Alle inzendingen over kabaal

De klok slaat twaalf, het vuurwerk (illegaal) Penseelt met veel kabaal de mooiste kleuren Wat staat in tweeëntwintig te gebeuren? Herwonnen vrijheid of een nieuw normaal? En komen wij misschien dit nieuwe jaar Weer eindelijk wat dichter bij elkaar?…

-elk woord zonder kabaal- lees in klank, de pracht, een nieuw verhaal bewonderend, beminnen.…

Vier vrouwen met een verhaal dat kan, zonder kabaal vertelt. Vertelt, wat haar nu kwelt. Vier vrouwen blijven getrouwen?…

De letters dansen ongeremd ongetemd slaak ik mijn zuchten hopend op golven woorden worden ingehaald door interpunctie de functie van de taal is echter het kabaal En dus verdwaal ik behaal ik diploma's in talen nooit verschenen verdwenen lettergrepen grijpen me kijken me aan op zoek naar betekenis…

Ze hebben bonje, ongekend Borst tegen borst aangeklemd Pikken mekaar temet overhoop 't Zijn de vrouwen, die lopen te koop Ze maken kabaal, oorverdovend Tot bloedend toe, hoe banaal Twee mannen vechten om een vrouw Waar is nou de eendenmoraal? Ver te zoeken…

De stoere stilte van verzwegen zaken Is telkens terug hard lawaai De slappe stilte van niet vernoemde zaken Is een oorverdovend in slaap wiegend kabaal Rust in vrede is er niet bij, al is de oorlog gedaan De dodendans ontsprongen Herkerende herinneringen wegen Stiltes vallen ... uit balans…

kale nekken strekken zich voorbij wat wenselijk is ze azen op de kruimels in een blikken zonder blozen dat niet menselijk is ze vreten de restanten uit het marginaal krijsen schuttingwoorden maken hels kabaal in hun meer dan uitgekauwde taal ze verklauwen vederlicht hun prooi behalve hun excreten vinden ze niets mooi zij zijn…

kale nekken strekken zich voorbij wat wenselijk is ze azen op de kruimels in een blikken zonder blozen dat niet menselijk is ze vreten de restanten uit het marginaal krijsen schuttingwoorden maken hels kabaal in hun uitgekauwde taal ze verklauwen vederlicht hun prooi behalve hun excreten vinden ze niets mooi zij zijn de enige poëten…

waar eens de kersen groeiden daar is het nu zo kaal krassende kraaien maken er een hoop kabaal waar eens de bessen rijpten door sappig groen omgeven daar heb ik in de ijzige kou een gedicht voor jou geschreven waar eens de appels bloosden in een warme zee van licht daar vecht ik nu tegen de herinnering met een traan op mijn gezicht…

OUDJAAR 2012 Het helse kabaal Achter ons gelaten Pijlen die zinloos de Hemel hebben bestormd - Als uiteind'lijk al het Nutteloze rumoer verdwenen is, En het ogenblik van de Stilte aangebroken is, Die zo weldadig over ons Gevallen is - stilte, Vallende stilte die zwanger Is van tijd die open staat Voor een ieder die wacht…

Bommen en granaten kabaal overstemt, takkatak keer op keer. Nu twee zielige hoopjes met een post traumatische stress stoornis. Nee, het nieuwe jaar begint voor hen niet goed, en stinkt naar kattenpis.…

Gevangen in een web van stemmen Een hels kabaal daar in hun hoofd Vaag komt het op een ander over, maar ze zijn niet gek daar heb ik altijd in geloofd…

Jouw woorden kaatsen als schuimkoppen met gebulder en kabaal woest tegen de stille vlakte van mijn weggedoken ziel. De haven verlies ik steeds meer uit zicht, stilaan kwijn ik naar de ondergang geef mij over, aan die woeste zee.…

mij tilt geen hinder ik vlinder erover hef mijn hoofd veruit daarboven eigen rust maakt stilte vrij geen zachtheid gaat teloor ik hoor het luide wel maar afgesteld het bonken sluit ik benoemend buiten in dit vrij verbeelde veld dringt kabaal geenszins tot mijn denken door…

Krioelend zoeken wij connecties geinspireerd door imperfecties voortgedreven in ons leven door een onbepaald soort streven verwonderd zwerven soms gedachten zonder richting, onbestemd vrijgekomen krachten werken vormend, ongeremd ingeklemd of vrijgevochten stoeiend met een ideaal torenhoge aspiraties zwijgend maak ik toch kabaal.…

Nu weerklinkt ons kabaal als sterrenstof met ruis dempen grachten hun achterstallig water terwijl de getelde dagen het verleden uitdijen…

Vandaag was het een heldere dag Een dag die zomaar begon Een dag met een opgaande zon Een dag met pikzwarte rook Een dag met een hels kabaal Een dag waar het gras rood kleurt Een dag die zijn onschuld verloor Een dag die in brand staat Een dag van helse pijn Een dag die zijn onschuld verloor…

op een klein stukje van mijn huid schrijf je het woord elektriciteit met je zachte lange vingers helemaal over me uit je ontdoet me van mijn woorden berooft me strelend van mijn zinnen vonkenregels produceren plots een hart kloppend kabaal metaalmoeheid maakt zich meester van de punten en de komma's ik vouw ze uit tot liggende streepjes…

Versvorm: Synoniemenrijm In juninachten maakt hij een kabaal nog harder dan míjn overluid gesnork. Ik rep hier vanzelfsprekend van de work; men noemt hem ook wel boerennachtegaal.…

toen je laatst mijn deur uit liep met luid kabaal mijn deur slopend zo hard dat mijn buurvrouw even ging kijken achter haar gordijn stilstaand toen vergat je iets je vergat mijn lever nieren, longen en darmen als je namelijk de deur uitloopt op mijn hart stapt het tot een bloederig papje verwerkt doe het dan goed en neem de rest ook maar…

De fauna beeft, al wat de kerst heeft overleefd vliedt henen in doodsangst, doch vergeefs en onontkoombaar aan ’t kabaal. Een grijsaard houdt, zelf doof en oud, een baby, pasgeboren bij hem op schoot, heel liefdevol de handen op de oren.…

Wat we ook probeerden, hij maakte zo’n kabaal dat we noodgedwongen een laken over de kooi moesten doen. Tot de laatste ademtocht liet ie van zich horen, vanmorgen echter lag hij met een gebroken nekje in zijn kooi. Nee, nu schreeuwt hij niet meer.…

Het volk spreekt met veel kabaal over meningen en overtuigingen. Als de feiten spreken wordt het stil. Als realisten praten is het duidelijk. Dromen en idealen horen erbij. Denkers helpen soms een beetje. Zonder doeners gebeurt er niets. Het volk doet maar wat.…

Een schitterende zondag veranderde in een regelrechte nachtmerrie met een ongelofelijk kabaal en waanzinnige herrie, reed de truck het publiek in. Een aantal doden te betreuren, een aantal gewonden die vielen, de berijder van de truck zal niet snel van zijn netvlies de ravage zien verdwijnen.…

Kabaal? De taal staat van uw misbaar krom, het is niet het dat lelijk overdrijft. Het keert zich af en met de liefde om.…

willen leven warmte gevend met haar zonnestraal Als een waterval zou ik willen leven meegaand met de wind verkoeling gevend voor ons allemaal Als de sterren zou ik willen leven schitterend in de lucht Als de maan zou ik willen leven schijnend, voor niets op de vlucht Als een bliksemflits en donder zo leef ik verlichtend met veel kabaal…

woorden kunnen iemand kwetsen zwijgen is de juiste taal het zal tenminste niemand schaden en het scheelt een boel kabaal als u toch iets moet vertellen zoek dan uw heil in het gebaar misschien dat gij begrip zult vinden raakt u wellicht de juiste snaar wanneer u het echt niet kunt laten de aandrang voelt om weer te praten weeg dan uw woorden…

aangenaam en zonnig vandaag even het gevoel van voorjaar maar in aangrenzende tuinen begint men met 't lawaai van gemotoriseerd tuinieren dacht ik heerlijk rustig buiten het boekenweekgeschenk van Geert Mak te kunnen lezen jagen ze mij met hun kabaal al snel naar binnen ach ja Nederland ten voeten uit ik een motormaaier hij een motormaaier…

Het is hier zo stil Zo helemaal alleen Niemand om me heen Zo leeg Zo kaal Helemaal geen kabaal Waar ben je nu Nu ik je nodig heb Nu denk ik alleen Denken aan de dag voorheen Tranen zijn gevallen En echt niet te min Liefde is gevallen Vriendschap is gekomen Beter dan voorheen Iemand die mij begrijpt Dat is wat ik nodig heb Die Warme…

Ook oren zijn onzichtbaar bedekt met pet of sjaal volledig onbereikbaar voor kermend hard kabaal. En bij mijn nieuw gehakte beeld ontbreekt zomaar een neus geen kans voor parfum en voor rook graniet is niet poreus. Wel duidelijk aanwezig zijn de zachtgesloten monden geduldig in een boog de hoeken schuin omhoog.…