Alle inzendingen over naad

De naden werken. Zinken. Geschreeuw. ------------------------------------------------------ * werk - gepluisd touwwerk om naden tussen planken te breeuwen * breeuwen - kalfaten, de naden in de huid van een vaartuig dichtmaken ----------------------------------------- uit: 'Gedichten 1962-1996', 1997.…

op maandag ligt zij in de agenda met haar lichaam uit de naad gewerkt sluit haar man af wat hij op zondag heeft aangesneden Jeremy…

Goudplevieren verkondigen vaak uit lijfbehoud kun je nog plevieren, plevier dan goud Zo pleviert zo'n beest zich uit de naad terwijl het woord niet eens bestaat…

voor naad, opdat zij de veren blijven gebruiken voor eigen gelijkheid en eigen daad…

De zon verdwijnt terwijl het nog dag is verlaten de vertrekken van vertier flarden van voorbij die ik nu opvis vage restanten van verkoold plezier Het treurlied kent slechts de laagste bassen de fluiten schuilen in de schemering gestaalde naden niet meer te lassen alsof elk drijvend schip die dag verging Verre kusten bleken onbereikbaar…

glas gaat door mij heen het verandert mijn licht op beloken plaatsen verlies ik mijn scherpte in stukken val ik uit een verloren ben ik niet opgeraapt en opnieuw geslepen maar naden blijven zichtbaar…

Terwijl het vlees Dat bij dit lichaam Hoort roerloos Tussen wat houten planken Achterblijft, Kringelt wie hij was Door de naden van de kist En ontsnapt naar de Ruimte die hij met Zijn innerlijk vuur In herfstkleuren steekt…

Zo schat die klotendag zit er weer op Ik heb de benen uit mijn naad gelopen Verplicht weer vreemde drankjes opgezopen Nu even geen gezeik meer aan mijn kop Zeg Max… mijn allerliefste onderdaan Reik jij je koning eens een pilsje aan…

Vaak wanen wij ons stiekem kampioen In op de naden lopen, tegels tellen En meer van die imaginaire spellen Waarmee we heimelijk wat tijd verdoen Zo mag ik graag een titel confisqueren In ´t rijmend-op-dit-nieuwsfeit-reageren…

Soms schets ik op een plek vlakbij de naad of de borstenbrij en terwijl mijn handen zacht op deze oevers laveren, strelen mijn ogen het ongekende wat nog stralender schittert in het onvermogen van mijn kunnen toch wil ik me niet vermaken aan de schoonheid van de mens maar mij wijden aan de taken aan een ieders wens…

Studenten, onderweg nog naar hun bullen Behandelen met tere raad en daad Gescheurde poot of loshangende naad En weten slappe lijven weer te vullen De kleuter weet meteen voor later dat: De juiste dokter trekt je zo weer glad!…

Na ruim een jaar van zwoegen en presteren, - ik werk me elke week weer uit de naad - Meld ik dat deze jongen zuidwaarts gaat, Om daar eens uitgebreid te recreëren. Dan neem ik dagelijks café met quiche, Tot later! “Io non sono qui, capiche?”…

We hebben haast geen tijd meer voor de daad, We willen wel, maar steeds komt er iets tussen, Het blijft bij aaien of een vluchtig kussen, Nee, vrijwel niemand naait zich uit de naad. Maar ga eens kijken in een EO-huis; Daar hebben ze nog passie voor het kruis.…

artritis, artrose, frambozen of was het nou trombose flebitis, bronchitis, tinnitus een fluitje, kost geen cent hernia, angina, nieuwe alinea suiker, vergeet het maar in dagen van kommer en kwel ben ik gestaald en gesteven ruim beladen met historie in de naden van mijn vel…

Waar scheurt de naad en ettert de wonde? Mens, vleesgeworden ladder in gods panty, vergeet de lange nacht niet die wij zijn. ----------------------------------------- Uit: 'Voor de stad en de wereld', 2006.…

jij blaast woede door kleding in de kast vult gaten en naden met pijn die je hecht met scherpe naald en ijzergaren rijg je wonden aanéén tot de laatste druppel bloed uit je lekkende hart zich heeft vermengd wachtend op wat verder leeft en erbij komt liggen…

Ben van het zekere begin Naar het ongewisse einde Gekropen, en heb daarbij Voortdurend de grenzen opgezocht Die anderen vergeten waren Aan te geven; grenzen die Er beslist waren, Maar niet zichtbaar Voor hen die er tegen Aan moesten lopen - Begin het einde nu al Zichtbaar te naad'ren - Ben ongemerkt mijn Eigen grens voorbij…

Die daag'lijks met Mij meegaat, zonder Ooit kritiek te uiten In woorden of gebaren, Is allengs met mij Vergroeid geraakt, Elke naad, elk stiksel, Elke vezel ademt De mens die ik ben, Verdriet en geluk Wonen samen in Dezelfde zoom, Niet ik draag de jas, Maar zij draagt mij…

gezichtsbedrog sommigen werken zich een leven lang uit de naad om anderen op elk moment te bevrijden van onrecht en kwaad, om ooit herinnerd te worden als: een mens van goede wil! anderen die het hier nog amper zien zitten zwalpend in een zee van ellende en haast verdrinkend in een oceaan van pijn blazen zich op.…

hij stond op pakte zijn jas met de kleur van de dag telde de knopen op rij sloot ze met zorg de middag en avond voorbij hij knelde werd krap de naden legden het leven van maanden en jaren steeds vast vandaag heeft hij de jas van moet laten hangen treedt onbevreesd de dag tegemoet…

Genoeg tranen om me aan te laven, Maar ze kwamen niet, droogden op Al voor ze ontstonden, Droogte die mij teisterde In windvlagen van zinderende warmte Die door kieren en naden Binnenkwam in dit onbehouden huis, Huis dat van binnenuit werd uitgehold En waarin alleen Zijn mantel die In mooie plooien naar beneden hangt, Zijn rechterhand…

Die dag vroeg je ook of ik misschien de naad van je zwarte jas wilde dichten, en door je kapotte zak kon ik erbij. Met roze draad, nog op de machien, dichtte ik de gaten. Je verbaasde je over het vlotte herstel en bedankte me blij bij 't verlaten en ik verbaasde me over jouw vlotte herstel na je kou.…

De rode rukker wordt helemaal gek Want Deense vrouwen bekennen nu kleur Geven aan donker ineens de voorkeur Hun kwakje is dus niet langer in trek Hij werkte zich voor de bank uit de naad Ze zetten hem echter toch op zwart zaad ...Spermabank Cryos weert zaad van roodharigen.…

Geen moeder rijgt zo'n naad. Ondergedoken in hun jeugd dromen ze over knikkers lucht. Een nauwelijks zichtbare lijn verbindt hen met de stop. Hun dood hangt aan een zijden draad. ------------------------------------------------- uit: 'Een bon-vivant in de dodenstad', 1985.…

Ik hang mijn blindheid aan de kapstok, probeer een nieuwe jas maar bij het aantrekken krassen mijn vingers ongecontroleerd tussen de naden door.…

Mijn geest zit vast opgesloten in mijn eigen ik een archief vol verspert het mijn gedachten En door de naden van beslotenheid drupt het onvermoede ongevraagd voort vallend in die kloof van peilloze duistere diepte soms zie ik vaag daarboven die uitgestoken handen En als ik dan bloedend omhoog klauter mijn vingers die liefdevolle handen…

onbeperkt zijn houdbaarheid efficiënt tegen de gevel van tralies geschoven brengt samenvoegen dicht aan de fijne naden en verruimt vooral de gelegenheid, daar valt geen buitenmuur te betreuren om de in de armen gesloten dagen met nieuw verworven inzicht tegen aan te houden, het daagt van verre.. de opslagruimte, hoe bekrompen ook.…

Stille stem van het woord van niet zijn en wel zijn zal in de naad gespleten worden waarachtig het stijgt me op de lippen het warm te zeggen hoe lang nog duren uren kleuren gegooid tegen de regenboog blijven dan nog mens spreek van geen begin zeg van geen eind geheimhouding trilt in vertrouwde klank geeft nieuwe woorden met bestaande kleuren…

De hei ligt te huilen, Ruig opengeborsten Aan kieren en kuilen En schrompige korsten; Met plotsige schokken Uit gaten en naden; Met bonkige nokken Uit narvige paden.…

Door kieren en naden kruipt de wind door de ramen en spint draden waar geen wiel zich aan wil wagen. Als jij komt, ga je ook weer terug en als je gaat, kom je ook weer weg komen is een verhaal van morgen gaan is de herinnering van gisteren. Wiegend op de wind droogt het wasgoed dat een kind heeft gedaan.…