideur door om zijn klacht er uit te leggen ~Wat doe je hier toch in die hokken?~ hield hij aan de beambten voor, die niet wisten wat te zeggen.…

Laat je niet afleiden door zilvergroen wiegende duivinnen aan de einder (knotwilgen) of door de boer met voer bij het hok: houd je symboolwaarde steeds in het oog. Cirkel vervolgens traag weer omlaag tot op je poten en begin te koeren.…

De witte duif blijft in het hok zingt een laatste vredeslied verstikt door donkere rook als traag de dag overgaat in donker bevroren nachten Vooralsnog heerst de stilte van de gekwetste ontvanger die in een ijzige winterslaap van met tijd gevulde spanning hoopt op een betere uitleg dan het bijna onvermijdelijke Redeloos vallen ze uiteen…

de Schipper zoomt vasthoudend in op onontkoombare horizonten achter hem een verslagen Captain Hook hij heeft het hoofd er niet bij always straight on wijst zijn ijzeren haak Persoonlijk Assistent Vetje staat hem zwijgend bij het driebeninge paard blind voor obstakels slaat over de kop de Schippersvrouw houdt zich…

Ja ,deze wonderen maken mensen blij in een tijd van afstand... en eenzaam hokken bewust thuisblijven om wat vogeltjes te spotten, te leven in harmonie... met een heerlijk glaasje wijn erbij!…

Nu hangt hij aan de kapstok, binnenkort wordt hij verbannen naar het hok. En eerst is er een avond waarop ik aarzel naar buiten te gaan. Buiten is het koud In gedachten trek ik voor het eerst die oude jas aan. Ik ben alleen op straat. Wie had dat durven hopen.…

Drijf, vroeg en spa, de kudde in ’t veld, en naar het hok: Zij loont u met haar melk, en spier, en ruige lok. ------------------------------------------------ zomermaand: juni verlegen: verwaarloosd vermast: zwaarbeladen (met zijn dikke vacht) spa: laat spier: vlees…

Alleen op blote voeten in een hok en achteer tralies. Dag en nacht.Ze verlangen naar moeder. Ze houden gelukkig nu van Maria en Jezus en Jozef.…

Het hart gaat verder dan enig etiket, hok of ziekte. Het hart dat tikt, dat klopt gaat verder dan enig medicijn: ziekte en pillen zijn slechts hulpmiddelen alles gaat veel en veel verder dan welk besef van de geest dan de intelligentie van mensen in de hersenen. Het hart is uniek in zijn bestaan.…

hoeven schrapen op het wachten op de nacht de vuren zijn ontstoken in het warmen van zigeunerbloed is het stoven al geroken dan priemt een hoge toon langs poesta's zoom en speelt meteen een eerst viool vuren laaien mannen graaien vrouwen zijn frivool laten zich paaien tot de balalaika's stokken de schapen terug zijn naar de hokken…

Verborgen in het diepste geheim van jouw hart speelt het kind met een groot eenvoudig verlangen het is nog vroeg, de zon aarzelt niet vandaag er vliegen vrolijke vlinders in jouw lege maag je kijkt naar de datum, staart naar de klok de kippen mogen eindelijk uit het hok je stuurt een vraag naar de wolken die de dagdromen speels vertolken…

zeg ja en lach maar in het hok vertrapt de olifant een tijger tot gehakt kus goeden dag en weet een prooi te haken in de vlucht zijn slagader trekt lucht ga op weg berijd de wolken tot het oog van de cycloon het huis bevrijdt van muren neem dan de tijd de vleugels uit te vouwen verneuk de wilde vrouwen en geniet de kleine…

Allen in hun hokken, voordat de strijd wordt verklaard. De pion die rukt op, het is de eerste zet. Het paard in galop, zwart die zich verzet. In het heetst van de strijd, de verdediging die parten speelt. Wordt de koningin vermijd en schaakmat uitgedeeld. Het spel steunt de filosofie.…

De twintig kippen hadden grote pret er waren net twee hanen in hun hok gezet de veren gladgestreken en de kam gekleurd was het wachten op hun allereerste beurt. Maar de hanenjongens, Ho en Mo geheten, slaakten weliswaar zeer liefdevolle kreten die waren niet bedoeld voor de hennenschaar, maar helemaal voor zichzelf, voor elkaar.…

's avonds in het vervloekte huis sluiten de man en de vrouw tevergeefs de geesten op in hun hokken 's nachts kijken ze achterom de man en de vrouw en ze zien altijd hetzelfde: hun beschadigde kind de tijd wil maar niet verstrijken het wrakke leven wankelt het wacht niet langer op de afgepelde toekomst waarin hun dromen bij opbod…

twee populieren misschien bij het hek vandaar een zichtlijn een beeldje zonder armen naakt zonder benen ook het werkt alleen als de zon erop schijnt zei hij de huisbaas van deze utopische staat een landschap met koeien op het bastion ja, Veere vanwaar de pont niet meer gaat in Syrië aan de overkant dus toch in hokken aan de scholeksterstraten…

Voor Rina Jongen piepen in hun hok Gemaakt van hout en liefde, Ouders vliegen zich suf Tussen nest en buiten - En ik geniet van de lome Schaduwen op het pas gemaaide gras In lauwe ochtendzon, geur van wilde kruiden En het allerliefste fluitenkruid, Lammeren die veilig drinken bij hun moeder Die dromerig van het ochtendleven geniet…