Alle inzendingen over leden

Kon ik met eigen handen, gij, die 'k toch nimmer vergeet, u wurgen en werpen in 't water, mijn leed, mijn knagend Leed.…

De vlaggenmast, dat was haar vaste stekje. Ze zat parmantig boven op de kloot en koerde menig muzikale noot als ster-soliste op dat hoge plekje. Ik honoreerde haar met stukjes brood, die strooide ik dan net achter het hekje. Daar vulde ze na elk concert haar bekje waarvan ze zo te zien intens genoot. Vanmorgen, lieve god, ik schrok me dood…

die voedzame leegte overwint alles niemand om te benijden geen leven om jaloers op te zijn de dood voor iedereen hetzelfde uit haar emoties groeien dromen een gebeuren in verandering omdat anders alles hetzelfde blijft met het gewicht van de wereld op haar ranke schouders een bed om in te slapen een maaltijd voor het vermoeide leed…

eer Gij te sterven vraagt, Dat doden God géén ere kunnen geven, Maar slechts wie 't Lijden voor den Eeuw'ge draagt, Die líever U moet zijn dan Dood of Leven, Daar er een God is, die zelf Lijder heet En heerlijk Heil zal maken uit Uw Leed.…

Wier dood me aan al uw leed blijft binden, Wier nagedacht'nis vraagt - of weldoend lied of geen.…

In kleine passen, gezicht naar de grond Langzaam in leed voort langs vele graven Een tocht die slechts oproept vele vragen Verzet en verraad sloten geenszins bond Verlinken en juist vechten voor vrijheid Bron van ellende dood, wereld bevrijd…

aan het einde van het pad weten we dat door elk van ons de heuvel moet worden beklommen die Hij destijds al heeft overwonnen hoop maar dat het waar is dat Hij toen in die oude dagen alvast veel pijn voor ons op zijn schouders heeft weggedragen dat al de pijnen die hij op Golgotha leed - hij ter verlichting van de onze deed…

Zijn Melkertbanen waren een succes En braaf ging hij om met subsidiegelden, Zo weten Ad zijn vriendjes ons te melden, Zij springen dapper voor hem in de bres. Opdat hij stevig in het zadel zit Wassen de rooie rakkers Melkert wit.…

Jij: broeder zuster je hebt een god van rituelen en regelmaat en die van mij is zo lekker vrij en laat het gaan zoals het gaat die van jouw is door de kerk een harnas aangebonden die van mij is een beetje goddeloos en kent maar weinig zonden en toch zijn ze allebei een en dezelfde god jij bent een pruimenboom en ik een van de kers…

Het jaagpad op te paard dat struikelt over een helleveeg van steen en raken te water Zo droomde ik oude tijden na weigeren van een tweede bord havermoutpap 'Kom jongen', zei mijn moeder, 'kom, morgen gaat het beter'. Vandaag is morgen en ik zie helder dat de wereld omvalt Had ik nu maar dat tweede bord havermoutpad leeggegeten…

Spreek over dit leed niet, geef het geen naam. Hoe zou het leven in de helle glans Van uwer ziele goedheid?…

soms lopen de ogen over van wat het hart verzwijgt neem nu een grote liefde een van twee verdwijnt wordt ziek, gaat dood de ander breekt, vraagt waarom ik, waarom jij kan het maar niet vatten alsof de bekende stem er opeens weer is een gestalte in de deur soms blijft wat samen is gedaan en groeit als na een…

men heelt er bloemkooloor of voetbalknie versleten voeten, blafhoest, eksterogen verstuikte enkels, tennisellebogen verlatingsangst, eczeem of difterie de zwaarste ajaksitis, allergie vermoeide borsten na langdurig zogen een aangetast -de drank hè- denkvermogen een gonorroe, moderne poëzie de bof, de plankenkoorts, de rode hond men weet…

de buurvrouw hangt haar was op tien witte tenten op één rij blij dat het haar waslijn is 't vrije uitzicht was van mij *…

Schroom niet te huilen Wend niet af dat bedroefd gelaat Vermag het niet in stoer te schuilen Zwijg niet, liever dat je er over praat Veins niet ongemeend het is vergeten Eenzaam is de mens die niet wil weten…

De duivel was ziek en goed van streek Een mens die min of meer op hem zelf leek Een lustmoordenaar eens door hem ingehuurd Had hij onachtzaam ontzien en teruggestuurd Dus was hij nu dusdanig bedroefd overstuur Zodat hij zich jankend wentelde in hellevuur Brulde kotsend naar beneden laat onschuldig lijden Stuurde satanische demonen welke op…

Mijn bril vergroot de tranen van de moeder op het scherm die gilt en kermt en jammert om haar kind waarvan ze onder rokend puin alleen de hand, waarin een potlood, vindt Ik zet mijn bril af voor zulk wreed ondeelbaar leed Tranen zullen haar niet baten Ik heb ze desondanks gelaten…

voor de leg we leven in alle vrijheid op de wijze zoals Allah het wil het staat beschreven in de Koran een jong zuiver hart krimpt ineen bestemd voor vrije hemelse liefde nu gebonden aan een moslimman die als zoon van een norse vader en een moeder die niet beter weet de jonge, vrije hinde huwen zal in een machtig stil verborgen leed…

het leed speelt - zingt - juicht het geluk kwijnt - stikt - zwijgt eindeloos vertraagde tijd tot aan de dood een eeuwigheid gevuld met dansend leed en dood geluk…

leed is betrekkelijk anderen hebben het nog slechter sommigen tenminste maar we kunnen het erover eens zijn leed is geen lolletje ook weet je verdomd niet waar je het allemaal voor doet want dankbaarheid ho maar je kunt maar beter medeleed hebben met een andermans sores…

Dronken van liefde Dronken van vrijheid Dronken van wijn Verschillen zijn er niet Katers volgen sowieso…

Toleranz vergeten de trappen afgejaagd, jodengeweld zo genadeloos afgemaakt. ..ter herinnering aan opgesloten leed.…

een hap en een slik was voor de reiger genoeg moedereend zag niets…

Vergif als herinnering, koortsdromen tot gevolg, een zeer vertroebeld zicht, de eigen realiteit. Plots die ene zonnestraal, aanvankelijk nog zwak, groeiend in kracht, nieuwe plantjes bloeien, tot een bloemenpracht. Die bloemen, dat ben jij !…

Konden we al het leed maar verzachten. Dat zijn zo mijn gedachten.…

Harde knuisten kliefden diepe wonden in de onschuld van zijn ziel Over de wangen van de oude man rollen de tranen van een kind Hij zet zich neer Zijn hoofd rust in zijn handen Hij kan niet meer De tijd bewaart verborgen leed en geeft het vleugels Diep verdriet uit ver verleden dat er vroeger niet toe deed vliegt uit De oude…

Leed is het kleed Dat ziel niet aflegt vóor zij het versleet, Een kleed met 't slapengaan niet uit te trekken. En al uw warmgevoerde pracht Van heerlijkheid haar toegedacht Reikt niet het te overschaadwen of te dekken...   Toch, nachtegaal, zing voort! Geluk is 't éne woord Dat haar slaapwandlend hart vermag te raken...…

Het is bijzonder triest als een acteur maar niet gezien wordt. En triester nog wanneer door tranen overmand hij echt niet meer om aan te zien is. Het is bijzonder triest wanneer een zanger niet gehoord wordt En triester nog, wanneer door boegeroep des zangers stem gesmoord wordt. Maar het triestigst is wanneer een dichter niet ervaren…

Broos mentaal verdriet door een getekend hartstocht dooft zelfs de waakvlam.…

Na Pinksteren alsnog aan mij verschenen Vermomd als duif op een rood pannendak Verlaat en zonder zijn verzoeningstak Zo zwaar als lood, er was een kind verdwenen Het werd na dagen levenloos gevonden Nabij een huis geblakerd na een brand Een engel nam het zag ik bij de hand Wees het op bloemen en vertrokken monden Wees het op 't lijfje…