woekergras
hij boetseert zijn klei in late dagen
tot een pop
die de wereld niet kan verdragen
zijn leven was een flop
schopt het zand over de graven
woekergras
waar de insekten zich kunnen laven
dan ziet men hoe hij was
bij leven, naar menselijke maatstaven
een verdoemde
welkom in geen enkele haven
geen mens die zijn naam roemde
op die ene na, hij smacht naar hem
heimwee vreet
hunkerend naar zijn donkere stem
niemand weet nog hoe mijn vader heet
Geplaatst in de categorie: afscheid