Alle inzendingen over scherp

Wie zich niet meldt als chirurg Is vanzelf chirurg Uw werktuig is een lemmet Met één scherpe zijde.…

Ik hou er van tot bloedens toe met scherpe doornen maar van een teder rood en o zo trots dit jaar…

Zijn medewerkers kafferde hij uit, Hij raasde, tierde, smeet en sloeg met deuren, Gedrag dat alleszins is af te keuren, Daarnaast is hij een grote ijdeltuit. ’t Is een minister die te denken geeft, Nu Wiersma nog zo veel te leren heeft.…

Geleefd door haar emoties Scherp glas snijdt in de huid Want pijn overheerst de woede En het geschreeuw van binnenuit.…

Afgeknakt ligt hij scherp zijn doornen op de grond door de storm geveld het was te schoon te royaal te weelderig was zijn kroon…

Effen, grauwe lucht hangt laag: de toren zie je half zeer scherp, half niet.…

waar eens een arts slagen telde heeft een pols het hart verlaten afgesneden van de wereld, toch nog scherp van weten hier houdt het op het moet zo zijn…

scherpe nagels krassen mijn huid ik denk ze is terug maar zie dan de kat klauwen naar een kever die in mijn schaamhaar verdwaalde…

Tis een hele kunst Om nergens aan te denken Probeer het maar eens: Alles vergeten Alle aandacht focussen: Scherp als een laser…

in de tijd toen het altijd zomer was zoomden we in en uit maar nooit werd het leven scherp we sliepen zonder weerga in het tijdperk van Saturnus…

drukt Groteske apotheose Van de afgesloten dans Met scherpe messen…

Is vorst Breken scherp en helder de stenen rijen Wegen scheuren Schel schelt de schel Van de trem in de duizelruimte Hoge hoepel Staalhemel staalhelm Naar klare spanbanen strammen stappen Laarzen slaan de straat tot luide ruimte Is vorst Breken stenen scherp Slaan laarzen klaar Schellen de schellen schel helder helder helder…

helikoptergebrom en dan snel scherp geroffel een mitrailleur! achter ‘n boom duik ik weg en hoor ik lachend een specht…

Kijk naar het vierkant van mijn hart Het is hoekig en scherp Het past er eigenlijk niet Toch hoort het er, zit het er, een hele tijd Zal het ronder worden? Zullen de scherpe kanten slijten? Draagzaam voor mijn hart Kijk in het vierkant van mijn hart Zou het kunnen rollen wanneer het ronder wordt?…

ontluikende rozen in de knop stelen bedekt met een waas van groene blaadjes hun scherpe doornen als stille getuigen van mijn stekende pijn…

het winterse land rust onder een wit tapijt sneeuwklokjesstil scherpe klanken weergalmen weids dragen zijn blik verder dan het dwalen…

Ik ruik het stilstaand water Het donkere water en het riet Stram, scherp en taai zoals diep van binnen oud verdriet…

De IJzervlakte laat de strakke wind vrij spel, toont scherp de witte zerken.…

Vergaan je schoonheid Fnuikend het gebrek Aan kennis van jezelf Tong scherp als 't Scherend mes Je heil zoekend In de fles…

het heilig vuur van zoet riekende liefdeswoorden verwordt tot zwak gloeiende scherp geurende sintels na de vervulling door zwetende lijven remy…

Koude wind snijdt door mijn ziel, Als een scherp mes Kerft het in mij Alleen, onbegrepen en kil Laat het me achter in deze storm Met koud bloed…

rood scherp woestijnzand schuurt en fluit langs oren heen de wind dirigeert... en de Sahara beleeft een wild natuur fenomeen!…

Scherp verstand wist te verzamelen klaar bewezen grief op grief. 't Domme hart kon enkel stamelen 'k heb je lief, ik heb je lief…

een ronde, stenen tafel niet zo oud nog toch getekend door geborgen stof het groen in groeven oogt verzachtend en ik proef scherp de stilte in jouw naam…

God gaf twee hemelse geschenken De mens, in alle vreugde en smart: Verstand - om scherp en goed te denken... Om zacht en goed te doen - het Hart.…

Ach hoe heb ik je bewonderd eenzame, wonderlijke gele bloem slechts door mij opgemerkt nog in september onder de hulststruiken (de scherpe rand, de stekelige bladeren, de besjes) door wie ben je gezonden?…

Wat wordt er tegen moslims weer gesteigerd! Je bent wat dik, zegt tussen neus en lippen dat je geen zin hebt met je vent te wippen die jou dan op zijn beurt wat voedsel weigert… Nou en? Dat is bepaald geen zware straf: je valt er zonder kuur zo fijn van af.…

Oceanen liggen rimpelloos te wachten in witte en oranje gewaden, verdrukt verleden die ze niet af kunnen gooien de loden mantel van de hetze en de haat, om de overkant te bereiken, hun Nirwana betreden, gebleekte waardigheid van gouden tempels die men liet, weerspiegeld in kwetsbare oases zover men ziet, als vreemde meeuwen de hand…

ik haat mezelf als ik schunnig met mijn ogen flirt mijn lippen kleur je uitlokt met mijn lach ik zie dat hoofd de semi woeste krullen de mond met scherpe tong dat irritante likken de spiegel kijkt me aan dwingt me te verleiden ik ben altijd bescheiden nu laat ik me gaan het zijn geen poses die je ziet de welving van mijn heupen…

het doek is wit een maagdmodel nog niet geopend het licht nog fel een schets met scherpe punt geëtst om tekening te geven met reliëf dat roze scheurt vulbaar openbloeit en in contouren groeit van pijn naar samenzijn creatie roept de schilder als hij zijn model verkleurt en wegzet in een hoek waar op de grond de druppels bloed…