Alle inzendingen over schonk

Hij schonk zichzelf een borrel in: een derde was op komst. ---------------------------------------------------------------- uit: Een dag niet gelachen is ook wel eens leuk, 2013…

ze staat te wuiven haast koninklijk welig deint ze op de tonen van de wind die haar schoonheid koestert omarmt door de zon die haar uiteindelijk 't leven schonk want laat is ze wel doch beeldschoon in haar eenvoud die ze voor kort exposeren zal…

Al jaren scoorde Claudia successen Ik kende haar slechts van DWDD Maar nu zag ik haar Teerling op tv En heus, ze wierp waarachtig louter zessen Ze is talentvol, expressief en echt Van Veen schonk haar de Davidsring terecht…

je schonk me grote glazen mooie volrode wijn we dronken en genoten maar gelijk de bodem kwam jouw waarheid de nasmaak was wrang en ontnuchterend maar verhelderend ik sta weer op twee benen…

acht en tachtig ruim volbracht Schonk hij klavier, trompet en sax aan Maarten Een glimlach rond zijn mond terwijl hij praatte: ~Nu ga ik, boven wordt op mij gewacht The Duke en Coltrane zijn niet meer te remmen Met mij voor God een session weg te jammen~…

en met mijn handen stil binnenin, schep ik los wat aarde nog warm van zon en zegen zodat je weet dat wat zij schonk als eeuwigheid zal leven diep uit haar naar jou zo mooi in 't hart neergestreken opgedragen aan F. en H.…

Gekweld tijdstip van opgespelde plichten Herkent door trotse ogenblikken Die gedetaïlleerd verdwijnen bij het uitstappen Een station met koffers latend Tranen wekken wat verwijst En geschiedde klanken herrijzen Zo baadt met kronen Zijn ark schonk.…

Die avond bij me thuis schonk ik de port, En speelden we een potje Ganzenbord.…

waar oud verdwijnt in nieuw begin wensen vervuld mij liefde gaven hervonden geluk gekregen dromen hartsverlangen schonk jij mij oud blijft nieuw jij bent mij niets is anders een jaar voorbij…

U schonk ons het vermogen om te leren gebruik te maken van briljant verstand. En vindt U het nu zelf niet heel frappant dat Rouvoet Uw geschenk zit te negeren? Toe Heer, maak dat men heel gauw gaat proberen het ChristenUnie-gen te selecteren.…

Zijdezacht golft over de heuvel in een wolk van satijn haar warmte de wind speels blaast lokkend krullen in haar donkere haren zou je haar ontmoeten geef haar dan een kus van hem die ooit haar lippen dronk gulzig en gretig wijl ze hem haar liefde schonk…

door schoon wolkfloers keren beelden met tussenpozen terug waarin ik dacht in de verte glanst serene stilte aan hemelse sterren die eens liefde schonk zichtbaar in de ander liefde is meer dan één bladzijde dat ziel en zin vervult…

Je keek hongerig en ik voedde jou blikte Je leek dorstig en bleek ik schonk je drank Je scheen begerig en ik ging met jou naar bed Geen enkel ogenblik kwam het in mij op dat je begerig was naar inzicht dat je dorstte naar genegenheid dat je hongerde naar begrip…

Die Karel “de Grote”, kerel en vent, misschien meer dan veertien vrouwen in bed hij schonk hen liefde, ook hij had veel pret, zijn nakomelingen nog immer present het Roelantslied echter gaat over strijd heel stellig was Karel kind van zijn tijd…

De politiek was op het strand aanwezig Bij de vaste januariduik in zee Pikten zij een graantje van de drukte mee De VVD schonk soep - heet, dik en vlezig Mat Herben liep er rond als levend teken: Wat niet ontbrandt, niet nog eens aan gaan steken!…

Ik schonk jou je lichaam een tempel voor je ziel die tempel werd je kerker Je hebt je kerker verlaten de deur achter je dicht geslaan en bent weg gegaan Je ziel is weer vrij niet langer geketend van de geleden pijn onwetend…

Ik schonk het reeds een trits van welbekookte kluchten, En, nochtans, 't lachte niet! maar 'k loer nu weer op wraak: 't zal boeten voor zijn grillen, Ja, lachen zal het, 't moog dan willen of niet willen, - Daar ik een treurspel maak.…

Jij was weer teruggekomen had boodschappen voor Pinksteren gedaan en ik schonk een kopje thee goudgeel in een glas presenteerde daar een kaakje bij geurend naar volle graan Je keek me aan een beetje uitgezakt ik voelde dat je weer een klein beetje meer van mij genoot zoals van het weer…

Ik kan het niet bevatten maar 'k weet dan nooit iets gaat verloren van wat de liefde schonk aan vreugd en kracht en dat ooit alles wordt herboren.…

Dat zulk gedenken troost schonk, nee dat niet. Ik stond lang stil bij oud en vers verdriet, bij alle dierbaren die me ontvielen. Maar 's avonds dacht ik aan het eigen leven en heb toen blij dit versje opgeschreven –…

nog proef ik je zinnen ik slik ze langzaam door stik bijna in de punten die je overal van maakte bitter is de afdronk van verwijten die je schonk een aroma vol bevelen zonder geur van overleg nog even zit ik met je in mijn overvolle maag daarna zoet ik mijn lippen met beaujolais primeur…

als je kon was je weer een vlinder wit helemaal in 't wit je fladderde als je kon je dartelde boven lavendel blauw heel diep blauw als ik kon vond ik opnieuw de liefde uit licht ik omvormde licht tot goud ik sprokkelde schonk het je bladgoud voor de liefde nooit te oud…

In de droomvallei van zijn verlangen zag hij haar staan de vrouw met zeegroene ogen en de blik vol eeuwigheid En hij zong over de tijd die zij hem schonk stromend als water eindeloos helder eindeloos diep over de magie van haar woorden haar schoonheid haar lichtkoralen het leven met haar zo mooi, zo mooi zo mooi…

er was eens een engel geboren zonder vleugels naar verre sterren vliegen kon zij niet een stervende vlinder schonk haar er twee zij glansden parelmoer op de rug van haar hoeder glimlachend verhief zich de engel handen gevouwen rond een tere ziel bracht de vlinder thuis naar de hof van Eden…

Jij schonk water in een porseleinen kop het schoteltje paste er niet bij liet een barstje zien Het oor zag er breekbaar uit schulpte mijn handen om de kop heen liet de schotel staan, dronk voorzichtig, zag jouw glimlach opengaan, binnengegaan…

Ik liep nooit in zeven sloten tegelijk Ik nam nooit de wijk naar verre oorden Ik kreeg nooit woorden met m'n buur Ook in mijn leven schonk men zoet en zuur in kannen en kruiken onttrokken aan 't oog De boog nu niet langer gespannen.…

Balkenende, zie minister Verdonk U weet dat zij geen water bij wijn schonk?…

De o drong in de maand en schonk oktober. De aarde hoopt veel bladloof op te vangen, het meeste blijft het liefst nog boomhoog hangen, al groeit de nacht, al oogt het zonlicht sober. Straks krijgt natuur haar gouden aureool en wij een pan gestampte boerenkool –…

ze schonk me haar vertrouwen ik wist niet dat het breekbaar was ik ongelikte beer pakte het aan met mijn onbeholpen klauwen besefte niet hoe teer ik was gretig te enthousiast wat me zou berouwen toen het plotsklaps brak wat ik niet had verwacht en ik begreep hoe licht het mij geschonken vertrouwen kon worden tot een onbedoelde last…

Gezang 326 : 1 uit het Liedboek van de kerken Een rijke schat van wijsheid schonk God ons in zijn woord. Hebt moed, gij die op reis zijt, want daarmee kunt gij voort. Gods woord is ons een licht, en elk die in vertrouwen daarnaar zijn leven richt, die zal erin aanschouwen des Heren aangezicht.…