Alle inzendingen over luik

Het ziet de dichte mist naderen, zet zich schrap, sluit luiken en ramen, geeft het triest vochtige verschijnsel vooreerst zijn zin. Vervolgens boort het huisje met zijn schoorsteen een gat in de vuildikke nevel, laat de zon binnen, voelt zich bevrijd. Ramen geopend, luiken klapperen knipogend.…

Het huis heeft gekalkte kamers breekt in splinters altijd zelfs zomers woont er bij tijd en wijle een dichter hij belt nooit en zingt nog minder in de geheimzinnige afstand openen zich blauwe luiken als een muze ontlokt zij zijn gedachten buiten ver van waar bestendigheid de dag kan bevlekken…

alsof de weg naar maandag dwars door de sahara loopt leeg, droog en eindeloos terwijl de drukte van de zomerdag iedereen naar buiten jaagt zoveel te zien, zoveel te doen blijven onwillige benen stram de houten luiken sluiten elk teken van leven buiten…

Je wordt gebruikt, Je merkt er niks van, Je zit onder een soort luik. Je denkt alleen aan die ene man. Je houdt van hem, Maar toch is hij fout. Je zit klem. Omdat HIJ niet van JOU houdt.…

glurend door mijn wimpers zie ik je gevat in blauw oogverblindend uitwaaierend naar wat je maar kunt raken door jou laat ik me verleiden al het stof te laten dwarrelen zodat je vrij kunt spelen kleuren waar je wilt om licht te verdonkeren sluit ik de luiken en in totale overgave ontvang ik je op mijn huid…

laat maar ik wil niets meer bezitten dan de kiezels die ik uit eenzaamheid raap langs een veelvoud van rivieren, onzichtbaar voor hen met dode gezichten niet dichter dan jij al weg voor stilte in mij vloeit en dichtklapt tot gevels met luiken gesloten zoals mijn woorden die ik tel en bevochtig wanneer uit de dakgoot…

nauwelijks te verstaan gelukkig hebben ze luiken ramen en deuren zijn stevig vergrendeld hoorde hij daar iets ? www.fairouz17.123website.nl…

niets schoner dan luikse vrouwen in zachte ronk na de vrij in een partij teedre inbreng van edele delen uit bergen henegouwen met voldane lach onder lakens van leidse makelij uit natuurhistorische rapport thans gebleken er kan op inbrengtijd één derde gekort gericht geassembleerd blijft ook dan de ronk gegarandeerd…

Achter ons doen we de deur toe en trekken ze de ladder op dood zijn de schedels die knarsen op de vliering onder de pannen achter het luik een knetterende wind van stemmen die gepoft zijn het kaf uitgestrooid stuivend het zand de zee is een zeil dat schuift over het zijn tot petroleum de lijken tot petroleum winbaar en de winst van…

Weer is het bijna Kerst, weer is het raak, Weer zijn er mensen in het hart getroffen. Geweervuur en granaten die ontploffen, Ze geven deze maand een wrange smaak. Het is niet nieuw, maar toch moet ik het vragen: Waar blijft de vrede en het welbehagen?…

Ragfijne druppels vloeien tergend langzaam licht dampig tussen onze vochtige lichamen waar verweven draden onzichtbaar vlammen door temperament samengesmolten als een hunkerend naar liefde gesponnen web vurig vlieden verbrande zinnen verstrengeld verbonden daar waar samengekomen draden luiken…

Open het luik voel vervlogen licht fladdermottend langs je gezicht. Grendel het hek, je biezen gepakt, zie de blauwe lucht - en vertrek.…

als je geweend hebt ben je mooi je ogen als bewierookt glas vallen als luiken je bent alleen maar mooi de trap naar boven is als licht zonder treden en dan ga je van mij weg maar nog ben je mooi het oude zand verkruipt niet meer je durft je lichaam bijna niet meer te binden je borsten huiveren, lippen zoenen voorbij de kapstok en toch…

Er woonde in Jemeppe (Een plaatsje dicht bij Luik) Een graaf die Vlaams en Frans sprak En bovendien nog buik. Vlaams sprak hij met de boeren En Frans met de pastoor. En met zijn knechten sprak hij Vlaams Met Frans er tussendoor.…

uit mijn laatste raam kijkende zag ik al luisterend naar het wegsterven van hun klaagzang traag zwarte vogels vliegen over grijs betegelde akkers waarachter ze verdwenen in een hels avondrood al wachtend op de volgende vlucht tank ik mijn laatste glaasje diesel klop mijn pijp en sluit alvast m’ n luiken…

zij draagt haar naam naar de bekentenis dat ooit haar bloem weer open bloeit, in paars en witte tonen nu nog wonen er twee luiken in een zwaar gebroken hart -ze blijven dicht totdat zon opnieuw haar doorzicht geeft aan zwak beschenen kieren eerst dan -kunnen we vieren dat er ooit ook leven was…

ik wist dat als de luiken door het eerste licht en warmte de nacht ontsluitten zij langzaam in opengaan de wereld toestemming gaven om voorzichtig binnen te dringen daar waar alle deuren kierden om met stukjes huis de kamers in aparte stijl te kunnen versieren een warme meegaandheid vroeg om vriendelijke bevestiging van deze…

De zee ontving het leed van jaren daarom ook smaakt de zee zo zout je kunt daar op de tranen varen het is een poel van jammerhout Probeer het maar eens droog te houden wanneer rondom de storm weer woedt het kucht en drupt, je wordt verkouden pak je warm in, dan gaat het goed. Met warme jas en lieve mensen kan men de schade overzien elkaar…

- Bastenaken - Luik, Ardennen De klassiekers van het voorjaar Zult u ongetwijfeld kennen 't Belgisch feestje van de lente Awel, ziet u, daar in die tent Van 't Vlaamse volksamusement Zit Tim Krabbé, een rare vent Maar wel mijn grootste concurrent!…

Je moeder schonk je de luiken, je vader Heeft tot zijn tachtigste in de tuin gespit. Nu zijn ze verdwenen ergens in jou, op een plek Waar ze niet moeden dubben en peinzen En waar ze in een lieve stilte luisteren Naar een lang ironisch verhaal.…

een druilerige regen stemt mijn Mokum tot een grijs bestaan over lauwe koffie turend zie ik kabbelend water aan mij voorbijgaan vandaag bruist het niet van kleurrijke mensen de stad lijkt dood ook al belt de tram zijn stem en zijn luiken gastvrij geopend door mij gaan verleden wensen en een hoop die zwaarder weegt dan lood…

regen en in de vorm zie ik geen boog Er is te veel schouder en te kleine vleugels springen uit het oog Er is te veel aarde en waar is de hemel in een dom betoog Zet de schenkkan neer maar keer de staf Je voelt het wel wanneer En heb je gewacht op de tipgever De geneeskracht ligt bij de bever Het zal je verbazen in dit laatste luik…

helen herfstdagen weer waar bruin langzaam verrot raakt hij het laatste groen al mijmerend nog even aan het was in die dagen dat lachen verboden leek en luiken gesloten werden licht heeft geen gordijnen wanneer een pen lange dagen van de kalender streept en ogen verlegen lachend door het venster naar binnen kijken…

Wind die meedogenloos Heeft huis gehouden, Luiken los geschuurd, Hengsels hangen er maar bij; Kletterende hagel, Razende stormen teisterden Het houtwerk - Verf die allang haar eigen Kleur verloren is, Ze is door en door verschoten, En toch is wat nog rest Van ongekende schoonheid - Het leven is er zichtbaar Doorheen getrokken…

Je angsten laten varen, door een luik. Voor de laatste maal, achterom kijkend. De zon zien wegzakken, een gezicht zo onbegrijpend. Niet wetend, wat de toekomst brengen zal. Je tranen, maken een waterval. Verloren, het zicht voor eeuwig verduisterd. Enkel nog gehoor, maar niet een die luistert. Wachtend, op betere tijden.…

Je angsten laten varen, door een luik. Voor de laatste maal, achterom kijkend. De zon zien wegzakken, een gezicht zo onbegrijpend. Niet wetend, wat de toekomst brengen zal. Je tranen, maken een waterval. Verloren, het zicht voor eeuwig verduisterd. Enkel nog gehoor, maar niet een die luistert. wachtend, op betere tijden.…

Wonen in de Rozenhofstraat wou je wel,in een smal huis met luiken en een klein balcon, een diepe tuin met ouderwetse bloemen - je naam in meesterhand geschreven op de aubergine deur. We lopen langs en kijken hoe de zon het huis belicht. In dromen is het even anders.…

Ik herkende je achter Luik, toen je in de TGV zorgvuldig mijn kaartje bekeek. Aller et retour? vroeg je met een knipoog. Of het ons goed ging, hoorde ik je denken. En ik: geen ontkenning bij je vraag, keek opzij, rails af en aan die een richting wezen.…

Gooi de luiken open, het virus is verdronken! Door de aarde opgezogen. Laat nu je donkerste gedachten verlichten door duizend regenbogen.…

Toen ik het luik van de achterdeur optrok om nog rap het vuilnis buiten te zetten Zag ik, ondanks de donkterte van de avond, nog een late vlinder fladderen. Ik werd ingenomen door dit tafereeltje van geluk Omdat ik er eerder van uitging dat het beste van de dag Op dit ontiegelijk uur al achter mij lag.…