Alle inzendingen over kabaal

het is jouw stilte die de chaos in mij schreeuwen laat oorverdovend malen mijn gedachten kakofonisch door elkaar ik zie geluiden vallen met een gierend hels kabaal ze versplinteren mijn beelden ik beleef het laatste avondmaal ik geef me over aan mijn lijden ze kruisigen mij allemaal kom maar in mijn wonden…

Drukkende drukte die straks zal winnen van de stilte die nu nog aanwezig is, zal weldra met veel kabaal beginnen, nu de stilte nog zo lekker bezig is. Vergezichten vlak voor mijn ogen, genietend van de stilte en de rust. Straks loop ik door herrie gebogen, als de dag de nacht vaarwel kust ...…

de warme oogst, de snelle hap uit de appelboom met discjockeyachtig kabaal gegrepen door de verzamelde eksters nog voor de eerste vleugelslag. De prachtvol groenglanzende muggen direct aanwezig via hun alarmnummer samen een bewegend lijkkleed stellen het schoonheidsbegrip op de proef. Vanzelf doe je een stap achteruit.…

Het is de tragiek Van een Darwin partij Het recht van de sterkste Alles draait om mij Geen greintje solidariteit Ik wilde vooraan, ik liep voorop Mijn aanhang is rijk en wil me kwijt Niet goed genoeg, wil dat ik stop Ik liet mijn spierballen zien En sprak duidelijke taal Eiste het leiderschap op Met zoveel mogelijk kabaal Maar in…

het thuisfront van de mobieleeenheid is ook een belangrijk geheel zijn eventueel ziek of overlijden kind daarvan betekent heel veel hij zij moet dit alles verwerken dan zoveel kabaal op straat de baas roept eropaf straks is het te laat de demonstrant moet zich houden aan de voorgeschreven regels beluister de burgemeester…

Lief zusje, Je had ruzie met pap en mam, Met een hoop kabaal sloot jij de deur achter je, Ik rende je achterna, en ik zag het, ik hoorde het, Gierende remmen, een gil, ik rende naar je toe met pap en mam achter me stonden we bij je, je werd wakker, we waren blij dat je niet dood was, maar je begon te bloeden, uit je neus, je mond…

Als muggen in een zomernacht blijven ze kwellen en maken ze kabaal. Wie kan hen stoppen? Wie weet raad? Hebben ze ook al bloed geroken? Laat me proberen stil te zijn, enkel te kijken, te horen, te bestaan. Elk uur is gegeven en keer nooit meer terug vanuit de eeuwigheid. Tijd?!…

Zwart en zacht is de nacht, zonder kabaal: er hoeft dan niet per woord gedacht. Is taal de vriend niet die verraadt, en god vertaalt tot rot dat met zijn woord begon? Zo kaal klinkt ook de code die het hier vermaalt.…

Pieter mensen massa's eerbetoon in stilte en kabaal grote namen verbroederen één schittert door er niet te staan straks gaan ze in conclaaf zal god ze wijsheid geven als hij bestaat?…

Verloren in haar kamertje, nog maar een klein dametje, luisterend naar het treurige kabaal van echtelijke onrust, ’t oud verhaal. Waar eens de liefde bloeide, zij enkel vreedzaam stoeiden, hun liefste wens vervuld werd, heerst nu ’t verwijt, verzet.…

hoe gezegend zijn we in 'n wereld waarin wij kunnen horen hoe beperkt zijn zij als ze zonder gehoor worden geboren hoe gezegend zijn we bij het horen ruisen van de zee hoe geïsoleerd raken ze, tellen ze zonder gehoor wel mee een operatie stemt tot hoop doch garantie minimaal emotionele achtbaan is geluid nu ineens kabaal de hoop…

volwassen getaand ik ben door haar gelaat geraakt nu zij bloed van mijn lange gezicht dept nu ik met diepvriesgroenten mijn hoofd koel en haar bleek mijn trillend woord verstrek op deze pleisterplaats voor dames terwijl in de oven een appeltaart gaart word ik zo nodig genodigd tot het halen van verhaal waarmee verteld bij ingedaald kabaal…

Een druppel valt uit mijn linkeroog Met veel kabaal op het laatste woord De inkt was droog, is nu weer nat Nog nooit zoveel verdriet gehad De letters verwateren, worden één Het sentiment smelt tot een blauwe vlek Het papier wordt zacht, een gat, een lek Het laatste woord verdwijnt, verdween Het zielige einde van dit rijmsel Is geblust,…

En toen het begon te dooien Was het een onvoorstelbaar kabaal, Hulpgeroep, gelach, ruzies, gefluister. Jouw naam zat er ook nog ergens tussen, Tezamen met de woorden: ik hou van je! Dat was in de strenge winter van '96. ----------------------------------------------------- uit: 'Dierentalen en andere gedichten', 2003.…

Ze fantaseerde zich een diva die haar bonzend hart verstilde in de stilte die zij zocht bedacht ze liedjes -magistraal die bijenzoemend in haar hoofd haar steeds weer gaven wat ze wilde ver voorbij de exodus van het verkommerde kabaal Ze ouvertuurde hoge noten onverdroten -tot ze gilde geinballorig als ze was verloor ze weer een andermaal…

De zee klotst tegen 'n rots omhoog brekende golven, 'n boel kabaal Op vijf minten afstand mooie pijnbossen, een ander verhaal Stoere mannen bedwingen het water houden zich staande in de golven Terwijl het donk're bos bedoelt lijkt voor wolven Maar echt het mooist van dit geheel is toch de zon die ondergaat Weer een dag voorbij, terwijl…

worden dagen korter fladdert een verwaaide wens nog eenmaal buitendijks te gaan haar verkalkte aderen vertrekken geen spier verzanden in kribbige oevers waar dammen naderen en overlaten in lot berusten weeën van waterstand kabbelen tegen het plankier schuren in hun verval door tamelijk laagland van getemd gemoed zonder opzichtig kabaal…

15 maart 2017 Een stemmige dag de verkiezingsdag een dag van stemmen een dag van keuze een dag van een nieuw begin een dag van iedereen van jong tot oud van gelovigen en ongelovigen van arm tot rijk van mager tot zwaar van dik tot dun van werk tot werkeloos van valide tot invalide van allochtoon tot autochtoon van wit tot zwart en…

Even lekker rustig en alleen ssssssssst, stil nu even hocus pocus...ik verdween Naar verre oorden zonder kabaal hou es op,schei es uit hocus pocus...weg allemaal Rustig zonder al die mensen even niet doen nu hocus pocus...vervul al mijn wensen Zonder klok of besef van tijd schiet es op, loop es door Hocus pocus...weg bedrijvigheid…

Kikkers kwaken een heus orkest bijeen prachtig wat een kabaal kroos nog niet in de sloot behalve dan het èchte kroost van de kikkers en de waterhoentjes zal vast gaan ontploffen als de warmte doorzet een heus voetbalveld zachtjes deinend op het water wat je doet geloven over water te kunnen lopen waterlelies geëxplodeerd vol knoppen…

strak dreunen slagen van de hardhouten tijd het donkert boven de toren waar weerlicht zich spreidt het bronzen getingel van carillon en klok komt vrijwel niet aan bod waar uren splitsen met veel kabaal als zij na laden onverwacht aarden dit grote magisch realistische doek doet het goed in de kunst waar de kippenvelfactor…

ik heb de poorten van de hel open zien gaan na een imposante trap omlaag likten vlammen vurige zuilen ik had kabaal verwacht geweeklaag en tandengeknars maar zag een ordelijke rij langs fonteinen flaneren van heksen tot minnestrelen en criminelen moordenaars en ander gespuis ik vroeg hen honderduit het hoe en ook waarom…

Daarbij jubelen mijn eksterogen door genot van open sandaal met hamertenen vreselijk kabaal mijn tred is niet meer zo ingetogen. Ik laat mijn tenen jubelen vandaag blijf gaan als veulen op hoge benen ’t is nu toch echt geen vraag hoe ik met dit weer kom aan… JUBELTENEN!!!!!…

travel in London Hebben ze hier goed uitgevonden De metrolijnen hebben allemaal een kleur Overstappen is soms een gezeur Donkere gangen onder zo'n stad Je reist door een zwart gat Dan weer licht op een station Snel uitstappen bij Wimbledon De roltrappen zijn stijl en lang Rechts staan, wil iemand rennend passeren, ben ik bang Veel kabaal…

De vergeten mens Loopt op straat Maakt kabaal De vergeten mens Doet niet mee Heeft zijn eigen verhaal Waarom ben je daar beland Waarom leef je op de rand Waarom heb je geen geld In je eenzame bestaan ben je een held In je eenzame bestaan Moet je het zelf zien te rooien Ben je afhankelijk van de elite Wiens hart soms moet dooien Jouw…

Voor vaders die dochters proberen te begrijpen, hun verhaal en kabaal hun stonde, hun opgewonden gedraal, die bij zonen zien wat ze van zichzelf nooit zagen ze spiegelen zich in hun jeugd en hun kracht in hun macht, die de kinderen hebben tegenover hun moeder, jouw geliefde die zo zacht zo lief is voor jouw dochter en zoon dat je jaloers…

Wat maken we met zijn allen toch een takkeherrie, de stilte te vinden nog in de storm van leven waar kabaal van alles en iedereen letterlijk verstomt.…

Luister stilte, naar het ruisen van de wind Luister naar het briesje Dat zacht het riet golft langs de oever En hoor het antwoord In de lach van een kind Luister stilte, naar de zang der vogels Naar de blijdschap die daarin klinkt Ver verheven boven aards kabaal Genot dat ons dagelijks omringt In steeds herhalend verhaal Luister stilte…

Vuurpijlen, ratelbanden, rotjes, siervuurwerk, heel wat euro’s verlichten de lucht. ’t Oude jaar wordt uitgeluid met heel veel kabaal, de hond verzucht, slaakt af en toe een blaf van schrik, het doet pijn aan zijn oren.…

gekleineerd tot een niet meer weten in verschrompelend vergeten ze zijn weer opgedoken in mijn nieuwe vriendenkring heel gedienstig en voorkomend als in een nieuw begin ik voel de sfeer veranderen in het verharden van trekken ogen kil en gewetenloos in de psychose van jij kunt verrekken heb rust en stilte gezocht maar het intense kabaal…