Alle inzendingen over schort

het sensuele van de bonte jasschorten die aldaar op markten bij bosjes worden aangeboden zó zie ik het voor me de lange winteravonden in dunbevolkte regio's vrouwen gestoken in niets verbloemende schorten en dan toch nog plotseling als bij een surprise 'de ontknoping'…

Toen Mark met Femke, Job en Alexander wat heen en weer ging lopen in Den Haag, - want ja, Paars-plus, dat wilden ze zo graag - bleek dat het schortte aan het één en ander. Nu weten ze, na even hardop dromen, dat Mark met hen een loopje heeft genomen.…

Gedwongen door een kamermeerderheid moet Rita stoppen mensen uit te zetten. Men moet haar nu met man en macht beletten om door te gaan met haar asielbeleid. Het leger waar ze niet van winnen kon werd aangevoerd door generaal Pardon.…

Voor als ik dood en dement ben het groen wat meer goud en zilver, de berg wat meer dorp en schors, het meer wat dieper naar villa's, de dalen wat kleiner en suite, de klokken wat dichter naar krekels, de wereld met uiterste precisie meegenomen in het schort van het meisje voor dag en nacht. ----------------------------------------------…

Ze wil zoveel zeggen, hoe ze zich voelt, en wat eraan schort wil het aan hem uitleggen. Zo moe, geen interesse meer, om er nog iets aan te doen, moed verzamelend, misschien zegt ze het de volgende keer. Maar ze is zo tam, kan het ook niet helpen, als hij reageert op wat ze zegt is ze gewoon vleugellam.…

met zijn handen leeg zijn ogen vol het hart totaal van slag is alles wat hij kreeg betaalde tol zijn part waarover hij steeds zweeg met haar nachten kort haar geest verward de dag in duisternis gehuld is alles wat er schort een blanco start een lach vol liefde en geduld…

Of hoopt men dat tenminste op te schorten Dan kan ik iets goedkopers aanbevelen: Na school verplicht twee uurtjes buiten spelen!…

als woorden niet langer meer woorden zijn maar enkel nog schaduw van wat ooit is geweest, als de pit is verdwenen enkel de lege schaal nog rest schort er dan niets aan de geest? als een ja verwatert tot een ja-maar, of nog erger tot een ik weet het nog niet of laat maar voor mij is dat al heel lang voorbij!…

heb spoken geschoond uit de gordijnen ze hoopten zich op door minder licht te laten schijnen ik moest raggen hun vlekken waren taaier dan ik dacht in kokend water meer dan eens gewassen het uitzicht is weer zuiver wit de ramen zijn behangen met mijn eigen ik helaas tekort alleen jij weet wat er aan schort…

heur haar opgestoken haar schort altijd even schoon liefde in de tuin even eveline in de kringen van kratten haar jeugd gevangen paralellen schieten pijlen uit de oerknal naar de eeuwigheid weer een depressie uit de lucht vallen zegening en mobilisatie na sterre maanden de premature geboorte van begeerte…

Het woord viel, op een ordinaire woensdagmiddag bij de koffie Jij glimlachte dat ik voortaan je dienster zou zijn, met witte schort En ik zag mezelf in zwarte rok en tranen, half april Tussen bloemen op jouw erf, waar onkruid woekert als carcinomen je stem, nevelig als een zomermorgen beloofde…

de kou rukt op en waarschijnlijk komt een nieuwe ijstijd eraan over een paar honderdduizend jaar ons schorten de uren en minuten verantwoordelijkheid rust zwaar heb je al sneeuw geruimd?…

Ik schrijf aan jou maar telkens schort er iets aan wat ik zeg: Ik haper zinnen, woorden blijven steken, beelden raken weg. Ik stuur je kattebelletjes, toespraken, preken, maar nergens staat waarom ik van de liefde stapel word. Ik schrijf aan jou tot op het punt van breken. en weet: ik kom muziek tekort.…

In tijd is ons leven gemiddeld zeer kort Afgezet tegen oneindig is 't niets Weer and'ren zeggen: ''t is tenmin- ste íets' Naast het zeer vele dat er echt wél aan schort Hoewel berekening gaat im- mer door Leef ik mijn leven, echt wetend waarvoor...…

De veiligheidsmaffia Oh wat fijn dat er veiligheidsmensen zijn Zien overal gevaren, komen handjes tekort Vormen één front als het aan veiligheid schort Produceren verordeningen aan de lopende band Houden daarmee hun baantjes in stand Vergaderen zich suf, stellen draaiboeken bij En verzuipen úw initiatief in hún regelbrij…

Een gedicht is veel te kort dat is wat ik zeker weet wat aan poëzie nog schort is hetgeen men weer vergeet Een gedicht is veel te lang dat is algemeen bekend woorden zijn als geldingsdrang eigen waan is inherent Zelden wordt het hart geraakt door een woord vanuit de put ook al wordt een zin van nut Een gedicht is pas volmaakt als het…

Al dat irritante gekissebis Over ons boegbeeld en moeder van de sport Er zijn genoeg “dingen” waar wel iets aan schort Zo zie je dat zij ook maar een mens is Beschonken zorgt zij voor meer amusement Dan een nuchtere Minister-president ------------------------------------------------------------ …Dat Erica Terpstra deze week in ietwat beschonken…

naarmate de jaren korten en seizoenen vervlakken groeit mijn zwijgzaamheid soms schiet praten het doel voorbij er schort iets aan de brug naar de overkant planken vallen in diepten van ijskoude gevoelens onbereikbaar blijkt de waterkant mijn ogen spreken niet meer dof en verduisterd als zij zijn uitzichtloosheid krijst in verstopte…

Blauwe lucht met wolkenveren blij gebeier uit de toren mandarijnen ingemaakt nieuw groen schort met pannelappen gastvij geurend is de keuken glaasje binnen handbereik flessen en papier verdwenen vrolijk klep- en glasgerinkel fietstassen geleegd Blauwe lucht met wolkenveren blij gebeier uit de toren mandarijnen ingemaakt…

ogen snijden ijskoud stukken leven een messcherp beeld beent warmte uit blikken slijpen wildgroei tot bewegen kijken is de norm in afzien van vooruit we fileren tijd op duizendste seconden maar onze geesten hebben "het" nog niet gevonden niemand kent het creatieve denken weet wat er aan schort, snapt niet hoe hetzelfde, toch…

En te voorschijn in wit schort, uit een deur in het lover, komt een zoon, een jager die hem aan tafel vraagt. Hij knikt en komt binnenkort. ------------------------------ uit: 'Waar de egel gaat', 1995.…

je rijpt tussen bladeren van leer de witte nerven die ik streel je schuilt achter wijde lobben de schort van jouw schaamte aan knoestige takken hang je als een peer van violet die nog drogen moeten barsten tussen de tanden als ik jou pluk klapt de zondeval dicht recht in mijn verhit gezicht zoiets noem ik geluk…

De zuster duwt het bed door lange Stille gangen naar de OK, haar kleppers Piepen op de vloer, patiënt Ligt in een blauwe schort Patiënt ben ik, en aan 't plafond Zoeven tl-buizen voorbij, de weg Gaat naar het licht, om niet Te zeggen dat ik steeds dichter Bij de waarheid kom, Grote duisternis -----------------------------------…

“a pocketful of mumbles” soms weet je niets te zeggen ligt je ogentaal dik bovenop en lacht alsof de wereld nergens anders is verblijf je, weerloos tegen alle taal die domweg uitgesproken wordt wat er aan schort is denk ik wel jouw weerstand want ik weet dat jij je dingen weet maar daarbij vergeet dat alles wat ik zeggen wil de…

ik zal altijd voor je gaan niet alleen in strakke nachten maar ook in wachten op een hemel die vol donker hangt nog kan ik sterren plukken als de maan in roze komt en groeit tot geel geen moeite is me dan te veel maar als de herfst verschijnt en dagen weer gaan korten zal het ons schorten aan licht en warme zonneschijn Juist…

Hier ben ik dan Ik wist het wel te zeggen Ook waarom En hoe het uit te leggen Maar nu ik hier sta Met al die mensen Schieten woorden mij tekort ’t Is vreemd ’t Is onvoorstelbaar Maar ik weet nu wel Waar het aan schort Want… Ik wil gewoon weer Met je praten Niet óver jou Maar… Mèt je praten Jouw hand aanraken Met mijn hand Jouw lippen…

zodra hij opendoet zijn handen geurend nog naar pasgesneden ui en knoflook, lippen naar mijn lievelingswijn uitnodigend een vorstelijk gebaar maakt zo mag hij voor heel even nog zijn schort aanhouden om de laatste druppel zweet snel aan de theedoek af te wissen om kort daarna het kostelijk gerecht de oven in te schuiven bij mij te komen…

het lijkt zo eenvoudig om met je ogen dicht een paar minuutjes stil te staan met een stalen gezicht is de balans van binnen net zo goed als van buiten dan sta je als een huis niemand krijgt je om je bent niet te stuiten nu je zelf kunt ervaren je schiet wat tekort sta je er toch van te kijken je weet nog niet wat er eigenlijk aan schort…

een zee van handen deint geluid golft aan in vlagen vingers reiken ogen vragen armen zijn tekort wuiven het niet weten wat er schort de blikken zijn nog open er staat geen leider op die aan de mensen zegt hoe alles zal gaan lopen woede uit zich in geweld de eerste mannen zijn geveld brandhaarden gaan open ze willen bloed en het…

een zee van handen deint geluid golft aan in vlagen vingers reiken, ogen vragen armen zijn tekort, wuiven het niet weten wat er schort de blikken zijn nog open er staat geen leider op die aan de mensen zegt hoe alles zal gaan lopen woede uit zich in geweld de eerste mannen zijn geveld brandhaarden gaan open ze willen bloed en het…