Alle inzendingen over sjouwen

Soms is ze in de stad als ik loop te sjouwen met tassen vol dagelijkse sleur en nauwelijks te houwen. Je zou zeggen dat ze stralend is met goudvlammend zwaard, maar met een pilsje zit ze en met stoppelbaard, wijst naar m'n binnenste, dat 'k toch zelf allang wel wist, maar niet zien meer kon, als door een dikke mist.…

We sjouwen onze molenstenen over een maakbare wereld, haar grond wordt zachte aarde die we delen Het kompas geeft de geschatte afstand in gestippelde lijnen, het zijn herhaalde memoires die allen over de horizon gedijen De zon richt zijn pijlen op de roos van de ons toegestane tijd, zijn oog ziet het vertrek tot aankomst waarin hopen…

En ik op blote voeten door sjouw op bloeiend akkerland, bouw zandkastelen te ver, dichtbij in rivieren stromend gemoed.…

zijn ze thuis, dat was al snel gebleken En staan hun mannetje aan ‘t wiel, zowel van truck als bus Terwijl in ’t bronsgroen eikenhout, zo rijk aan kalk en löss Hun spierkracht heel goed bruikbaar blijkt bij het asperges steken En heeft men in de bouw weer eens gebrek aan opperlieden Niets aan de hand, de Polen zijn bedreven in dit vak Ze sjouwen…

Ik krijg het 's avonds altijd koud rond 't vallen van het duister; dan is de nachtzaai weer op sjouw - ik luister, huiver, luister ...…

daar ga je voor een veel rijker gevoel dan liggen op één oor je vecht en springt en loopt je lui zijn is plots omgedoopt in doen en ondernemen in gaan, in ja ik kom er aan zo is het menselijk bestaan je bent gewoon herboren ontmoet weer mensen elke dag je lippen vormen weer een lach je ziet weer zonnegloren hou vol, soms is het sjouwen…

Je ziet ze op een vliegveld en in havens aan de zee, want juist daar sjouwen mensen heel vaak contrabande mee. U vraagt zich af: Waar gaat dit over, u heeft geen idee? Ik zal het u vertellen, het betreft ~De Douanier~.…

Zet na zet spelen we het spelletje mee Alle punten voor ons Een adempauze van besef wordt gevuld door problemen van een andere orde Verven, kopen, pakken, sjouwen en een stijgend saldotekort Onze inboedel in mijn hoofd en weer terug Op zijn plaats in een andere ruimte Onze ruimte, onze ruimte zolang we willen Onze plek, die we van ons…

Ik mis mijn sleutelbos zoek op tafels en aanrecht nergens te vinden mijn laatjes herbergen genoeg vervangende sleutels maar het ene ijzertje dat de achterdeur van de tuin heen en weer kan laten gaan heeft zijn dubbelganger niet lastig vuilnisbakken en fietsen langs het tuinpad sjouwen over de schone keukenvloer tussen koelkast en fornuis…

Steeds als Henk weer ging verbouwen en met stenen liep te sjouwen voor een muurtje dat hij maken zou dan was hij de sigaar want zijn vrouw die er op toe zag en als sfinx er op de bank lag klaagde meters steen en been en gaf hem zinloos commentaar Zeg Henk, je moet het zelf weten maar je bent een steen vergeten en dus zeg ik het maar even…

de bakkers bakken zelf bruin slagers keuren het eigen vlees kippenfokkers worden geplukt obers verdrinken hun verdriet loodgieters verstoppen zich en de elektricien is geschokt machinisten het spoor bijster zien pedicures de nagels bijten koeriers sjouwen zich breuken brouwers tappen zich dronken koopmannen kramen met onzin en drukkers…

Ze stierf van 't sjouwen en slaven, Vervloekt en verwenst door haar man. Toen Jantje haar mee ging begraven, Toen had-ie zijn broekie pas an. ----------------------------------------------- uit de Gedichten van J.H. Speenhoff (1869-1945)…

Perspectief waarin het besef louter relatief wordt onderkent draaien mijn droomwieken rond als 'spinning tol', moet ik aan een trager ritme wennen anders draait de boel weer dol, schimmen gieten molenstenen om mijn nek,het blijft een zware klim naar een hoger doel, waarheen de maalsteen van de tijd niet te sjouwen is, bergafwaarts rolt in…

niet happen ze houden nu eenmaal niet van pepernoten roerloos lag de dobber tussen de boten geen zeelt, geen baars, geen karper hapte toe Piet werd het wachten meer dan moe hij voelde zich een nietsnut en een kluns nu had hij slechts pepernoten voor de lunch hij kocht toen bij de visboer kabeljauwen in zijn grote zak liep hij er mee te sjouwen…

Ik las over een tovenaarspupil die niet met emmers sjouwen wil en zijn schoonmaakbeurt verzaakt. Een behekste bezem doet die taak. In zijn ijver is die niet te stuiten, draagt aldoor emmers aan van buiten. Zijn goochelkunst loopt uit de hand, het water stroomt intussen door het pand. Alles wordt door zijn meester rechtgezet.…

Het kraaien van de haan waarschuwt voor ongenade. Hoe de schop de grond ingaat, er kracht gezet wordt op de spade! Emmers worden neergelaten en vullen zich met zand. Het graafwerk door soldaten is nog geen ogenblik gestrand. Er is koortsachtig overleg dat vast en zeker ons betreft. Vinden zij hier net als wij de weg? Is er ook van ons…

oh had ik maar gezegd dat ik niets kon tegels en troffels tierelieren lijm en lasten worden loom hout en uren splitsen in vieren de nacht wordt weer een droom het is de klok die vliegen doet vele uren in mijn handen wanneer op en af de ladder toekomst rolt in lange panden misschien is dit het laatste maar elke morgen ga ik weer sjouw…

En de maalsteen van de tijd niet te houden blijkt en bergafwaarts in een afgrond rolt, dien ik op eigen inzicht te vertrouwen om de stenen naar boven te moeten sjouwen. En in mijn kielzog tolt de wereld met mij mee of was het andersom?…

vrouwen vinden vrijen ouwerwetse flauwigheid Voor verliefde zoenpartijen heeft de vrije vrouw geen tijd Nee, ze schrijven liever boeken over 't huwelijksgenot En ze dragen stalen broeken Met een grendel en een slot Met een grendel en een slot Stakkers zijn die vrije vrouwen Waar een man geen steek aan vindt Kijk ze met pakkies boeken sjouwen…

Z'n moeder liep voor 'm te sjouwen, Wanneer die in de bedstee lag. Die ouwe kon zo van 'm houwen Al zei die nooit 's goeie dag. Ze kookte onderwijl z'n potje En als ze gauw 'n boodschap dee', Dan bracht ze 'n gebakken botje Of boekies om te lezen mee.…

Met de scootmobiel op sjouw en binnenhalen heel gauw. Neem een kan melk meteen mee die ik aan kan lengen, als ware het er twee. Wc papier moet even wachten, maar weet je, ik moet langs het ziekenhuis, ga daar naar de wc en neem meteen een rolletje mee, dat merken ze daar toch niet en ziekenfonds is betaald hè.…

Maar die koningssleep, belachlijk lang en zwaar, tracht hij met moede schouders voort te sjouwen. De nare duisternis rond zijne troon wordt nog verdiept door 't laaien der flambouwen, en op zijn voorhoofd bloedt de Doornenkroon. April 1892…

Maar hou je stil, dat zal haar wel berouwen, Laat ze gerust met heel de buurt gaan sjouwen, 't Was niks voor jou, jij mot 'n ander wijf, Jij mot er een met voortgang in haar lijf, Zoals Marie, je weet wel, met die tanden, Daar zul Je heel wat beter mee belanden, Die mag jou graag, dat weet ik al 'n tijd, Als ze maar durfde had ze 't jou gezeid…