Alle inzendingen over laven

je vijvert in rimpelloze rust kaatst hemel haar eigen blauwdruk terug waar beken jou in oorsprong vullen met jeugd en speels onstuimig zijn neem jij hen in bescherming en leidt ze door verwateren naar eigen veiligheid aan jouw boezem is het heerlijk laven voordat zij zich op weg naar zee gaan wagen…

verlangen dat een gevoel oproept van euforie waarin ze graag blijven hangen maar dat is van korte duur en verzanden in melancholie dan is de cirkel weer rond en begint de zoektocht opnieuw naar het volgende verlangen maar daarin zit levensvreugde niet alleen zij die tevreden kunnen zijn en niets najagen zijn in staat zich aan levensvreugde te laven…

Hier past alleen maar zwijgen of ook muziek van Bach; de stilte zal je laven en laten zien hoe groot je moeder was. De woorden kunnen niet vertolken, alleen maar wegwijzers zijn naar het blijvende, het ongeziene; je optillen uit de pijn en je genezen.…

De goede wijn is een der goede gaven, Waarmede God ons, armen, heeft bedeeld, De goede dronk, waarmede wij ons laven, Is hemels en een lust, die nooit verveelt. Aldus verblijdt hij zich, die is genezen, En thans de dingen weder juist ervaart, De goede wijn bevrucht zijn ganse wezen, Gelijk de regen drenkt de goede aard.…

Er schuilt een gedicht in mij als een trage kanker een koekoeksei dat zich laven wil aan het merg van de vredige avonden Zo weeg ik de dagen in mijn handen en dicht van mijn schamel bestaan, van haar hals die vaag geurde naar viooltjes in haar huis onder de magere maan..…

kan jij leven met mijn liefde een belofte van trouw aanvaard jij de gebreken samen met mijn hart volmaakt is de zon met jou in haar stralen jouw hart is de bron waar ik mij zal laven vervuld van liefde ontsprongen in hoop als een passioneel verlangen overvloeit ons de kracht in een eeuwigdurende vloed liefde als een stroom…

Verzuurde woorden in duistere graven waaruit de ochtenden zich laven. Een gloren, waarin het eerste licht als traan geboren wordt, handen verleggen de zon over mijn oud gezicht, gesteven gordijnen verhangen zich aan ringen,gewogen, maar zonder gewicht,de maat van kwetsbare dingen.…

Ik zou al jouw onrust willen stelen al jouw demonen één voor één Opdat ze jou nooit meer zullen vervelen voorgoed laten zij jou dan alleen Zodat vreugde zal overheersen intense liefde droogt jouw tranen en maakt je blij Kun jij je laven aan het leven nippen aan het geluk is de wens van mij ~* Voor Mirjam *~…

Geen mens, geen ding kan ons ten diepste laven. Het zijn in ons doet steeds opnieuw de grenzen breken – vaag voelen wij de wekroep die niet enkel hier en nu gelenigd wordt. We kunnen niet bezitten wat ons trekt, de roos is roos, ook los van ons begrijpen. We zijn ontgrensd en leven met onstilbare verlangens, met oneindigheid.…

Geen mens, geen ding kan ons ten diepste laven. Het zijn in ons doet steeds opnieuw de grenzen breken – vaag voelen wij de wekroep die niet enkel hier en nu gelenigd wordt. We kunnen niet bezitten wat ons trekt, de roos is roos, ook los van ons begrijpen. We zijn ontgrensd en leven met onstilbare verlangens, met oneindigheid.…

Kus de avond begroet de nacht kleur naakt de kim geef mij weer kracht geelgoud zand raakt onze voeten pak mijn hand laat golven groeten voel het helmgras zie de kleuren proef hoe het was ruik de geuren wil mij laven bevecht onze zee wees mijn haven toe neem me mee…

De heer is mijn herder Hij waakt over mij Geeft mij elke dag hoop en zegen Wanneer ik slaap Voel ik zijn aanwezigheid nabij Ik weet dat hij er altijd is Hij leidt mij langs het goede pad Zijn stok is mijn straf Hij spreekt tot mij in vreemde talen Ik onderwerp mij aan zijn gezag In ’t hart van mijn hoeve Zal ik hem gehoorzamen en laven…

Ons hart wil schoonheid drinken, zich laven aan het licht en laten gaan. Voor mijn jongste broer die straks begraven wordt. Lees ook het gedicht: afscheid (vannacht geplaatst) Je kan dit ook lezen voor al de slachtoffers van de vliegtuigramp.…

decennia geleden ontmoetten ogen ogen toen die lach voorzichtig aftastend draaiden ze om elkander heen zochten ogen altijd weer die ogen en dan die lach er ontkiemde een band dieper dan diep doch altijd op gepaste afstand met respect voor bleven ogen ogen zoeken om te laven aan de verboden vrucht tot de dag dat ze…

Ik gaf hem appels en keiharde peren mee in een zak drukte hem vast tegen me aan de losheid, gemak hoe hij naar buiten en weg weer Wat rest is herinnering van een ontspannen, rust als voor een baby, muziekje aan box en mamma Zo ben ik moeder vrouw vriendin van man en vrouw die jou als een baby rust mag geven je er mee laven, overgeven aan klank…

Er is geen vragen meer naar het waarom waarover vragen is geschreven je bent hier bij mij in leven mysterieus tot aan de dageraad na de reis vond jij de thuishaven waar je de muze weer kunt laven nu ook de spiegel is verdwenen wil jij van mij een antwoord lenen wat zal ik voelen als jij gaat laat ons de liefde nu bedrijven ik wil geen…

Wegslikkend mijn braaksel Verkies ik het verder laven Toegevend aan krankzinnigheid Wenk ik de ober met vertroebelde blik Gemist genot doet mij dorsten Dorre eenzaamheid is de drang Smacht ik naar vrouwen en borsten Verdringt de illusie het maakt mij bang En als ik eenzaam huiswaarts keer Bespot door anderen in ongewis Val ik op mijn bed…

ik heb gespeeld met de breekbare stilte in mijn hart het soms verplaatst als het in melodie iets liefs en aardigs had altijd een luisterend oor met koesterende warmte als duidelijke indicator ook ik schoof snel dichterbij om mij te laven aan die zeldzame bron maar voelde al dat de tonen die zij maakte niet voor mij welkom spraken…

Ochtendnevel in de velden bloemen drinken nieuwe kleur insecten laven zich als ware dit een nectar voor de goden niet gemaakt voor dode helden wiens messen en gebroken botten vage geesten nooit gewijd in de diepte wijlen door de insecten niet vergeten die, geen dorst meer nu; gaan eten een lang verhaal van dood en brood, van as en…

Ochtendnevel in de velden bloemen drinken nieuwe kleur insecten laven zich als ware dit een nectar voor de goden niet gemaakt voor dode helden wiens messen en gebroken botten vage geesten nooit gewijd in de diepte wijlen door de insecten niet vergeten die geen dorst meer nu; gaan eten een lang verhaal van dood en brood, van as en…

Verzuurde woorden in duistere graven waaruit zich de ochtenden laven. Een glimp, waarin het eerste licht als traan geboren wordt, handen verleggen schaduwen over mijn verweerd gezicht, geleefde wraakgodinnen verhangen zich aan gouden ringen, alles afgewogen, blijft zonder gewicht, de maat van kwetsbare dingen.…

Jij bent het bed, waarin ik rust je bent de kabel die mij kust je neemt mij mee op sleeptouw als de ontknoping van een vrouw Je bent het anker dat me bindt het kompas waarmee ik de zeeën vind je bent de wind om me te laven zo spoel ik aan in jouw haven Je hebt de kleuren van de nacht die het ochtendlicht verwacht je hebt de golven van…

je ademde warm en zacht ik ging mee in je kracht ontdooide de grond waar ik in lente het prille groen vond je bloesemde fel bloeide je bloemen veelkleurig en snel we zomerden samen oneindige dagen wisten ons nachts met koelte te laven oogsten in roze de vrucht die enkel de herfst kon geven het eerste liefdeskind van ons leven…

Ik ben terug naar Gent gegaan zoekend tussen grootse graven, zij heeft er geen steen meer staan om mij aan letters nog te laven.…

hij boetseert zijn klei in late dagen tot een pop die de wereld niet kan verdragen zijn leven was een flop schopt het zand over de graven woekergras waar de insekten zich kunnen laven dan ziet men hoe hij was bij leven, naar menselijke maatstaven een verdoemde welkom in geen enkele haven geen mens die zijn naam roemde op die ene na…

zag ontdekte je dan wie ik was plooide je gezicht een lach terwijl je mijn diepe dromen las of nam je meer de schaduw waar, daar nodigt de maan vaak toe uit, stokte je tong als naakt gebaar en hoorde je enkel mijn ademgeluid verhaalde de nacht niet van overgave kwetsbaar over lakens uitgespreid terwijl mijn lippen zich aan zout deden laven…

Heel even was ik dat verlegen mannetje dat altijd wachtte op zijn beurt in moeders keuken dronk ik uit het chocokannetje ik had er nooit om gejengeld of gezeurd terug na een lange dwaze reis in de veilige haven kan ik eindelijk ademhalen kon ik mij maar aan het verleden laven en uit de oude verhalen warmte en zekerheid halen maar ik heb…

Nog even en het terras valt in de roer we kappen de bomen het einde van de maand de vrouwen zitten onrustig BTW nog niet betaald het strijkijzer ligt aan diggelen haar zoon eet geen bruin de zon openbaart de rimpels zelfs boven botox lippen nieuwe laarzen en weet je wat hij zei aan jou wil ik me graag laven hij bedoelde er weinig mee humor…

Kom maar hier.....ik zal er wezen Kom maar hier.....ik zal er zijn 'k Zal je helpen om te leven Zodat je ooit jezelf kunt zijn Kom maar hier.....ik zal er wezen Kom maar hier.....ik zal er zijn 'k Zal je voeden en je laven Zodat je ooit jezelf kunt zijn Kom maar hier.....ik zal er wezen Kom maar hier.....ik zal er zijn 'k Zal meegaan…

beleven over de drempel geen buitenstaander meer zijn In de stad zijn er veel stoepen waar mensen staan en verre gebieden verkennen met wendbare woorden vragen en gedachtesprongen om er thuis te raken In de stad zijn er veel tuinen waar kinderen spelen, vogels fluiten en heel het jaar bloemen bijen en mensen lokken om zich te komen laven…